Wtem na arenie zapada półmrok, a po bokach rampy rozbłysnęły dwa ogromne strumienie ognia. WWE-Universe już wiedzą o kogo chodzi. W lekkim poddenerwowaniu wyczekują, aż wysłannik samego Lucyfera wyjdzie z podziemi, by zaspokoić swe diabelskie żądze. I nagle wychodzi zza backstage'u i staje na rampie! Ogromny, mierzący 2 metry i 13 centymetrów Potwór powolnym, dostojnym, ale pewnym krokiem zaczyna zmierzać w stronę ringu. U jego boku, kroczy wraz z nim, choć znajdujący się delikatnie z tyłu, Stephen Huntley. Po upływie kilku chwil obaj już stali w środku ringu. Kane powoli zaczął unosić ku górze swe ręce, a następnie ich gwałtownym ruchem w dół uwolnił strumienie ognia z każdego z czterech narożników.

Wbite

+24
________________________________________________

Każdy z nas musi kiedyś stanąć przed bardzo trudną decyzją życiową. Właśnie dziś nadszedł mój czas, na jej podjecie. Muszę bowiem udowodnić, że nie przypadkowo znalazłem się w tej walce. Nie jest to zwykły pojedynek, lecz batalia na śmierć i życie - 3 zawodników, a zwycięzca może być tylko jeden! Jestem pewny siebie i znam swoje umiejętności, wiem więc, że nikt, ani nic nie jest w stanie zatrzymać siły, która we mnie drzemie! Dlatego też odpowiedź na wcześniejsze pytanie jest bardzo prosta! Zwycięzcą i nowym mistrzem WWE zostanie nie kto inny, jak syn najbogatszej gwiazdy na świecie - Ted'a DiBiasiego Sr.

Stojąc w jednym z 4 narożników, powtarzałem sobie w myśli, że nie mogę tego starcia przegrać. Mój ojciec, który włożył we mnie grube miliony, nie byłby zadowolony z tego powodu. Muszę więc dać z siebie 110% i udowodnić mu, że te pieniądze nie poszły w błoto. Źle zainwestowane pieniądzde - to hańba dla naszej rodziny, która charakteryzuje się rozsądnym wydawaniem majątku.

Kakofoniczny dźwięk tłuczonej stali rozniósł się po arenie, co zwiastowało tylko i wyłącznie jedno - gong. Wszyscy zebrani na arenie fani, niezwłocznie zaczęli bić brawo i skandować imiona swoich faworytów. Nie znajdowałem się jednak w tym gronie, lecz wcale się tym nie przejmowałem. Nie obchodzą mnie bowiem ci biedacy, którzy jedynie potrafią wyśmiewać się z innych, a sami nie ruszą dupska, by zabrać się za treningi.

Nie mogłem ciągle rozmyślać, musiałem brać się do dzieła. Rzuciłem wzrokiem na swoich adwersarzy, bacznie się im przyglądając. Gabaryty Dean'a przypominały mi małego, bezsilnego chłopca, co już na starcie dodawało mi animuszu. Muszę jednak przyznać, że Kane imponował mnie swoją siłą. Jeżeli chcę wygrać, muszę zaatakować jego nogi - gwóźdź do trumny takich gigantów jak on.

Ostatnio edytowany przez Barni (2016-05-23 22:29:29)

+24 i +12 może w końcu ogarnę co mam tu napisać XD

Ostatnio edytowany przez Jakub ;x (2016-05-24 20:28:06)

Obserwując swoich rywali, dostrzegłem w ich oczach strach. Strach ten zapewne wywołany był obawą przed starcie z najlepszy zawodnikiem w federacji - mną. Kiedy sędzia wreszcie dał sygnał do rozpoczęcia starcia, a metalowy gong rozbrzmiał po arenie, wyłączyłem wszystkie myśli. Musiałem bowiem skupić się wyłącznie na pojedynku, który z góry ułożony był na moją korzyść. Wiedziałem, że Kane zaatakuje pierwszy, dlatego też, gdy tylko podszedł do Deana, od razu do niego podbiegłem wymierzając w plecy potężną maczugę. Cios ten nie zrobił jednak większego wrażenia na demonie. Kiedy jednak odwrócił się w moją stronę, wyskoczyłem w górę aplikując potężne kopnięcie w jego czaszkę (Enzuigiri). Zaskoczony Hiszpan padł na deski. Ambrose myślał, że zawarłem z nim sojusz. Niestety przeliczył się, gdyż kiedy chciał podać mi rękę, wymierzyłem w jego polik Slap, który sprawił, iż konkurent cofnął się kilka kroków w tył. Był to dokonały moment, do wykonania czegoś mocniejszego. Szybko więc ruszyłem na Ambrose'a powalając go mocnym Big Boot'em. Przeciwnik znajdował się na deskach, więc podszedłem do niego i przerzuciłem nad sobą (Suplex).

Ostatnio edytowany przez Barni (2016-05-25 17:37:06)

Zadowolony obrotem sprawy, począłem wykonywać głupkowate ruchy. Taniec ten wywołał na twarzach zebranych na arenie ludzi złość. Zaczęli bowiem niemiłosiernie buczeć. Nie przejmowałem się tym jednak i począłem kontynuować ofensywę. Spojrzawszy w stronę Kane'a dostrzegłem, iż zaczął się podnosić. Kiedy w 100% stał na nogach, rozpędziłem się i zaaplikowałem potężne kopniecie w jego głowę, które sprawiło, że wylądował na linach (Dropkick). Nie znajdował się na nich zbyt długo, ponieważ od razu się od nich odbił. Był to dogodny moment, do wykonania czegoś mocniejszego! Znajdowałem się kilka korków od rywala, więc ruszyłem w jego stronę, tylko po to, aby zaatakować jego nogi mocnym kopnięciem (Low Dropkick). Hiszpan padł na deski, a ja podszedłem do znajdującego się w centrum ringu Dena'a. Chwyciłem go i zapiałem Figure Four Leglock.

Dean chce klepać w matę jak Najman, lecz w tym momencie Krzysztof Kane może interweniować...co potem będzie? Jeśli Kane nie przerwie dźwigni dziś do 20:00 to Dean klepie w matę. Dlaczego do 20? Bo już zaliczyliście po czasówkach. Ale Krzysiu wierzę w Ciebie...

Ostatnio edytowany przez #Rafincognito (2016-05-28 17:10:29)