Dalej.

Jeszcze raz dalej. Rafi, jak możesz, to wykonuj więcej niż jedną akcję na post, ok?

Dobra, zrobimy tak. Brock jest dość mocno oszołomiony i w swojej nieświadomości zawędrował do własnego narożnika, gdzie Nakamura dokonuje zmiany. Roman zaś wpatrzony jest wściekłym wzrokiem w Setha i nie dostrzega czającego się za plecami Japończyka, który może zaatakować.

- Uciekasz?! To typowe dla ciebie, Seth! Zawsze uciekasz, gdy robi się gorąco...

Wykrzyczałem, gdy Seth zeskoczył z apronu i udał się w kierunku wyjścia. Byłem odwrócony od swojego rywala plecami, toteż nie zauważyłem, ani nie usłyszałem, że została dokonana zmiana. Wszystko jednak się zmieniło, bowiem gorąco zrobiło się w szeregach publiki - to był sygnał, że ktoś jest za plecami. Instynktownie odwróciłem się, wyprowadzając swoją rękę pod brodę oponenta - Lariat! W ringu jest Shinsuke? Bylem zaskoczony tym faktem, lecz wiedziałem, że muszę to wykorzystać! Momentalnie udałem się w kierunku lin, odbijając się od nich, a w tym samym momencie Japończyk powstał na nogi. Będąc w pełnej szybkości wyskoczyłem do góry i raz jeszcze zaskoczyłem przybysza z kraju Kwitnącej Wiśni atakiem na szyję - Jumping Lariat!

- Co? Jednak uderzyłem w twoją pieprzoną dumę?!

Wypowiedziałem, gdy Seth powrócił stając w moim narożniku z nieciekawą miną! Wiedziałem, że jest nikim, ale wrócił - chciał pokazać, że ma jajka, ale uwierzcie... nie ma ich! Bo uciekał niejednokrotnie, dziś również chciał, ale zżarł go chyba strach przede mną. Gdy Nakamura powstał do stójki, to otrzymał uderzenie w podbrzusze ze szpica obuwia, a następnie wsadziłem jego głowę pod swoją pachę, aby zaaplikować mu akcję o nazwie DDT!

- Tego chciałeś tchórzu? Znowu uciekać przed problemem? Taki byłeś, jesteś i będziesz, gnido!

Coraz bardziej szydziłem swojego rywala z TLC. Nie dość, że przyszedł i zażądał, abym oddał mu tytuł, to jeszcze teraz jak zwykle ucieka przed problemem. Niegdyś pas Wagi Ciężkiej miał być mój, ale i wtedy uciekał i zasłaniał się Williamem Regalem. Dziś jednak RAW Supershow rządzi zupełnie ktoś inny, a Rollins nie ma już swojego ochroniarza i w każdej chwili mogę go dopaść i sklepać tak mocno, jak tyko sobie zażyczę. Tak będzie właśnie na TLC! Złapię za krzesło i będę okładał go tak długo, jak tylko starczy mi sił. Shinsuke był już na nogach, a ja rozpędzony biegłem w jego kierunku, aby tuż przed nim wyskoczyć i wbić się podeszwami obuwia tak mocno, że aż sam wpadł na liny - Running Front Dropkick! Napełniony zostałem pozytywną energią, toteż powstałem, gdy bezwładnie biegnący Japończyk został przeze mnie przechytrzony, bowiem przemieściłem się pod jego pachą i odbiłem się raz jeszcze od lin i powróciłem do niego, by wyskoczyć tuż przed nim, aby wbić swoją pięść w jego szczękę - Superman Punch! Podszedłem do narożnika i począłem przeczesywać swe włosy, a gdy tylko Nakamura wydostał się z narożnika, w którym stał Rollins to otrzymał ode mnie nieziemskiego w mym wykonaniu Spear! Od razu przypiąłem oponenta!

Roman nie będzie kończył walki po 1 wygranym kł i to zresztą ledwo wygranym przy czym ja nie wyprowadziłem postacią ani jednego ataku. To nie moja sprawa że Nekro nie ma i ja za niego nie powinienem cierpieć.

