Wepchnąwszy rywala w narożnik, odszedłem na kilka kroków w tył, ruszając ku przeciwległej konstrukcji. Popisałem się swym firmowym gestem, całując swój nadgarstek, po czym ruszyłem biegiem. Plecami uderzyłem w corner i ruszyłem z powrotem w stronę Jaya, wzbijając się w górę, aby uderzyć podeszwami butów prosto w szczękę rywala – Running Corner Dropkick! W momencie, gdy ten upadł, opierając się rękami o matę, pędem ruszyłem w stronę naprężonych lin, po czym ponownie trafiłem oponenta podeszwami butów prosto w twarz, sprawiając, że ten rozłożył się na macie – Basement Dropkick! Mogłem już opaść na ciało JTG’ego, lecz świetnie wiedziałem, iż jest to za mało, aby wygrać owy pas. Musiało to być coś większego, to też przeszedłem pomiędzy drugą, a trzecią linę na apron, stamtąd powoli wspinając się na górną gąbkę. Rozłożyłem ręce na boki, poruszając nimi kilka razy w górę, aby zachęcić publiczność do klaskania i zeskoczyłem, lądując dolnymi kończynami na jego brzuchu – Diving Double Foot Stomp! Lądując, efektownym przewrotem w tył przeniosłem się do przeciwległego cornera, unosząc rękę w górę, na co fani zareagowali głośnym dopingiem. Zaraz potem zacząłem klaskać w ręce, po czym ruszyłem ku PPaulowi, wykręcając jego rękę w nienaturalny sposób, aby owinąć ją sobie wokół głowy. Wtedy to wyniosłem go w górę i opadłem na plecy, wbijając barki przeciwnika w matę – Back Suplex!

Po zrzuceniu przeciwnika na plecy, powstałem na równe nogi. Czułem się świetnie, po przejęciu kontroli nad walką. Przybliżyło mnie to jeszcze bardziej do zwycięstwa i pasa NXT, z czego przynajmniej połowa trybun się cieszyła, skandując głośno me imię, w rytmie piosenki 2 Unlimited ”No Limit”! Uśmiechnąwszy się szeroko, ruszyłem ku oponentowi, który powoli podnosił się na równe nogi. Wtedy to potraktowałem go silnym kopniakiem prosto w klatkę piersiową, na co ten zareagował głośnym okrzykiem bólu, łapiąc się za uderzone miejsce – Chest Kick! Zaraz po tym natychmiastowo obróciłem się wokół własnej osi, unosząc wysoko nogę i trafiłem jej dolną częścią prosto w głowę – Roundhouse Kick! Tak jak zaplanowałem, nie upadł na ziemię, dzięki czemu mogłem potraktować całą serią kopnięć w zgięcie lewego kolana, osłabiając tym samym jego nogę. JTG począł słaniać się na swych dolnych kończynach, to też czym prędzej do niego poszedłem, chwytając wcześniej atakowaną kończynę, następnie błyskawicznie opadłem na plecy, wykręcając nogę Jaya, przez co ten przeleciał nade mną, upadając na ziemię – Dragon Screw Leg Whip! W głowie zakwitła mi myśl, aby zwolnić nieco tempo walki. Dlatego też przeciągnąłem Amerykanina na środek ringu, aby zmniejszyć jego szanse na dostanie się do lin,  obróciłem go na brzuch, po czym nastąpiłem na jego nogę i skrzyżowałem ją z drugą kończyną. Aby w pełni założyć dźwignie, zacząłem napierać na ową ludzką konstrukcje swymi kolanami, jednocześnie złączone ręce umieszczając pod podbródkiem rywala, ciągnąc mocno do siebie – Indian Deathlock + Chinlock!

Zacząłem obrywać srogo, a wszystko przez chwilę nieuwagi po tym, jak dałem się trochę ponieść emocjom. Nie powinienem był lekceważyć przeciwnika, ale to teraz bez znaczenia - czułem, że ponownie mogę zyskać przewagę.

Moja noga znalazła się w potrzasku, a moje ciało odmawiało mi niektórych ruchów. Miałem świadomość tego, że jeżeli teraz niczego z siebie nie wyciągnę, to może szybko się dla mnie zakończyć. Postanowiłem spróbować. Widząc, że Noam nieco się zmęczył, podarowałem mu pyszałkowaty uśmiech i zacząłem podskakiwać na wolnej nodze, żeby rozruszać mięśnie, a kiedy uznałem, że to odpowiedni moment, wybiłem się z niej i wycelowałem piszczelem w głowę przeciwnika, powalając go soczystym Enzuigiri. Sam padłem na matę razem z nim, ale nie miało to znaczenia - uwolniłem się, a chwilę leżakowania wykorzystałem na zregenerowanie sił.

Zabawne, jak bardzo walka może się zmienić w przeciągu ledwie kilku sekund. Przed chwilą jeszcze ukazywałem dominacje, a teraz zarówno ja, jak i mój przeciwnik leżeliśmy na łopatkach, usiłując złapać oddech. Pomimo potwornego bólu głowy, starałem się z całych sił pozbierać z ziemi, zwłaszcza, że czas w którym mogłem przebywać poza ringiem, malał z każdą cyfrą wykrzyczaną przez arbitra. W tej właśnie krótkiej chwili, przypomniały mi się słowa starego Mistrza ”Pamiętaj czego się nauczyłeś. Ocalić Cię to może!” Wróciłem więc do czasów, kiedy jeszcze poznawałem sztukę, jaką był Pro-Wrestling, wraz z niemałą grupą  ”Mistrzów Jedi”. Gdy tak myślałem, do mych uszu dotarł powtarzające się dźwięki Marszu Imperialnego, śpiewanego przez fanów. To właśnie on zachęcił mnie do wstania i w ostatniej możliwej chwili wślizgnięcia się do pierścienia, tym samym zmuszając arbitra do zaprzestania liczenia. W końcu uniosłem się z powrotem na równe nogi, okrywając swe usta dłonią. Wtedy to znalazłem się na bezpiecznej odległości od rywala, więc też począłem mówić, co chwilę robiąc przerwy na oddech, udając głos Dartha Vadera ”Stworzyłeś dla mnie dobre wyzwanie, Jedi. Po prostu nie jest to Twój szczęśliwy dzień.” Owe słowa zaskoczyły Jaya, który nie wiedział zbytnio o co chodzi, a więc się udało. Wykorzystałem zaskoczenie przeciwnika, błyskawicznie wbijając swą pięść w jego twarz, zmywając wyraz zaskoczenia z jego twarzy i zastępując go grymasem bólu – Punch! Owy ruch wywołał u mych fanów ogłuszający, radosny ryk, podczas gdy fani JTG’ego opadli z powrotem na swe miejsca, zawiedzeni postawą ulubionego zawodnika.

Zone piszę dalej.

Kontynuuj.

Znów kontra
JTG może zareagować przed dźwignią. Dowolny moment.

No to nadszedł moment kulminacyjny. Ostateczne Kto Ładniej na maksymalnie 400 słów, gdzie będzie SM i F + pin! Chyba nie muszę mówić co ma się znaleźć? Ale zrobię, to by później nie było niejasności.
1) piękny i wyraźny zarys gimmicku
2) unikajcie rażących po oczach błędów
3) ukażcie chęć zdobycia pasa NXT
4) urzeknijcie mnie, bądź innego kto będzie to czytał treścią
5) wykażcie się
6) powodzenia!