Wszystkie światła na chwile zgasły, a fani zebrani na hali nie wiedzą co się dzieje. Jednak po chwili rozbrzmiewa charakterystyczne: "If Ya Smell, What The Rock Is Cooking?" A na drodze do ringu pojawia się nie kto inny niż The Rock! Stadion niemal eksploduje od napięcia i krzyków fanów. Wszyscy czekali na ten moment, moment kolejnej walki Dwayne'a na RAW, moment gdy skopie komuś tyłek! The Great One powoli zmierza do ringu, nie przybija "piątek" z fanami, ponieważ myśli o tym co go czeka, a jest to Andrade Almas, z którym The Rock wygrał w zeszłym tygodniu.

The Rock ma jednak czas i nigdzie się nie spieszy, dumnie wchodzi po schodkach, staje na narożniku i podnosi charakterystycznie jedną ze swoich rąk.

Wtedy fani już nie wytrzymali, Dwayne Johnson powrócił do kwadratowego pierścienia i to na ich oczach, po prostu czuli, co The Rock dla nich ugotował! Po chwili zastygnięcia Rocky zszedł z narożnika, podszedł do przeciwległego końca ringu i powtórzył swój taunt. Po tym wszystkim przeszedł na środek maty i dał znak, że jest gotowy do walki.

Postawszy stopę pośrodku ringu, oczekiwałem wejścia mego rywala. Mrużąc powieki, mym oczom ukazał się obraz sprzed tygodnia. Przyćmiwszy mój umysł, wyszczerzyłem zębiska. Oblicze bezbronnego aktora, tuż pod moim butem, uderzyło we mnie niczym błyskawica. Dzisiejszy pojedynek zakończy się identycznie, jedyną różnicą będzie osoba, która zostanie przypięta. Gdy tylko skończył się utwór rozpoznawczy The Rock'a, publika obdarowała mnie salwą rozgoryczenia "ASSHOLE, ASSHOLE, ASSHOLE". Wspiąwszy się na szczyt narożnika, rozłożyłem ręce na boki.

- Macie zupełną rację! Dwayne to dupek jakich mało! Od dzisiaj to ja jestem waszym mistrzem, El Idolo!

Me słowa spotkały się z jeszcze większym niezadowoleniem, co spowodowało, iż czułem się niczym nowo narodzony. Wróciwszy na matę, usłyszałem gong. Johnson aż elektryzował od potrzeby stoczenia pojedynku, momentalnie wycofałem się do tyłu, wchodząc pomiędzy drugą, a trzecią linę. Zarechotałem, odpędzając zniecierpliwionego przeciwnika gestem dłoni.

Minęła solidna minuta, podczas której efektywnie uspokoiłem momentum aktorzyny. Publiczność poczęła skandować "BEAT THAT GUY, BEAT THAT GUY", co niemal wywołało u mnie napad śmiechu. W końcu doszło do zderzenia naszej dwójki, po chwili przepychania wyrwałem się z uścisku adwersarza i sprzedałem siarczysty cios w policzek. Dwayne błyskawicznie zareagował wymierzając prawy sierpowy. Uchyliwszy się pod jego ramieniem, uskoczyłem na środkową linę. Odbiwszy się w stronę rywala, wyciągnąłem stopy w kierunku jego twarzy (Springboard Dropkick). Mistrz publiczności runął pod ciężarem mych buciorów, a to był zaledwie początek. The Rock ledwo stając na równe nogi, został brutalnie sprowadzony na matę (Lariat). To nadal było za mało! Wycofałem się poza liny, oczekując jego natarcia. Gdy tak się nareszcie stało, poczęstowałem oponenta podeszwą buta spomiędzy lin. Skwitowałem widowisko, puszczając oczko w jego stronę.

Wskoczyłem ponownie do środka kwadratowego pierścienia, Dwayne po raz kolejny ruszył na mnie, niczym stado rozwścieczonych byków. Wymierzając kilka prostych, warknąłem na całą salę. Widząc, iż tracę przewagę, przeturlałem się pod ręką Brahma Bull'a, złapałem wokół jego pasa i przerzuciłem za siebie (German Suplex).

