Całą arenę ogarnęła wydobywająca się z głośników dawno nie słyszana muzyka. Wrzawa jaka panowała nagle ucichła a widzowie byli zdziwieni. Wszystkie rozmowy ucichły, panowała grobowa cisza. Nagle ową ciszę przerwał wybuch skromnej ilości pirotechniki tuż przy telebimie, kibice nieco się ożywili.



    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now

Zza telebimu wyłonił się zapomniany już przez każdego Tyson Kidd. Kibice byli bardzo zdziwieni, nie mogli uwierzyć, że Kanadyjczyk powrócił do federacji. Theodore przystanął na rampie odwrócony plecami do widzów i rozłożył szeroko ręce.


 
  Now it's rolled in, the storm is raging deep in me again

    The sun blacked out, and I'm left without a shadow of a doubt

    Flame of fate ignited, burning deep within

     

    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now



TJ spokojnym krokiem zaczął wędrować w kierunku kwadratowego pierścienia od którego miał długi czas odpoczynku. Po drodze mijał grupy fanów na których jednak nie zwracał uwagi. Pewny siebie wędrował w kierunku ringu, a gdy był już przy nim po stalowych schodkach wdrapał się na jego krawędz po czym wskoczył na narożnik ponownie rozstawiając szeroko ręce a następnie wzrokiem przejeżdżając po trybunach.




     


High up, until I hit the ground

    Then I will shatter the walls, until it all comes down now

    Raise up, cause I can finally see

    That I'm the last one standing, and I'm here right now




    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now

 


Muzyka stale wydobywała się z głośników rozstawionych na arenie co ewidentnie odpowiadało Tysonowi. Kanadyjczyk bez większego stresu zeskoczył z szczytu narożnika po czym zaczął stawiać pewne kroki po macie ringowej oczekując na swego dzisiejszego rywala. Przechadzając się od lin do lin Wilson okazywał gotowość do walki.

     
High up, until I hit the ground

    Then I will shatter the walls, until it all comes down now

    Raise up, cause I can finally see

    That I'm the last one standing, and I'm here right now








Ani troszkę nie zestresowany Theodore przystanął w jednym z narożników gdzie po chwili zdjął z swoich uszu słuchawki, które odłożył na bok tuż obok miejsca walki. Odrzucił na bok także spoczywającą na nim bluzę. Tyson przysiadł w narożniku wyczekując rozpoczęcia starcia.

Opis Sytuacji na minimalnie 900 słów...


żart maks 240

+24h

Batalia od samego jej początku ułożyło się po mojej myśli. Czułem, że zakończy się ona tak samo jak moje poprzednie walki - szybko wygraną. Nie ukrywam, że z początku trochę obawiałem się Johna lecz jak zauważyłem nie miałem czego. Morisson jest taki sam jak wszyscy inni moi rywale. Mądry w gębie bo w ringu nie umie pokazać nic ciekawego. Ja jestem zupełnie innym zawodnikiem. Umiem gadać ale i w ringu umiem się pokazać. Cząstkę moich umiejętności już zaprezentowałem, a właśnie teraz zamierzam pokazać resztę. Oczekując aż rywal wstanie na nogi dogrzewałem mięśnie, o których zapomniałem przed walką. Gdy jednak dostrzegłem ze JoMo stoi już na nogach momentalnie musiałem zaatakować. Biorąc rozbieg zwiększyłem impet Basement Dropkick'u, którym to wbiłem się w truchło adwersarza. Nie chcąc tracić choćby sekundy momentalnie przygotowałem kolejny plan, który będę musiał zaraz zrealizować. Nie zwlekając podszedłem do mego oponenta i podniosłem go do pionu. Następnie posłałem go w kierunku naprężonych lin, od których rzecz jasna ten się odbił i zaczął wracać w mym kierunku. Schyliłem się w dół a gdy poczułem, że dzieląca nas odległość drastycznie maleje całe swe ciało wyprostowałem. Tymże sposobem sprawiłem, iż przeciwnik pofrunął wysoko w górę a następnie przyłożył facjatą o deski ringowe. Body Toss wykonane w takim stylu na nie jednym już rywalu wyrządziło wiele szkód. Kibice byli sfrustrowani wydarzeniami jakie działy się obecnie w kwadratowym pierścieniu, natomiast ja niczym się nie zmartwiałem, po prostu cieszyłem się z takiego przebiegu tego starcia. Widząc ociężale podnoszącego się rywala podszedłem do niego na niewielką odległość. Gdy ten stał już cały wyprostowany ponownie posłałem go w kierunku sznurów. Jednakże gdy tym razem do mnie powrócił miałem przygotowane dla niego coś innego. Jumping Back Kick powalił rywala na matę, a następnie sprawił, iż John wypadł po za obręb ringu. To był kolejny znak dla mej osoby. Wiedziałem, że gdy przeciwnik jest po za ringiem też mogę pokazać na co mnie stać. W tymże celu stanąłem przy linach i oczekiwałem powstania tego gnojka. Gdy tak też się stało wyskoczyłem ponad trzecią liną i perfekcyjnym Pescado spadłem na cielsko rywala.