Nie wierzyłem własnym oczom. To co wydarzyło się w tym pojedynku dosłownie nie miało prawa się wydarzyć. Szalałem obok ringu i szukałem odpowiedzi na tak wiele dręczących mnie pytań. Maszyna, która dotychczas działała perfekcyjnie, nagle została zdegradowana do pozycji tego przegranego. Poniżona, zdewastowana i sprowadzona na dno. Przy tym jednak jeszcze bardziej wściekła, żądna zemsty, krwi i połamanych kości u przeciwników. Istotnie wolałbym, aby sam mój klient walczył przeciwko Reignsowi i Rollinsowi, ponieważ Japończyk sprawia tylko kłopoty, ale nie wszystko w życiu jest tak jak sobie zaplanujemy. "Nareszcie!" - pomyślałem, a wewnątrz mnie zapalił się płomyk nadziei. Sędzia został staranowany przez Romana, a Nakamura leżał na macie ledwo żyjąc. Nastąpił moment kulminacyjny w tym starciu. Roman może tego nie przeżyć...

"ATAKUJ BESTIO! TERAZ JEST TWOJA SZANSA! JUŻ NIE MA ZASAD! BIJ GO BEZ OPAMIĘTANIA!" Wykrzyczałem te słowa, a wtedy Brock Lesnar wskoczył do ringu. Roman patrzył się ze zdziwieniem na sędziego, który leżał znokautowany po zainkasowaniu Speara. Bestia nie myślała zbyt długo. Mój klient wiedział jak go potraktowano. Jego nienawiść osiągnęła maksymalne stadium. Brock już dawno nie był tak zdenerwowany jak teraz... Niemal w ułamku sekundy dopadł Reignsa i podcinając umiejętnie jego nogi sprowadził go do parteru, gdzie bez opamiętania okładał jego twarz gradem uderzeń, które spokojnie mogłoby zrobić niemałe wgniecenia w karoserii samochodu. (Double Leg Takedown into Punches) Około piętnaście bardzo mocnych uderzeń wylądowało na twarzyczce Romana. Publiczność nie wierzyła w to co się stało. Bestia poczuła się jakby ktoś w końcu zdjął kłódkę z jej klatki. Zdobywca czuł się cudownie. Miał teraz wolną rękę do robienia rzeczy wręcz bestialskich. On nie potrzebował jednak jakiejkolwiek broni. On sam jest najlepszą bronią, taką, która wyrządza jeszcze większe krzywdy niż przedmiot. Rozwścieczony potwór w tym momencie nie posiadał hamulców... Reigns chciał już opuścić to miejsce cierpień. Uderzenia jakie wyprowadzał mój klient coraz bardziej sprawiały niechęć u Samoańczyka. Samozwańczy wojownik już nawet nie mógł płakać. Łzy tamowała krew coraz szybciej przepływająca wewnątrz jego organizmu, a to jeszcze przecież nie koniec.

"NIECH REIGNS WYDA OSTATNIE TCHNIENIE!" Zażyczyłem sobie, aby Brock zakończył to co zaczął Roman. Mój klient wstał i z niesamowitym zapałem złapał Samoańczyka za włosy. Bardzo mocno pociągnął go ku górze w ten sposób sprowadzając go do pozycji stojącej. Wówczas wyprowadził potężny Slap, którym jego poniżano. Różnica polegała na tym, że od tego uderzenia Roman upadł na kolano. Lesnar uśmiechnięty nadal trzymał przeciwnika za kudły. Ta scena wyglądała bardzo komicznie. Cwaniak, który klęczy bezsilnie przed Bestią, tak naprawdę sam tego chciał i to on sam zgotował sobie ten los. Na mojej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Położyłem łokcie na apronie, a na swych dłoniach starannie ułożyłem swoją brodę. Wpatrywałem się w Romana, który coraz bardziej zataczał się w swoich cierpieniach. Wreszcie mój klient postanowił raz jeszcze dobić rywala. Szybkim ruchem sprowadził swą ofiarę do stójki, a następnie przeszedł za jej plecy i rzucił nią na drugi koniec kwadratowego pierścienia. (Release German Suplex) Postanowiłem w małym stopniu pomóc memu klientowi. W swoją rękę złapałem krzesło. Reigns wychylił głowę pod trzecią liną za apron - to była idealna szans, aby zgnieść karalucha. Wziąłem zamach i uderzyłem Romana prosto w potylicę. On sam jest kowalem swojego losu.