Całą arenę ogarnęła wydobywająca się z głośników dawno nie słyszana muzyka. Wrzawa jaka panowała nagle ucichła a widzowie byli zdziwieni. Wszystkie rozmowy ucichły, panowała grobowa cisza. Nagle ową ciszę przerwał wybuch skromnej ilości pirotechniki tuż przy telebimie, kibice nieco się ożywili.



    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now

Zza telebimu wyłonił się zapomniany już przez każdego Tyson Kidd. Kibice byli bardzo zdziwieni, nie mogli uwierzyć, że Kanadyjczyk powrócił do federacji. Theodore przystanął na rampie odwrócony plecami do widzów i rozłożył szeroko ręce.


 
  Now it's rolled in, the storm is raging deep in me again

    The sun blacked out, and I'm left without a shadow of a doubt

    Flame of fate ignited, burning deep within

     

    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now



TJ spokojnym krokiem zaczął wędrować w kierunku kwadratowego pierścienia od którego miał długi czas odpoczynku. Po drodze mijał grupy fanów na których jednak nie zwracał uwagi. Pewny siebie wędrował w kierunku ringu, a gdy był już przy nim po stalowych schodkach wdrapał się na jego krawędz po czym wskoczył na narożnik ponownie rozstawiając szeroko ręce a następnie wzrokiem przejeżdżając po trybunach.




     


High up, until I hit the ground

    Then I will shatter the walls, until it all comes down now

    Raise up, cause I can finally see

    That I'm the last one standing, and I'm here right now




    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now

 


Muzyka stale wydobywała się z głośników rozstawionych na arenie co ewidentnie odpowiadało Tysonowi. Kanadyjczyk bez większego stresu zeskoczył z szczytu narożnika po czym zaczął stawiać pewne kroki po macie ringowej oczekując na swego dzisiejszego rywala. Przechadzając się od lin do lin Wilson okazywał gotowość do walki.

     
High up, until I hit the ground

    Then I will shatter the walls, until it all comes down now

    Raise up, cause I can finally see

    That I'm the last one standing, and I'm here right now








Ani troszkę nie zestresowany Theodore przystanął w jednym z narożników gdzie po chwili zdjął z swoich uszu słuchawki, które odłożył na bok tuż obok miejsca walki. Odrzucił na bok także spoczywającą na nim bluzę. Tyson przysiadł w narożniku wyczekując rozpoczęcia starcia.

No to może opis sytuacji na start panowie, na max 220 słów.

Gala, której czerwone blaski świateł przypominały mi jedynie krew pulsująca w aortach, miała stać się miejscem dzisiejszej kaźni. Gdy pojawiłem się na rampie w otoczeniu mej mrocznej rodziny, wszyscy żywi zebrani na sali wiedzieli już, co nastąpi. Z nieukrywanym uśmiechem na ustach począłem zmierzać wprost do ringu, w którym znajdował się już on - śmiałek rzucający mi wyzwanie. Człowiek ten był niczym otwarta księga, wystarczyło spojrzeć raz w jego oczy, a wiadomo było o nim wszystko. Stanąwszy na krawędzi kwadratowego pierścienia, nie mogłem oprzeć się pokusie, aby zatopić się w jego źrenicach. Bo było dość przyjemne uczucie, patrzyłem właśnie w duszę człowieka, aż nadto prostolinijnego. Jego jedynymi marzeniami były tytuły, sława i pragnienie ukazania wyższości swego marnego kraju. Niespodziewanie szybkim mrugnięciem oczu zerwałem momentalnie nić łączącą nasze dusze, aby powoli wsunąć się do ringu. Tam zaś, zupełnie nie zwracając uwagi na te małe, marne żyjątko podszedłem do jednego z czterech narożników. Rozłożyłem ręce, na przylegających do niego górnych linach uśmiechając się przy tym w stronę stojącej na krawędzi Rosemary. Dotyk jej lodowato zimnych palców na moim barku był bardzo przyjemny. Po chwili dołączył do tego palący moją skórę oddech mojej kochanej zmory. Jej usta powoli zbliżyły się do mojego ucha, aby następnie wyszeptać kilka słów - "Daj zakosztować mi jego duszy. Chcę pożreć jego część." Następnie zaś zsunęła się z krawędzi. Musiałem spełnić prośbę mojej ukochanej i podarować jej kawałek jestestwa tego marnego, ludzkiego bytu.

220/220
15/30

Odwołuję się, ponieważ.
Wg mnie mam lepszy gimmick i bardziej rozbudowaną fabułę podczas tego odpisu.
Kierując się tym, że jest to OS, to ważniejszy jest tu gimmick niż gramatyka.

