Ostatnio edytowany przez Slejd (2017-03-26 01:58:22)

Wszystkie światła na chwile zgasły, a fani zebrani na hali nie wiedzą co się dzieje. Jednak po chwili rozbrzmiewa charakterystyczne: "If Ya Smell, What The Rock Is Cooking?" A na drodze do ringu pojawia się nie kto inny niż The Rock! Stadion niemal eksploduje od napięcia i krzyków fanów. Wszyscy czekali na ten moment, moment kolejnej walki Dwayne'a na RAW, moment gdy skopie komuś tyłek! The Great One powoli zmierza do ringu, nie przybija "piątek" z fanami, ponieważ myśli o tym co go czeka, a jest to Andrade "Cien" Almas, który stoi już w ringu.

The Rock ma jednak czas i nigdzie się nie spieszy, dumnie wchodzi po schodkach, staje na narożniku i podnosi charakterystycznie jedną ze swoich rąk.

Wtedy fani już nie wytrzymali, Dwayne Johnson powrócił do kwadratowego pierścienia i to na ich oczach, po prostu czuli, co The Rock dla nich ugotował! Po chwili zastygnięcia Rocky zszedł z narożnika, podszedł do przeciwległego końca ringu i powtórzył swój taunt. Po tym wszystkim przeszedł na środek maty i dał znak, że jest gotowy do walki.

Niech pierwszy walczy Drew Wood.

Jeśli chcesz pokonać osobnika siłą, musisz wpłynąć też na jego psychikę.

Z natury zawsze się różniliśmy - każdy jest inny. Jeden przywykł do braku okazywania emocji, inny zaś ma zupełnie odwrotnie. Ja zawsze byłem nieobliczalny. Od dawna szokowałem ludzi tym jaki jestem - niski, na pozór niegroźny osobnik, jednak często wybuchający kompletnym gniewem i wielką dawką nienawiści. Przetrwałem wiele, dostawałem mocne bęcki, ale były też sytuacje, w których nikt nie miał ze mną szans.
Jako człowiek zupełnie niezrównoważony podszedłem do walki swoim stylem. Rzuciłem się tuż po gongu na osobnika, który niby jest kimś, albo chce nim być. Na arenie rozległo buczenie, czyżby złościli się na mnie, że ich faworyt w tym starciu jest zwykłą ciotą, a ja potrafię wykazać się wyrachowaniem i sprytem? Zawsze tacy byli - marni fani, którzy nawet nie znają swoich ulubieńców. Traktowałem ich i zawsze będę traktował tak samo - są dla mnie nic niewarci. Moja siła sprawiła, że wbiłem swojego przeciwnika w narożnik, a tam zacząłem żelazną egzekucję, lekko zaciskając zęby z zawistnym wyrazem twarzy. Chwilę później wymierzyłem tak zwane niskie kopnięcie w dolną część kończyn rywala (Low Kick), który jęknął delikatnie z bólu, jak mała bezbronna zwierzyna, której człowiek zadaje cierpienie. Czyż to nie wspaniałe porównanie? Oportunista to zwierzę, które właśnie dostało pierwszą karę za stawienie się w ringu od oprawcy. W owym momencie czułem się trochę jak Mesjasz, który chce zbawić świat od takich nieudolnych ludzi, wymierzając mu sprawiedliwość. Z niesamowitą gracją i elegancją wyrzuciłem zawodnika wprost w narożnik (Catapult), ocierając po tym wszystkim swobodnie ręce, jakbym wykonał świetną robotę... Nagroda czeka mnie już niedługo, wszystko, czego zawsze chciałem to mistrzostwo. Dopcham się do niego już niedługo, długi czas liczyłem na to, że je zdobędę.

- To ja tutaj rozdaję karty i stanowię grę... Nikt nie może się ze mną równać, bo jestem najlepszy w tym, co robię, jeśli chcecie, to pokażę wam parę innych sztuczek!

a to sie odwołam co mi tam

Połowę sukcesu mam już za sobą - udany początek. Teraz nastawiłem się tak, aby działać dalej. Standing shooting star press został zaaplikowany oportuniście, który bez ruchu leżał na macie. Złowieszczy uśmiech znowu zawitał na mojej twarzy. Diabeł przeze mnie przemawiał i cały czas siedzi. Kazał mi zaaplikować teraz dźwignie, więc ładnie go wysłucham i przejdę do dzieła. Chwyciłem mocno rękę oportunisty i wykręciłem ją w owy sposób, robiąc to z całych sił i wkładając w to najwięcej serca, oczywiście przysłowiowego! Kimura Lock właśnie została zapięta! Teraz myślałem już tylko o tym jak mój rywal klepie trzy razy w matę.
- Ręko, spoczywaj w pokoju... No tak, połamana ręko!

+12h nie wiem czy dzisiaj zdąże

@edit
zdążyłem jak cos nie

Ostatnio edytowany przez Slejd (2017-03-29 00:38:12)

Uznaję. Przejmujesz kontrolę.