Publika natychmiast rozgrzała się do czerwoności, gdy tylko pokazałem pazur! Halę przepełniała radość i wiwaty na moją cześć, lecz pośród nich wyraźnie dało się słyszeć ciężkie dyszenie. Łapałem cenne hausty życiodajnego tlenu, musiałem uspokoić tętno. Na dłuższy odpoczynek jednak nie mogłem sobie pozwolić, ponieważ moje ręce ciągle były unieruchomione kajdankami. Klucz znajdował się w bucie mojego nemezis - czyli co za tym idzie - ja znajdowałem się głęboko w dupie... Wiedziałem, że przy pierwszej lepszej próbie w jakikolwiek sposób pozbawienia obuwia, leżącego Miza, o ile nie przeszkodzi mi jego partnerka, to narażę się na porządnego kopa od zresztą już zbierającego się do stójki antagonisty. Czasu było coraz to mniej, więc musiałem natychmiast coś zrobić, jeśli jeszcze widziałem siebie w drodze do zdobycia upragnionej wiktorii i co za tym idzie spełnienia swojego jednego z najważniejszych celów, jakim było zdobycie przyzwoitej pozycji w Royal Rumble. Ofiarnie rozejrzałem się po arenie, po czym swój wzrok zatrzymałem na klękającej przy zbierającym się swym partnerze - Maryse. Byłem w końcu Jedynym Fenomenalnym, dlatego od razu dostrzegłem w niej coś, co od razu poznałem, że bezsprzecznie było mym kluczem do zwycięstwa. Kluczem dosłownie, ponieważ tą rzeczą...była wsuwka, utrzymująca w ładzie i składzie blond włosy partnerki mojego nemezis. Mogłem sobie pozwolić na najmniejszy ruch dłońmi, dlatego w nie więcej niż sekundę pozbawiłem Maryse zwykłej spinki i lekko schylony, niczym sprinter rozpoczynający swój bieg wystartowałem w kierunku stojących kilka metrów stąd, fanów z tablicami "AJ Styles",  - więc raczej, a nawet z pewnością - godnych zaufania. Na moje szczęście znałem metodę zdejmowania kajdanek za pomocą jednej, prostej wsuwki, dzięki czemu mogłem uwolnić się nawet z nich samodzielnie, jednak ponieważ jak mówiłem - każda sekunda była na wagę złota, postanowiłem poinstruować stojącego przy barierce fana. Przyniosło to zamierzony efekt, ponieważ po chwili cała arena wraz z wszystkimi zasiadającymi przed telewizorami ujrzała stojącego Jedynego Fenomenalnego z szeroko rozszerzonymi rękoma co mogło oznaczać tylko jedno - Czas wziąć sprawy w swoje ręce! Adwersarz przez ten czas oczywiście zdążył ustawić się do pionu, przez co pierwsze co ujrzałem po odwróceniu się w drugą stronę to był właśnie on - z wyraźnie niezadowoloną miną, zmierzający w mym kierunku. Jego "niezadowolenie" jednak nie miało nawet prawa równać się z ogarniającą mnie w tej chwili furią i żądzą zemsty za te wszystkie dotychczas zainkasowane akcje. Choć ból pleców dawał się wyraźnie we znaki, a zakwasy w udach i bicepsach zdawały się rozdzierać mięśnie to mimo wszystko nie zamierzałem się poddać. Na samą myśl o stawce tego pojedynku, pobudzały się we mnie pierwotne, wilcze instynkty i wyzwalały się najdziksze żądze. Czułem, że jestem w stanie zrobić absolutnie wszystko, aby tylko nie zejść tego wieczoru stąd na tarczy! Czułem, że w zdobyciu wiktorii nie przeszkodzi mi ani Miz, ani ból, ani żaden inny zainteresowany! Powoli dochodziłem do siebie… doping fanów działał niczym morfina. Wyraźnie nie radzący sobie z szargającymi nim również, emocjami rywal, nie dał wytrzymał, czego skutkiem okazała być