Uchwyt został lekko poluzowany, lecz Miz cały czas był zawzięty i trzymał dalej. Jeszcze Ci za to wszystko odpłacę, zaczniesz cierpieć jak nikt inny - jako pierwszy poznasz ból zadany przez moją osobę. Została jedyna luka, która musiała zostać wykorzystana, inaczej będę zmuszony odklepać, a do tego dopuścić nie mogę. Początkowa faza mojej inicjatywy zaczęła się od ruchu nogami, próbowałem wyjść z pomiędzy jego kopyt, udało się po części to uczynić. Nie było wtedy już naparcia na kręgosłup, nie musiałem się podpierać na ręce, toteż od razu złapałem go za buta i pociągnąłem w swoją stronę. Mike upadł. Leż i gnij.

Wbity w podłoże jak nagrobek - taki jest obecny obraz sytuacji, zarówno to samo ujrzymy na końcu batalii. Mike leżący na macie, jaki miły widok. Począł powoli się unosić, grzechem byłoby nie skorzystać. Jak pomyślałem tak zrobiłem wymierzając mu buta w żebra. Jego usta wypuściły na wolność krzyk, który tłumił się w środku. Stojąc nad nim od razu obróciłem się o 180 stopni upadając nogami na jego twarz (Somersault Legdrop). Oj jak to musiało boleć. Musiało się to obrócić przeciwko Mizowi. Jestem Antychrystem, jestem nie do zdarcia. No dalej wstawaj. Me prośby się spełniają, gdyż zawodnik rozpoczął powstawać - nie miałem czasu na wyczekiwanie, dlatego złapałem jego kark i pomogłem powstać na równe nogi. Bez wahania zablokowałem jego nogę upadając na matę (Russian Leg Sweep). Ekspresowo z pozycji leżącej wylądowałem pod narożnikiem. Wdarłem się na podwyższenie. W czasie przebudzania się konkurenta ciągle wykrzykiwałem w jego kierunku słowa "Come On". Dotarło to do niego, albowiem szybko zaczął się podnosić, lecz kiedy odwrócił się w moim kierunku w jego twarz wbił się but o rozmiarze 43, latający Hardy można powiedzieć (Missile Dropkick).

Ostatnio edytowany przez Norbert (2016-06-10 00:13:18)

Słowa które wypowiedziałem przed walką nie były marnym tekstem rzuconym na wiatr. Tak będzie musiało się stać, muszę go wykończyć, ażeby dostać się do walki o pas Interkontynentalny, to jedyna droga bym wrócił ponownie na szczyt. Takie myśli budziły we mnie złość, chciałem wręcz zabić przeciwnika, który leżał tuż koło mnie po akcji z narożnika. Momentalnie powstałem do pionu z chęcią kontynuowania tego co zacząłem - czas udowodnić sobie, że jestem najlepszy. Nikomu innemu tylko sobie. Czym prędzej w biegu odbiłem się od lin i znajdując się już nad rywalem wyskoczyłem w górę, a ostatecznie wylądowałem plecami na jego klatce piersiowej (Rolling Senton). Akcja zadziałała na Miza jak płachta na byka, albowiem jak błyskawica zaczął się podnosić na nogi, to był błąd. Chwyciłem oponenta za głowę, żeby tylko upaść na matę w pozycji siedzącej. Czaszka Mike'a zetknęła się z moją (Sitout Jawbreaker). Droga przez mękę, istna gehenna - a wszystko dopiero przed nim. Kolejny punkt wchodzi w realizacje, jako że energicznym ruchem wskoczyłem na narożnik. Będąc na górze popatrzyłem w stronę publiki i uśmiechnąłem się pod nosem, Oni mnie nienawidzili, zaczęli zdzierać gardła, bym tylko się zniechęcił - tak nie było. Wybiłem się w górę i wylądowałem obrotem na przeciwniku (450 Splash).

Dwa. Jedno klepnięcie o mate dzieliło mnie od biletu na TLC. Spokojnie, końcowy rezultat będzie taki, że ten śmieć znajdzie się w szpitalu. Wiedział na co się pisze, głupotą było wejście do tego ringu. Agresja przepełniała moje żyły, całe ciało wariowało, nie potrafiłem znaleźć dla siebie miejsca. Poprzez zadawany ból potrafiłem się tylko uspokoić, muszę to robić nadal - napierać. W skutek tego chwyciłem adwersarza za włosy i błyskawicznie sprawiłem, że powstał do pionu. Spojrzałem na jego zmarnowaną twarz, to sprawiło lekki uśmiech w kąciku moich ust. Nie mogłem wyczekiwać wieczność na kolejne interwencje, z tej racji uniosłem go za uda wzwyż, by pożegnalnie opuścić go na kolano. Kolejny upadek stał się faktem, lecz moja zabawa dopiero się rozpoczyna. Jak pomyślałem tak uczyniłem. Uniosłem obie nogi Mike'a w górę. Zaczął się trzepać jak ryba wyjęta z wody - koniec był już bliski. Śmieszyło mnie to zachowanie. Bez zwłoki upadłem obiema nogami na jego brzuch i niższe części ciała. Spowodowało to, iż zawodnik od razu przeszedł do pozycji siedzącej - nie na długo, albowiem w jego twarz wkręciły się twarde buty z mocą wystrzelonego naboju (Inverted Atomic Drop + Leg Drop To Groin Followed By Low Dropkick). Won do piekła.

