Who's that jumpin' out the sky!
R-E-Y Mysterio, Here we go.
When the mask out, the girls they pass out,
the boys just black out, better tap out!
GO!



FROM SAN DIEGO, CALIFORNIA - WEIGHING 175 POUNDS.... REY MYSTERIO!

Ostatnio edytowany przez Bartek (2018-05-24 18:19:13)

Atmosfera stała niezwykle napięta, publiczność była rozgrzana do czerwoności, a niepewność, który z czołgających się zawodników dokona zmiany tylko dolewała oliwy do ognia. Zarówno Orton, jak i McIntyre byli wyczerpani, powoli przesuwali swe leżące cielska w kierunku narożników. Skończyło się ich pięć minut, nadszedł czas na główne show! Mocno chwyciłem biały sznurek i wychyliłem się jak najdalej potrafiłem, aby jak najszybciej dokonać zmiany. W mojej głowie już urodził się plan, aby powstrzymać obolałego Drew i wykorzystując przewagę mojej świeżości i niesamowitego talentu wykończyć tą ofiarę losu. W końcu się udało! Randy dotknął mojej dłoni, a ja błyskawicznie wkroczyłem na scenę, aby wcielić swój scenariusz w życie. Trybuny były już gotowe na ten popis, wszystkie światła na mnie! Niestety, nie zdążyłem zastopować Szkota i do kwadratowej konstrukcji wskoczył Rollins. Hala oszalał z zachwytu, rytmiczne "Burn it down!" dochodziło z każdego zakątka, jaka szkoda, że będę musiał ich wszystkich rozczarować. Ale bez względu na to czego chcą, dalej będą mnie oglądać i podziwiać, nie ważne czy im się to spodoba, czy nie! Nakręcony ruszyłem, aby stawić czoła przeciwnikowi, straciłem już jedną okazję, aby zdobyć pas, drugiej nie przegapię! Jednak mój zapał został szybko ostudzony, gdy zainkasowałem Sling Blade na powitanie. Jeszcze nie wszystko stracone, natychmiast zerwałem się na równe nogi, lecz rozpędzony Seth tylko na to czekał i zwinnie powtórzył akcję. Delikatnie zaszumiało mi w uszach, a świat zaczął lekko wirować, mimo wszystko wróciłem do stójki, aby wyprowadzić prawy sierpowy, którego Architekt bez trudu uniknął. Ponownie wykorzystał sytuację, żeby przechwycić mnie z boku i dołożyć jeszcze solidny Back Suplex. Fani nie posiadali się ze szczęścia, Kingslayer podszedł do lin, aby trzy razy tupnąć w matę, dając im jeszcze większą satysfakcję. Natomiast ja nie byłem już w stanie tak szybko wrócić do walki, potrzebowałem więcej czasu, którego CrossFit Jesus nie chciał mi dać. Zdeterminowany wrócił po mnie, jednak w tym momencie Viper zasygnalizował interwencję, co nie umknęło uwadze antagonisty. Momentalnie podbiegł, aby Clotheslinem zneutralizować zagrożenie. To był mój moment! Doszedłem do siebie, cichuteńko podkradłem się do ex-Taylera i czyniąc użytek z chwili nieuwagi przerolowałem go do przypięcia. 1... 2... Kick out! Było już tak blisko, niemalże czułem już drugą rundę. Nawet WWE Universe wstrzymało oddech na widok takiego zwrotu akcji. Przez to fabuła nabrała rumieńców, oboje pragnęliśmy zwyciężyć, dlatego też szybko wstaliśmy, lecz to ja poszedłem za ciosem i zyskałem przewagę wykonując Lariat. Zdecydowanie nie wystarczył, aby zmniejszyć tempo, gdyż ulubieniec trybun żwawo wrócił do pozycji klęczącej, toteż mogłem wbić jego głowę w podłoże z ogromnym impetem! (Snap DDT) Jeszcze raz przeszedłem do pinu, lecz Rollins odbił pod drugim klepnięciu w matę. "Naprawdę?! 2?! Tylko do tylu potrafisz liczyć?! Podpowiem Ci, dalej jest 3, zapamiętaj to!" - wykrzyczałem wściekle do sędziego. Nie będzie stawał pomiędzy mną, a moim pasem... skoro nie umie odliczać, trzeba to załatwić inaczej. Chwyciłem oponenta za włosy i wymusiłem na nim siad prosty, po czym wykręciłem obie ręce do tyłu i zapiąłem w żelaznym uścisku. (Double Underhook) Już mi ucieknie! Zdobędę złoto! Dla żony! Dla córeczki! Dla blasku fleszy!

