Tyson oraz Big Ryck (przy ringu) obecni po segmencie

Gong i KŁ na 340 słów.

- Pokaż mu jak wielki popełnił błąd!- słowa te usłyszałem tuż przed pojawieniem się na arenie. O co dokładnie chodziło? Cóż, wcześniej potrafiłem kontrolować drzemiącego we mnie Pasażera i bez wysiłku wyciszałem jego szał bojowy. Jednak atak Kidda sprawił, że siła, z jaką On na mnie napierał zwiększyła się. Teraz nie było już odwrotu, straciłem panowanie. Tyson wyzwolił go w pełnym stopniu, a to dla niego zły znak. Objawiła się pełna natura Demona, zaś cała jego uwaga skupiła się na byłym już mistrzu NXT. Oblizałem suche usta, uporczywie wpatrując się w ofiarę. Widząc pewność siebie wymalowaną na jego twarzy, a także zadowolenie z obecności nowego kompana doszedłem do wniosku, iż nawet gdybym posiadał moc potrzebną do kontrolowania alter-ego, i tak bym z niej nie skorzystał. Kanadyjczyk musi dostać nauczkę, więc się tym zajmę.
- Nie, Finn. To ja się tym zajmę.- rozbrzmiało w mojej głowie, po czym poczułem dziwny dreszcz przechodzący przez moje ciało. Znów to ja znalazłem się na miejscu pasażera, obserwując jedynie Jego poczynania. Po raz kolejny już nasze umysły scaliły się w jeden, więc byłem już przekonany, że jesteśmy gotowi.
Myślałem, że wraz z dźwiękiem gongu, moje ciało ruszy do przodu, jednak stało się zupełnie inaczej. Wciąż stałem w miejscu, obserwując poczynania Kidda. W końcu znudzony rywal ruszył w moim kierunku, chcąc jak najszybciej przejść do konkretów. Czekała go jednak niespodzianka, gdy rzuciłem się na jego nogi i podhaczyłem tak, że trafił szczęką w narożnik (Drop Toe Hold). Przestraszony spojrzał na mnie, zaś ja w jego oczach zobaczyłem me oblicze. Miejsce radosnego Finna zajął bezlitosny Balor, którego chłodne spojrzenie mogło zabijać. Chwyciłem głowę Tysona i poderwałem go do pozycji stojącej, po czym wymierzyłem potężne uderzenie w jego tors (Knife-Edge Chop). Następnie chwyciłem jego ramię i mocnym rzutem posłałem go do przeciwległego kornera. Następnie pokonałem cały dzielący nas dystans i ponowiłem atak (Running Corner Chop). Głośny krzyk bólu oponenta dał mi powód do zadowolenia, zaś widok jego próby ucieczki do centrum kwadratowego pierścienia przywołał na moje usta spory uśmieszek.
- Nie uciekniesz, Kidd! Zapłacisz za to, co Nam zrobiłeś!- wykrzyczałem dziwnie zmodulowanym głosem, po czym ruszyłem za nim, chwyciłem jego łeb i mocno uderzyłem nim o matę (One Handed Bulldog).

340+22

Odwołam sie xd

Najwazniejsze rzeczy ktore powinny byc w tym kl czyli stawka pojedynku i obecnosc big rycka u nekro ich po prostu nie bylo. A takze brak jakiejkolwiek interakcji z publicznością i zero wzmianki o zdobyciu tytulu na poprzednim raw. W dodatku 2 zdanoa w 3osobie moze to celowy efekt ale i wspomne o tym

Ostatnio edytowany przez Nole (2016-09-03 01:01:04)

