From a Champagne Supernova, in a Galaxy Far Far Away...

Cisza na arenie przerwana została przez wyzwalającą się z głośników muzykę początkową Gwiezdnych Wojen. Na titantronie pojawił się wypisany literami o niebieskim kolorze napis, po czym został zastąpiony powoli odpływającą w górę historią rodem z największych marzeń każdego fana owej wspaniałej serii, ze Szkotem w roli głównej. Po chwili z głośników wydobyła się piosenka ”Fair City Riots”, synchronizując się z wideo pokazującym owego młodzika w samych superlatywach. Po dłuższej chwili na rampie pojawiła się zakapturzona postać, w towarzystwie małego, zielonego ludzika, ubranego w podobne szaty co swój wyższy towarzysz. Postać rozłożyła ręce na boki, aby po chwili zrzucić brązowy strój, ukazując nikogo innego, jak Noama Dara! Ubrany w jasnoczerwoną, gwieździstą kurtkę, z rękami zaplecionymi za plecami, żując w spokoju gumę spojrzał w stronę kwadratowego pierścienia, w którym to już za chwilę miał pokazać swe umiejętności uwielbiającej go publiczności. Ring annoucer po chwili przyłożył mikrofon do ust, żeby przedstawić zawodnika, pomimo, że każdy w arenie świetnie go znał.
 
Introducing first! From Ayr, Scotland, United Kingdom, weighning at 178 lb, he is the Champagne Supernova... NOAAAAAM DAR! 
Noam po chwili zamienił poważną minę na szeroki uśmiech, przybił piątkę z Mistrzem Yodą i dziarskim krokiem ruszył ku ringowi, po drodze witając się z fanami, począwszy od najmłodszych, a skończywszy na starszych nawet od niego. Po kilkunastu krokach przystanął, rozglądając się po trybunach, po czym przybijając kolejną piątkę, tym razem z jednym z fanów, wskoczył na stalowe schodki, skąd pojawił się na apronie, wchodząc następnie pomiędzy trzecią, a drugą liną. Przez chwilę stał spokojnie, po czym podbiegł do lin, unosząc rękę w górę, uśmiechając się od ucha do ucha. Wtedy to wszedł do bezpiecznego narożnika, rozpinając swą kurtkę i wyciągając ją ku sędziemu. Przez krótką chwilę podrażnił się z arbitrem, nie oddając mu swego stroju, po czym ostatecznie wypuścił materiał z rąk, spokojnie opierając się o gąbki w narożniku, oczekując na swych przeciwników, którzy powinien zaraz pojawić się w kwadratowym pierścieniu.

Z Fatal 4 Wayu zrobiło się 1 vs 1 no nieźle xD

KŁ max 340 słów. Postarajcie się bo bijecie się o pas w końcu.
Powodzenia!

Debiut. Jeden z momentów, na który czeka się najbardziej. To w trakcie tej walki wszystko znajdzie swój początek i dowiem się w jakim kierunku potoczy się moja kariera. Szefostwo zauważyło mój potencjał, stawiają mnie wysoko. Pierwsza oficjalna walka, a przyszło mi startować w pojedynku o złoto - o pas Mistrza NxT! Przede mną ciężkie zadanie, bo presja tego starcia jest bardzo wysoka. Nie jestem jedynym, który za wszelką cenę chciałby zdobyć to wyróżnienie. Pomijając stawkę walki, muszę zmierzyć się z aż trzema zawodnikami... jednak, ku mojemu zaskoczeniu, jak tylko pojawiłem się w ringu, zaraz po wejściu Noama Dara, sędzia ogłosił start pojedynku. Czyżby pozostali nie byli w stanie stanąć do walki? Czy w ostatniej chwili stypulacja została zmieniona, a nas nikt nie poinformował? To było nieważne... przez ten zaskakujący zwrot akcji byłem nieco zdezorientowany i musiałem dojść do siebie. Walka jeden na jednego? Nie ma problemu, może nawet się nie spocę...

Zdziwiwszy się pewnością siebie, która mnie wypełniała, wyszedłem z narożnika lekko uśmiechając się pod nosem. Tak szybko, jak uśmiech się pojawił, tak szybko zniknął, a mój wzrok przeniósł się na mojego dzisiejszego przeciwnika. Wysunąłem ramiona do przodu, żeby być przygotowanym na ofensywę, jak i defensywę. Na ugiętych nogach zacząłem zmniejszać dystans dzielący mnie od Noama i szukać odpowiedniej pozycji do zadania pierwszego ciosu. Kiedy uznałem, że odległość jest wystarczająca, wybiłem się w stronę rywala, dłońmi chwytając jego barki, do czego dodałem lekkie szarpnięcie, żeby mieć lepszy chwyt i zmusiłem go do chwilowej próby sił w prostym zwarciu. Za długo nie mogłem się z nim siłować, dlatego momentalnie zwaliłem się na kolano, żeby znaleźć pozycję za plecami Dara i złapać go w Waist Lock. Mając jego tułów pod kontrolą mogłem zacząć dyktować warunki gry. Zacząłem podnosić się z kolana, a kiedy obie nogi miałem wyprostowane, umocniłem chwyt i wkładając w to trochę wysiłku, wyniosłem oponenta do góry, przerzucając nad własną głową, aplikując mu German Suplex. Od razu przeturlałem się do boku patrząc jak Noam Dar łapie się za plecy i zacząłem się podnosić. Mam wszystko pod kontrolą... to mój moment.