Trybuny rozgorzały potężnym dopingiem, obserwując jak dwaj wojownicy czołgają się do przeciwległych narożników. Najbardziej podekscytowany byłem jednak z pewnością ja, desperacko wyciągając rękę w stronę Szkota. Przypomniała mi się sytuacja sprzed tygodnia, wtedy również na mych barkach spoczął los mojej drużyny. Niemal w tej samej chwili rozbrzmiały dwa klepnięcia, sygnalizujące tym samym zmianę zawodników. Bez zastanowienia przeskoczyłem nad górną liną, biegiem ruszając w stronę Miza, co okazało się błędem. Mizanin sprytnie uniknął mej szarży, przez co z impetem uderzyłem w narożnik, co zasygnalizował silny ból żeber. Ogłuszony obróciłem się na pięcie, tylko po to by oberwać szybki, acz silny Gut Kick w podbrzusze. Mike ruszył ku jasnoczerwonym gumom, nabierając dzięki nim rozpędu i ruszając w moją stronę. Całe szczęście, w porę odzyskałem swoje zmysły, pochylając się by uniknąć ciosu i odpowiedzieć efektownym Gamengiri, co wywołało wśród miłośników wrestlingu nagłe poruszenie. Ów akcja pozwoliła mi na wycofanie się do narożnika, by złapać oddech i ułożyć plan działania. Miz również był świeży, dlatego nie zdziwiłem się, iż zaraz powrócił ofensywy, co postanowiłem wykorzystać na swoją korzyść. Jeszcze kiedy biegł w mą stronę, owinąłem rękę wokół nogi oponenta, przez co wylądowała pomiędzy jego nogami. Odpowiednio obróciłem całym swym ciałem, przez co Mizanin opadł do tyłu i wylądował na kolanach. Była to doskonała dla mnie pozycja, a ja natychmiast skoczyłem na równe nogi i skarciłem gwiazdę Hollywood kopnięciem prosto w szczękę (Avada Kedavra). Bezwładne ciało opadło na matę, to też skoczyłem ku oponentowi, przyciskając go dość brutalnie do maty. Sędzia w pasiastym stroju upadł obok nas, 1.. 2.. Kick Out! Chwyciłem się za głowę, nie wdając się jednakże w zbędne dyskusje, które mogłyby tylko pogorszyć moją sytuacje. Skandy „Burn Him Down!” podniosły mnie jednak na duchu, słychać je zapewne było kilometry stąd, nie trudno było więc zobaczyć któż był z naszej dwójki był ulubieńcem miłośników sztuki, jaką był wrestling. Pełen wigoru, oraz przepływającej przeze moje ciało energii, stanąłem w narożniku, oczekując, aż Miz powróci do stójki. Rytmiczne uderzenia w matę sygnalizowały mój następny cios, będącym oczywiście hołdem do sławnego Shawna Michaelsa, do którego wielokrotnie mnie porównywano. Seth Rollins był jednak tylko jeden, jak wielokrotnie wspominałem. Wrzawa nadchodząca z trybun zachęciła mnie do przyspieszenia swego ciosu, nim jednak zdążyłem go zaaplikować, Miz mądrze wyślizgnął się z kwadratowego pierścienia pod dolną liną. Uśmiechnął się szeroko, rozkładając ręce, fani z kolei nagrodzili go serią bluzgów, oraz buczenia. Postanowiłem skorzystać z tego, że jego uwaga była chwilowo odwrócona. Miałem zamiar udowodnić to, iż jestem Człowiekiem Nieczującym Strachu. Decyzja była szybka, ustawiłem się więc na środku ringu, podskakując lekko, nim wreszcie ruszyłem w stronę lin. Odbiłem się od napiętych gum, po czym ponownie od tych naprzeciwko i wreszcie wzbiłem się w powietrze, przeskakując nad trzecią liną. Efektowny przewrót w przód i uderzyłem plecami prosto w Miza, zwalając go z nóg (Tope Con Hilo). Natychmiast uniosłem się do pionu, wskakując na barykadę i pozwalając, aby kilku szczęśliwców przybiło ze mną piątkę. Zaraz jednak powróciłem do oponenta, kątem oka bowiem zauważyłem, iż Pastor William usiłował wkroczyć do akcji, aby uratować swego partnera z opresji. Pochwyciłem swego rodaka za włosy, wrzucając go z powrotem do kwadratowego pierścienia, gdzie sam również wskoczyłem sekundę później.

