Każdy kto miał się zjawić był już w ringu, a całej gawiedzi pozostało tylko czekać na NIEGO. Najczystszego i żyjącego w zgodzie z własnym organizmem CM Punk'a! Całą salę wypełnił dźwięk utworu This Fire, a na titantronie rozbłysła biała dłoń z czarnym krzyżem trzymająca piorun.

Na rampie pojawiłem się po kilku sekundach stając na środku i słuchając wiwatu zebranej publiki. Wszyscy przeciwnicy lustrowali mnie wzrokiem, jednak w tej chwili plułem na ich tępe spojrzenia. Czekaliście tyle na gwiazdę, to poczekacie jeszcze chwilę. Nie śpiesząc się schodziłem powoli w dół rampy uśmiechając się złowrogo do moich rywali. Było ich trzech, a każdy z nich za kilkanaście minut będzie marzył o tym by zmienić swoje życie i schować się w szatni aż do kolejnego RAW.  Wszedłem do ringu i nie robiąc sobie nic z rywali podchodziłem do każdego z narożników krzyżując ręce na klatce piersiowej. Byłem napalony na tę walkę i musiałem ją wygrać, stawka toczyła się o nie byle co, a moi oponenci musieli liczyć się ze mną w ringu jak i poza nim.

Ostatnio edytowany przez Strusiu (2020-04-17 00:06:55)

Blask ognistych płomieni rozświetlił piekielną otchłań, Szatan zebrał hordy aniołów śmierci, by rozpocząć rytualny taniec, bowiem potomek jego ruszył na łowy! Niesiony diaboliczną mocą i niewyobrażalnym pragnieniem krwi swych ofiar, Demon mknął drogą przeznaczenia, niszcząc wszystko, co napotkał. Celem jego było sprowadzenie na świat mroku, cierpienia i śmierci. Wszystko to, by przygotować ziemski wymiar na przyjście Mrocznego Pana, który miał zasiąść na tronie imperium ciemności. Każdą istotę sprzeciwiającą się jego woli miał spotkać gniew Zamaskowanej Kreatury.

Tamtej nocy naprzeciw Bestii stanęli trzej śmiałkowie. Każdy z nich marzył nie tylko o zwycięstwie, ale i o wiecznej chwale, do której furtkę otwierał triumf w ów batalii. Potwór miał nad nimi przewagę, gdyż ludzkie uczucia i emocje były mu obce, nie był oślepiony jak jego przyszłe ofiary, nie odczuwał presji ani strachu, łaknął jedynie zadawać koszmarny ból. Gdy tylko dźwięk gongu rozległ się na polu bitwy, Kane rozpoczął sadystyczny atak wyprowadzając przepotężne kopnięcie w podbrzusze swego antagonisty. Gdy ten pochylił się przed swym oprawcą, zainkasował piekielnie bolesny cios wycelowany w tył głowy. Pod naporem uderzenia Punk klęknął na jedno kolano, próbując zrozumieć co się właśnie wydarzyło. Nie sądził, że w jego stronę nadciąga kolejna potworna nawałnica. Rozpędzony Ulubieniec Diabła zaaplikował rywalowi śmiercionośny Big Boot. Brooks niczym rażony piorunem padł na śnieżnobiałe podłoże.

Na drugi akt nie trzeba było zbyt długo czekać, bowiem okrutny Demon nie zamierzał dać swej ofierze ani sekundy wytchnienia. Pochwycił On czarne włosy oponenta, aby w mgnieniu oka znów postawić go na równe nogi. Wydany przez niego jęk bólu przeszył każdego widza tego spektaklu. Punk próbował się rozpaczliwie bronić wyprowadzając uderzenia, lecz wszystkie były chybione, gdyż kat jego stał zbyt daleko. Wyglądał jak dziecko zagubione we mgle, które czuje nadchodzące niebezpieczeństwo. Nie mylił się. Po chwili ciało jego zostało wrzucone w narożnik, z którego nie było już żadnej ucieczki. Zamaskowana Bestia ponownie nabrała rozpędu, by tym razem zmiażdżyć bezbronne truchło przeciwnika - Corner Clothesline. Był to jedynie przedsmak piekła, jakie za chwilę miało się tam rozpętać...

Dość trudne wyzwanie mnie czeka w ten wieczór, aby móc jak najlepiej pokazać się milionom fanom. Wiem, że dzisiejszy event będzie zapamiętany przeze mnie na długo a nawet miesiącami. Stoję tutaj przed ludźmi, że by im dać rozrywkę na najwyższym poziomie. Chodź wiem, że tutaj nie przyjdzie mi tutaj łatwo. Stoję tutaj w ringu obserwując wszystkich fanów dookoła siebie, którzy skandują moje nazwisko ‘’Lee,Lee,Lee’’! 

