Hala rozbłyska jaskrawo żółtym światłem. A powietrzem wstrząsa energetyzujące brzmienie gitar. " Faceless " rozchodzi się po arenie.

Na początku stagu pojawia się znany już fanom WWE Neville!

Zawodnik staje w przykucu tyłem do widowni, p czym wśród kłębów pary gwałtownie odwraca się by klęcząc unieść w górę dłonie w charakterystycznym geście. Po czym wstaje z głośnym okrzykiem "God save the Queen!" i energicznie rusza w kierunku ringu pozdrawiając widownię której tak bardzo chce pokazać na co go stać.
                                                                                 

Ostatnio edytowany przez Emiel Regis (2017-02-09 20:06:24)

Kiedy po stalowych schodkach wchodziłem do ringu moją głowę jak zawsze tuż przed walką zaprzątało mnóstwo myśli.

Ostatni okres nie był łatwy, seria porażek nie poprawiała moich morali.
Ale wiedziałem że z każdym dniem, z każdą porażkę jestem coraz lepszy. Wiedziałem że w końcu moje sny dzięki pracy zaczną się spełniać. Wiedziałem że dziś wieczór mam kolejną szansę żeby zacząć się piąć w górę na tej bezlitosnej piramidzie feudalnej WWE.

Wiedziałem, zawsze wiedziałem że mogę być kimś wielkim, jeżeli tylko sobie na to zasłużę.
Teraz kiedy wspiąłem się na narożnik i wzniosłem dłonie ku niebu w charakterystycznym geście i usłyszałem ryk widowni czekającej na wspaniałe show.

Właśnie w tym momencie czułem że dziś jest ta noc kiedy pokażę na co stać chłopaków z Newcastle.

Opuściłem ręce i zeskoczyłem z narożnika z powrotem na matę.
Wstrząsnąłem się jak pies po Londyńskiej ulewie oczyszczając umysł.
                                                       

W przeciwległym narożniku stał Boyka.

Nie słyszałem wiele o tym zawodniku, na zapleczu krążyła pogłoski o jego bardzo ciężkiej drodze do WWE.
Nie mogłem go w żadnym wypadku ignorować. Ale nie tylko on wiele przeszedł aby teraz stać w tym ringu wśród świateł, kamer i tysięcy fanów. Nie zamierzałem nic łatwo oddawać.

Po hali wyraźnie rozszedł się dźwięk trzykrotnego uderzenia w gong.
Swoim zwyczajem wyciągnąłem dłoń w stronę przeciwnika.
Boyka spojrzał na nią nieufnie po czym skierował swój wzrok w moje oczy.
Dostrzegłem tam determinację, odwagę, i drogę której teraz mogłem być pewny. Wiele przeszedł by tu stanąć, było widać to głęboko ukryte zwierzęce zaszczucie.

Muszę przyznać że wzbudził tym wiele mówiącymi oczami mój szacunek.
Kiedy jednak chciałem już opuścić rękę nie doczekawszy się odpowiedzi, w ostatniej chwili poczułem w swojej dłoni dłoń rywala. Była to twarda ręka pokryta odciskami i bliznami. Ten brodaty zawodnik zyskał jeszcze więcej mojej sympatii.

Teraz jednak trzeba było takie uczucia odłożyć na bok, jak już kiedyś powiedziałem czas na przyjaźnie przyjdzie... po walce i na zapleczu.

Emiel - po pierwsze to ten post napisałeś strasznie chaotycznie w sensie estetycznym. Prosiłbym Cię, abyś pisał post bez żadnych dziwacznych opuszczeń linii i tym podobnych. Napisz tekst ciągiem i z przechyloną czcionką - to poprawia jego jakość. Przeczytałbyś książkę, w której tekst napisany jest w sposób chaotyczny? Nie przeczytałbyś i nikt by nie przeczytał, bo to tylko i wyłącznie przeszkadza czytelnikowi. Pisanie postów nie polega tylko na ich jakości językowej. Postem musisz zachęcić do czytania sędziego również dzięki estetyce.
Przechodząc do kwestii stricte językowej to widać u Ciebie stopniową poprawę. Nadal musisz pracować nad literówkami i odmianami wyrazów, ale zdarza Ci się to już coraz rzadziej. Niektóre zdania przez to są niestety niezrozumiałe, ale im więcej piszesz tym wszystko wychodzi lepiej i uwierz mi, że niedługo te posty będziesz pisał już z automatu - jak maszyna i nawet nie będziesz musiał myśleć jak odmienić dany wyraz.
Gimmick dobrze odgrywasz - co do tego nie mam zastrzeżeń. Mam jednak "ale" do tego KŁ także dlatego, że nie wykonałeś żadnego ciosu. To nie był Opis Sytuacji tylko Kto Ładniej, a więc musiałeś zawrzeć w nim jakąkolwiek walkę. KŁ = WALKA, OS = ODUCZCIA i tak to właśnie wygląda.

