David Black melduje się w ringu.

Zaczynamy, więc triple threat match. Na początek niech będzie tradycyjnie - KŁ na max. 250 słów.

Sekundy dzieliły mnie od drugiego, tuż po narodzinach, najważniejszego wydarzenia w swoim życiu. Już za chwilę mój wielki debiut w najważniejszej federacji wrestlingowej na całym świecie. Żeby się znaleźć w tym miejscu, musiałem przejść długą drogę, przy czym wiele rzeczy poświęcając. Dlatego też doceniam to, co mi los przyniósł. Stres towarzyszący mi jest ogromny, po głowie chodzą mi najgorsze scenariusze dotyczące przebiegu walki. W pewnym momencie przypomniało mi się całe dzieciństwo, w tym początki na Marsylskich ulicach. Wśród swoich rówieśników nie wyróżniałem się niczym, mało tego odstawałem wyraźnie od nich, głównie warunkami fizycznymi. Mimo przeciwności losu dzięki swojemu uporowi i ciężkiej pracy udało mi się przetrwać i gdy inni zrezygnowali, ja wciąż robię to co kocham. Postanowiłem nabyte umiejętności wykorzystać podczas dzisiejszej walki i w stylu parkour wejść przebojem do World Wrestling Entertainment.

---

Rozgrzewając nadgarstki spoglądałem raz to na Dragona a raz na Bronsona. Obaj diametralnie różnili się od siebie... dosłownie w każdym aspekcie. Nie przerażała mnie ani postura Actiona, ani wygląd Super Smoka. Życie nauczyło mnie, że można w nim spodziewać się wszystkiego, poza tym opponentów się nie wybiera. Po rozpoczęciu przez arbitra początku zawodów, natychmiast ruszyłem na Amerykańskiego wielkoluda, który stanowił dla mnie największą przeszkodę. Seria Elbow Strike'ów lądowała na jego głowię z niesamowitą szybkością, sam grubasek nie nadążał za przebiegiem akcji. Tymczasem kątem oka zauważyłem biegnącego w moją stronę Luchadora. Nie próbowałem go atakować, gdyż miałem asa w rękawie. Chcąc upiec dwie pieczenie na jednym ogniu zrobiłem unik, w efekcie czego doszło do kolizji między Super Dragonem a Action Bronsonem, z czego ten drugi wpadł wprost do narożnika. Smoczysko tymczasem wpadło w moje ręce, po czym otrzymało Reverse DDT. David Black z buta wchodzi na Raw!

279/250 - 29/30

Po wielu latach przerwy Super Dragon powraca na ring! Nie powróciłem jednak do swojego rodzimego PWG, lecz postanowiłem spróbować swoich sił w "największej" federacji wrestlingowej na świecie. Gdy przybyłem do federacji nikt nie przywitał legendy sceny niezależnej. Banda palantów mająca nosy w swojej wypłacie, nie szanująca już idei wrestlingu. Szybko zabookowano mi pojedynek kładąc przy tym na szali tytuł pretendenta do pasa. Byłem tym faktem zdumiony, aczkolwiek nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia, ponieważ wiedziałem, że oficjele starają się zrobić ze mnie emerytowaną "zapchajdziurę", która będzie podkładała się młodzikom. Nikt nie stawiał mnie jako faworyta tego spotkania więc postanowiłem udowodnić swoją wartość bezwartościowym milionerom rządzącym tym brandem.

Rozejrzałem się jeszcze po arenie wypełnionej po same brzegi grubasami zajadającymi się popcornem i wlewającymi w siebie litry piwska oraz dzieciakami czekający na swoich kolorowych ulubieńców. Zostałem bezpardonowo wygwizdany już na samym starcie. Spoglądałem spod maski na swoich opponentów, którzy zagrzani do walki wyczekiwali metalicznego dźwięku sygnalizującego rozpoczęcie pojedynku. W końcu nastała ta chwila, a ja udałem się na środek maty rozkładając ręce i pokazując młodzianom "serdeczny" palec. Od razu ruszyłem z impetem w Bronsona, który wyglądał jakby pół życia spędził w barze z fast-foodami. Wydawał się groźniejszym rywalem dlatego od razu zasypałem jego twarz potężnymi punch-ami, które skutecznie wybiły grubasa z rytmu. Wepchnąłem tą wielką górę tłuszczu do narożnika następnie kierując swą uwagę na skocznego przystojniaczka, który stał wryty niczym marmurowy posąg. Doskoczyłem do niego momentalnie posyłając go na deski przy pomocy Rolling Wheel Kick-a. Powstałem do pionu i rozłożyłem triumfalnie ręce.