Czuje niesamowitą moc, która wydobywa się od nich a to pomaga mi nabrać wiatru w żagle i wywalczyć walkę mistrzowską. Zanim jednak to uczynię muszę uporać się z trzema rywalami, którzy mają doświadczenie ringowe. Naprzeciwko mnie stoi chłoptaś, który upodobał sobie świat gierek i komiksów. Gdzieś za ringiem Kane i Punk rywalizują ze sobą, co mogę zacząć swoją krucjatę i wygrzewać się w świetle chwały.  Wykorzystałem moment, w którym, to jeszcze raz chciałem wysłuchać publiczności, którzy chantują ‘’Oh Bask In His Glory’’! Wszedłem w typowy letarg dyrygując widownią, jak bym był kompozytorem. Popełniłem jednak błąd Jay rzucił się pięściami na moją osobę. Zostałem sprowadzony do głębokiej defensywy. W narożniku starałem się bronić gardą, którą poskutkowała tym, że ciosy mniej odczuwam. White wszedł na narożnik, w którym bombarduje moją twarz a ja skutecznie odpycham zagrożenie.  Przeciwnik próbuje nabiec w kierunku moim, lecz na próżno. Switchblade podrzuciłem na dość wysokiej wysokości i rzuciłem nim łapiąc za żebra wciskając One Hand Spinebuster o matę. Jay White natychmiast wyturlał się z kwadratowego pierścienia, aby zaczerpnąć chwilę powietrza. Po krótkiej przerwie otrząsłem się z chwilowego brak tętna i zobaczyłem, że mój rywal jest też chwilowo niedostępny. Nerwowo szukałem swojej szansy aby skorzystać z okazji. Stanąłem na nogach wskazałem palcem na osiłka myśląc, czy to ma sens co teraz robię. Ruszyłem w kierunku lin odbiłem się od sznurów ringu, aby nabrać dynamiki. Byłem już o krok do sukcesu nabierając odpowiedniej szybkości. Wyskoczyłem ponad górnymi linami wpadając na oponenta Topé con Hilo!

Ostatnio edytowany przez hardy12 (2020-04-17 11:25:35)

Kane vs Punk

Kane przede wszystkim bardzo dobry post językowo. Bogate słownictwo, poprawna interpunkcja, bardzo sprawnie przebrnąłem przez całość. Co prawda nie wiem jak podejść do tych poetyckich wzmianek o demonach i piekle... bo rozumiem gimmick, ulubiony demon diabła, ale to już leci w taki mocny cringe. Na razie uznam, że to po prostu chęć mocnego zarysowania gimmicku, ale nie rozpisujmy się o hordach piekielnych. Może bardziej dobierz słownictwo związane z Twoją postacią, oddaj jej zachowanie w ringu, zamiast opisywać drogę krzyżową, tak na przyszłość.

Punk strasznie dużo błędów. Są litrówki, są błędy interpunkcyjne i powtórzenia. Czytaj swój post zanim wstawisz, nawet wklej sobie do Worda, to pozwala uniknąć wielu takich pomyłek jak zostawienie e zamiast ę, a wygląda dużo lepiej. No pierwsze zdanie po gongu to woła o pomstę do nieba. Magma po erupcji wulkanu to już lawa Ogólnie mało tu czułem Punka, a przez cały post przeszedłem dość topornie, właśnie ze względu na sporą ilość litrówek czy braku interpunkcji.

Mój głos zdecydowanie leci na Kane'a, który mocno wygrał językowo.

White vs Lee

White, ogólnie nie było źle. Ale zacznę od zastrzeżeń: Jak uśmiech może być podstępny? Taktycznie uśmiechnąłeś się ukrywając smutek? No i ten tekst szeptany do ucha wychodzi bardzo rasistowsko, a musimy jasno i wyraźnie powiedzieć "no to racism". Poza tym było poprawnie, nie było złego języka, gimmick postaci zarysowany, walka jest.

Lee... tak ogromnej ilości błędów cholernie dawno nie widziałem. Jest cała masa wyrazów, które powinny być pisane razem, a u Ciebie są osobno. Sporo zdań jest pozbawionych sensu, a ilość powtórzeń (już nie chodzi o ubogie słownictwo, ale używanie tego samego słowa, w tym samym kontekście, w tym samym zdaniu) też jest spora. Ogólnie nie powiem, czuć w tym Kietha, ale język w jakim post został napisany całkowicie to dyskredytuje.

Tutaj mój głos leci na White'a.

Kane - post bardzo dobry językowo, bogate słownictwo, brak błędów i czytało się to bardzo przyjemnie. Pierwszy akapit to bardzo spore zarysowanie gimmicku Kane'a, ale jak dla mnie za bardzo. Radziłbym tak jak moim poprzednicy, żebyś aż tak nie odpływał. Jednym się to podoba, drugim trochę mniej. Nie mniej jednak wszystko bez zarzutów, jak na pierwszy post po bardzo długiej przerwie, to jest naprawdę dobry.

