From a Champagne Supernova, in a Galaxy Far Far Away...

Cisza na arenie przerwana została przez wyzwalającą się z głośników muzykę początkową Gwiezdnych Wojen. Na titantronie pojawił się wypisany literami o niebieskim kolorze napis, po czym został zastąpiony powoli odpływającą w górę historią rodem z największych marzeń każdego fana owej wspaniałej serii, ze Szkotem w roli głównej. Po chwili z głośników wydobyła się piosenka ”Fair City Riots”, synchronizując się z wideo pokazującym owego młodzika w samych superlatywach. Po dłuższej chwili na rampie pojawiła się zakapturzona postać, w towarzystwie małego, zielonego ludzika, ubranego w podobne szaty co swój wyższy towarzysz. Postać rozłożyła ręce na boki, aby po chwili zrzucić brązowy strój, ukazując nikogo innego, jak Noama Dara! Ubrany w jasnoczerwoną, gwieździstą kurtkę, z rękami zaplecionymi za plecami, żując w spokoju gumę spojrzał w stronę kwadratowego pierścienia, w którym to już za chwilę miał pokazać swe umiejętności uwielbiającej go publiczności. Ring annoucer po chwili przyłożył mikrofon do ust, żeby przedstawić zawodnika, pomimo, że każdy w arenie świetnie go znał.
 
Introducing first! From Ayr, Scotland, United Kingdom, weighning at 178 lb, he is the Champagne Supernova... NOAAAAAM DAR! 
Noam po chwili zamienił poważną minę na szeroki uśmiech, przybił piątkę z Mistrzem Yodą i dziarskim krokiem ruszył ku ringowi, po drodze witając się z fanami, począwszy od najmłodszych, a skończywszy na starszych nawet od niego. Po kilkunastu krokach przystanął, rozglądając się po trybunach, po czym przybijając kolejną piątkę, tym razem z jednym z fanów, wskoczył na stalowe schodki, skąd pojawił się na apronie, wchodząc następnie pomiędzy trzecią, a drugą liną. Przez chwilę stał spokojnie, po czym podbiegł do lin, unosząc rękę w górę, uśmiechając się od ucha do ucha. Wtedy to wszedł do bezpiecznego narożnika, rozpinając swą kurtkę i wyciągając ją ku sędziemu. Przez krótką chwilę podrażnił się z arbitrem, nie oddając mu swego stroju, po czym ostatecznie wypuścił materiał z rąk, spokojnie opierając się o gąbki w narożniku, oczekując na swego przeciwnika, który powinien zaraz pojawić się w kwadratowym pierścieniu.

+12 okazało się nie potrzebne
_________________________________________________________________________

Odrzucenie zbędnego wsparcia fanów oraz kierowanie się jedynie czystą agresją odniosło swój skutek - wypracowałem sobie szansę, aby zapisać się w historii. Mogłem osiągnąć to wszystko, czułem, że jestem niepowstrzymany, a moja siła zmiażdży każdą jedną przeszkodę.

Stojąc oparty o narożnik, wpatrywałem się w rywala. Kim on był? Zwykłym dzieciakiem udającym postać z filmu. Jednak ta walka będzie miała też inne podłoże - muszę odzyskać ten pas, aby w końcu spoczął na biodrach Amerykanina. Jeżeli dobrze pamiętam, to te trofeum posiadali do tej pory dwaj Kanadyjczycy i ten Szkot. Dziś to się zmieni - pas Amerykańskiej federacji spocznie na moim, Amerykańskim ramieniu. To nie tylko zwykła walka, jakich stoczyłem już setki - to sprawa honoru. Mogę nienawidzić ludzi za ich dwulicowość, ale udowodnię im, że nie ma lepszego nade mnie - Amerykańskiego zawodnika. Żaden Szkocki dzieciak nie będzie mistrzem w moim kraju! Nigdy!

Zniszczę Cię, rozumiesz! Kim Ty jesteś, żeby być mistrzem? To mój kraj i mój pas.

Wykrzyknąłem do stojącego w przeciwległym narożniku rywala. Ten jedyne zbył mnie swym aroganckim uśmiechem. Chciał mnie prowokować? Widać nie wie na kogo trafił. "Chcesz wojny, dostaniesz wojnę. Niech tylko zabrzmi ten cholerny gong" - pomyślałem. Jak gdyby na moją prośbę gong zabrzmiał, a ja z furią rzuciłem się na tego dzieciaka.

200/200
9/30

Ostatnio edytowany przez Haris88 (2016-09-21 12:02:22)

Haris - Wydawało mi się tak jakbyś nie miał pomysłu na ten tekst, czytało mi się to dosyć ciężko. Mógłbyś się bardziej postarać, a stać Cię na to. Dodatkowo znalazłem parę błędów:
Nie mówi się „każdą jedną”. Wystarczy „każdą”.
„te trofeum” - wydaje mi się, że tutaj zbędne jest słowo „te” - ten zaimek jest w liczbie mnogiej.

Zone - Błędów się nie doszukałem. Twój post akurat czytało mi się łatwo, dobrze napisany. Twój poziom coraz bardziej wzrasta, oby tak dalej.

Tak więc według mnie dalej piszę Zone. Także mamy gong i możesz zatakować.

Nie będę wam słodzić, bo piszecie całkiem dobrze, ale od razu wypiszę co mi się nie podobało w waszych postach:

Zone - jeśli chodzi o gimmick to z początku musiałem się aż upewnić czy to jest Noam Dar czy Cody Rhodes, ze względu na to zdanie: "Stojąc ze spokojem w narożniku, obrzuciłem go lekceważącym spojrzeniem. Wyglądał jak typowy Amerykanin, najedzony burgerami, z brodą pełną resztek jedzenia, co wywoływało u mnie odruch wymiotny." Według mnie przesadziłeś trochę z tym obrzydzeniem przez co miałem właśnie takie wrażenie jak napisałem. Dodatkowo wy haczyłem na początku kilka literówek i powtórzony wyraz. Później wyraźnie zaznaczałeś słowo kluczowe w gimmicku Noama - Moc i już widać starałeś się o opisywaniu pamiętać, dlatego na gołe oko widać że pierwsza połowa wypadła lepiej niż druga część postu.

Haris - zgodzę się z Norbertem, że czytało się dosyć ciężko Twój post. W co drugim zdaniu znajdowałem słowo za które z pewnością ja wstawiłbym inne. Przy gimmicku jak Zone skupił się głównie i prawie jedynie na mocy, tak ty postawiłeś na patriotę. A szkoda, ponieważ Masada to ciekawa postać i można było tego OSa jeszcze jakoś urozmaicić.

Ogólnie wybór trudny, ponieważ obaj zawarliście tą żądzę zdobycia mistrzostwa. Gimmick rozpisaliście na takim samym poziomie i z ilością/wagą błędów też wychodzicie na remis. Muszę wybrać jednak jeden post i wybiorę OS Harisa, ponieważ Zone przekroczyłeś limit słów o 20, co choć nie dyskwalifikuje Cię wg. mnie całkowicie, jednak przy takim wyborze zaważa.

Dalej!

4 szanse!

Mogę to zaliczyć. Mamy, więc w tym momencie KŁ na max 300 słów