Maryse: The following contest is set for one fall. Including first, from Cleveland, Ohio. Weighting 221 pounds....THEEEEEEEE MIIIIIIIIIZZZZZZZ!!!


Gdy głos pięknej konferansjerki w końcu ucichł, całą hale wypełniły potężne salwy gwizdów i obraźliwych okrzyków. Przy akompaniamencie swojej muzyki oraz gorącego "dopingu", do ringu zmierzali oni - Awesome One, Pan Niesamowity, były mistrz WWE - The Miz, oraz niewiarygodnie  piękna i seksowna - Maryse. Z szyderczym uśmiechem na twarzy kierowali się do wnętrza kwadratowego pierścienia, by za kilka chwil opuścić je jako zwycięzca nadchodzącego pojedynku. Gdy Mike znalazł się już w dostatecznej odległości, rozejrzał się dookoła, zaprezentował wszystkim swoje białe uzębienie, następnie wskoczył na apron i zwinnie zawisł na górnej linie, zostając przez moment w tej pozycji. Niesamowitość biła od niego pełnym blaskiem. Gdy zakończył tę część prezentacji, szybkim ruchem przeszedł pod liną, wskoczył na narożnik i wykonał swój taunt, ani na ułamek nie zdejmując uśmiechu ze swej twarzy. Następnie z gracją zdjął swój płaszcz, oddał go technicznemu i rozmasowując nadgarstki, oczekiwał na swojego przeciwnika.

Wchodzę.

Tamtą noc zapamiętam do końca życia. Przepełniona blaskami świateł, kamerami, oraz mieszaniną eufonicznych pisków kobiet z kakofonicznym wydzieraniem się wniebogłosy mężczyzn. Było dokładnie tak jak sobie wyobrażałem. Stałem z pozornym uśmiechem. Byłem pewny siebie do momentu postawienia pierwszego kroku w kwadratowym pierścieniu. Gdy stanąłem w swoim narożniku wszystko się zmieniło. Przeraziłem się. Serce wariowało, ciężko mi się oddychało, kłuła mnie cała klatka piersiowa. Pot wylewał się ze mnie niczym z wodospadu, a tętno rozsadzało mi skroń. Pierwszy raz czułem taki niewyobrażalny strach. Ja, niesamowity niemalże zrezygnowałem walki. A raczej chciałem to zrobić, ale tylko gdy ujrzałem Maryse otrząsnąłem się z letargu. Wytarłem twarz, odgarnąłem włosy do tyłu, a następnie wziąłem głęboki oddech. Co prawda dalej się stresowałem, ale nie było tego po mnie widać.
"Miz, ogarnij się..."- Pomyślałem, po czym rozbrzmiało głuche echo damasceńskiej stali. Zaczęliśmy okrążać ring. Widziałem w ich oczach pewność siebie, u mnie niestety nie było to takie pewne. Po chwili pozbyłem się dokuczającej emocjonalnej huśtawki. Wygłuszyłem wszystkie negatywne emocje, po czym wystrzeliłem w stronę Stylesa. Natychmiastowo wymierzyłem mu kopa w brzuch, przez co ten się schylił. Wiedziałem, że Punk znajdzie okazję by mnie zaatakować, więc momentalnie się odwróciłem ku jego personie, odepchnąłem go, a następnie wróciłem do schylonego rywala. Wbiłem go w srebro szarą matę używając Jawbreaker'a. Szybko po wykonaniu akcji wyturlałem się z miejsca potyczki. Wiedziałem, że jeśli wykonałbym w ringu jeden zły ruch to bym już siedział w klatce Philipsa. Od zawsze był cwany, zdawałem sobie z tego sprawę. Musiałem uważać na tego śmiecia.
"Co jest Brooks? Chodź tutaj! Udowodnię Ci kto jest najlepszy na świecie!"- Wydarłem się do czerwoności gardła. Ów krzyk działał na adwersarza niczym czerwona płachta na byka. Natychmiastowo wyszedł z ringu, chciał mnie zniszczyć, ale ja od zawsze byłem mądrzejszy. Tylko gdy jego ręką leciała w moją stronę to schyliłem się, jednocześnie unikając ciosu. To była moja szansa na rozpoczęcie hegemonii. Wymierzyłem mu potężnego kopa w jądra. Złapał się za przyrodzenie, po czym padł niczym kłoda na ziemię. Po ataku spojrzałem na leżący czempionat Stanów Zjednoczonych. Ten pas był wtedy dla mnie jednym z najważniejszych rzeczy. Za wszelką cenę musiałem go zdobyć, po prostu musiałem... Po kilku sekundach znów wyruszyłem do ringu. Ujrzałem tam powstającego Allena. Szedł na czworaka w stronę lin, ale znów się położył po kopnięciu w głowę. Chwyciłem go za włosy tylko po to by unieść frajera ku górze. W pewnej chwili nabrał adrenaliny, ale zgasiłem jego zapał plując mu prosto w twarz, a gdy był zdezorientowany sprowadziłem go do parteru przygniatając jego klatkę piersiową Big Boot'em!
""Nazywam się The Miz i jestem NIESAMOWITY"

