Wszystko idzie jak po maśle! Naprawdę, nie spodziewałem się, że będzie tak łatwo, ale jednak! Edge nie jest żadnym przeciwnikiem dla mnie. Najchętniej wyliczyłbym go już teraz, ale nie... pobawię się z tym nędzarzem jeszcze trochę, a wtedy gdy ta dwójka będzie  nadal toczyła bój między sobą, ja wykorzystam okazję i przypnę śmiecia. Takim oto sposobem zakończę batalię. Dobra, czas wrócić do teraźniejszości. Chwyciłem Adama za włosy, po czym uniosłem go w górę, ale tylko po to by znów powalić go na matę używając Dropkick'a! Nie będę się wstrzymywał, więc żeby kontynuować ofensywę rozbiegłem się w stronę lin, odbiłem się od nich, po czym przygniotłem jego twarz przepięknym Springboard Legdrop'em, lecz już po chwili raz jeszcze go zaatakowałem tym razem standardowym Legdrop'em.

Szaleństwo - tak właśnie czułem się, stawiając to kolejne kroki w tej walce. Szaleństwo - a dlaczego? A dlatego, że szaleństwem był fakt, że Kirk, Edge i The Miz w ogóle się tutaj pojawili. Zastanawiało mnie jedno. Jak można samemu sobie wyznaczyć wyrok? Pewnie jest to okropne uczucie, ale czy w jakiś sposób mnie to rusza? Absolutnie. Nie jestem wrażliwym mężczyzną - jestem typowym wojownikiem, niszczącym wszystko po drodze i każdego. Captain poniósł się w narożniku, toteż postanowiłem wykorzystać tenże moment w jak najlepszy sposób i otóż wyskoczyłem i poczęstowałem swojego delikwenta kopniakiem po twarzy. (Enzugiri) Żółty ludek odbił się od narożnika i padł na deski maty ringowej, wzdychając bardzo ciężko. Uśmiechnąłem się pod nosem i z miejsca wyskoczyłem, naciskając prawą stopą w głowę oponenta. (Curb Stomp) Kirk wbity był w matę, a więc postanowiłem przybliżyć mu matę jeszcze o kilka centymetrów. Wyskoczyłem i raz jeszcze nadepnął na jego głowę - tym razem obiema stopami. (Double Foot Stomp)

Oj dzieje się w ringu! Dojść do tego musiało, Owens obrócił się w tym samym momencie co Miz - ich wzroki w końcu zeszły się ze sobą. Przystanęli na samym środku ringu wpatrując się w siebie jak w odbicie lustrzane, w którym było widać większą nienawiść? Trudno określić, ale szykuje się nam niesamowita bijatyka! W tym samym czasie Krik i Edge uciekli pod dolną liną za ring, przyklęknęli na jednym kolanie, a ich organizm natknęła nieunikniona zadyszka - panowie chyba tez mają ochotę zmierzyć się na siebie!

Kevin Owens vs The Miz - opis sytuacji (1pkt.) na 150 słów z użyciem jednej akcji z move setu!
Captain Kirk vs Edge - krótkie kto ładniej (0,5pkt.) na 100 słów!

Grand- 0,5pkt.        Kevin Owens - Obrażenia: Brak Poziom zmęczenia: Brak
Sedol - 0,5pkt.       The Miz - Obrażenia: Brak Poziom zmęczenia: Brak
Yankess- 0pkt.        Edge - Obrażenia: Minimalne [6] (Głowa - 5, Korpus - 1) Poziom zmęczenia: Zadyszka
Stif - 0pkt.       Captain Kirk - Obrażenia: Minimalne [6] (Głowa - 5, Korpus - 1) Poziom zmęczenia: Zadyszka