500/500
21/30

Nieśmiałe oklaski nagradzające nasze dotychczasowe starania prędko przerodziły się w donośny aplauz. Ciężko dysząc oparłem się o narożnik i niepewnie spojrzałem w kierunku pierwszych rzędów. Szukałem jakichkolwiek oznak wsparcia, jednakże w oczy rzucały się słowa wypisane na wielkich blokach papieru, których adresatem był mój przeciwnik. Mnóstwo rysunków odzwierciedlających jego postać, również jednostki przywdziewające wypuszczoną przez sklep federacji maskę. Mimowolnie swój wzrok skierowałem w stronę Mysterio, który czując zebrane za plecami wsparcie, począł nakręcać fanów, chcąc tym samym wyssać z nich całą energię. Powoli opuściłem głowę i skupiłem się na wypełniających umysł myślach. Po raz pierwszy od dawna pojawiło się w nich zwątpienie, chęć kapitulacji.
- Wybacz mi, Ojcze.- wyszeptałem, przymykając delikatnie ślepia. Moje nędzne przemyślenia przerwał jednak nieśmiały głos pochodzący z oddali.
- Wierzę! Wierzę! Wierzę!- z każdym kolejnym razem, do śmiałka dołączały kolejne osoby, wznosząc cudowny okrzyk, który zdołał rozgonić moje czarne myśli. Z gracją wyprostowałem się i powoli ruszyłem w kierunku meksykańskiego Luchadora, dokładnie obserwując jego reakcję.
- Nie lękaj się, bracie. Jesteś dobrym człowiekiem. To zaboli mnie bardziej, niż Ciebie.- wyszeptałem, układając przy tym prawicę na jego czole. Następnie wziąłem szeroki zamach i przedramieniem potraktowałem jego czaszkę (Forearm Smash). Draśnięty Meksykanin zatoczył się, lecz czułem, iż mimo braku sił, cios ten nie będzie w stanie zatrzymać go na dłużej. Wziąłem więc głęboki wdech, by następnie ruszyć w stronę napiętych sznurów. Zaskoczeniem był jednak dla mnie fakt, iż drogę powrotną przeciął mi oponent, popisując się szybkim kopnięciem wprost w moją twarz (Enzuigiri). W ciągu sekundy problemem stał się rozmazany obraz, który skutecznie utrudniał mi odbieranie rzeczywistości. Również impulsy przestały docierać do moich kończyn na czas, przez co utrzymanie względnie pionowej pozycji graniczyło z cudem. Kto jednak może wiedzieć więcej o cudach, niż ja? Niestety nim wszystko wróciło do normy, poczułem dotyk przeciwnika. Owinął się on wokół mnie niczym biblijny wąż, lecz miast oferować mi jabłko, chciał mnie nakłonić do spotkania z matą. Błyskawicznie ocknąłem się i powstrzymałem jego ekwilibrystyczny popis rzutem na kolano (Backbreaker). Grymas bólu na twarzy Meksykanina nie był dla mnie powodem do dumy, poczułem dziwne ukłucie w sercu. Powoli zsunąłem jego ciało na matę, samemu kładąc się zaraz obok. Delikatnie przetarłem dłonią ślepia, ścierając z nich spore ilości potu. Wizję delikatnie przesłaniały mi przyklejone do skóry kosmyki włosów, ale nie czułem potrzeby zmiany ich ułożenia. Głębokimi wdechami raczyłem płuca, chcąc zebrać w sobie odrobinę sił, wystarczająco dużo, by dotrwać do końca. Przekręciłem powoli głowę, wpatrując się w ledwo przytomnego Reya. W mojej głowie natychmiast wykiełkowała myśl, obraz załamanych upadkiem swego idola dzieci. Widok ten rozrywał moje serce na setki kawałków. Postanowiłem skończyć to czym prędzej, dla dobra mojego, jak i Meksykanina. Niesiony okrzykami "Wstań, Pastorze, Wstań", przyklęknąłem na macie, by po chwili nachylić się przy Mysterio. Powoli chwyciłem jego głowę i pomogłem mu się podnieść, niestety tylko na chwilę.
- Wybacz mi. Nie chcę Ci tego robić.- wyszeptałem, opierając swoje czoło o jego. Wziąłem jeszcze jeden wdech, obserwując jego puste spojrzenie, a następnie uklęknąłem i uraczyłem jego krtań soczystym uderzeniem czubków palców (Dropping Down).

