"The Second Coming" uderzyło we wszystkie zgromadzone na arenie głośniki, co oznaczało, iż za chwilę pojawi się prawdziwa twarz tego biznesu, prawdziwy architekt i bezapelacyjna podpora tejże federacji, a imię jego boją się wypowiadać zawodnicy w szatni, czy przechodzący po backstagu. Seth Rollins zawitał i oczekiwał pokłonów od każdego, kto zasiadał na arenie, by oddali mu zasłużony hołd, gdyż dzięki jemu talentowi oraz niebagatelnych umiejętności, każdy może podziwiać piękno tego sportu w najlepszym, jak i najdoskonalszym obrazie. Rollins ze swym jakże aroganckim uśmiechem wymalowanym na twarzy wyłonił się zza wielkiej ściany, upajając się w dźwiękach, a raczej gwizdach, które miały miejsce. Powitanie było niezmiernie najdoskonalsze i tego właśnie spodziewał się nasz "Architekt". Seth przystanął przed wejściem na rampę i rozejrzał się dookoła, spoglądając na obraźliwe plakaty i środkowe palce, który został zaszczycony przez tych, którzy nie podziwiają jego racji. "The Future" rozłożył ramiona na boki i począł krzyczeć pod nosem, że to on jest tutaj gwiazdą pierwszoplanową, i że tu mu należy się największa uwaga wszystkich tych, którzy nawet go nienawidzą, a powinni wielbić. Niewiasta będąca w ringu trzymała mikrofon na wysokości swojej twarzy, by godnie zaprezentować fundament tego biznesu. Brunetka odwróciła się w kierunku "Architekta", po czym donośnie i z gracją poczęła prezentować przyszłego mistrza tejże federacji.

Currently in the ring from Davenport, Iowa, weighing 217 pounds, "The Future" Seth... ROLLINS!

Seth pałał niesamowitą energią, która zdecydowanie mu się udzieliła. Widać było na pierwszy rzut oka, że z pewnością gotowy jest do walki, jak i zwycięstwa. Jego mina mówiła wszystko - nie interesuje go to, z kim ma dziś wygrać. Może to być mistrz, zawodnik z najwyższej półki, ale też amator ktoś, kto dopiero raczkuje w tym sporcie. Wiadome było tylko jedno - Seth wkracza na pole bitwy jako pewny zwycięzca, pewny swoich umiejętności, pewny swoich wartości. "Architekt" nadal arogancko uśmiechał się pod nosem, lecz do czasu. Gdy usłyszał swą zapowiedź, to szaleńczo potrząsnął głową sprawiając, że kosmyki włosów latały z największym swym zasięgiem, a pot na nich zgromadzony rozpryskiwał się na boki. Rollins oblizał swe wargi, a następnie pewnym krokiem zaczął podążać w kierunku kwadratowego pierścienia, gdzie dojść ma do bijatyki. "Przyszłość" bardzo szybko poradził sobie przejściem przez rampę, po czym znalazł się w ringu, gdzie wskoczył na narożnik, by tylko przed samym rozpoczęciem walki uświadomić wszystkim zgromadzonym, że to on buduje federację i że to oni powinni być mu za wszystko wdzięczni. Gdy publiczność zmieszała go z błotem, on jedynie uśmiechnął się pod nosem, kręcąc przecząco głową, jakby wiedział, że nie przemówi im do rozsądku. Seth zeskoczył z narożnika i rozłożył ręce, prowokując rywala. Rollins wycofał się do narożnika i palcem wskazywał na swoją osobę, krzycząc że zwycięzca jest tylko jeden - oczywiście on!

Zatem mamy gong i kł na 350słów.

+12, +24 brak chęci

Ostatnio edytowany przez Stif (2016-08-09 20:59:33)

