Kevin Owens:

Przegrałem. Trafiłem w zły moment i nie mogłem się odbić. Teraz jednak przyszedł czas na zemstę! Balor zbliżył się do mnie biegiem, wyciągając rękę by zaatakować. Schyliłem się, pozostawiając rękę na jego pasie i przeszedłem za jego plecy, owijając się wokół niego kończynami. Momentalnie wyniosłem rywala do góry i zaaplikowałem Belly-to-Back Suplex, odpłacając mu się pięknym za nadobne!

+24

Irytacja - tak najpełniej można określić to, co Anderson czuł wobec swego partnera. Nie wiedział, po co został wysłany na pomoc "szaleńcowi", skoro on sam dążył do porażki. Miał dość swego partnera, za którego musiał odwalać całą czarną robotę. Tak było i tym razem - Prince znów ratował się ucieczką. Cho wszedł do ringu, choć miał ku temu sporo wątpliwości - czemu niby miałby znów pomagać człowiekowi, który groził jego mentorowi? San* jednak wszedł, a raczej wślizgnął się do ringu pełen werwy - chciał zastosować się do porad mistrza i w tym tygodniu pokazać się w ringu z jak najlepszej strony, a jak dokonać tego najlepiej? Pokonać osłabionego już wczesnej rywala. Anderson nie miał zamiaru atakować bezmyślnie i na oślep, wolał poczekać na dogodny moment i zadać jeden konkretny cios. Będąc już w środku nie musiał czekać na okazję zbyt długo - zamroczony Owens słaniał się na nogach usiłując złapać pion, a więc znajdował się w idealnej pozycji. Stając za jego plecami Chińczyk objął go w pasie, po czym potężnym przerzutem posłał go za siebie Relese German Suplex. Widząc to, publika zareagowała gromkimi brawami nagradzając tym samym fantastyczną akcję, lecz to nie podziałało zachęcająco na Andersona. Był on zmotywowany już wcześniej i to o wiele bardziej. Teraz wystarczyło iść za ciosem i dokończyć sprawy, których jego partner nie był w stanie.

200/200
21/30

*Prawdziwe imię Cho

Teraz nie można było się zatrzymać, należało iść za ciosem i za ciosem. Widząc, że Owens usiłował podnieść się z maty Cho ruszył w jego stronę, aby poczęstować jego głowę kolanem Knee Lift. Zamroczony tym ciosem Kanadyjczyk chwiejnym nieprzytomnym krokiem ruszył ku środkowi ringu, lecz tam został trafiony Jumping Lariatem od Chińczyk. Następnie Cho ruszył do dalszej ofensywy. Łapiąc poobijanego przeciwnika za szyję, Anderson doprowadził go do pionu. Następnie łapiąc go za nadgarstek posłał go pchnięciem w narożnik, w który Owens uderzył torsem. Po odbiciu od niego rywal powrócił do Cho, który zaplótł rękę na jego głowie, po czym wykonał Inverted Suplex. Teraz mógł ruszać dalej, jednak nie miał zamiaru wpuszczać do ringu partnera. Nie chciał ryzykować, że ten znów spieprzy sprawę. Wolał sam dokończyć walkę i wygrać.

Plan pokonania samozwańczych niszczycieli już niedługo miał się wypełnić, wiedział o tym Cho, Lau i Prince. Jednak zasługę za to ponosiła tylko i wyłącznie jedna osoba - Anderson. Teraz jednym, co mu pozostało było dobicie zdewastowanego rywala. Nie musiał się spieszyć, doskonale wiedział, że kontroluje sytuację i bez problemu jest w stanie poradzić sobie z Kanadyjczykiem.

Czekając, aż zamroczony Owens zdoła podnieść się z maty, Cho spojrzał ku swemu mistrzowi. Na twarzy Lau widniał lekki, niemal niezauważalny uśmiech - Anderson doskonale wiedział co to oznacza. Trener był z niego zadowolony, jednak chciał zobaczyć więcej w wykonaniu swego ucznia. Gdy chwilę później Hongkoński zapaśnik odwrócił się w stronę oponenta , ten już siedział. To była kolejna szansa, aby zadać cios. Biorąc rozpęd w jego kierunku, Anderson potraktował jego głowę solidnym ciosem z kolana - (Shining Wizard). Był na fali, mógł dopaść do rywala i zrobić z nim cokolwiek. Jednak postanowił zrobić coś, czego by zapewne później żałował - wpuścić do ringu swego partnera. Podchodząc do narożnika Anderson klepną w wyciągniętą dłoń Irlandczyka wpuszczając go do ringu. "Może tym razem tego nie zepsujesz. Idź tam i go dobij, wygraj swoją wojnę!" - ostatnie zdanie było niczym rozkaz. Sam Cho poczuł, że nie mówił tego jako on, a raczej jako swój trener. Cóż, uczył się od mistrza.

Cho był żałosny. On naprawdę myślał, że to dzięki niemu nadal trwa pojedynek? Najwyraźniej mu odbiło. Chyba sam nie wierzył w to, co mówił. Wygórowane ego? Z pewnością. Wskoczyłem do ringu i jedyne o czym myślałem, to fakt, że muszę jak najszybciej rozprawić się z delikwentem, który nie przebierał w środkach. Nie miałem czasu na to, by dokładnie mu się przyjrzeć, toteż w oka mgnieniu do niego doskoczyłem i raz - dwa wskoczyłem na jego plecy, aby moje ręce owinęły jego szyję. (Sleeper Hold) To co teraz powiesz, Cho?!

Tap, tap, tap... KO odklepuje, a Prince i Cho zaliczają przepiękne zwycięstwo