Don Grande - po pierwsze to musisz określić gimmick swojej postaci, bo w KP go nie masz i nie wiem pod jakim kątem mam oceniać Twoje oddanie postaci. Po drugie uważaj na powtórzenia. Po trzecie tak jak Twój przeciwnik masz błędny w odmianie wyrazów i wystrzegaj się ich.
Z racji, że dawno pisałeś to radzę Ci, abyś czytał post zanim go dodasz - jeśli tego nie robisz to zacznij to stosować. Postać Boyki jest bardzo ciekawa i możesz dobry gimmick wykręcić, ale napisz go. Dobrze, że w swoim KŁ umieściłeś walkę.

Boyka leci dalej. Posty były w miarę wyrównane, ale Don Grande zawarł walkę w swoim KŁ.

Po dobrze rozpoczętej walce czas na kontynuacje destrukcji długowłosego oponenta. Przez chwilę swoimi myślami odpływam już ku końcowi tego pojedynku, czuję zapach zwycięstwa! Kątem oka spoglądam jednak na Nevillea i widzę, że pomału podnosi się w górę. Chcąc przyspieszyć ten bój, chwytam go za głowę, przez co rywal momentalnie znajduje się na dolnych kończynach. On jeszcze nie wie co go czeka, ta gnida myśli, że dam mu spokój. Nic z tych rzeczy, zabawa się dopiero rozkręca. Uderzam Slapem Nevillea, chcąc by ten rozgoryczał i przebudził się. Zaraz po tym dokładam lekceważące kopnięcie w kolano, a gdy widzę, że długowłosemu przeciwnikowi skacze ciśnienie kieruję w niego z małego rozpędu Clothesline, który jednak nie powala Nevillea na matę, tylko odbija go w liny. W momencie powrotu ku mojej personie rywala wykonuję mu Hip Toss! Po tej akcji widzę, że oponent pali się wręcz do walki i szybko kwapi się, by wstać. Dążąc do tego co sobie rozplanowałem, kontynuuję pojedynek z tą ciotą. Wiem, że Neville jednak tak szybko się nie podda. Mamy podobne charaktery, a w to mi graj. Uwielbiam tego typu batalie. Jestem świadom również też, że zwycięzca może być tylko jeden i będę nim ku**a ja, prawdziwy wychowanek ulicy! Odbiegając od mych dywagacji widzę, że mój antagonista jest już w pozycji stojącej lekko oszołomiony. Wykorzystuję to, odbijając się od lin i kierując w niego Running Crossbody, po którym momentalnie podnoszę się spoglądając na swoją ofiarę.


Wróciłem i mogę pisać - post słaby, jednak jest poranek i chciałem przyspieszyć walkę.

Bój ten toczy się według moich myśli. Długowłosy frajer leży na macie, a ja mam nad nim całkowitą kontrolę. Ulica nauczyła mnie jednak jednego - nie odpuszczaj. Tak też czynię, kontynuując swoje znęcanie się nad Nevillem. Wydzieram go za głosy ku górze, jednak momentalnie wyprowadzam w jego brzuch kopniaka, po czym przyjmuje on zgiętą pozycję. Wszystko to miało swój cel, bowiem przechwytuję jego głowię i wykonuję potężne DDT! Po zadanym kolejnym ciosie, poczułem przypływ niesamowitej adrenaliny, która wędrowała przez moje żyły. Moje myśli stały się burzliwe, przez co chciałem wykonywać coraz to lepsze i bardziej ekwilibrystyczne akcje. Nie tracąc ani chwili, wspinam się na narożnik. Rozglądam się po zgromadzonej publice, zaś na mej twarzy pojawił się szyderczy uśmiech. Szybko moje myśli kieruje jednak z powrotem do kwadratowego pierścienia, po czym wykonuję potężny Diving Elbow Drop prosto w korpus oponenta! Ten cios na pewno musiał zaboleć Neville'a, na którego twarzy pojawia się coraz to większy grymas i zniesmaczenie takim losem pojedynku. Jest On totalnie niszczony przeze mnie, co powoduje jego burzliwość mózgu i osłabienie psychiczne. Nic tak nie męczy, jak zmęczenie psychiczne. O to też mi chodziło, by roz***ać go w tym właśnie aspekcie, by stracił On wolę walki. Długowłosy pomału się podnosi. Jego pozycja jest już w przyklęku, a jest to znak dla mnie by wykonać kolejną z moich akcji. Momentalnie odbijam się od lin i posyłam go z powrotem na deski ringu Dropkickiem!

+12

Kontra udana, Boyka niefortunnie spada uderzając o narożnik i to Neville może atakować.