Udane, atakuj.

Czas na rewanż, teraz muszę odpłacić się za początek starcia i przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę - to jedyna droga do obrony mistrzostwa. Nie mogę odpuścić, nie w takim momencie. Starta mistrzostwa to jak starta jedynej rzeczy trzymającej mnie przy zdrowych zmysłach.

Podniosłem lezącego Boogeymana aby po chwili wbić go w narożnik. Przeciwnik uderzył głową w metalową rurkę co delikatnie go oszołomiło. Ja natomiast postanowiłem to wykorzystać biorąc rozbieg poprzez odbicie od lin. Gdy nabrałem trochę rozpędu, a oponent spojrzał w moją stronę otrzymał on Hurricanranę. Podniosła się nagle wrzawa na trybunach, ludzie znów we mnie uwierzyli i choć nie liczyłem na nich wcale to mimo wszystko stanowią jakiś dodatkowy bodziec, dzięki któremu walczy się lepiej.

Po chwili ponownie postawiłem rywala na nogi. Tym razem po to aby zaaplikować Backbreaker. Nie pozwoliłem jednak upaść Boogeymanowi, bowiem gdy ten przewracał się ja popchnąłem go w stronę lin. Nabrał on trochę prędkości, a mijając mnie nadział się na Back Heel Kick.

Świetny powrót do starcia i Boogeyman nie ma już nic do powiedzenia. Prawdziwa mistrzowska siła jest dziś prezentowana na Raw Supershow. Nowy mistrz i nowa siła.

Po wcześniej wykonanym potężnym kopnięciu w twarz rywala dałem mu chwilę przerwy. Miał teraz ostatnią szansę aby napełnić swoje płuca zanim ponownie zacznie wyć z bólu. I tak oto gdy Boogeyman podniósł się już na nogi wyruszyłem w jego stronę. Lou Thesz Press przybił go do maty, a seria punchy z mojej strony skutecznie osłabiała jego obronę i po chwili w pełni odkryty przyjmował wszystkie moje uderzenia. Chwilę później podniosłem rywala, lecz tylko po to aby znów wylądował  na macie, tym razem za sprawą Edge-o-matic.

Boogeyman upadł w pobliżu narożnika. Wyczułem tutaj idealną okazję na wykonanie akcji podwyższonego ryzyka. W tym celu wspiąłem się na wcześniej wspomniany narożnik i po krótkim przygotowaniu wykonałem Diving Crossbody.

Ponownie podszedłem do Boogeymana  i zdzieliłem go po twarzy uderzeniem z pięści. Po takim  uderzeniu oponent zaczął się chwiać, nie do końca wiedział co się teraz dzieje, a ja użyłem tego i po wzięciu rozbiegu powaliłem go Clotheslinem po czym zapiąłem Cloverleaf na środku ringu.

Wszedłem na dobrą falę. Teraz nie mogę się tylko zdekoncentrować, a zwycięstwo przyjdzie mi lada moment.

Ponownie mnie zaskoczył, jednak teraz finał będzie zupełnie inny. Nie odczuwałem bólu pomimo tylu ataków, płynęła we mnie tylko złość i pragnienie zwycięstwa. W momencie, gdy Christian złapał mnie za nogi, ja wyrwałem jedną z nich i z całej siły kopnąłem delikwenta w głowę. To zapewne na dłuższą metę ostudziło zapędy rywala, a ja miałem dosłownie chwilę na to, aby powrócić do tej walki.

Zraniona bestia może być jedynie groźniejsza, ponieważ wynosi doświadczenie ze swojego błędu i zapewne nie popełni go ponownie. Musiałem trzymać się tej zasady i nie dać się w żaden sposób zaskoczyć Christianowi. Jeszcze chwilę temu byłem w poważnej opresji, jednak moje opanowanie zdołało powstrzymać zapędy zbyt pewnego siebie rywala. Kapitan Charyzma nie doceniał potencjału potęgi potwora, który drzemał w moim cielsku. Myślał, iż jedna wygrana zapewni mu wieczne panowanie, jednak nawet nie wiedział jak daleki jest od prawdy.

Poderwałem się do góry wiedząc, iż takie zachowanie z pewnością przerazi rywala. Christian niczym oparzony zaczął cofać się, aż nie napotkał na swojej drodze narożnika. Charakterystycznym dla mnie krokiem, któremu wtórował szaleńczy uśmiech, począłem poruszać się w stronę wyraźnie zaskoczonego przeciwnika.

"Tamtej nocy powinieneś oddać mi należny tytuł i zniknąć bez śladu. Ty zdecydowałeś jednak postawić się mrocznemu bytowi ..."

Oponent próbował ratować się ucieczką z kwadratowego pierścienia, jednak w ostatniej chwili moje potężne łapsko wylądowało na jego szyi. Panika opętała spojrzenie Christiana, który próbował wyrwać się spod mojej kontroli, jednak chęć zemsty dawała mi zbyt dużo mocy, aby nawet tłumy fanów i pragnienie wolności tego robaka mogło cokolwiek zmienić.

Ze złością odepchnąłem twarz rywala, po czym wymierzyłem w nią solidnego puncha. Chciałem ukarać Christiana w najbardziej okrutny sposób, więc wsadziłem go na narożnik i dla pewności doprawiłem Uppercutem. Teraz Kapitan Charyzma na pewno nie jest w stanie mi uciec. Ustawiłem się w dogodnej pozycji na narożniku, układając do akcji także rywala. Zebrałem większość sił i wykonałem niezwykle efektowny Superplex. Przeciwnik aż ryknął z bólu, a ja nie zamierzałem przestać się nad nim pastwić. Wręcz z pozycji leżącej poderwałem go ponownie w górę, tym razem wykonując widowiskowy Suplex. Tym razem przeciwnik padł już, bez siły na jakąkolwiek reakcję. To oznaczało tylko jedno - czas już, aby wykończyć tego chłystka i odebrać co moje.