- Leżeć, puta!

Chwila nieuwagi i dałem się zaskoczyć niczym amator. Co za wstyd dla Nowego Eddiego Guerrery, kim bym był, gdybym nie odpłacił się pięknym za nadobne? Wymierzając serie kopnięć w podbrzusze przeciwnika, parsknąłem donośnym śmiechem. Publika ponownie nagrodziła mnie salwą zgorzknienia, przypominając me czyny sprzed kilku minut. Wzruszając ramionami, puściłem oczko w stronę pierwszego rzędu, co dodatkowo spotęgowało oburzenie tłumu. Czas powrócić do mego rywala, widząc, iż lada moment stanie na nogi, ruszyłem w stronę krawędzi ringu. Potężnie się odbijając, nadałem dynamiki wykorzystując ciężar ciała Drew, po czym sprowadziłem jego twarz do rzeczywistości - prosto na matę ( Cosadora Bulldog ). To był dopiero początek, rywal nie odpuszczał, więc ostudziłem jego temperament rzutem o matę ( Sunset Flip Powerbomb ). Po sali rozległ się jęk, czyżby widz na trybunach omdlał? Bzdura, to jedynie krzyk rozpaczy mego przeciwnika. Niziołek nie miał wyboru, zdecydował się na ucieczkę poza ring. Dopiero zrozumie, jaki popełnił błąd...

Wood legł poza ringiem, otrzymując uderzenie w postaci osiemdziesięcio kilogramowego, ludzkiego pocisku ( Bullet Tope ).

- Ya cansado? Wstawaj sukinsynu!

Wrzasnąłem w kierunku Drew, powoli go podnosząc. Zważywszy na fakt, iż jego tag team partner, coraz bardziej się niecierpliwił, przełożyłem rękę oponenta przez głowę i zaaplikowałem soczysty przerzut ( Suplex ). Dosłownie sekundę później, ponownie wyniosłem jego cielsko, jednak tym razem złapałem wokół pasa. Serwując inną odmianę rzutu, wymierzyłem prosto w barierki pierwszego rzędu ( German Suplex ). Publiczność zebrana na arenie, pogratulowała mi donośnym okrzykiem "HOLY SHIT". Błyskawicznie przyprowadziłem ich do porządku, wykonując trzykrotne uderzenie w pierś.

- LATINO HEAT!

Przy akompaniamencie oburzenia i wyzwisk, wróciłem do ringu ze swoim rywalem. Umiejscowiłem go pod jednym z narożników, z dala od jego partnera. Zaś wybiłem się z trzeciej liny, wykonując salto i zaserwowałem atak całym ciałem ( Diving Double Hop Moonsault ). Całkowicie kończąc tę kombinacje, skwitowałem widowisko charakterystycznym tauntem.

Odbiłem się z niesamowitą gracją, robiąc błyskawicznie krok do tyłu, lekko chwiejąc się na nogach. Następnie wysłałem zadziorny uśmiech do przeciwnika, który wyglądał na lekko przerażonego, chwilę później aplikując mu Jupming DDT i powitałem rywala na glebie. Spokojnie podszedłem do narożnika i wykonałem zmianę. Niech teraz ktoś inny się pobawi z tym dupkiem!

Widząc, iż mój rywal jest zupełnie bezsilny, wymierzyłem kolejne kopnięcia. Tym razem w głowę oponenta, aż w końcu zepchnąłem go pod liny i począłem przyduszać. To ma być przeciwnik? Nic dziwnego, że mierzę się z dwójką zawodników. Ten chłystek nie dorasta mi do pięt! Chwile później podniosłem Drew. Wspomagając się jego ramieniem, wskoczyłem na trzecią linę. Nie minęła sekunda, gdy wsparłem się jego barkami i ściągnąłem na ziemie ( Rope Bounce Hurricanrana ). Czyżby Wood nabrał momentum? Błyskawicznie stanął na nogi, gotów do przyjęcia kolejnego ataku. Odbijając się od krawędzi, podarowałem szaleńcowi kopnięcie z wyskoku ( Dropkick ). Facet z godnością przyjmował ból, jaki dla niego przygotowałem. Zanim się obejrzał, wyniosłem go na barki i ponownie sprowadziłem do parteru ( Firemen's Carry Slam ).