Początek walki już mówił wszystkim, że to ja będę rozdawał karty i dyktował tempo. Porażka nie wchodziła w grę i nawet brak zasad nie uratuje Kidda. Idealna ofensywa ustawiła rywala w miejscu, z którego miałem łatwy dostęp do kontynuowania naporu. Leżący na macie Kanadyjczyk powoli dźwignął się na ręce, próbując dojść do siebie. Szybkim ruchem wprawiłem moje ciało w ruch, po czym obunóż wbiłem się w jego głowę (Basement Dropkick). Ponownie rozłożył się on na macie po ataku na głowę. Widząc jego cierpienie oblizałem wargi, po czym chwyciłem jego głowę i mocnym szarpnięciem zmusiłem go do podniesienia się. Następnie wyprostowałem go i wziąłem mocny zamach, by chwilę później przedramieniem potraktować jego klatkę piersiową (Knife-Edge Chop). Tyson chwycił się za obolałe miejsce, pragnąc uciec i odseparować się od bólu, jednak jego plany zostały pokrzyżowane. Szybko złapałem jego ramię i mocnym rzutem posłałem go w stronę lin. Przy pierwszym minięciu odsunąłem się i pchnąłem go, zwiększając tylko jego prędkość. Przy drugim przeskoczyłem nad nim, zaś w ostatniej fazie jego sprintu wyskoczyłem w górę i trafiłem go podeszwami w okolice torsu (Leapfrog Rebound Dropkick). Trafiony Kanadyjczyk, mimo ogromnego bólu, niemalże natychmiastowo wrócił do pionu, chcąc wziąć odwet za wszystkie ataki. Nim jednak dotarł do miejsca, w którym stałem, to ja ruszyłem w jego kierunku i mocnym uderzeniem trafiłem w niego, powalając go na matę (Running Lariat).

Kombinacja ciosów sprawiła, że Kidd nie był w stanie się podnieść, co z kolei dawało mi ogromną przewagę w konstruowaniu akcji. Dopingująca mnie publika sprawiała, że miałem zamiar wygrać to starcie, wyjść z niego bez szwanku i celebrować wśród gawiedzi. By to osiągnąć, postanowiłem atakować dalej. Tyson powoli usiadł na macie, zbierając siły potrzebne do kontynuacji pojedynku. Szybko więc ruszyłem w jego stronę i mocnym piłkarskim kopnięciem trafiłem go w tors (Penalty Kick). Głośny krzyk wydarł się z piersi rywala, co w połączeniu z jego miną wprawiło publiczność w śmiech. Sam również się zaśmiałem, jednak z innego powodu. Pozycja, którą w pobliżu lin przyjął Tyson otwierała mi drogę do kontynuacji naporu. Szybko ruszyłem w jego stronę i obunóż wbiłem się w bok jego ciała, przez co Kanadyjczyk wysunął się z ringu (Basement Dropkick). Zajmując pozycję kilka kroków od ringu, Tyson zmuszony był wysłuchiwać krzyków swego kompana, który zdenerwowany niewywiązywaniem się z założeń podszedł bliżej. To była idealna sytuacja dla mnie. Dwóch rosłych mężczyzn zdecydowanie było w stanie zamortyzować mój upadek, więc błyskawicznie odbiłem się od liny i przeleciałem za ring, gdzie po wykonaniu pełnego obrotu w powietrzu wylądowałem na przeciwnikach (Tope Con Hilo).

Walka od samego początku nie ułożyła się po mej myśli lecz w końcu nadeszła okazja bym odwrócił wszystko o 180 stopni. Widząc nadbiegającego z naprzeciwka rywala miałem niewiele czasu na szybką reakcję. Musiałem więc w szalonym tempie coś wymyślić by nie paść ofiarą kolejnej akcji ze strony Balora. Odległość nas dzielącą drastycznie malała, zatem czas by czegoś spróbować. Natychmiastowo rzuciłem się na prawy bok i przetoczyłem się daleko od miejsca w którym przed chwilą się znajdowałem. Rywal przystając przy linach chciał jak najszybciej do mnie wrócić lecz w tym samym momencie z pomocą mi przyszedł Big Ryck, który chwycił rywala i wyciągnął go z ringu. Pora na rewanż!