nagła, szaleńcza szarża w mym kierunku. Udało mi się jednak w porę przewidzieć jego wyciągniętą rękę, dzięki czemu schylony przebiegłem pod nią, tym samym unikając ataku. Następnie mając idealne do tego warunki, natychmiast wymierzyłem iście piekielnie mocny Back Crescent Kick*. Mizanin został bezlitośnie wbity w twardą podłogę na co reakcja areny mogła być tylko jedna - fenomenalny doping dochodzący z praktycznie każdego zakątka hali. Czułem, że nadszedł czas zemsty - bezwzględnej i znieważającej! Nadszedł mój czas! Moja wiktoria była już przesądzona…gdyby nie Maryse, która chcąc ratować Mike'a wyrosła za moimi plecami, niczym grzyb po deszczu. Partnerka adwersarza szybko uraczyła mnie low kick'iem, który okazał się być praktycznie "gwoździem do trumny" dla moich obolałych dolnych koniczyn. Czułem jak powoli tracę podparcie i osuwam się na samo dno. Gdy wydawało się, że już wszystko było w moich rękach, to miałem pozwolić sobie na porażkę, tylko z takiego powodu jakim była blond włosa pomocnica mojego nemezis? Może to była karma za to w jaki sposób zdobyłem kiedyś mistrzostwo, bo w końcu z pomocą nikogo innego jak Bullet Clubu? Ciągle ofiarnie, jedyne co robiłem to cofałem się, tylko czekając jak Maryse wykona cios ostateczny, tym samym wystawiając mnie wręcz na widelcu swemu partnerowi. Wykonałem jeszcze kilka kroków w tył, jednak nagle poczułem za sobą  koniec...był to koniec drogi ze względu na barierkę stojącą tuż za moimi plecami jak i mój koniec. Nie było ratunku... Od zawsze jedną z najważniejszych zasad, którą się kierowałem było "po trupach do celu", jednak w tym wypadku wiedziałem, że raczej na pewno już nic mi nie pomoże. Raczej?... Maryse była już jedynie kilka centymetrów ode mnie, aby wykonać zapewne solidnego kopniaka w jedną z moich obolałych dolnych koniczyn. Na jej twarzy pojawił się wyraźny uśmiech, ponieważ dobrze wiedziała komu wyłącznie jej mąż zawdzięczać będzie tą wygraną. Widocznie nie zamierzając już tracić więcej czasu, lekko podniosła nogę i...
Została przygwożdżona ciosem z krzesełka?! Całą arenę ogarnął szok, który następnie przerodził się w olbrzymią kakofonie nieprzychylnych okrzyków w mym kierunku. Wiedziałem, że granica została przekroczona, jednak w końcu jedną z moich najważniejszych zasad było "po trupach do celu", prawda?... Pomyślałem, po czym przetarłem lejący się strumieniami pot z opadających na moje czoło włosów, aby zaraz to ruszyć kierunku powstającego Miza. Dołożyłem mu szybkiego, ale jakże skutecznego kick'a, dzięki czemu zyskałem kolejne jakże cenne sekundy. Czułem i wiedziałem, że już nic nie powstrzyma mnie w wprowadzeniu mojego iście bestialskiego pomysłu na zdobycie wiktorii... Z miejsca z którego to zostały wyciągnięte kajdanki, aby spiąć moje ręce parę minut wcześniej, wyjąłem jeszcze dwie, ostatnie sztuki. Następnie chwyciłem adwersarza za głowę i wszedłem z nim do ringu w którym to jedne z kajdanek zapiąłem na jego rękach, a drugie na...nogach! Moja supremacja była już przesądzona... Nie czekając ani chwili dłużej, chwyciłem za jedną z spiętych dolnych koniczyn Miza i zapiąłem fenomenalny Calf Killer!!! Maryse ciągle nie dawała znaku życia po iście piekielnym ciosie krzesełkiem w głowę. Marzenia się spełniają!