Punk - z góry Twój post skazany jest na porażkę ze względu na to, że limit słów mocno nadwyrężyłeś. Jednak przeczytałem go, aby móc cokolwiek powiedzieć na jego temat. To, co rzuca się na pierwszy rzut oka, to ogromna ilość błędów w Twoim poście. Brak odpowiedniej interpunkcji, literówki czy spora liczba powtórzeń. Często musiałem wracać i czytać drugi raz, aby zrozumieć to, co chciałeś przekazać. Jeśli chodzi o gimmick, to w sumie za bardzo go nie czułem. Pojawiło się tam jakieś zdanie, że jesteś patronem czystości i chyba tyle byłoby tam Punk'a w Twoim poście. Popracuj nad tym. Czytaj posty przed dodaniem, albo w jakimś programie sprawdzaj swoje błędy. To zdecydowanie poprawi ich jakość.

W parze numer jeden zwyciężą Kane, gromadząc na swoim koncie 3 punkty (1 - Remik, 1 - Axron, 1 - Grand)

White - post dobry. Ładnie rozpisana walka, językowo wyglądało to poprawnie, zarys postaci również ukazany. Post dobry, ale nie obeszło się bez błędów. Jedyne zastrzeżenie to te wypowiedziane zdanie do Twojego przeciwnika, które mimo wszystko jest zbyt ostre. Wystrzegaj się takich rzeczy.

Lee - chaos, to odpowiednie słowo na to, co nam pokazałeś. Ogromna ilość powtórzeń słów w jednym zdaniu, które po przeczytaniu traciły sens. Musiałem niektóre nawet czytać po raz drugi, żeby zrozumieć to, co chciałeś przekazać. Zarys postaci był, ale całość totalnie wszystko przekreśla. Źle odmieniałeś, powtarzałeś się, tworzyłeś zdania, które traciły sens po przeczytaniu. Musisz zdecydowanie czytać swój post po napisaniu, bo wtedy tego unikniesz. Słowo "żeby" np. piszemy razem, a nie osobno.

W parze numer dwa zwycięża White, gromadząc na swoim koncie również 3 punkty (1 - Remik, 1 - Axron, 1 - Grand)


W rezultacie finałową parą okazują się być Kane oraz White, którzy napiszą krótki opis sytuacji na maksymalnie 200 słów. Sytuacja wygląda tak, że walka Kane i Punk'a przeniosła się poza kwadratowy pierścień, gdzie Ulubieniec Diabła rozprawił się z patronem czystości. Kane nadal znajduje się poza ringiem, ale zamierza wrócić do miejsca walki, bowiem White właśnie pozbył się z ringu Lee i został zupełnie sam. Więc Kane jest za ringiem, a White w ringu. Opiszcie sytuacje, emocje jakie wam towarzyszą itd. Jeśli macie ochotę, to możecie użyć jeden ciosu uniwersalnego. Powodzenia.

Zbezczeszczone truchło ofiary leżało żałośnie u stóp Demona. Nierówny oddech, zmasakrowane ciało, jęki rozchodzące się po całej arenie... Widok budzący silne współczucie i obawy wśród widzów zgromadzonych wokół pola bitwy. Lecz Wielka Czerwona Maszyna, w przeciwieństwie do nich, nie znała litości. Kane napawał się ów widokiem, patrząc beznamiętnie na swe dzieło. W jego głowie przewijała się jedna myśl, jedno potworne pragnienie - więcej!
W tym samym czasie w kwadratowym pierścieniu odbywała się druga część spektaklu, którego aktorem pierwszoplanowym okazał się być Jay White. To właśnie On stał się kolejnym celem Ulubieńca Diabła. Zostawiwszy swego dotychczasowego adwersarza w mękach, Bestia powolnym ruchem głowy zwróciła się w stronę Nowozelandczyka. Nie był On jeszcze świadom, jak wielkie czeka go niebezpieczeństwo. Z szyderczym uśmiechem i nawiną pewnością siebie, próbował prowokować Czerwonego Potwora. Ten jednak, niczym wytrawny zabójca, stał niewzruszony, poprawiając swe czarne włosy. Gdy Jay ujrzał wcześniej zasłonięte demoniczne ślepia, poczuł w sercu ogromny lęk... Oprawca, wykorzystując chwilę zawahania dysydenta, wdarł się do kwadratowego ringu. Widząc to, White próbował zaatakować, lecz nadział się na potężny prawy sierpowy. Mroczny sługa czuł już unoszący się w powietrzu zapach krwi, nie chciał czekać ani sekundy dłużej. Triumf królestwa ciemności był nieunikniony...