Rosłem w siłę - czułem, że z każdym zadanym ciosem stawałem się coraz bardziej brutalniejszy, a energia była studnią bez dna. Po ciosie ostatecznym wyprostowałem się i przetarłem swoje zalane przez pot czoło, by następnie rozejrzeć się dookoła. The Miz stał, wpatrując się we mnie niczym w obrazek, więc momentalnie zmierzyłem go wzrokiem. Co ujrzałem w jego gałkach ocznych? Niewątpliwy strach, paraliżujący go od stóp do głowy zmieszany z nieporadnością. Co on widział we mnie? Ujrzał mężczyznę, ociekającego gniewem i pałającego niezliczonym zapasem energii i siły po to, by rozgnieść go jak orzecha. *Uśmiechnąłem się na widok Mike, który udawał twardziela przed samym sobą, a w środku był miękki jak brzoskwinia. Publiczność podsycała całą atmosferę zagorzałymi gwizdami i oklaskami w równym tempie. The Miza zjadła presja - widziałem to w nim, a gdy tylko wystartował w moim kierunku, to natychmiastowo pochyliłem się, przechodząc pod jego wystawioną ręką. Mike odbił się od lin, po czym powrócił na środek ringu, gdzie został skarcony szybkim lądowaniem na deskach maty ringowej. (Lariat)

- Oddajcie pokłony przyszłemu mistrzowi... waszemu mistrzowi!

150/150
25/30

* - jeśli sędzia zastanawiałby się, czemuż w moim poście pojawiło się zdanie w trzeciej osobie, to szybko tłumaczę, aby nie było niejasności. Wiem, że z samego tekstu można, to wyłapać i zrozumieć o co chodzi, ale nie zawsze natrafi się takowy arbiter. Zdanie w trzeciej osobie, gdyż opisałem to z perspektywy The Miza, a nie Kevina Owensa (czyli siebie) Dziękuję za uwagę i mam nadzieję, że nawet pomimo mojej adnotacji, dało się to wyłapać.

edit: pomyliłem nazwy ciosów. XD

Plus 24, przepraszam

Zasiegnę opinii kogoś jeszcze.

A ja podtrzymam decyzje Harissa, z względu na to, że Grand jest za Barcą






























































































































































































































































































































































































































































Ale tak na serio, dalej Sedol. Czytając wasze posty po prostu starałem się dojrzeć danego zawodnika, wejść w jego głowę w sytuacji, w której się właśnie znalazł. Słownictwo może i nie powalało u Sedoła, ale w moim mniemaniu lepiej ujął ten moment walki. Zatem podtrzymuję decyzję HArissa i dalej leci The Miz.

W końcu! W końcu zyskałem wymarzoną przewagę i co za tym idzie inicjatywę. W końcu wszedłem na tą drogę na której chciałem się znaleźć od początku - drodze do wiktorii. Kevin Owens okazał się za takiego, jakiego go miałem, czyli niesamowicie mocny. Zaatakowałem go jako pierwszego co okazało się jednak nie najlepszą decyzją, ale za sprawą Miza, udało mi się uwolnić od jego niepohamowanej furii i skierować swój atak na kogoś również debiutującego i mam nadzieję łatwiejszego. Edge od gongu sprawiał wrażenie dość zdezorientowanego, dlatego nie chcąc tego nie wykorzystać od razu podszedłem w jego kierunku i wymierzyłem mu solidnego kicka. Działem pod wpływem niezwykłej adrenaliny, można powiedzieć, że wszedłem w ciąg - ciąg ataku. Odbiłem się błyskawicznie od naprzeciwległych lin i wyłożyłem rywala na deski fenomenalnym Dropkickiem. Musiałem iść ciągle dalej za ciosem, ponieważ wiedziałem, że Edge to doświadczony zawodnik i nie pozwoli sobie długo na takie mordobicie. Szybko podniosłem zamroczonego rywala na nogi, aby po chwili znów, rozpędzonym wyłożyć go na śnieżnobiałą matę - skutecznym Running Lariat. Edge leżał rozłożony na macie, nawet nie zbierając się do stójki, dlatego wystartowałem niczym sprinter rozpoczynający swój bieg i po chwili, jakże silny Elbow Drop stał się faktem!