Cisza wszędzie, co to będzie, co to będzie? Na arenie nie działo się dosłownie nic, co mogłoby przykuć uwagę publiczności. Wszyscy ziewali, jedli, pili, albo spali. Każdy czekał na coś, co wydarzyć ma się w kwadratowym pierścieniu. I nie musieli długo czekać, bowiem po chwili rozbrzmiał theme song Kevina Owensa i oto ten Kanadyjski zapaśnik wyłonił się zza przepotężnej ściany, która oddziela backstage od hali. Publiczność od razu się ożywiła, gdyż mogła publicznie zbluzgać Kevina Owensa na oczach milionów fanów z całego świata. Mało było zwolenników tego Pana, co było bardzo widoczne. Dzieci - to właśnie oni najbardziej na widok Owensa oszaleli ze złości. Buczenie rosło wraz z każdym krokiem postawionym na rampie przez Kanadyjczyka. On jakby nigdy nic z grobową miną i nutką arogancji w spojrzeniu degustował się każdym owym wyzwiskiem. Widać było, że spływa po nim wszystko jak po przysłowiowej kaczce, a takie zagrywki najbardziej karmiły jego ego... które chłonęło coraz to więcej. On właśnie chciał, aby wszystko wyglądało dokładnie tak - On stojący pomiędzy prawą stroną publiczności, a lewą strona i zewsząd płynąca w jego kierunku nawałnica nie tylko wyzwisk, ale i też donośnego buczenia na skalę światową. Jedyne co mógł zrobić Owens, to delikatnie uśmiechnąć się na widok tak żwawej publiczności.

Introduce to the ring, from Marieville, Quebec, Kanada weightin'
266 Pounds... "The Owens Show" ... KEVIN OWENS!

... Kevin obrócił się wokół własnej osi, aby dogłębnie przyjrzeć się bestią, siedzącym bądź stojącym w jego obrębie. Duma? Nie, to było coś innego, co rozpierało Owensa. Na pierwszy rzut oka było widać, że jest On niebywale zadowolony z wywołanej reakcji - takiej bowiem oczekiwał od początku swojego pojawienia się w szeregach WWE. Kevin począł nareszcie dążyć długą rampą, stawiając spokojnie krok po kroku z delikatnie rozrysowanym uśmiechem na swoich ustach. Każdy krok był coraz to bardziej wygwizdywany, a Owens chciał ich stawiać jeszcze więcej, aż do momentu, gdy zabrakłoby skali. Kevin zatrzymał się przed ringiem i obejrzał się za siebie, patrząc czy aby na pewno jest bezpieczny. Po chwili okazało się, że Kanadyjczyk spokojnie może godziwie wejść do kwadratowego pierścienia jak prawdziwy mistrz. Owens wszedł po schodkach na krawędź ringu, gdzie złapał się lin i krocząc po ówże krawędzi szurał dłonią po sprężystej linie. W końcu przystanął i pochylił się, aby przełożyć swoje tułowie pod liną, dzięki czemu zwinnie i zgrabnie wszedł w obszar ringu. Owacje? Skądże - nic z tego. Jedynie bluzgi i gwizdy od samego początku. Owens uśmiechnął się i ustawił się w narożniku. Czas zacząć show! 

You Think You Know Me..

Making his way to the ring from Toronto, Ontario, Canada
weightin' 241 Pounds... "The Rated-R Superstar" ... EDGE!

Na arenie zaczął pobrzmiewać utwór, który znają wszyscy fani profesjonalnego wrestlingu. Zawodnik który za chwilę pojawi się w ringu jest jednym z najbardziej lubianych zapaśników w WWE. Blond-włosy Kanadyjczyk wybiegł energicznie zza kulis. W momencie pojawienia się na rampie, fani eksplodowali falą radości, którą totalnie go przywitali. Jak zwykle uradowany z ironicznym uśmieszkiem na twarzy stawiał swe kroki w kierunku kwadratowego pierścienia. W miedzy czasie fani zaczęli poklepywać go po ramieniu. Sam zainteresowany nic sobie z tego nie robił. W końcu znalazł się tam gdzie być powinien. Rozejrzał się dookoła, wskoczył na liny i razem z fanami celebrował to co wydarzy się za chwilę. Kolejny pojedynek wielkiego gwiazdora WWE, który ma apetyt na bycie najlepszym. Bestia i oportunista, który głodny jest sukcesu.