Randy Orton vs Drew McIntyre - panowie bardzo dobre posty, nie licząc tego że pojawiły się drobne błędy i prawie wcale nie zauważyłem kiedy przeczytałem post Carricka to jestem zadowolony. To oczywiście żart. Od czasu powrotu Druu do WWE, zaczynając od NxT strasznie zaczął mi się ten zawodnik podobać, stał się taką maszyną i sam planowałem nim zacząć rozrywkę, lecz tutaj Ciampa jako zawodnik z gimmickiem, który będę mógł sam realizować wygrał. Czemu to piszę? Bo jeśli nie mogłeś napisać posta wystarczyło wejść na forum, dać jakiś znak cokolwiek. Grasz świetną postacią i ona ma na prawdę dobre predyspozycję do walki o każdy pas, możesz go kreować na kogo chcesz  czy to będzie "potwór wśród mężczyzn" czy mściciel to nie będzie miało praktycznie znaczenia, jednak aby to zrobić musisz grać. Post Eronicsa bardzo na plus, wczucie w postać oraz głosy w głowię, a co najlepsze akcja przeciwnika na tobie dodała realizmu.

Randy Orton (Eronics zdobywa punkt dla drużyny).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The Miz vs Seth Rollins - wasze posty również jak najbardziej na plus, tutaj podoba mi się że obaj staracie się iść drogą gimmicków, co w połączeniu z wczuciem w postać tworzy prawie gotowe posty. Miz bardzo dobre wczucie w postać, grałem kiedyś właśnie panem niesamowitym i doskonale wiem jak można nim tworzyć świetne posty. Bardzo podoba mi się iż używasz słów związanych z nastawieniem Miza na bycie gwiazdą Hollywood, lata pisania na pbfach widać że się opłacają. Wydaje mi się że prawie książkowo opisałeś Mizanina ponieważ sam w realu udaje takiego tchórza, "pyszałka" unikający zwarcia, a stara się przejąć inicjatywę jakimś fartem. Szelton to już napisał i trochę się rzuca w oczy, pamiętaj że to ty kreujesz swoją postać i może się ona różnić od tego co widzimy w TV, dlatego postaraj się jednak unikać w dużym stopniu opisu tego co robi twój przeciwnik, bo wyjdzie że lepiej opiszesz Rollinsa niż sam gracz nim grający. Seth Rollins również bardzo dobry post, na całkiem przyzwoitym poziomie, bardzo podobało mi się przejście z stanu emocji do walki. Gimmick jak najbardziej na plus, wydaje mi się że w pewnym momencie pogubiłeś się pisząc post, lub po prostu widziałeś to w inny sposób niż ja, mówię tu o zdaniach gdzie "owijałeś rękę wokół nogi rywala". Pomijając to całość wydaje się dość dynamiczna, przekroczenie ilości słów to dla mnie i tak jakoś mało znaczy, ponieważ jeśli miałeś pomysł ja chętnie bym takie zasady nagiął. Tutaj jednak te zdania dodają bardzo chaotyczny styl posta, dodając przekroczenie limitu słów, mogę powiedzieć że post jest dobry i jeśli unikniesz takich drobnych błędów możesz być dobrym graczem, bo masz potencjał. Jednak tutaj jestem zmuszony postawić na Miza, który uniknął tego typu problemów.

The Miz (Remik zdobywa punkt dla drużyny).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

William Eaver vs Rey Mysterio - Rey podobnie jak Rollins, dobrze wczuł się w postać, wziął pod uwagę okoliczności w jakich się znajduje, również wczucie w gimmick meksykańskiej gwiazdy zapasów jest jak najbardziej na plus. Wykorzystałeś atrybuty Mysterio co dla mnie osobiście jest najlepszym pomysłem jaki mogłeś wpleść w swój post. Ty jednak tez przekroczyłeś limit słów, ale tutaj jednak będzie to miało małe konsekwencje. Pamiętaj jednak o tym by dopytać się sędziego czy możesz przekroczyć ilość słów, ponieważ możesz przez to umoczyć naprawdę ważne walki. Pastor Eaver to jest dla mnie fenomenalna postać, gimmick jakim kiedyś grałem używając postaci Rollinsa przypadł mi tak bardzo do gustu że już po pierwszych segmentach wiedziałem iż jest to postać dla Ciebie. Takie nastawienie się postaci daje bardzo duże możliwości i chyba sam Mav będzie wiedział o co mi chodzi, gdyż gimmick Jezusa Rollinsa wymyślił on. Idź tym tropem i staraj się bardziej opisywać poczynania w ringu. Tutaj chyba nie ma nad czym wybierać bo pokazałeś się Nekro z jak najlepszej strony i szkoda że w walce o WWE się nie pojawiłeś bo miałbyś bardzo spore szanse na wygranie głównego pasa.

William Eaver (Nekro zdobywa punkt dla drużyny).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~