Byłem na fali, kurwa, czułem to. Wiedziałem, że mogę wszystko. Mogłem nawet wyrwać te ring z fundamentów i wbić bo w plecy przeciwnika, jednak zmęczenie nie pozwało mi nawet ruszyć do dalszej ofensywy. Nie było się jednak co załamywać, mogłem przecież odpocząć i przygotować coś na później. Powolnym krokiem niczym niedźwiedź ruszyłem w kierunku leżącego w ringu stołu. Powoli i bez pośpiechu zacząłem go rozstawiać w pobliżu narożnika. Co prawda brakowało mi tu kilku rzeczy, których mogłem używać na scenie niezależnej, jednak używając tego, co miałem pod ręką mogłem spokojnie rozpierdolić tę zniewieściałą cipkę, jaką był przeciwnik.

Gdy złapałem już trochę oddechu spojrzałem na moje dzieło, stół stał perfekcyjnie. Łapiąc za głowę nadal zamroczonego przeciwnika podniosłem go do pionu, po czym pchnąłem w narożnik prostym Irish Whipem. Ten wbił się w niego plecami i bezwładnie zsuną się po nim do pozycji siedzącej - to było to, na co czekałem. Łapiąc jedno z krzeseł postawiłem je obok jego głowy, a sam odsunąłem się do narożnika obok.
Who is the man? - zakrzyknąłem, na co z trybun odpowiedziało mi głośnie - "You are a man". Byłem gotowy, a by zniszczyć tę wypudrowana, wręcz kobieco wyglądająca facjatę rywal. Dokonałem owego aktu zniszczenia wyprowadzając Facewash wprost w krzesło znajdujące się przy jego głowie. To musiało go cholernie boleć szczególnie sądząc po tym jak wygięte zostało krzesło. Nie przejąłem się tym jednak, przecież miałem pod ręką jeszcze jedno. Łapiąc za nogę nieprzytomnego już przeciwnika przeciągnąłem go do środka ringu. Chwyciłem leżące nieopodal drugie krzesło i z impetem kilkukrotnie wbiłem je w lewe kolano Punka (Chair Shot). Krzyk, jaki przy tym wydawał podobny był do śpiewu chórów anielskich, cieszyło mnie to niezmiernie. Gdy już skończyłem dewastować jego kończynę położyłem krzesło obok. Mocnym chwytem złapałem go za łeb i podniosłem do odpowiedniej pozycji, aby następnie wykonać DDT in steel chair. Nie mogłem jednak ruszyć dalej, musiałem chwilę odpocząć.

Gdy wziąłem już kilka głębszych oddechów odsunąłem się od nieprzytomnego już teraz rywala. Ku memu zdziwieniu dostrzegłem, że na ręku mam krew. Nie należała ona jednak do mnie. Doskonale wiedział co to oznacza. Wiedząc co za chwilę zobaczę podniosłem ciało rywala - tak jak myślałem, jego czoło było rozcięte, a z rany sączyła się delikatna stróżka krwii. Bardzo, bardzo kurwa dobrze. Teraz nie pozostało mi nic więcej, jak przejść do finalizacji całego misternie ułożonego planu. Bez większego trudu położyłem przeciwnika na stole, a sam pewnym krokiem udałem się na narożnik. Gdy już stanąłem na jego szczycie, widziałem wszystko, bo było w okół mnie - morze fanów, którzy mnie chcieli mnie wesprzeć. Czyżby mieli dość tego nadętego buca i wybrali mnie na obiekt westchnień? Na to wygląda. Kolejno zwróciłem wzrok ku spoczywającemu na stole Philowi - był mój i nic nie było w stanie tego zmienić. Wyskakując z jednego ze wsporników ringu wylądowałem na nim łamiąc tym samym stół i jego przy okazji - Senton Bomb. Sam również czułem się złamany, plecy bolały mnie bardzo. Próbując jednak przezwyciężyć ból przysunąłem do znajdującego się na szczątkach stołu rywala i przypiąłem go.

