Zaraz po moim upadku, dostrzegłem niejakie poruszenie wśród zgromadzonych na arenie. Na widok mego uderzenia w matę, tłum porwał się z krzeseł i począł skandować imię Japończyka. Wycofawszy się pod jeden z narożników, wodziłem wzrokiem w poszukiwaniu korytarza do mego partnera. Zważając, iż Nakamura jeszcze nie stanął na nogi, w mej głowie zrodził się pomysł. Pomysł, w którym moja ofensywa nie została jeszcze skreślona. Postanowiłem sprowokować konkurenta do walki poza kwadratowym pierścieniem. Przeturlałem się pod linami, zaś przeszedłem do mężczyzny siedzącego w pierwszym rzędzie. Dzierżył on transparent oczerniający mnie oraz moich współtowarzyszy. Błyskawicznie wyrwałem plakat z dłoni nieznajomego. Audytorium huknęło jak jeden mąż "ASSHOLE, ASSHOLE, ASSHOLE".

- Ja jestem dupkiem? To ciekawe jak zareagujecie na to!

Odwróciwszy się w stronę kamerzysty, przedarłem baner w połowie. Następnie rzuciłem go na ziemie i przydeptałem z uśmiechem. W międzyczasie dołączył do mnie Janela. Wznieśliśmy zaciśnięta prawice pod adresem naszej dominacji. Ku uciesze fanów, zostaliśmy ponownie ostrzelani salwą goryczy. Wreszcie spostrzegliśmy, iż Nakamura stanął za naszymi plecami...

163/170

Shinsuke momentalnie powalił Joey'a atakiem w plecy. Nie dając mu chwili przerwy, wyciągnąłem prawą rękę i sprowadziłem rywala na matę (Lariat). Mój plan przebiegał wyśmienicie, upewniwszy się, iż Janela jest cały, rozdałem serię kopnięć w adwersarza. Sędzia w międzyczasie kontynuował odliczanie, zostało mi niewiele czasu. Wturlałem się z powrotem na ring, po czym uderzyłem w kierunku przeciwległych lin. Wzbiwszy się w przestworza, zdewastowałem Japończyka pełnym ciałem (Slingshot Springboard Plancha).

- To znowu się dzieje, słyszycie?! El Ingobernable wraca na szczyt!

Złapawszy rywala za kudły, wrzuciłem go brutalnie do kwadratowego pierścienia. Nie minęła chwila, gdy Shinsuke przeszedł pod jeden z narożników. Czas zakończyć to przedstawienie. Klepiąc w kolana, dałem znak, iż nadchodzi jedna z moich autorskich akcji. Wtem ruszyłem w kierunku naprzeciwległego kąta. Odbijając się, nabrałem wystarczającej prędkości i... zatrzymałem się dosłownie przed facjatą Króla. Wybuchając śmiechem, wymierzyłem cios z płaskiej ręki. Co za piękne widowisko, Królewicz jest bezradny!

Szala zwycięstwa przechyliła się zdecydowanie na moją stronę, Japończyk leżał bezradnie w narożniku, oczekując na mój kolejny krok. Aż żal mi było odmówić, wskoczyłem na barki półprzytomnego rywala i począłem go dusić. Shinsuke wręcz zawył z bólu, zaś momentalnie zaczął się krztusić. Co za wspaniałe uczucie, mój wieloletni rywal ponownie został stłamszony pod mym butem. Audytorium wyraźnie dawało o sobie znać, ich ulubieniec otrzymywał solidny wycisk, gdy oni niczego nie mogli zrobić. Naprawdę wierzą, że doping przywróci siły tej Japońskiej, pseudo gwiazdce? Skala mojej hegemonii została już wystarczająco podkreślona, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, abym ją zawiesił jeszcze wyżej. Złapałem za truchło oponenta, po czym skierowałem go na środek krawędzi. Przechodząc na obrzeże, chwyciłem ramie Królewicza i ściągnąłem prosto w dół (Triangle Choke Over Ropes). Nakamura po raz kolejny nagrodził mnie gromkim jękiem, co tylko spowodowało uśmiech na mych ustach. Sędzia odliczając do czterech, zmusił mnie do przerwania dźwigni. Kątem oka zauważyłem gest dłonią Joeya, jakim bym był arogantem, gdybym nie pozwolił się zabawić memu przyjacielowi? Chwyciłem Japończyka za włosy, a następnie przeciągnąłem do naszego narożnika. Zbijając piątkę z Janelą, doszło do zmiany. Nie zawiedź mnie Joseph!

+12

Dobra, niech będzie. Zrobimy tak:  Joey zmienia się ze swoim partnerem i chce dopaść Nakamurę!

OS na 170 słów. Shinsuke stoi obok ringu, natomiast Janela jest na apronie obok narożnika.
Powodzenia!

(Być może nie opisałem tego jasno, ale chodzi o OS Nakamura vs Janela)

Ostatnio edytowany przez eronics (2017-05-05 19:57:37)

Nie mam jak napisać. Nie ma mnie w domu i jestem tylko z tele. Jakoś do poniedziałku jestem poza domem. Sorry, ale gdyby Slejd mógł pisać, bo ja nie mogę.

Wchodząc na ring Joey nie myślał zbyt wiele o rywalu - ot, zwykły śmieć do skasowania, nic więcej. Jednak miał tu robotę do wykonania, musiał skończyć to, co zaczęli tydzień temu. To oni - dwójka największych skurczybyków w federacji przybyła tu z jasnym zamiarem. Mieli do napisania cholernie długi rozdział historii - atramentem miała być krew i pot rywali. Gdy tylko Japończyk zdołał podnieść się z maty, Joey bez skrupułów potraktował jego głowę zwiastującym koniec Superkickiem. Nakamura padł niczym rażony piorunem, zupełnie bez tchu czy życia. Był wrakiem, skończonym wrakiem.

To wystarczyło, aby Janela uśmiechnął się krzywo pod nosem. Nie musiał się spieszyć, wiedział, że zwycięstwo jest nieuniknione. Odsunął się od rywala stając twarzą w stronę publiki, po czym rozłożył szeroko ręce uśmiechając się szyderczo.
Paczcie na niego. Tak wygląda wasz bohater? Gdzie wsparcie dla niego? - ostanie zdanie wypowiedział z udawanym smutkiem, na co publika wybuchała okrzykami w stylu FUCK YOU JOEY, JOEY SUCKS. Jednak Janela nie robił sobie z tego zupełnie nic. Jedynie uśmiechnął się szeroko, a rękoma zachęcał ludzi do kolejnych fal wyzwisk kierowanych w jego stronę. Wtem jednak partner Bad Boya - Andrade krzyknął, aby ten się odwrócił. Joey odwrócił się jak najszybciej mógł, jednak od razu się nachylił widząc lecącą w jego stronę pięść Japończyka.
SUCK IT - wykrzyknął w stronę rywala jednocześnie wykonując charakterystyczny ruch, po czym chwycił go od tyłu. Teraz nie było już odwrotu - wykonując kończące wszystko Blue Thunder Powerbomb Bad Boy przypieczętował zwycięstwo. Formalnością pozostało jedynie przypięcia.