251/250

Gimmick: ciężko tutaj naprawdę stwierdzić, który post przeważał bo wszyscy pamiętaliście o tym, aby wplatać do swych postów gimmick swojej postaci - za co plus. Minimalnie jednak przeważył krizzy (wszystkie praktycznie porównania i opisy miały nawiązanie do tego jaki jest Bronson)

Pomysł: W tej jedynej z kategorii się nie popisaliście. Wszystkie posty dość schematyczne, niczym nie zaskoczyły. Wygrywa jednak tutaj Mebaye za minimalnie najciekawsze rozpisanie rozpoczęcie ataku.

Odczucia: Tutaj najbardziej zastanawiałem się między postem Mebaye, a Lonia i to koniec końców wygrywa ten drugi, ze względu na bardzo ciekawie opisaną tą siedzącą wewnątrz Super Dragona, złość.

Językowo: tutaj było prawidłowo, jednak żaden z postów bez "fajerwerków" - remis.

Publiczność: krizzy i Mebaye - niestety zapomnieliście o tym kompletnie. Loniu u Ciebie znalazłem nawiązanie, dlatego za to idzie punkt.

Jak widać posty bardzo wyrównane, ciężko było wybrać, ale wspomagając się kategoriami i jej wynikami - pisze dalej Loniu.

Na moją twarz spłynęło kilka ciosów, po których miałem wrażenie, że na skórę pryska mi rozgrzany olej z patelni. Byłem przyzwyczajony do takich uszczypnięć; niejeden raz miałem nieprzyjemność spotkać się z czymś takim i od zawsze jest to część mojego życia. Super Dragon trochę źle wymierzył ilość i konsystencję, co sprowadziło go do trudnego położenia. Stał tuż przede mną, zdezorientowany, jakby wypił szklankę octu, a ja wbijając w niego wzrok, niczym w indyka, którego miałem zjeść samymi rękoma, posłałem mu szyderczy uśmiech. Obróciłem się w stronę Nathan'a, który stał z dala od nas i tylko się przyglądał. Wskazałem na niego palcem, dając mu do zrozumienia, że zaraz przyrządzę coś po francusku. Pierw musiałem zająć się orientalną częścią Ameryki. Kiedy powróciłem wzrokiem do Dragon'a, publika zaczęła skandować moją ksywę, jakby oczekiwali na mój ruch. Sam nie chciałem dłużej czekać aż wszystko samo się przygotuje, dlatego wziąłem sprawy w swoje ręce. Położyłem prawą rękę na głowie Smoka i wziąłem zamach głową, żeby trzepnąć go w garnek potężnym Headbutt'em. "sku****yn" z hukiem padł na matę, a ja ponownie spojrzałem na Nathan'a. Zrobiłem dwa kroki do przodu, wystawiłem rękę w jego kierunku i wykrzyczałem:

-Twoja kolej, bagieto!

Czułem zapach złota, który gwałcił mój nos. W tym momencie żaden krytyk kulinarny nie powie mi, że moje dania są niedobre. Jeśli jakiś się znajdzie, poczęstuję go swoim ulubionym. Daniem w mordę.

200+25

Smoczek musi odczekać chwilę, zanim znowu się na nim skupię. Tak jak obiecałem, zacząłem zabierać się za francuskie smaczki. Nathan nadal stał i tylko przyglądał się mojej dominacji, ale nie mogłem pozwolić mu na to, żeby wyszedł z tego bez zadrapania. Wiedząc, że mam przewagę w gabarytach, mogłem pozwolić sobie na więcej swobody, dlatego spokojnym krokiem zbliżyłem się do niego i jednym mocnym Chop'em wbiłem go w narożnik, przy którym stał. Od razu chwyciłem jego przedramię i posłałem go w kierunku przeciwległego rogu ringu Irish Whip'em, po czym ruszyłem za nim. W momencie, kiedy Taylor znalazł się tam, gdzie chciałem, ja już byłem przy nim, wgniatając go w konstrukcję masywnym Corner Clothesline'em. Rywal bezwładnie osunął się na matę, a ja nie zamierzałem mu popuścić. Chwyciłem go za kark i postawiłem na nogi, ale tylko po to, żeby drugą ręką zahaczyć pod jego pachą i przerzucić przez ring Biel Throw'em. Nathan'owi wykręciło ciało po upadku, co mnie upewniło w swojej dominacji. Coś konkretnego gotuje się w tym ringu i to ja będę pierwszy, który posmakuje efektów.