Kolejno wykonywane akcje z pełnym powodzeniem sprawiały, iż pewność siebie wewnątrz mnie zdecydowania wzrastała choć i tak była już ogromna. Niejaki John Morisson czyli mój dzisiejszy przeciwnik kompletnie zdominowany całkowicie znalazł sie w moim świecie. Bardzo mnie to cieszyło bowiem wiedziałem, że każda pomyślnie wykonywana akcja przybliżała mnie do zwycięstwa i do skutecznej obrony tytułu. Czując buzujaca w żyłach adrenaline musiałem jak najszybciej ją wyładować aby nie nagromadzily sie jej zbyt duze pokłady. Wyczekiwalem momentu w ktorym to oponent stanie na prostych nogach i odwroci sie w ma strone. Gdy tak sie juz stalo postanowilem zaskoczyc go poprzez wykonanie Superkick'u. Publicznosc az jeknela z zawodu albowiem John byl jednym z ich ulubiencow. Nie sprawialo mi to zadnego problemu gdyż od zawsze bylem zdany tylko na siebie i swietnie mi to wychodzilo i wychodzi do dnia dzisiejszego. Chcac miec juz ta walke za soba podnioslem rywala i wykonalem na nim German Suplex. Pozycja w jakiej sie obecnie znajdowaliśmy pozwalała mi na wiele ale musialem zdecydowac sie na jedno. Zatem bedac w samym centrum pierścienia postanowilem nieco zwolnić tempo tejze walki i zapiac Liontamer. Akcja ta miala na celu upokorzenie rywala na oczach całego swiata ogladajacego wrestling

Kostek ma usprawiedliwienie na czas nieokreślony, nie będziemy czekać. Akcja wygląda następująco opisz, że Morrison wyszedł z dźwigni, a następnie skończ walkę napisaniem bookingu. Myślę, że minimalnie 400-500 słów to odpowiednia ilość. Czas maksymalnie do 3 dni.  

Ostatnio edytowany przez Norbert (2016-08-10 16:42:00)