Moje policzki się zapadły, ukazując dołki, co oznaczało, że promieniałem radością. Z niewiarygodną łatwością rozłożyłem swego przeciwnika na części pierwsze, doszczętnie niszcząc jego pewnością siebie. Stłamsiłem go w zarodku, dzięki czemu urosłem o jakieś dziesięć centymetrów. Dumnie wyprostowałem się i przybrałem pozycję jakiegoś polityka, który otrzymuje gratulację. AJ Styles oparty był o liny, kołysząc się z powodu otrzymanych akcji. Popędzany byłem rozpierającą mnie od środka energią, która zmusiła mnie do jak najszybszej reakcji. Rozejrzałem się dookoła i wystartowałem z centrum kwadratowego pierścienia, by przemierzyć połowę kwadratowego pierścienia. Zbliżyłem się do oponenta i wyskoczyłem tuż przed nim, dzięki czemu w locie ułożyłem swe ciało tak, jak tylko chciałem, toteż wbiłem podeszwy swojego obuwia w jego klatkę piersiową - Dropkick. AJ wypadł z ringu i dosłownie nakrył się nogami, ale po jakiejś krótkiej chwili zaczął się podnosić, co nie umknęło mojej uwadze. Uśmiechnąłem się pod nosem, rozkładając bezradnie ręce w bok, co rozwścieczyło publiczność. W mgnieniu oka odbiłem się od lin, by rozpędzić się i wyskoczyć, przeciskając się przez środkową, a najwyższą liną. Idealnie wpadłem w swojego oponenta, powodując iż oboje wylądowaliśmy na zimnej posadzce - Suicide Dive. Delikatnie ścięło mnie z nóg, aczkolwiek nadal mogłem myśleć swobodnie bez jakichkolwiek przeszkód. Styles był zamroczony, co było widać na pierwszy rzut oka i nikt nie musiał się przyglądać, by dostrzec jego "pijaństwo". Zataczał się i gdy tylko wyprostował swą sylwetkę, to z miejsca otrzymał ode mnie prezent w postaci uderzenia w głowę. Wyskoczyłem i oparłem lewą nogę na jego klatce, by z całej siły zdzielić jego facjatę śródstopiem - Enzugiri! Arbiter wyliczał, więc musiałem się pilnować, jak i mieć na baczności. Usłyszałem dopiero "4", więc miałem jeszcze długich, sześć sekund na niesamowitą zabawę poza kwadratowym pierścieniem. Przechwyciłem rękę Stylesa, a następnie przeciągnąłem go Irish Wshipem, aby w ostatniej fazie puścić - AJ z hukiem wylądował, uderzając plecami o stalowe schodki! Byłem na ustach wszystkich zgromadzonych fanów, ale mój głód zaspokoił ostateczny cios. Zdychający ze zmęczenia Styles leżał na deskach, chłodząc swe ciało o betonową powierzchnię. Rozpędziłem się i wyskoczyłem, dociskając jego głowę do betonu - Leg Drop!

Sędzia domagał się naszego powrotu do kwadratowego pierścienia, grożąc nam podwójną dyskwalifikacją - do tego nie mogłem dopuścić. A co właśnie by się stało, gdybyśmy zostali zdyskwalifikowani? Kto wszedłby wtedy z numerem "jeden" podczas pięknego wieczoru eliminacji? Cóż. Pytanie było naprawdę nazbyt ciekawe, aczkolwiek pod żadnym pozorem nie chciałem sprawdzić tego, jak to by się skończyło. Podniosłem się z truchła swojego rywala, by w mgnieniu oka wślizgnąć się do kwadratowego pierścienia, aby arbiter zakończył tę żałosną wyliczankę.

- Zejdź mi z drogi człowieku! Czy naprawdę nie widzisz mojego blasku? Będę poza ringiem tyle ile będzie mi się podobało, a twoje zdanie po mnie spływa rozumiesz? Jestem podporą tego cholernego i fatalnego biznesu. To dzięki mnie możesz zarabiać na rodzinę, więc nie mów mi co mam robić, dobra?!