- El Centinela del Espacio, YO!

Robiąc chwilę przerwy, przerzuciłem wzrok na prawdziwe wyzywanie - The Rocka. Wielokrotny mistrz, legenda w świecie pro wrestlingu. Parsknąłem śmiechem, lustrując jego obliczę. Wracając do mego rywala, posłałem aktorowi z Hollywood środkowy palec. Ekspresja na jego twarzy rozbawiła mnie do czerwoności. Podczas chwili popisu, nie spostrzegłem, iż Drew stanął na nogi. Wymierzył potężny cios łokciem, który chwilowi mnie zamroczył. Sam, zaś ruszył w kierunki partnera. Chwyciwszy go za ramię, obróciłem w swoją stronę. Rehabilitując mą arogancje, ogłuszyłem niziołka kopnięciem w podbródek ( Superkick ).

- Gdzie się wybierasz?!

Debiut przebiegał wyśmienicie...

Zawodnik poczynał sobie zbyt łatwo, już miał wyprowadzić kopnięcie prosto w moją twarz, jednak zdołałem ją chwycić. Lekko chwiejąc się przy tym, puściłem ją, co sprawiło również wielkie rozkojarzenie u nas obu. Chwyciłem oportunistę, daleko wysyłając go przed siebie (Irish Whip). Po tym wszystkim wylądował w narożniku. Tam powoli zarysowywał się plan w mojej głowie - miałem już kilka pomysłów co robić dalej. Chwyciłem rywala, przeciągając go boleśnie. Po chwili znalazł się przy linach. Wtedy zgrabnie wykonałem Apron Run Somersault Senton. Zawodnik po wszystkim wylądował poza ringiem, a ja zacząłem swoją celebrację z wzniesionymi do góry dłońmi. Wiedziałem, że to mój czas!

Nadszedł czas, aby zakończyć to przedstawienie. Mój debiut niemal został przypieczętowany fiaskiem z powodu własnej głupoty. Stanąwszy na nogi, spostrzegłem jego. Dwayne Johnson, gwiazda Hollywoodzkiego kina. Upadek postaci takiego kalibru pod moim butem, upewni wszystkich smarków o wielkości Andrade Almasa — mnie! Wnet publika powstała z krzeseł i zaczęła skandować "ROCKY, ROCKY, ROCKY". People's Champion z Bożej łaski. Nie spuszczając aktora ze wzroku, odwróciłem głowę w kierunku ludu. Obnażyłem kły, uśmiechając się paskudnie. W mojej głowie przewijała się tylko jedna myśl. Kupić jak najwięcej czasu, batalia z Drew niesamowicie mnie wykończyła. Widok niespełna przytomnego Wood'a, napawał me ciało dumą. The Rock nie śpieszył się z atakiem, co wzbudziło we mnie iskierkę intrygi. Czyżby pozwolił, aby wróciły mi siły? Może nie zdaję sobie sprawy, iż każda sekunda działa na moją korzyść? Adwersarz uniósł jedynie brew, chłonąc głos publiczności.

Chwila odpoczynku dobiegała końca, wyślizgnąłem się poza ring, oczekując, iż The Rock nie zrobi tego samego. Spacerując wokół kwadratowego pierścienia, do mych uszu dobiegły zaczepki jednego z fanów.

- Jesteś tchórzem, Almas! Wracaj na ring!
- Soy un cobarde? Cierra la boca, cabrón!

Lustrując oblicze nieznajomego, nagrodziłem go dwoma środkowymi palcami. Publika zareagowała niczym naelektryzowana, niemal cała arena, jak jeden mąż chantowała "ASSHOLE, ASSHOLE, ASSHOLE!". Odwróciwszy się plecami do obcego, ukląkłem, rozpościerając ręce na boki.

- El Ídolo, Andrade Almas! To właśnie ja, Rocky. Przygotuj się na klęskę!