Spoiler:

*używam umiejętności Verdict!
*http://www.spryciarze.pl/zobacz/jak-wyzwolic-sie-z-policyjnych-kajdanek - jakby ktoś nie wierzył, że da się w ten sposób uwolnić z kajdanek

Moja sytuacja z raju przerodziła się w coś co można nazwać po prostu piekłem. Nie zamierzałem się poddać. Od małego uczony byłem, że osiąga się sukces tylko dzięki ciężkiej pracy. Jestem największą gwiazdą tego biznesu, a więc nie ma przeszkody, której nie byłbym w stanie pokonać. Styles nie był moim wrogiem numer jeden. Właściwie był mi obojętny tak jak każdy z tych beztalenci obecnych w WWE. W momencie gdy uderzył krzesłem moją żonę po prostu przekroczył granicę. Wtedy pomyślałem, że na pewno nie przegram, choćby nie wiem co się stało. Dla wielu kajdanki założone na ręce i nogi były nie lada problemem. Jestem jednak osobą, która zawsze posiada plan "B". Moje usta nie były zakneblowane, a więc zawsze mogły posłużyć mi za broń. Jako największa gwiazda posiadałem również talent do manipulowania innymi. Za solidną opłatą, a raczej przysłowiowym "daniem w łapę" służyć mi mógł dosłownie każdy. Publiczność wiwatowała i buczała jednocześnie. Nasza walka przejdzie do historii... ale tylko wtedy gdy wygram ja! Zatem musiałem działać. Chris* był moim służącym. Wziąłem głęboki oddech i krzyknąłem głośno - OCHRONA!. Na mój głos zbiegło się około trzydziestu mężczyzn gotowych mi pomóc. Momentalnie wbiegli do ringu, a przy Maryse była już opieka medyczna. Zdziwiony Styles oczywiście nie puścił uścisku. Poluzował uchwyt dopiero wtedy kiedy mężczyźni wrzucili go w narożnik i zagrodzili mu drogę do ataku mojej osoby. Chris jako jeden z ochroniarzy i zarazem mój przyjaciel został. Spostrzegł, że AJ zapomniał zabrać ze sobą kluczy do kajdanek* były rozrzucone po kwadratowym pierścieniu. Mój pomagier natychmiast rozkuł mnie z obydwu kajdanek. Stanąłem teraz na środku ringu i śmiałem się rywalowi prosto w twarz. Dario nic nie zrobił z tym, że ochroniarze wszczęli akcję obronną bez jego zgody. On sam wie, że pieniądze liczą się jak mało co na świecie dlatego wiedział też, że ochroniarzy WWE można łatwo przekupić tym bardziej jeśli ma się takie zdolności jak ja... Maryse nadal była pod opieką lekarzy, a ja wreszcie byłem wolny. Gnojek przypieczętował swój los. Ze mną nigdy nie gra się w takie gierki, bo kończy się to bardzo źle dla tego kto je wymyśla...
____________________________________________________________________________

*Chris to mój pomagier i wynika to z tego segmentu http://www.n-w-u.pun.pl/viewtopic.php?id=12094

* Stif nie napisał nic o kluczach, a więc wymyśliłem sobie ich położenie

Wpadłem na ten pomysł z ochroną, ponieważ nie wiem czy jest z tego inne wyjście. Myślę, że całkiem fajnie może to wszystko wyjść. Gimmick mi na to pozwala, Dario nie lubi Stylesa, a więc pomyślałem, że tak napiszę.

Jeśli mogę to skorzystam z prawa do odwołania się od zaakceptowania sytuacji ze wsuwką. Stif w swoim poście opisywał jak Maryse klęczy przy Mizie a wsuwka utrzymuje ład jej włosów. Napisał też że może lekko poruszać rękami. Przypominam że jego kończyny były spięte kajdankami i po pierwsze musiałby się odwrócić do Maryse plecami aby cokolwiek zrobić a po drugie musiałby nieźle się natrudzić żeby tę wsuwkę z włosów Maryse wyciągnąć przy tak mocno ograniczonych ruchach wskutek zablokowania rąk przez kajdanki. Dochodzi do tego wszystkiego jeszcze sprawa samej Maryse. Myślę że szybko kobieta orientuje się jak ktoś grzebie w jej włosach a tym bardziej wyciąga wsuwkę, rozwala włosy i to jeszcze ktoś zakuty w kajdanki. Maryse spokojnie powinna na takie coś zareagować a nie zachowywać się jakby nic nie miało miejsca. Jeśli stawiamy na realizm to chcę aby walkę wznowiono od monentu wyprowadzenia Dropkicka w Miza

Ej, ej, ej... Po pierwsze to Ero jako pierwszy złapał pomysł z kajdankami, więc było to oczywiste że może się to obrócić przeciwko jemu. Akcja była szybka, a Maryse opiekowała się Mizem. Ja na to przystaje, bo jest to możliwe do zrealizowania jak najbardziej. Może i nadgarstki są zblokowane, ale ruchliwość palcy jest sprawna. Tym bardziej, że są zablokowane tylko nadgarstki, a całe ręce są ruchome i można manewrować nimi jak się tylko chce. Jak dla mnie to całe te odwołanie jest zbędne, bo wiadome było od początku, że jak użyjesz kajdanek, to w późniejszej fazie pojedynku się to zemści. Dlatego 2 szanse, powodzenia. 😄😄😄😄

Dzyń Dzyń! Stif wygrywa