Rozładowałem napięcie jakie mnie przycisnęło podczas, gdy znajdowałem się poza granicami kwadratowego bóstwa. Czułem się jak król. Czułem, że rządzę i rozkładam karty, a w mym rękawie jak zawsze znajdował się "AS". Może to był czas, by wyciągnąć go na stół? Styles - ta siermięga - wstał i w ostatniej chwili wpadł do ringu na pełnej prędkości, padając bezwładnie na deski maty ringowej. Z miejsca do niego doskoczyłem i począłem okładać jego plecy soczystymi kopniakami. Stompowałem jego plecy i okopywałem żebra, by ból był coraz to większy - miałem go w garści. Fenomenalny był w pionie podczas, gdy odpoczywałem w jednym z czterech narożników. Uśmiechnąłem się pod nosem i wyruszyłem w jego kierunku, knując po drodze niecny plan, który chciałem... miałem wprowadzić w życie! Zaatakowałem go z wyprostowanej nogi, trafiając go w twarz - uderzenie zmiotło go z powierzchni ringowej. Styles zaczął zataczać koła, padając bezwładnie w narożniku - Heel Kick. Podbiegłem do oponenta, odsłaniając ze swej twarzy kosmyki włosów. Od razu przystąpiłem do uderzeń z zaciśniętych pieści w żebra. Chciałem zostawić kilka "pieczątek" w postaci późniejszych siniaków. AJ Styles wył w bólu, mrucząc pod nosem pewnie pacierz, który miałby go wyzwolić z bólu, który mu zafundowałem. Na koniec tortur w kącie prostym wymierzyłem w jego wątrobę silnego gut kicka, a gdy wyciągnąłem go za włosy z tegoż miejsca, od razu umiejscowiłem jego szyję pod swoją pachę. Widziałem nienawiść w oczach każdego zgromadzonego na arenie fana. Nie zrobiło to na mnie wrażenia, bowiem niejednokrotnie byłem obrzucany "mięsem" i błotem i wszystkim czym tylko mogli. Nic nie powstrzyma zawiści, jaką posiadają ludzie. Oni nadal nie potrafili pojąć tego, że Fenomenalizm przeszedł najwidoczniej do mnie. Targnąłem się na zdrowie tego łachmaniarza, padając na plecy, by wbić jego głowę w deski maty ringowej - Snap DDT. Z uśmiechem na twarzy prezentowałem swoją sylwetkę, co niezmiernie rozzłościło fanów AJ Stylesa, ale czy to było ważne? Absolutnie, bo to właśnie ich pupil był pod moimi rządami, nie potrafiąc się przeciwstawić na choćby sekundę. Byłem niczym Rubik - dyrygowałem nim i to właśnie jego ręce układały się do oklasków, by oddać mi hołd i ukoronować mnie na stanowisko Najlepszego. Nie mogłem pozwolić, by moja dominacja wymknęła mi się z rąk, toteż korzystając nadal ze swojej karty w rękawie postanowiłem podążać ku swym zasadom, których nigdy nie łamię. Raz jeszcze wymalowałem uśmiech na swej twarzy, dlatego każdy wiedział, że w mojej głowie roił się kolejny pomysł. Jestem pierwowzorem "Najlepszego", więc kto inny mógłby mnie przebić? Na pewno nie - podobno - "Fenomenalny" AJ Styles... Gdy jego truchło zostało pobudzone do życia, to momentalnie zostało z niego wybite, bowiem z niedźwiedzią siłą przyłożyłem podeszwę swego obuwia na jego szczękę, nokautując go - Superkick!

- Miłych snów...

Po pokonaniu bestii na TLC czułem, że nikt nie jest w stanie już mi stanąć na drodze. Wydawało mi się, iż jestem najlepszy, jednak szybko musiałem zderzyć się z rzeczywistością. Od początku walki z Sethem nie mogłem przejąć kontroli nad pojedynkiem, a nawet ciężko było mi w jakiś sposób przejąć inicjatywę. Inkasowałem cios po ciosie, czułem, że muszę w końcu zareagować jeśli nie chce zejść z ringu na tarczy szybciej niż ktokolwiek mógłby się tego spodziewać. Idealnym momentem na kontrę wydał się moment w którym to Rollins wykonał krok do przodu aby wykonać Heel Kick. Miałem bardzo mało czasu, dlatego jedyne co zdołałem mimo wszystko zrobić to ofiarne odsunięcie się w bok, tym samym unikając ataku.

Udało się! W końcu udało mi się przerwać hegemonię Setha, tym samym przejmując inicjatywę w tym pojedynku. Wiedziałem jednak jak łatwo i szybko mogę ją stracić, dlatego nie chcąc marnować czasu, czym prędzej ruszyłem do ataku. Od razu w celu nabrania dobrego i wystarczającego rozpędu odbiłem się od naprzeciwległych lin i zaskakując mojego nemezis jak i prawie całą arenę kibiców, przejąłem inicjatywę jakże widowiskową Hurricanraną! Hala wybuchła wspaniałym dopingiem! Zewsząd dochodziła do mnie kakofonia dźwięków przychylnych okrzyków jak i fenomenalne skandy "AJ Styles!". Nie mogłem zawieść od zawsze stojącej za mnie publiki! Widząc, iż mój rywal w zaskakującym tempie zaczyna zbierać się do stójki, aby następnie od razu zrewanżować się za zainkasowany cios, prędko dobiegłem do jego leżącego ciała na które to od razu dołożyłem serię  niezawodnych stompów. Nie wywarły one jednak na Sethie wystarczającego wrażenia i co za tym idzie nie były na tyle silne, aby pozwolić mi na dłuższy odpoczynek, dlatego nie próżnując w ataku od razu nabrałem po raz kolejny tylko tym razem jeszcze większego rozpędu, aby po chwili wspaniały Knee Drop stał się faktem! Rollins ciągle znajdował się na środku "kwadratowego pierścienia", a ja byłem już wystarczająco zmęczony, aby pozwolić sobie na ciągłe, szybkie wyprowadzanie kolejnych akcji, dlatego postanowiłem zaryzykować... Jednym silnym ruchem jeszcze przeciągnąłem rywala, aby znalazł się on w idealnie samym centrum ringu, po czym zapiąłem Calf Killer! Bardzo chciałem już tego jakże rychłego końca walki, jednak w tym momencie o tym mógł zadecydować tylko Seth...