Ostatnio edytowany przez Yankess (2016-11-20 20:40:20)

GONG I Krótkie KŁ na 120 słów
EDGE vs The Miz
Kirk vs Owens

Wszyscy w końcu pojawili się w ringu. Sędzia nie zwlekał i dość szybko rozpoczął pojedynek. Moją uwagę zwrócił fakt, że akurat moich fanów na arenie zgromadziło się najwięcej, bowiem ich doping słychać było najgłośniej. Z każdej strony dochodziło ponaddźwiękowe "Edge, Edge!", które tylko dodatkowo mnie nakręcało. - OH, It's good to be here! - wykrzyknąłem z dużym impetem, co na pewno dało się usłyszeć.

Nie zdążyłem się nawet zorientować, a Kirk i Owens zaczęli okładać się w jednym z narożników. Nie chciałem zostać zaskoczony, więc ruszyłem w kierunku Mizanina. Był chyba zbyt zajęty samym sobą, co ułatwiło mi chwycenie go pod klincz. Siła w tym przypadku była po mojej stronie, dzięki czemu łatwo mogłem zepchnąć go do narożnika i zacząłem okładać go serią punchy. Oostatni był na tyle mocny, że spowodował u mnie małą zadyszkę. Zrobiłem krok w tył, Miz zrobił to samo, dzięki czemu zamroczonego przeciwnika powaliłem poprzez Enzuguri.

150/120 słów +30

Ja także +24

To była kolejna noc przepełniona blaskami reflektorów, kamerami czy piszczących kobiet... Powinienem stać tam z przepiękny uśmiechem, tak jak to na mnie przystało, ale wtedy było kompletnie inaczej. Przez dwa cholerne tygodnie byłem obijany, dlatego w tamten dzień postanowiłem, że to koniec! Czas mojej hegemonii się dopiero zaczynał...

Stałem tak jak reszta w swoim narożniku i spoglądałem na każdego po kolei. Czułem wewnętrzny strach i robiłem wszystko co jest możliwe by nie było tego po mnie widać, ale niezbyt mi się to udawało, bowiem pot wylewał się hektolitrami, a szczęka latała  jak szalona. Czułem dokuczliwe kłucie w klatce piersiowej, ale tuż po rozbrzmieniu damasceńskiej stali pozbyłem się jakichkolwiek uczuć, liczyło się tylko zwycięstwo. Prędko wybrałem sobie kozła ofiarnego- był nim Edge. Natychmiastowo zacząłem biec w stronę długowłosego śmiecia, tylko po to by po chwili leżał na macie inkasując Running Lariat'u. A to był dopiero początek...

Edge vs The Miz
W tej parze nie miałem jakiś większych problemów. Oba posty dosyć solidne, lecz moim zdaniem dalej będzie kontynuował Sedol. Post Yankess'a był tak jakby „bez smaku”, na pewno stać Cię na więcej. Sedol ubrał post w ładne słownictwo i dobry wstęp, który ukazał lekko gimmick Miza.

Kirk vs Owens
Z pewnością dwa najlepsze posty. Grand jak zawsze stanął na wysokości zadania, ugryzł sobie arogancki gimmick Owensa i w każdym kolejnym tekście widać to bardzo dobrze - w tym było tak samo. Treściowo bezbłędnie, dobre słownictwo - miło się to czytało. U Stifa bardzo spodobał mi się pierwszy akapit o Owensie i o tym, że nie masz zamiaru przejmować się nienawiścią Kevina. Tak samo, jak u Granda, tekst ubrany w ładne słownictwo. Nie ma tutaj za wiele co oceniać, bo słabszych stron nie znalazłem, dlatego musiałem się zdać jedynie na gust i zadecydowałem, że dalej będzie kontynuował Grand i jego Owens!

Więc atakujecie dalej zawodnika ze swojej pary z kto ładniej! (Grand, Sedol)

Grand- 0,5pkt.        Kevin Owens - Obrażenia: Brak Poziom zmęczenia: Brak
Sedol - 0,5pkt.       The Miz - Obrażenia: Brak Poziom zmęczenia: Brak
Yankess- 0pkt.        Edge - Obrażenia: Minimalne [1] (Głowa - 1) Poziom zmęczenia: Brak
Stif - 0pkt.       Captain Kirk - Obrażenia: Minimalne [1] (Głowa - 1) Poziom zmęczenia: Brak