GONG i na początek KŁ na 280 słów. Powodzenia!

Drugi tydzień i kolejna walka pod szyldem największej federacji świata. Debiutancka walka ostatniego wydania RAW w moim wykonaniu wymusiła na władzach postawienia przede mną zawodnika znacznie większego kalibru, jednak przyznać muszę, iż nieco pomogłem im w doborze oponenta, albowiem wrzawa, jaka obraca się wokół naszych osób, jest spotykana na wszystkich nagłówkach gazet. Kwestią czasu było, aż nasza dwójka spotka się razem w ringu ku niemałej uciesze fanów...

... Rozjemca dał sygnał do rozpoczęcia starcia. Stojąc w narożniku i doglądając sylwetki Eddie'go nie dałem po sobie poznać żadnych uczuć, a wyraz mojej twarzy od początku wejścia do kwadratowego pierścienia pozostał niezmiennie obojętny. Oboje w tym samym momencie zbliżyliśmy się do siebie, wychodząc na sam środek ringu, jednocześnie robiąc to w najbardziej charakterystyczny sposób, co poskutkowało zetknięciem się czołami i lekką, aczkolwiek kontrolowaną przepychankę, nie bez znaczenia pozostały tutaj słowne zacięcia, których nie brakowało. Nagle Edwards wyciągnął przed siebie prawą dłoń i wskazał palcem na miejsce znajdujące się za moimi plecami, usiłując coś zasugerować. Nie Musiałem się nawet odwracać, albowiem doskonale wiedziałem, co się za mną znajduje. Eddie wskazując na logo WrestleManii, wywołał sporą reakcję wśród publiczności, jednak moja osoba pozostała niewzruszona. Chcąc odpowiedzieć na jego wyzwanie, wyprowadziłem niesygnalizowanego i dynamicznego Gut Kicka, prosto w podbrzusze nieprzyjaciela, mając nadzieje na dokładne odebranie przez niego mojej wiadomości, momentalnie odbiłem się od znajdujących się z tyłu lin i z wielkim impetem zaaplikowałem rywalowi dewastującego Running Dropkicka - Jeśli coś chcesz... dostaniesz to!...

240/280

Dalej

*Zobacz spoiler po przeczytaniu postu!!!

Damn It! - Sytuacja w ringu nie była moim pomagierem. Zdając sobie sprawę, jak bardzo złe wszedłem w ten pojedynek, bardziej jednak winiłem za to przeciwnika, aniżeli swoją personę. Zdecydowana część publiczności skandowała -" Tap Out! Tap Out!", oczywiście mając ich okrzyki za nic, nie mogłem pozwolić sobie jednak na takie poniżenie przed.. Edwardsem! Nie po tym, jak bardzo nas od siebie publicznie poróżniłem, nie mogłem dopuścić, aby moje starcie z nim skończyło się w tak żałosnym czasie i w tak bezczelny sposób... nie przed nim!. Czas nie pozwalał się długo zastanawiać, a ja znajdując się na środku ringu, w głowie starałem się zaplanować idealne rozwiązanie mojego problemu, doszedłem do wniosku, iż dotarcie do lin w zasadzie nie polepszy mojej sytuacji, gdyż sędzia nie zacznie wyliczać trzymającego uścisk Eddie'go, choćbym trzymał się tych lin i tulił do nich, nie przyniesie mi to żadnego efektu. Ból w lędźwiach z każdą sekundą nasilał się, przez co rosło napięcie i poziom stresu. Beznadzieja, w jakiej się znalazłem zmusiła mnie do wyboru dwóch opcji, albo przeobrażenia dźwigni w pin, albo wydostanie się z tego morderczego uścisku raz na zawsze. Unosząc lekko głowę w górę, moim oczom ukazało się ogromne logo WrestleManii, wtedy uświadomiłem sobie, że ta potyczka nie zakończy się tutaj. Podejmując ostateczną decyzję, postawiłem na wolność. Nie chciałem robić żadnego ryzykownego ruchu, aby przypadkiem nie pogorszyć swojej sytuacji, dlatego też powoli i spokojnie przy pomocy rąk, zacząłem w żółwim tempie przewracać się na plecy ( jako ze znajdowałem się na brzuchu), w tym celu wsunąłem wspomniana wcześniej kończynę pod tors, natomiast drugą postanowiłem złapać za nogę rywala, co dało mi punkt zaczepny, wykorzystując mocno trzymającego się na nogach przeciwnika oraz zwinność własnego ciała, wykonałem niepełny przewrót w przód, poprzez schowanie głowy w tors, a także odbijając się trzymaną ręką od nogi Edwardsa. Nie minęła chwila, a ja już znalazłem się po drugiej "stronie barykady", a mianowicie w pozycji wyjściowej założonej przed momentem dźwigni, mina Eddie'go bo zobaczeniu mnie przed sobą była nie do opisania, wykorzystując moment, aby nieco podrażnić jego osobę, uśmiechnąłem się szyderczo, a następnie przyciągnąłem kolana do klatki piersiowej i poprzez mocny wyprost nóg, siłą mięśni odepchnąłem od siebie adwersarza niczym niechcianego pasożyta, posyłając go pod narożnik...

Spoiler:

mam nadzieje ze opis odzwierciedla to co chciałem przekazać

Wzorowałem się na kontrze CM Punka, podczas walki z Y2J, tyle ze zamiast Small package, ja po prostu odepchnąłem od siebie przeciwnika:

https://youtu.be/4kDyhWLAHZA?t=25m25s

...-"Niech Cię szlag!" - Jedyne słowa, jakie byłem z siebie wstanie wydusić, po powrocie z dalekiej podróży. Głupia publiczność niemal eksplodowała po wydostaniu się ze mnie z piekielnego uścisku zafundowanego mi przez Edwardsa i choć nie chcę, to muszę przyznać, że było naprawdę blisko. Pojedynku nie wygram jednak rozpatrując w przeszłość, gdyż na dłuższą metę, nie ma ona większego znaczenia, aczkolwiek mając w pamięci, co zgotował mi przeciwnik, postanowiłem sobie sporządzić mu jeszcze większe piekło, teraz kiedy to ja doszedłem do głosu. Szybko podniosłem się z maty i spoglądając na zszokowanego Eddie'go, błyskawicznie ruszyłem na niego, wbijając go w znajdujący się za nim narożnik (Running Dropkick), wypracowując sobie chwile na oddech, szybko postanowiłem opuścić kwadratowy pierścień, w celu odszukania przedmiotu, który pozwoliłby mi na skuteczniejszą ofensywę. Podchodząc do stołu komentatorskiego, moim łupem szybko stało się stalowe krzesełko, które powędrowało ze mną z powrotem do ringu, gdzie dopełniło się jego przeznaczenie, jakim było niemiłosierne obijanie leżącego pod cornerem dysydenta. Powoli męcząc się ciągłym okładaniem Edwardsa, ułożyłem owo krzesełko na jego twarzy, po czym odbiegłem w stronę przeciwległego narożnika. Unosząc dłonie ku górze, natychmiast skierowałem je w stronę leżącego rywala i żwawo wystartowałem w jego kierunku, aby wcisnąć spoczywający na nim przedmiot prosto w niego.(Hesitation Dropkick), zdając sobie sprawę, jak bolesny był to ruch, oddaliłem się, aby złapać odrobinę powietrza...

Ty no ja nie wiem jak tam twoja szmaciura zrogowaciała ..... yyyy tzn biere +12

Fajny post, możesz jeszcze raz pisać dalej w nagrodę.