Publiczność zawsze wymaga po gali PPV czegoś, co zapamiętają przez długi okres. Widowisko o którym będą opowiadać w telewizji oraz magazynach sportowych, a właśnie z takim celem przyszedłem do tej federacji. Wprowadzić ponownie świeży styl do tego biznesu, który został zaniedbany przez ostatni czas. Ostatnia porażka w walce z Punkiem ani trochę nie zgasiła mojego zapału do zdobycia wymarzonego złota. Większość gazet pisze, że Styles się skończył, że już jest za stary i nie pokaże już nic interesującego. Jeszcze im pokaże w jakim błędzie są i będą błagać, żebym złożył z nimi “too sweet” w drodze do kwadratowego pierścienia z pasem na biodrach. Sędzia życzył nam powodzenia i kazał uderzyć w metalowy przedmiot. Ten dźwięk do końca życia będzie siedział w mojej podświadomości i wzmagał pracę mojego organizmu do maksimum. Spokojnie mogłem mówić, że jestem uzależniony od wrestlingu i bez niego nie wiem, co bym zrobił. Widownia kibicowała swoim ulubieńcom, a Miz przepływie tego co widział, wyturlał się z miejsca potyczki. Mój wzrok od początku bycia w ringu był skierowany na Punka, który nadal rozgrzewał nadgarstki jakby przygotowywał się do pisania eseju. Po porażce ze mną może przyda mu się wypisać swoje błędy na kartce i wlepić sobie je do głowy na przyszłość. Byłem twarzą wielu federacji w przeszłości, tej będę także po zdobyciu pasa. Nie byłem typowany jako faworyt w tej walce, ale nie miałem teraz głowy do takich gdybań dlaczego, czemu i kto tak uznał. Punk momentalnie po zauważeniu, że jestem teraz w świecie “stylu” ruszył na mnie z wielką chęcią przejęcia inicjatywy. Musiał być pewny niewyobrażalnie rozczarowany, kiedy jego twarz spotkała się z moim łokciem po którym cofnął się na kilka kroków (Reverse Elbow). W mgnieniu oka doskoczyłem do Brooksa i skosiłem go z nóg clothesline, który jako pierwszy spotkał się z deskami ringu. Miz widząc taki przebieg wślizgnął się pod najniższą linią i chciał mnie zaskoczyć niespodziewanym atakiem w plecy. Jego ręka została chwycona przez moje dwie i zaciągnięta w dół z wielką siłą (Hooking Arm Drag). Akcja spodobała się publiczności, a rozdawanie kart w tej batalii było mi na rękę. Stylowe oraz celne uderzenia w obu oponentów mogła pozwolić mi na spokojniejsze rozważanie dalszej strategii. Nic, co posiadali obaj rywale nie potrzebowałem, ponieważ miałem swój styl, który odświeży i wyczyści roster z najsłabszych, żeby RAW odzyskało moc, którą miał kiedyś. Przez te wszystkie lata nauczyłem się wiele, ale o jednym nigdy nie zapomnę - bądź pewny siebie to  z dekoncentrujesz swoich wrogów, a to da ci upragniony triumf.

Wszystko ułożyło się po mojej myśli, tak jak zakładałem od samego początku. Zawodnicy bezbronnie wpadli w sidła mojej dominacji i ulegli przy cierpieniu. Pomimo wszystko kątem oka dostrzegłem unoszącą się na nogi posturę Miza, który nadal wyrażał ogromna chęć rywalizowania. Nie pozwoliłem mu na żaden ruch, gdyż zaraz po tym, jak stał na równych nogach moje buty momentalnie wbiły się w jego twarz (Dropkick). Mike po raz drugi rozłożył się na deskach, a moim następnym celem okazał się Styles. Znajdując się tuż nad nim postanowiłem wyskoczyć ponad grunt, ażeby ostatecznie wbić się kolanami w jego żebra (Knee Drop). Adwersarz pod wpływem bólu postanowił energicznym ruchem zerwać się do stójki, wtedy pchnąłem go w stronę lin. Odbił się od nic, a w momencie powrotu do początkowego miejsca spoczynku nadział się na moje nogi (Calf Kick). Mój plan na osiągnięcie triumfu ciągle był idealnie realizowany, a droga cierniowa była dopiero przed nimi.

Nienawiść do obu postaci opętała moje ciało. Nie miałem zamiaru ani na chwilę zaprzestać ofensywy, łaknąłem zadać im ogromny ból, jakiego jeszcze nigdy nie dostali. A kolejna szansa znajdowała się już tuż tuż, albowiem dostrzegłem powoli podnoszącego się Miza. W mgnieniu oka znalazłem się już tuż nad celem. Zawodnik jeszcze nie zdołał dobrze powstać na równe nogi, a mój uchwyt już wylądował na jego żebra, ażeby ostatecznie unieść jego ciało w górę i cisnąć o deski (Saito Suplex). Raz jeszcze zapewniłem wszystkich tutaj zebranych, że nie mam zamiaru przegrać tego starcia - mistrzostwo nadchodziło w szybkim tempie. Styles ciągle spoczywał tuż w okolicach środku ringu, a ja nie mogłem pozwolić mu na to, aby odpoczywał...dlatego ekspresowo wybiłem się nad jego ciałem - finalnie trafiłem idealnie nogami w jego klatkę piersiową (Leg Drop). Moja radość nie mogła trwać długo bowiem w czasie gdy podniosłem się ponownie do stójki dostrzegłem biegnącego już w moją stronę Miz'a. Jego jakikolwiek atak został uniemożliwiony, gdy przechwyciłem jego ciało, ażeby w sposób ostateczny upuścić go na moje kolano (Tilt-A-Whirl Backbreaker).

Kiedy Punka noga miała zamiar wylądować na mojej szyi, żeby jeszcze bardziej uszkodzić mnie i prowadzić w tej batalii, w ostatnim momencie wy turlałem się z miejsca upadku nogi Brooksa. Philip upadł na przysłowiową dupę, a ja próbując zebrać oddech z trudem podnoszę się na dolne kończyny.