Anderson i Lau obecni.
Niech Grand zaczyna

to ja wbije za nasza dwojke i zaczne bo nie wiem co z LUqim

Wdech, wydech, wdech, wydech. Klatka piersiowa pracowała wraz z oddechem to unosząc się, to opadając. Spojrzałem na stojącego obok Owensa. Ten przytaknął i gestem zaprosił mnie do walki, palcem wskazując cel - Devitta. Moje oczy zaświeciły pożądaniem. Widząc po raz kolejny osobę odpowiedzialną za cały ból dotykający mojej osoby, w głowie miałem tylko jedno - pragnąłem by Irlandczyk przeżył katusze, jakich jeszcze nigdy nie doznał. Zatrząsłem się gniewnie, skupiając całą uwagę na tym Wyrzutku i na pragnieniu zniszczenia go. Zacząłem miotać się po całym ringu w oczekiwaniu na nadciągający gong, niczym Minoutaur błąkał się po labiryncie w poszukiwaniu ofiar. W zasadzie to czułem się jak to mityczne stworzenie - byłem praktycznie sam, a na moim terenie panoszył się nieproszony gość, którego trzeba było unicestwić.

Publiczność zajmująca miejsca dookoła epicentrum wydarzeń zdecydowanie obstawała po stronie protagonisty, wychwalając pod niebiosa jego dotychczasowe poczynania. Kakofoniczny zlepek okrzyków kierowanych zarówno w stronę moją i stojącego po drugiej stronie adwersarza nie wyprowadzał mnie z równowagi. Mało tego, wręcz napędzał karuzelę gniewu, prowokując do jeszcze zacieklejszej reakcji. Ryknąłem na sędziego, by już rozpoczął pojedynek, albo to on pójdzie na pierwszy ogień, na co ten struchlał i panicznym gestem nakazał zabić w gong. Momentalnie wystrzeliłem z miejsca, po chwili znajdując się tuż przy Jokerze. Nim zaskoczony rywal zdążył jakkolwiek zareagować, wbiłem przedramię w jego twarz (Running Lariat), powalając go tym samym na matę! Uklęknąłem nad poległym oponentem i poczęstowałem go całą serią pięści wbijanych w czaszkę! Zatraciłem się w tym furiackim ataku, ledwo pozwalając się odciągnąć sędziemu, który w swym akcie łaski nie zdyskwalifikował mnie, lecz postanowił przerwać tę farsę. Nie przyjąłem tego dobrze, manifestując swój wyciekający każdym porem na ciele gniew. Ryknąłem arbitrowi w twarz, przez co ten odskoczył przerażony, pozwalając mi dalej znęcać się nad Princem. Schwyciłem za krótkie włosy przeciwnika i przerzuciłem go pod narożnik w którym stał Kevin. Rozłożyłem szeroko ramiona i nabierając powietrza w płuca ryknąłem głośno, na co część dzieci w pierwszych rzędach schowała się za swoimi rodzicielami, przerażona...

No to już przeczytane napleciaki.
Gimmick: tutaj przeważył Grand. Tak jak ktoś wspominał galę wcześniej, gimmick "Jokera" jest łatwiejszy, ale to żadne usprawiedliwienie, ale Jakub i tak ładnie przedstawiłeś tego potwora.
Pomysł: a w sumie kurwa remis. jakoś nie było tutaj nic kreatywnego.
Odczucia: Jakub opisał tutaj wedle mnie lepiej uczucia, to chyba tyle XD
Językowo: No i znowu Jakub. Znalazłem literówkę, ale to nie przeważyło, gdyż ogólnie ładnie wszystko obrał w słowa, propsik.
Publiczność: Nie dużo więcej, ale Grand.

Jak widzicie, to jest 2:2, a więc muszę kierować się swoimi osobistymi upodobaniami. Obydwoje mnie kupiliście, płynnie mi się czytało, ogólnikowo posty wyszły wam na +. Jednak jeśli mam być szczery, to puszczam Strowmana. Jakub wszystko fajnie opisał i to on leci dalej. Grand, walcz, bo dużo ci nie zabrakło. Buzi

Gimnick - Z niewielką przewagą Grand, Jakub coraz lepiej czujesz Braun'a oby tak dalej, a naprawdę będzie sztosik
Pomysł - Początek walki jest w obu przypadkach sztampowy, ale nie mogę tego powiedzieć o opisie całej sytuacji i waszych uczuć... W tej konkurencji solidny remis
Odczucia - Tu przyznaję punkt Jakubowi, bardzo się postarał, aby oddać swoją agresję i złość po zeszłotygodniowej gali
Publiczność - Trochę więcej u Granda, więc punkt dla niego
Poziom językowy - Jakub bardzo dobrze się postarał, nie zrobił jakiś widocznych błędów, jego post czytało się płynniej niż Granda.
Podsumowując jest remis i podtrzymuję zdanie Sedola, że to Jakub powinien kontynuować ataki, ponieważ post Jakuba czytało mi się o wiele lepiej, Grand w pewnym momencie się trochę zaplątałeś i przekombinowałeś (akcja, gdy wykonujesz Enzuigiri).

Udane, Jakub leć dalej

Kevin Owens:

Od razu po klepnięciu dłoni Strowmana wbiegłem do ringu. Gdy Devitt padł po zainkasowanym od Brauna Big Boocie, ja z rozbiegu zaaplikowałem Running Senton, po którym momentalnie przeszedłem do przypięcia. Sędzia doliczył tylko do jednego, co zmusiło mnie do ponownego wstania i pociągnięcia wraz ze sobą Irlandczyka. Irish Whipem wysłałem go na liny i podążyłem za nim, Clotheslinem wyrzucając go poza ring! Odwróciłem się ku Andersonowi i pokazałem mu środkowy palec, śmiejąc się w głos. Następnie opuściłem kwadratowy pierścień i schwyciłem Jokera za szczecinę na głowie, by cisnąć nim w ten sposób w barierkę! I po chwili powtórzyłem to ponownie! Zdewastowany Balor spłynął na posadzkę, nie mając sił na nic. Nie patyczkowałem się z nim. Wrzuciłem go z powrotem do ringu i sam wskoczyłem na apron, a zaraz potem przeszedłem pomiędzy drugą a trzecią liną, stąpając na śnieżnobiałą matę. Schwyciłem Jokera i po chwili wyniosłem go do góry, by cisnąć nim o narożnik (Turnbuckle Powerbomb)! Podszedłem do ofiary i zasypałem ją całym gradem stompów, zsyłanych na dosłownie każdą część ciała. Sędzia po chwili nakazał mi przerwać ataki, w innym wypadku zdyskwalifikowałby mnie. Wszedłem z nim w wymianę zdań, tak by go zająć i pozwolić mojemu Tag Team Partnerowi na niesportową akcję, a mianowicie duszenie! Braun wcisnął stopę w gardziel zwierzyny, doduszając ją do liny. Gdy tylko sędzia się obrócił, Strowman puścił, a ja mogłem wyciągnąć Devitta z narożnika i wykonac Uranage Slam!