Dynamicznym ruchem wskoczyłem z powrotem do pionu lądując na lewej nodze i wykonałem kilka luźnych tanecznych kroków, które całemu zajściu dodały więcej polotu. Szybki przegląd otoczenia, fani zagrzewający do walki, więc nie było na co czekać.

Przetarłem twarz, jakby smarkając sobie w palce i nachyliłem się nad podnoszącym się rywalem. Objąłem jego kark jedną dłonią, a drugą chwyciłem jego prawe przedramię. Przyciągnąłem go do siebie, tak, że nasze klatki się stykały i zacząłem go popychać w stronę lin. Kiedy czułem, że są wystarczająco napięte, odsunąłem się od Noama i rzuciłem nim na drugą stronę ringu za pomocą Irish Whip'a. Wyczekałem odpowiedni moment, kiedy ten zacznie do mnie wracać i wyskoczyłem w górę stopami mierząc w głowę przeciwnika i powaliłem go ponownie solidnym Dropkick'iem. Adrenalina rosła. Od razu po akcji stanąłem na nogi i zacząłem chodzić wokół ringu wykrzykując różne słowa i machając rękoma w kierunku widowni. Czułem jak szala coraz bardziej przechyla się na moją stronę i nie mogłem tego zepsuć. Nadal energicznie się poruszając, przybliżyłem się do drugiego zapaśnika i momentalnie rzuciłem się na niego zadając ból jego klatce piersiowej dynamicznym Elbow Drop'em. Miałem go teraz na macie, ta walka jest moja. Ponownie szybki wzrok na publikę. "This is my time!" - wykrzyczałem i przeczesując fryzurę byłem gotowy ruszyć za ciosem.

Nie chciałem tracić zbyt dużo czasu, dlatego niezwłocznie kontynuowałem oblężenie. Wiedziałem już w jaki sposób chcę osłabić rywala i zamierzałem się tego trzymać. Tors Noama zdążył przyjąć już parę ciosów, ale to dopiero początek. Prawdziwy ból pozna dopiero za chwilę. Teraz musiałem skupić się na tym, żeby trochę ostudzić zapał "Gwieżydnego Wojownika".

Uklęknąłem na jedno kolano przy głowie Dara, lewą ręką ją uniosłem z maty, a prawą zacząłem okładać jego twarz serią szybkich Forearm Smash'ów, po czym cisnąłem nią o matę, dla lepszego efektu. Próbując wyobrazić sobie jego ból stanąłem na nogi i zacząłem się mu przyglądać. Trwało to może z sekundę; wtedy ustawiłem go w pozycji siedzącej, a sam ruszyłem w stronę lin, które znajdowały się za jego plecami, odbiłem się od nich i zacząłem szarżę. Kiedy wyczułem moment wyskoczyłem do góry i przelatując frontalnym saltem nad przeciwnikiem chwyciłem jego głowę i wykonując Neck Snap rozciągnąłem mu kilka ścięgien w tylnej części tułowia. Pod wpływem przeszywającego bólu i rozciągniętego ciała, odbił się do tyłu i padł na matę, próbując jakoś zmniejszyć obrażenia. Ja w tym momencie wróciłem do pozycji stojącej i, z pełnym pewności siebie uśmiechem, rozłożyłem ręce, by pokazać swoją wielkość, a ruchami dłoni zagrzewałem publikę do dopingu.

Początek walki nie szedł po mojej myśli. Na całe szczęście, dojrzałem szanse nad przejęcie kontroli ledwo chwilę później. Zerknąwszy na zmierzającego w moją stronę przeciwnika, natychmiastowo wprawiłem dolną część swego ciała w ruch, błyskawicznie zamykając nogę oponenta pomiędzy swymi kończynami, skutecznie obalając go na matę - Drop Toe Hold!

Obalenie rywala zadziałało na zgromadzonych na widowni fanów, którzy momentalnie unieśli się na równe nogi, dopingując mnie jeszcze głośniej niż dotychczas. Widząc dogodną sytuacja to rozpoczęcia mej ofensywy, zaszedłem Jaya od tyłu owijając rękę wokół jego głowy. Gdy już byłem odpowiednio przygotowany, opadłem na kolana, nabijając tylną część ciała przeciwnika na swe plecy – Inverted Headlock Backbreaker! Okrzyk bólu u czarnoskórego zawodnika wywołał u mnie satysfakcje. Owa akcja przybliżyła mnie jeszcze bardziej do mistrzostwa NXT, na które raz jeszcze spojrzałem, przyklękając na jedno kolano z dłońmi splecionymi za plecami. Nie mogłem się doczekać, aż złoto spocznie na mym ramieniu. Wiedziałem jednakże, że aby tego dokonać, musiałem skupić się na walce, to też chwyciłem JTG’ego za głowę, unosząc go do stójki. Wtedy to wierzchem obu dłoni, uderzyłem oponenta prosto w klatkę piersiową, dzięki czemu ten wepchnięty został w narożnik – Double Backhand Chop! Zagorzali sympatycy Brytyjskiej sceny wrestlingowej, wiedzieli już co nadchodzi. Zaraz po owej akcji, natychmiastowo uderzyłem czubkiem głowy, wspieranym przez dłonie, w odsłonięty brzuch adwersarza – Midsection Headbutt! Ból, jaki mu zadałem, zmusił go do zgięcia się w pół, co również działało na mą korzyść. Kilka sekund po pochyleniu się Jaya, wymierzyłem potężne uderzenie bicepsem prosto w szczękę rywala, dzięki czemu mogłem spokojnie kontynuować natarcie – European Uppercut!