Ruszyłem w stronę rywala i przewaliłem go poprzez kolejny Lou Thesz Press. Wtedy to zalałem przeciwnika falą uderzeń w twarz i korpus. Chwilę później odpuściłem jednak aby zobaczyć obite ciało rywala, lecz po chwili  ponownie podszedłem do Boogeymana  i zdzieliłem go po twarzy uderzeniem z pięści. Po takim  uderzeniu oponent zaczął się chwiać, nie do końca wiedział co się teraz dzieje, a ja użyłem tego i po wzięciu rozbiegu powaliłem go Clotheslinem po czym zapiąłem Cloverleaf na środku ringu.

Wszedłem na dobrą falę. Teraz nie mogę się tylko zdekoncentrować, a zwycięstwo przyjdzie mi niesłychanie łatwo.

Ostatnio edytowany przez Spajk (2016-07-31 00:50:13)

+24

Głodny stajesz się niebezpieczniejszy. Niesamowite mrowienie na żołądku sprawiło, iż miałem ochotę rozszarpać każdego na drodze. Nadszedł mój czas - moja zabawa. Obaj głupcy leżeli na środku ringu, jeden męczył drugiego dźwignią. Byli tak pochłonięci sobą, że nie zauważyli mej persony. Momentalnie zabrałem się za wprowadzanie chaosu w racje bytu. Pierwszym ruchem było pchnięcie Christiana, ten zaskoczony że ktokolwiek znajdował się w ringu poza nimi odwrócił się w moją stronę, tym samym przerwał uchwyt na cierpiącym "potworze". Wtedy mój but powędrował w stronę brzucha, aczkolwiek po drodze został wyłapany; to czas na powalenie zawodnika, który za bardzo oswoił się w ringu. Natychmiast obróciłem się całym ciałem i drugim butem trafiłem oponenta prosto pod szyje (Mule Kick). Upadł jak kłoda, ledwo co mógł wyłapać oddech. Tlen był teraz wszystkim czego pragnął, chciał znowu poczuć powietrze. Już nie przejmowałem się powalonym u mych stóp. Wzrok teraz padł na potwora, chciałem mu odpłacić wszystkie bóle zadane mi na ostatnim wydaniu tygodniówki. Nadszedł czas na zemstę! Te myśli sprawiły, iż momentalnie zabrałem się do okładania pięściami jego głowy. Nienawiść wylewała się z moich oczów - byłem w transie, chciałem ujrzeć rozlanie się krwi. W końcu zaprzestałem dalsze natarcie po to, aby przeciągnąć Christiana na ciało Boogeymana. Teraz byli wyłożeni na sobie - prosto na odstrzał. Energicznym ruchem znalazłem się pod linami, nie trzeba było długo czekać bym wybił się w powietrze, ażeby w końcowym efekcie wylądować w żebra antagonisty (Springboard Reverse Splash). Przygniecenie Christiana na górze spowodowało, że Boogeyman odczuł podwójny ból. O tak! Jeff wrócił do zabawy!

Boguś sprytnie wychodzi z opresji, jednak gdy się odwraca dostaje serię ataków ze strony Jeffa Hardeego! Boogeyman wyturlal się z ringu, a Jeff patrząc na Christina przygotowany był do dalszego ataku. I tu panowie macie opis sytuacji na maks 200 słów! Obaj patrzycie się na pas, obu cholernie na nim zależy!

Prawo do postu:
Christian & Jeff Hardy
Boogeyman umiera za ringiem.

Mimo wszechogarniającego cierpienia czułem się nienasycony, znęcałem się nad jedynym z rywali nie z zamiarem ostatecznego wygrania starcia, lecz po prostu ze zwykłej ochoty jego cierpienia. Moja hegemonia trwała do momentu pojawienia się kolejnego przeciwnika - Jeffa Hardego. Wtedy wszystko się zmieniło....