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Slejd (2017-04-09 20:15:33)

Slejd: Strasznie ciężki do czytania post. Co raz musiałem się zatrzymywać i wracać do poprzedniej części, aby zrozumieć o co chodzi. Jednak poza brakiem czytelności widzę tu DUŻY plus - gimmick. Oddałeś wiernie zachowanie zawodnika. Swoją drogą fajne gierki z publiką i ciekawe nawiązanie do niej, to dodatkowo buduje gimmick. I ostania sprawa - strasznie słabo rozwijasz niekiedy zadania, co rzutuje na czytelność.

Dark Night: "[...]wykorzystaliśmy go do walki do psychicznej[...]" - tu wkradło Ci się jakieś dziwne powtórzenie. To jest cała masa innych błędów - mieszanie czasów, źle wstawione przecinki i złe szyki zdań miejscami. Post jest dość mocno trudy w czytaniu, przez co nie widać w nim zalet. Jednak, trochę ich - gimmick i publika.

Podsumowanie - Obydwa posty czytało mi się dość trudno i opornie. Obaj robicie całą masę błędów względem interpunkcji i szyku zadań. Jednak obaj też dobrze oddaliście obraz swoich postaci i publikę. Tu jedak postawię na Slejda, powód? Wybierając pomiędzy oboma niezbyt czytelnymi postami wybiorę ten, gdzie zdania - choć słabo rozwinięte - nie ciągną się na kilka linijek. Poza tym, zawarta w poście publika również jest po stronie Slejda, jest lepiej rozpisana i określa jak jest przez nich postrzegany Almas.

- Tylko na tyle Cie stać, mistrzu?!

Parsknąłem donośnie, przygniatając butem The Rocka. Kilka kopnięć zmusiło Byka do opuszczenia ringu, co tylko wzbogaciło mój pomysł na wykończenie tego starcia. Nabierając rozpędu od jednej z lin, wskoczyłem na narożnik i odbiłem się poza kwadratowy pierścień (Triangle Corkscrew Plancha). Mistrz Publiczność upadł pod moim ciężarem, jęcząc przeraźliwie. Czując, iż los sprzyja moim umiejętnością, podniosłem rywala na nogi. Po wyniesieniu jego osoby na swoich barkach, upuściłem przed siebie i wymierzyłem przerzut (Electric Chair German Suplex). Dokładnie tego nauczyła mnie podróż po całym świecie, całkowitej destrukcji oponentów i zdobywania kolejnych osiągnięć na moim koncie. Pragnąc, aby Dwayne poczuł co to znaczy mierzyć się z El Idolo, przygniotłem jego klatkę kolanami i wymierzyłem serie uderzeń z łokci (Elbow Strike). Starcie zapowiadało się coraz lepiej...

Pojedynek między Mistrzem Publiczności, a Idolem powoli się rozkręcał. Moim zadaniem jest jak najszybsze wykończenie przeciwnika oraz wyrazista zapłata za porażkę, która wydarzyła się tydzień temu. Po każdym wymierzonym uderzeniu, publika zalewała mnie swoimi okrzykami. Nie mogli pojąć, iż era Johnsona już dawno się skończyła. Jego miejsce jest w Hollywood, wśród fałszywych znajomych i marnych reżyserów kina akcji. Od dzisiaj El Idolo jest jedynym kto się liczy w WWE! Gdy Dwayne wrócił do żywych, wzbiłem się ku górze, obalając rywala podeszwą butów (Dropkick). The Rock pełen wściekłości, wrócił na nogi i począł szarżować na mą personę. Krzywiąc usta w lekkim uśmiechu, wymierzyłem potężne kopnięcie w jego czaszkę (Superkick).

- Calmarse, toro!

W mej głowie ziścił się podły plan, począłem ciągnąć Byka za nogi, prosto do jednego z narożników. Gdy już umiejscowiłem swego przeciwnika, stanąłem butami na jego barkach i brutalnie uciskałem szyję. I kto tutaj jest gwiazdą?!

+24 +12

Ostatnio edytowany przez Dark Night™ (2017-04-15 22:59:47)

Uznaję. Przejmujesz kontrolę.