Cisze wśród trybun znienacka przerywa dobrze znana pieśń bojowa, dzięki której wszyscy zgromadzeni unoszą się z krzesełek, by dojrzeć człowieka wychodzącego właśnie z osobistej szatni. Goldberg pojawia się na titantronie i otoczony poicjantami, rusza na pole bitwy, powolnym krokiem wychodząc na rampę, żywiąc się dopingiem wszystkich tych, którzy przybyli aby obejrzeć dziś jego wiktorię. Z nastawieniem na wygraną przystanął na rampie, gdzie otoczyły go przypominające świetliki światełka, po chwili kompletnie zakrywając umięśnioną sylwetkę mężczyzny, w towarzystwie białego dymu. Dokładnie wtedy odezwał się głos ring annoucera.

Introducing to the ring, from Atlanta, Georgia weighning 285 lbs... GOOOOOOLDBERG!
W momencie, gdy ostatnie słowa mężczyzny w garniturze z mikrofonem stały się przeszłością, Bill wyłonił się z dymu, energicznie rozgrzewając się z pomocą niewidzialnego przeciwnika, synchronizując ciosy z wybuchającymi fajerwerkami za sobą. Po zakończeniu owego starcia, ruszył w stronę kwadratowego pierścienia, gdzie dosłownie za kilkadziesiąt sekund powita swych oponentów – dwie kupki mięsa, który stały na jego drodze do sukcesu. Szybkim krokiem wskoczył na stalowe schodki, a następnie znalazł się na jeszcze śnieżnobiałej macie, chwilę później stając w cornerze i czekając na rozpoczęcie pojedynku.

Już po raz kolejny od mojego powrotu do federacji, zostałem rzucany naprzeciwko młodemu, głodnemu sukcesu zawodnikowi. Jak dotąd radziłem sobie świetnie, lecz nie miałem zamiaru na tym poprzestać. Podobnie jak stojący w przeciwległym cornerze, chciałem wspiąć się na sam szczyt góry, zwanej WWE. Uśmiechnąwszy się w stronę jak zwykle głośnej publiczności, opuściłem bezpieczny narożnik, synchronizując się z potrójnym uderzeniem w gong. Do pierwszego kontaktu doszło na środku kwadratowego pierścienia, gdzie dosłyszałem kilka nieprzychylnych słów, ewidentnie skierowanych w moją stronę. Nie dałem się jednakże sprowokować i zachowując zimną krew, uniosłem ręce w górę wyrażając chęć do zwarcia, gdy jednak mój oponent podszedł nieco bliżej, zaskoczyłem go brutalnym kopnięciem w brzuch, po którym zatoczył się, wpadając z powrotem do narożnika. Z nieschodzącym z mej twarzy uśmiechem, żwawym krokiem pokonałem dzielącą nas odległość i otwartą dłonią uderzyłem Gravesa prosto w klatkę piersiową – Chop! Trybuny natychmiast zareagowały głośnym ”Wooo!”, lecz ja doskonale zdawałem sobie sprawę, że w obecnej chwili powinienem zajmować się nieco oszołomionym oponentem, który ruszył w stronę przeciwległego narożnika. Ruszyłem za nim, chwytając go za włosy by obrócić twarzą do siebie i potraktować kolejnym uderzeniem otwartej ręki w tors – Chop! Zauważywszy czerwony ślad, który po sobie pozostawiłem, raz jeszcze rozjaśniłem swoją twarz uśmiechem. Widząc, że mój nieprzyjaciel usiłuje uciec, złapałem go za spodnie i gdy powrócił z powrotem do mnie, objąłem go w pasie, po czym przerzuciłem nad głową, równając Coreya z matą – German Suplex! Moi fani usadowieni we wszystkich sektorach zareagowali głośnym cheerem, a ja natychmiast wstałem z powrotem na równe nogi, dając upust swej energii poprzez chodzenie w te i z powrotem. Wiedziałem, że jest to dopiero początek tej batalii, dlatego też już chwilę później pochwyciłem wroga za włosy, unosząc go do pionu. Skutkiem tego było złapanie jego nogi, po czym chwycenie go za szyję i wbicie z impetem w śnieżnobiałe podłoże, na którym stąpało już wielu zawodników  - Leg Trap Chokeslam!

Ładny post ze strony Zone'a. Cieszy mnie to, że nie ma w nim literówek i ogólnie błędów gramatycznych. Bardzo fajny tekst, chodź do ME jeszcze Ci trochę brakuje, ale trening czyni mistrza. Jeśli chodzi o rady to używaj bogatego słownictwa i dbaj bardziej o gimmick, bo słabo ten Goldberg był widoczny. To, że rywale są od niego młodsi, a on jest bardziej doświadczony to za mało, żeby być wyżej musisz wymyślić coś lepszego. Co do AxE'a to niestety, ale kiepski post. Wiem, że się starałeś i miałeś plan, bo wystarczy przeczytać pierwsze i ostatnie zdanie. Problem w tym, że słabo gramatycznie to wypadło i ciężko mi się to czytało. Niby gimmick Coreya jakiś tam był, ale gorzej napisany post pod względem językowym nie może konkurować z tekstem, który czytało mi się po prostu bez żadnych przeszkód.

Według mnie dalej może pisać Zone, a atakować Goldberg

Dalej!

4 szanse!

[i]Sytuacja nie jest za ciekawa. Wpadłem w sita Golberga, mimo jego wieku jest dość sprawny. Zaskoczył mnie. Jednak nie ma czasu na zabawe, pora przejść do działania. Staram się ułożyć się w miare możliwości na barku, tak by leżeć na boku. Po czym chwytam za nogę Goldberga, i wykorzystując ciężar ciała ciągnę go w dół tak by ten upadł na ziemię. Teraz mając pod kontrolą jego nogę momentalnie przechodzę do Fuller Leglock!

FILMIK POMOCNICZY

Raz na wozie, raz pod wodą, jak to mówią. Tym razem, to ja wpadłem w tarapaty. Szukając wyjścia z tej bolesnej sytuacji, dojrzałem, że głowa Coreya nie jest osłonięta od mej lewej nogi.  Natychmiast zacząłem aplikować silne kopnięcia w głowę, które wkrótce zmusiły mojego oponenta do puszczenia mojej nogi, aby nie zostać bardziej poszkodowanym niż ja sam.