Każda myśl wypełniona nienawiścią wywołuje znacznie większe skutki niż rzucony w kogoś kamień. W następstwie każdej „złej” idei idą ruchy, które mogą doszczętnie zniszczyć wroga, aczkolwiek lekkomyślność czasami sprawi, iż noga podwinie się w najmniej oczekiwanym momencie. Tak działo się właściwie teraz, moment nieuwagi sprawił, że ten idiota mógł się mną bawić - Koniec tego, twoja chwila minęła, wykorzystałeś swoje pięć minut. Mój wzrok dostrzegł adwersarza, który z wielką chęcią wyrządzenia ogromnej krzywdy wybił się wysoko w powietrze, moje położenie nie było zbyt dogodne, ponieważ spoczywałem na drewnianym stole. Nie było sytuacji bez wyjścia, a człowiek mojego pokroju zawsze coś wymyśli, tak się stało także teraz. Czując powoli napływającą siłę w moim ciele odskoczyłem momentalnie w bok, wtedy zawodnik wpadł we własną pułapkę. Dalszy przebieg sytuacji był już zarządzany tylko przeze mnie, dlatego momentalnie chwyciłem czaszkę Nicka wsadzając ją pomiędzy nogi, ażeby nareszcie obrócić jego ciało, by w rezultacie upadł kręgosłupem na kolano (Welcome to Chicago, Motherfucker). Po idealnie zainkasowanej akcji uklęknąłem na kolana patrząc w twarz konkurenta, uśmiech ekspresowo zawitał na mojej twarzy. Czułem, że zwycięstwo nadchodziło.

+12 +24

Ostatnio edytowany przez Haris88 (2016-11-05 18:54:46)

W jednej chwili jakby powtórnie wstąpiłem do swego ciała. Przede wszystkim pomiędzy tym, co myślałem a tym, co robiłem wystąpiła spora dysharmonia. To, czego łaknąłem mogło osiągnąć efekt już parę chwil temu - zabawa nad mizernym rywalem sprawiła mi wielką rozkosz, ale nadszedł przebłysk, w którym to wszystko obróciło się przeciw mnie. Wtedy straciłem kontrolę. Spoczywając na macie ringowej przetarłem oczy, aby trzeźwo spojrzeć na otaczającą mnie sytuacje, nie było źle - bynajmniej moja dusza przesiąkła tendencją do zanurzania się w glorii, ten aspekt pchnął mnie do powstania na równe nogi. Przed wzrokiem przeciwnika pojawiła się prawdziwa zmora, jego dzisiejszy koszmar - to byłem ja. Uśmiech skierowany w jego stronę ukazał moją pewność siebie, jego czas był już wyliczony. W sposób ostateczny jego policzek przyjął soczystego slapa - akt zniewagi właśnie został wprowadzony w życie. Nienawistny czyn okazał się niczym raniąca strzała. To był koniec.

145 słów.

Oj te dwa posty dzieli dosłownie przepaść. Nie wiem jak Ty to robisz Haris, ale po prostu wszystko potrafisz zepsuć. Nie piszesz słabo, ale nawet solidnie, tylko brakuje Ci chyba bardziej obeznania. Za dużo bluzgów w Twoim poście, co strasznie rani moje oczy. Nienawiść możesz ukazać w zdecydowanie inny sposób. Jesteś w tym biznesie tyle czasu, a jeszcze się tego nie nauczyłeś. Twoje posty nie są złe, ale też nie są mega dobre. Musisz pisać tak, aby czytelnik po prostu rozkoszował się postem.

Dalej Norbi. To Cię przybliża do zwycięstwa. Więc post inicjatywy, a w następnym możesz kończyć. 

Norbert: 3,5 / Poziom Obrażeń: MINIMALNE [5] (Głowa - 4, klatka piersiowa - 1) / Poziom Zmęczenia: Zadyszka
Haris: 0 / Poziom Obrażeń: Średni [11] (Głowa - 9 / Plecy - 1 / Szyja - 1) / Poziom Zmęczenia: Zmęczenie

Kończ waść, wstydu mu oszczędź

Raz, dwa, trzy baba jaga patrzy. Udane Gratuluję pierwszego zwycięstwa w nowym sezonie