Nagle walka nabrała nieodpowiedniego tempa.  Sytuacja w ringu obróciła się o 180 stopni. Moja dominacja w mgnieniu oka została przerwana, nie dam się tak traktować. Muszę coś zrobić, muszę wziąć się w garść! Nazywam się The Miz i muszę wygrać tę walkę! Teraz mam chwilę! Jeff rozbiegł się w moją stronę, a ja najzwyczajniej odskoczyłem na bok, przez co ten wbił się w narożnik. Moja władza w tym pojedynku właśnie powraca.

Jeff dostał laga mózgu i Miz może przystąpić do próby wyprowadzenia swoich ataków.

"Moc ponownie jest we mnie!"

Wszystko zaczęło wychodzić w praniu. Mrok nałogów padał cieniem na moje serce, z czasem nie nadarzałem kondycją za tempem walki. Ciągłe kucie w sercu, krztusiłem się świeżym powietrzem - tlen był dla mnie toksyczny. Czyżbym odczuwał czegoś brak? Moje dłonie cały czas lekko drgały, nie potrafiłem nad tym zapanować. Dzisiejszego wieczoru walczę podwójnie, albowiem rywalem dla siebie jestem również sam Ja, a dokładniej moja głowa. Z głupich, niewyjaśnionych powodów zaprzestałem nacierać na konkurenta. Miałem go w garści, wtedy nadszedł czas upadku - bezsilny przyklękłem na kolanach, by później położyć się i ciężko dysząc na zimnym gruncie - można rzecz, iż to upadły anioł. Spoczynek stał się miejscem gdzie przez chwile mogłem wsłuchać się w ciszę pod moją czaszką, aczkolwiek ludzie cały czas wygwizdywali mą personę - nienawidzili mnie, ale tak miało być. Niechęć ludzi budziła we mnie niezdrową ambicje. Nagle poczułem lekki przypływ ciepła w serce, odzyskałem trzeźwe myślenie. Moja dłoń momentalnie powędrowała w bok, aby chwycić linę. Upadły anioł zaczął się podnosić. Oj jak to rozwścieczyło publikę, jeden chciał uderzyć drugiego. Ma osoba aż tak bardzo ich drażniła. Podparłem się plecami o narożnik a na mojej twarzy pojawił się uśmiech, gdy widziałem jak człowiek w pierwszym rzędzie rwał się, aby dostać się przez barierki do ringu. Nie chciałby tego przeżyć, a nawet nie przeżyłby tego. Ostatecznie mój wzrok padł na Miza, który dalej odpoczywał. Czy ty żyjesz skurwielu? No dalej zmierz się ze mną po raz ostatni. Skończę z Tobą.

Ostatnio edytowany przez Norbert (2016-06-16 11:12:07)

Jako pierwszy powstałem na nogi, także przewaga była w mojej garści. To było wiadomo od początku, iż inicjatywa w owym starciu będzie po mojej stronie - taka kolej rzeczy. W końcu Miz zaczął się podnosić, a ostatecznie wstał na proste nogi. Wtedy mój but powędrował w stronę jego brzucha, lecz ten chwycił mnie za niego - to był czas na wyprowadzenie kontrataku. Tak się stało, albowiem obróciłem się całym ciałem i drugim butem trafiłem oponenta prosto pod szyje (Mule Kick). Upadł niczym kłoda, ledwo dyszał - miał już tego wszystkiego dość. Energicznym krokiem znalazłem się pod linami, moje dłonie spoczęły na nich tylko po to, by wybić się w górę. W końcowym efekcie wylądowałem na żebrach konkurenta (Springboard Reverse Splash). Mike przygwożdżony do maty, chyba już nikt nie daje mu jakiejkolwiek szansy na przetrwanie. Mało tego jeszcze zamierzam go dobić, dlatego od razu wskoczyłem na narożnik. Fani momentalnie zaczęli krzyczeć w moją stronę - nie wiedzieli jak się zachowywać, ponieważ obu zawodników nienawidzili. Nareszcie odbiłem się wysoko ponad grunt, pożegnalnie wbiłem się w ciało Mizanina (Frog Splash). Koniec nadchodził.