Widząc tego człowieka po raz kolejny w jednym ringu ze mną sięgnąłem pamięcią do Raw #68 w Toronto. Właśnie tamtej nocy widziałem go po raz ostatni. Dobrze pamiętałem wszystko co się tam stało, rozgromiony przeze mnie Jeff nie dał rady - oszalał, stał się bezmyślnym, pustym człowiekiem, nie dającym sobie rady z otaczającym go światem.

I wtedy do mnie dotarło. Cała ta ślepa pogoń za zwycięstwami wywierała przewidywane, choć nie do końca rozumiane przeze mnie skutki. Aż do teraz. Przez cały ostatni miesiąc traciłem coś na co pracowałem przez lata swojej pracy. Przestałem wierzyć w swoje idee, wszystko przestało się dla mnie liczyć, a ja chciałem tylko zadawać ból. Nie różniłem się niczym od innych zawodników, moja renoma nie znaczyła już nic. Z potężnego wojownika trzeszczącego całą organizacją stałem się zwykłym, szarym pionkiem. Czułem się teraz jakby zawalił mi się cały świat, ale tak już musiało być. Muszę naprawić całe zło i wygrać to starcie dla fanów i ojczyzny, wszystko inne schodzi na drugi plan.

Panie i panowie - oto Kapitan Charyzma, czas zacząć Peep Show! - wykrzyknąłem

I ruszyłem na Jeffa wbijając go w narożnik kopnięciem.



@Edit - BBCode

Ostatnio edytowany przez Spajk (2016-08-02 20:31:09)

Tak oto doświadczenie wygrywa z młodością. Jeff wbity w narożnik wydał z siebie tylko stłumiony jęk, chwilę po tym wyciągnąłem go stamtąd i Irish Whipem wbiłem w przeciwległy, a następnie ponownie Irish Whipem rzuciłem na liny. Dzięki temu dostałem idealną okazję do wykonania Running Forearm Smash. Po tej akcji wykonałem gest wyciągnięcia dłoni w stylu Johna Ceny, po czym opadłem na rywala uderzając go pięścią w twarz.

Boogeyman w tym czasie wdrapywał się do ringu, oparty o liny próbował przełożyć nogę nad nimi. Nie pozwoliłem mu na to wybiegając i Back Heel Kickiem wywalić go za ring ponownie. Wykorzystałem moment odpoczynku i wyszedłem poza kwadratowy pierścień po drabinę. Wrzuciwszy ją w okolice Jeffa miałem w głowie chytry plan. Skopałem jeszcze trochę oponenta po czym rozstawiłem przedmiot na środku ringu. Chwilę później byłem już w 3/4 drogi do szczytu skąd zdecydowałem się na Missile Dropkick. 

Ku uciesze widowni wypracowywałem sobie wyraźną przewagę, za niedługo odbiorę to co powinno należeć do mnie.

Wykonana z drabiny ryzykowna akcja została zakończona powodzeniem. Teraz czas na pójście o krok dalej. Podniosłem leżącego Jeffa i zadałem mu ponownie dwa mocne uderzenia w twarz. Troszkę zachwiany rywal chwilowo stracił orientację w terenie. Była to dla mnie idealna szansa na przemknęcie za jego plecy i przełożenie mu ręki na wysokości szyi. Trzymając takie zapięcie wykonałem Falling Inverted DDT.

Dla moich fanów był to zwiastun końca, dla moich rywali znak, że ich szanse maleją. Na ten znak odpowiedzieć chciał Boogeyman. Ruszył w mą stronę gdy podnosiłem się na nogi. Tutaj po raz kolejny w tym starciu wykazałem się sprytem. Low Dropkick podciął rywala i zawiesił go na linach. Dzięki temu mogłem przejść na apron, złapać głowę oponenta i wykonać Apron DDT. Poza ringiem zostawiłem nieprzytomnego rywala i wróciłem do Jeffa, który stał już na nogach. Nie pozostało mi nic więcej jak tylko wykorzystać naszą odległość do wzięcia rozbiegu i wykonania Spear.

Teraz już wszystko było jasne, użyłem drabiny, którą rozstawiłem wcześniej i wspiąłem się na sam szczyt po czym mocnym szarpnęciem zerwałem pas spod sufitu.