Splunięcie pod nogi rywala spowodowało, iż ten delikatnie mówiąc zaczął się jeszcze bardziej stresować, a nawet i denerwować czego dowodem była chęć zaatakowania mnie jeszcze przed gongiem, lecz arbiter mu na to nie pozwalał. Cofnąłem się spokojnie w kierunku narożnika, gdzie wyczekiwałem rozpoczęcia walki, której start po chwili nastąpił. Steve od razu chciał się na mnie rzucić lecz ja przełożyłem głowę pod trzecią liną powodując, że sędzia musiał odciągać ode mnie konkurenta, miał z tym małe problemy bowiem mistrz NXT chciał się na mnie odegrać. Korzystając z okazji, iż arbiter tego spotkania męczy się z mym przeciwnikiem i nie zwraca na mnie uwagi wsadziłem palec w oko mego adwersarza. Otworzyło mi to drogę do skutecznego zainicjowania pojedynku, co od razu postanowiłem uczynić. Spokojnym truchtem zmniejszyłem dzielącą nas odległość tylko po to by wcisnąć czerep rywala pod swą pachę i wykonać Snap Suplex z podręcznikową precyzją. Dwójka sprzymierzeńców mego rodaka nie była zadowolona z początku starcia, lecz nie mogli oni nic na to poradzić bowiem jakakolwiek ingerencja z ich strony mogła zakończyć tą batalię przedwcześnie. Czując z każdą chwilą narastającą wewnątrz mnie niechęć do oponenta chciałem jak najszybciej ukazać mu swą przewagę nad nim. Momentalnie zbliżyłem się ponownie do Scotta i podniosłem do stójki. Bez choćby jednej chwili zawahania przełożyłem jego rękę za swą głowę i objąłem w odpowiednim do następnej przygotowanej przeze mnie akcji chwycie. Rywal niespełna po trzech sekundach przywitał się z mym kolanem, za sprawą Pumphandle Gutbuster'u.

Z pomyślnością wykonane dwie akcje dały mi okazję do chwilowego odpoczęcia przed rozpoczęciem kolejne fali ataków. Oparty o jeden z narożników ringu wpatrywałem się w postać Steve'a. Jeszcze obecny mistrz NXT ociężale wracał na nogi co delikatnie mnie frustrowało, lecz i jednocześnie radowało me serce, bowiem wiedziałem że jego niedyspozycja jest spowodowana przez mą ofensywę. Kibice zachęcali mego rodaka do szybszego powrotu do stójki i odegrania się na mnie lecz ten nie był w stanie zaspokoić ich oczekiwań. Widząc jak ów śmiałek całkowicie się już wyprostował podbiegłem do niego i w mgnieniu oka wykonałem druzgocące STO. Publiczność ponownie "nagrodziła" mój atak falą buczeń, która miała mnie rozproszyć - jednakże na mnie to tak nie działało, ich dezaprobata skierowana wobec mnie dodawała mi tylko sił i chęci zniszczenia tego dupka raz na zawsze. Wpatrując się w dwójkę stojącą tuż obok ringu widziałem w ich oczach delikatne zmartwienie, ich sprzymierzeniec był mocno obijany a oni mogli tylko na to patrzeć, postanowiłem dalej przystąpić do ataku. Widząc dość wolno wracającego do pionu przeciwnika zbliżyłem się ku niemu na nieznaczną odległość i szarpnąłem za jego kudły stawiając go tuż przed sobą. Momentalnie chwyciłem za jedną z jego rąk i pchnąłem na liny poprzez Irish Whip. Ten odbijając się od naprężonego sznura zwiększył swój impet a więc i wykonany przeze mnie Body Toss został także wzmocniony. Morda oponenta bardzo mocno ucierpiała po spotkaniu z śnieżnobiałą matę napawając mnie zadowoleniem. Arbiter tego spotkania od razu podbiegł do mego rywala sprawdzając jego stan zdrowia. Scott tak jakby zdenerwowany przebiegiem wydarzeń od samego początku starcia pragnął zemsty, w tymże celu natychmiastowo wstał i ruszył na mą osobę z szarżą. Będąc w obrzeżu ringu wiedziałem dobrze co mam zrobić, nachylając się spowodowałem, iż to teraz rywal znalazł się w narożniku a ja zacząłem okładać go całą serią ciosów z zamkniętej dłoni. Ciosy lądowały niemalże na całym ciele konkurenta, po chwili sędzia chciał zapobiec mym kolejnym atakom lecz ja nie zamierzałem przestawać, dopiero gdy ten gnojek zaczął odliczanie przerwałem atakowanie. Steve przysiadł w narożniku i chciał troszkę odpocząć lecz nie chciałem mu na to pozwolić. Ponownie chwytając za jego spocone włosy przeciągnąłem go w kierunku środka pierścienia i właśnie w ów miejscu wykonałem German Suplex. Rywal upadł idealnie w centrum ringu co dało mi dużo do myślenia. Postanowiłem wdrapać się na szczyt jednego z czterech rogów kwadratowego pierścienia i właśnie stamtąd wykonałem Diving Elbow Drop. Publiczność na chwilę zamarła martwiąc się o stan zdrowia mistrza. Ja natomiast z szyderczym uśmieszkiem stanąłem nad nim a po chwili przysiadłem na jego ciele i zacząłem wykonywać potężne uderzenia w jego głowę.

Kolejne akcje wykonane z powodzeniem dodały mi otuchy i chęci do zwiększenia nieco tempa, co właśnie zamierzam zrobić. Rywal leżał w centrum ringu całkowicie bez ruchu, co dawało mi duże pole do manewru. Postanowiłem po raz kolejny wdrapać się na szczyt narożnika i znów z niego zaatakować. Po raz kolejny dzisiaj Diving Elbow Drop {This Is Awesome} został idealnie wykonany. Rywal leżał jakby nieprzytomny w samym środku pierścienia więc miałem kolejne warianty możliwe do wykorzystania. Rozglądając się w okół widziałem tłumy niezadowolonych kibiców, wszyscy bowiem wspierali Steve'a i chcieli jego zwycięstwa, lecz nic na to nie zapowiadało. Postanowiłem nieco zmienić swe plany związane z następnym atakiem i trochę zmniejszyć tempo. A to za sprawą założonej na środku ringu dźwigni o nazwie Arm Grapevined Crossface.