The Rock momentalnie wyskoczył poza ring, próbując mnie złapać. Przebiegłszy w okolice stołu komentatorów, wturlałem się po macie. Minęła chwila, gdy nadgonił moje tempo. Nie zwlekając, przeszyliśmy do emocjonującej wymiany uderzeń. Dwayne wykorzystał lukę w mojej gardzie i wymierzył potężny prawy sierpowy. Niemal padając na ring, uchyliłem się przed kolejnym. W momencie jego tauntu, poczęstowałem Brahma Bull'a dynamicznym ciosem z łokcia (Back Elbow). To był zaledwie wierzchołek góry lodowej, niczym błyskawica zaatakowałem serią uderzeń (Elbow Strike). Czy to już koniec?!

Finally, The Rock can kick some asses!

Czas pokazać, temu samozwańczemu idolowi, kogo tak naprawdę kocha publika zebrana w San Antonio. Almas w znajduje się w narożniku, serio już się zmęczył? The Rock i publika liczy na prawdziwy pojedynek, a ten śmieć psuje całe widowisko. Muszę nauczyć go, jak zadowala się publikę New WWE Universe. Podnoszę rękę, napinam mięśnie, przy okazji pokazując jakie mam dorodne mięśnie, a publika momentalnie podłapuje, o co mi chodzi i wybucha wrzawą, ale to nie jest zwykły doping. Ten ryk rozdziera dźwięk na strzępy, przekracza wszystkie granice, przebija się do mojej duszy wojownika i wzywa ją do tego, abym zgniótł tego robaka Cien'a. Jedyne co teraz słyszałem to nieustające okrzyki: "Rocky, Rocky, Rocky!" W końcu publika stanęła na wysokości zadania w tym pojedynku, ale to tylko i wyłącznie za sprawą mojego wejścia pomiędzy liny, ponieważ The Rock elektryzuje samą swoją obecnością w kwadratowym pierścieniu i oni to czują! Adrenalina pędzi w moich żyłach, wręcz zapierdala, nosi mnie całego, ale spokojnie poczekam, aż ta imitacja wrestlera stanie na równe nogi, chcę mieć z nim równy pojedynek, ponieważ Rocky Maivia zawsze walczy fair play i do końca. Wreszcie Andrade powoli zaczyna wykonywać ruchy, które sygnalizują chęci powrotu do walki, jednak jeszcze trochę czasu mu zajmie, zanim stanie z The Rock'iem twarzą w twarz. Wykorzystuję chwile, które mi jeszcze zostały na to, aby rozgrzać gardła publiki do czerwoności, odwracam się w stronę widowni, opieram się rękami o liny i krzyczę: "If Ya Smell What The Rock..." w tym momencie urwałem, a fani zgodnie z moim planem dokańczają: Is Cooking?! Teraz już wiem, że są gotowi na skopanie tyłka mojego dzisiejszego rywala! W tym czasie Almas z pomocą lin wraca do pojedynku i staje naprzeciwko mnie, patrzymy sobie prosto w oczy i obaj wiemy, że jesteśmy już gotowi na rundę drugą...

Nie czekając na ruch mojego oponenta, ruszam na niego pełnym biegiem, wyskakuję w powietrze i łapię głowę Almasa, po czym wbijam ją w matę, przy użyciu Swinging Neckbreaker. Widownia, która jeszcze nie ucichła, zaczęła jeszcze głośniej krzyczeć, nawet nie myślałem, że jest to w ogóle możliwe... Nie mogę ich zawieść, więc wstaję z maty efektowną sprężynką, która wywołuje zamierzony efekt, czyli dalsze cheer'y ku mojej osobie. Uśmiecham się szeroko w stronę publiki i wykorzystując chwilę przewagi, wyciągam prawą rękę w stronę mojego adwersarza i zginam palce w geście "no chodź po więcej!" Jednak Alfonso nie wykazuje zbytniej chęci do szybkiego tempa, z tego powodu zmuszam go do powrotu, do stójki i wysyłam Irish Whip'em w stronę lin, gdy przeciwnik do mnie wraca, używam jego rozpędu, by wykonać dynamiczne Scoop Powerslam. Walka zaczyna przebiegać po mojej myśli, więc lekceważąco odwracam się od mojego śmieciowego oponenta i wspinam się na narożnik, aby tam wykonać mój najbardziej charakterystyczny taunt - podniesienie ręki ku niebu.