Liontamer zapięty, to musi być koniec Johna! Publiczność zamarła natomiast Morrison za wszelką cenę chciał się wydostać z morderczego chwytu, który zaserwował mu rywal. Żadne jego próby nie przynosiły skutku, natomiast na twarzy Tysona było widać coraz większość pewność siebie. Kibice wzmogli swój doping tak by John wyrwał się i wygrał to dla nich. Kidd nigdy nie był lubiany przez kibiców i ani troszkę nie dziwiło go ich zachowanie. Lecz on nie zamierzał się tym przejmować i chciał robić to co najlepiej mu wychodzi. Walczenie do upadłego i dręczenie swych rywali. W pewnej chwili stało się coś co bardzo mocno zaskoczyło kibiców. Tyson Kidd puścił założony jakiś czas temu uchwyt i wstał na proste nogi. Z jednej strony kibiców to ucieszyło lecz z drugiej nieco zmartwiło bowiem byli przekonani, iż Kanadyjczyk ma w zanadrzu jakiś plan. John powoli zbierał się i jednocześnie też odpoczywał. Lecz na nic zdał się jego odpoczynek, bo gdy tylko odwrócił się w kierunku swego dzisiejszego oponenta momentalnie został posłany na deski ringowe poprzez Superkick. Tyson uśmiechnął się delikatnie pod nosem i szyderczo zaśmiał. Jego zachowanie spotkało się z ogromną dezaprobatą ze strony widzów. Cała arena była nastawiona przeciwko mistrzowi, który miał jednak podobne zdanie o nich jak oni o nim. TJ spokojnym krokiem zbliżył się do przeciwnika i chwycił jego włosy, za które agresywnie pociągnął do góry tak by rywal mimo zmęczenia również wstał. Gdy John stał już na przeciw mistrza tak jakby powoli dochodził do siebie. Tyson zatem postanowił szybko zaatakować by nie nadziać się na jakąkolwiek kontrę. Szybkim Snap Suplex'em posłał Morrisona na deski ringowe i ponownie mógł cieszyć się z upokorzenia rywala. Komentatorzy ciągle przy swoim stoliku nawiązywali do tego, iż Tyson pozostaje niepokonany po powrocie do federacji. Jak tak dalej pójdzie to i dzisiejszy przeciwnik niczym szczególnym nie zagrozi mistrzowi NXT. Morisson ociężale próbował wstać na proste nogi. Lecz gdy był już na kolanach do akcji postanowił włączyć się ponownie Kidd, który potężnym Roundhouse Kick'iem udowodnił swą zdecydowaną dominację. Zadowolony z wykonanej pracy Wilson spokojnym krokiem zaczął krąży w okół ringu i naśmiewać się z swego konkurenta. Spowodowało to, iż publiczność postanowiła zacząć buczeć w jego kierunku. Ten jedynie przyłożył rękę do ucha tak jakby chciał żeby jeszcze głośniej to robili. Sędzia tego starcia sprawdzał obecnie stan w jakim znajduję się pretendent do tytułu mistrzowskiego. Nie dane mu było dokładne sprawdzenie bowiem nagle przerwał mu Kanadyjczyk, który podniósł rywala i wepchnął go w narożnik. Właśnie w tym miejscu zasypał Henningana całą lawiną ciosów, która spadała na każdą możliwą część ciała ulubieńca fanów. Tyson czując przypływ adrenaliny odsunął się od obrzeża ringu w celu wzięcia długiego rozbiegu. W tym celu stanął w przeciwnym do obecnego położenia rywala narożniku. Po kilku chwilach zaczął swój bieg. Będąc niedaleko rywala wyskoczył do góry i wykonał imponujący Stinger Splash. John ponownie runął na deski ringowe a Tyson uniósł jedną z swych dłoni wysoko ku górze i szepnął coś pod nosem. Kidd nie tracąc ani sekundy podniósł adwersarza do stójki i kilkukrotnie go spoliczkował a następnie wykonał German Suplex. Plecy Henningana ponownie zaliczyły nie miłe spotkanie z podłożem. Trybuny z sekundy na sekundę coraz bardziej nie wierzyły w to co dzieję się na ich oczach. Uznawany za faworyta tego starcia Morrison nie jest w stanie jakkolwiek zagrozić swemu rywalowi, który całkowicie go zdominował. Kidd'owi ani troszkę to nie przeszkadzało. Czując, iż starcie już powoli dobiega końca Tyson stanął na krawędzi ringu i zachęcał konkurenta do szybszego wstania. Gdy John wyprostował się Wilson wskoczył na trzecią z lin a następnie poleciał w kierunku rywala w taki sposób, iż skutecznie wykonał Springboard Blockbuster. Koniec zbliżał się wielkimi krokami... TJ bez choćby kilku chwil zwłoki podniósł rywala i z pełnym powodzeniem wykonał jedną z swych akcji kończących, a mianowicie Code Blue. Teraz już pozostało tylko odliczyć rywala do trzech, tak pewnie pomyślał każdy. Jednakże spotkało ich zdziwienie kiedy to Kidd nie zamierzał tego uczynić. TJ by jeszcze bardziej skompromitować rywala na oczach całego świata WWE postanowił w samym centrum ringu zapiąć Dungeon Lock. John momentalnie odklepał a sędzia zakończył starcie. Mimo gongu sygnalizującego, że to już koniec Tyson nie odpuszczał dźwigni. Dopiero pomoc kilku sędziów sprawiła, że Wilson odpuścił. Kidd odebrał tytuł, który po raz skutecznie obronił i z uśmiechem na ustach zaczął celebrować wygraną...

Ostatnio edytowany przez Nole (2016-08-10 17:26:31)