Obie akcje udane i pin. 1.2...Roman Reigns w ostatniej chwili przerywa liczenie. Roman oraz Dean stają na przeciw siebie i mamy OS na 130słów. W przypadku wygranej Jakuba kończymy w przypadku wygranej Granda jedziemy dalej.

Powoli zwlokłem się ze Szkota, odnajdując wzrokiem winowajcę całego zajścia. Oto i on, Roman Reigns. Z pyszałkowatym uśmieszkiem stanął w rozkroku, niecały metr ode mnie. Jesteś z siebie zadowolony?! Myślisz, że ujdzie Ci to na sucho?! Grubo się mylisz! Przetoczyłem się w bok, by choć na chwilę uciec poza centrum akcji. Wdech, wydech, wdech, wydech. Zmęczony ledwo dawałem radę oddychać, plecy paliły żywym ogniem, a nogi odmawiały posłuszeństwa i gotowe były do kapitulacji w każdej chwili. Zacisnąłem pięści, ganiąc się w duchu. Już chcesz się poddać?! Pamiętaj, Ty nigdy nie ustępujesz! Owe słowa rozbrzmiewające znikąd w mojej świadomości w mig rozprzestrzeniły się po całym organizmie, działając jak kojące lekarstwo. Dziarsko stanąłem na nogach, wystawiając dłoń w kierunku Samoańczyka i gestem zapraszając go do walki. Ten zniesmaczony pokręcił głową, zapewne dziwiąc się skąd mam jeszcze siły do walki. Ale tak już jest, Ci mali nigdy nie rozumieją czynów tych wielkich, którzy walczą do ostatniej kropli krwi, nigdy nie tracąc nadziei!

130/130
29/30

Szybko rzuciłem się na Romana, okładając go całą serią punchy. Byłem bezlitosny, ukazując swoje zdenerwowanie po jakże chamskim przerwaniu przez Romana przypięcia. Jeden cios za drugim zasypywały Reignsa, nie pozwalając mu odsapnąć ani na moment. Jedno z uderzeń było o wiele mocniejsze niż poprzednie, prawie zwalając rywala z nóg. Po nim dołożyłem jeszcze uderzenie łokciem w skroń i schwyciłem pyszałka za głowę, ustawiając się obok niego. Kilka chwil później upadłem wraz z nim na deski ringowe, wykonując Headlock Driver, który totalnie wyłączył Samoańczyka z pojedynku. Publika oszalała, cując co się zbliża. Ja szybko zerwałem się do stójki i wbiłem wzrok w stalową kratę, po któej zamierzałem wspiąć się na szczyt klatki i opuścić ring. Ryk za mną wprawił mnie jednak ponownie w tryb walki, zmuszając do odwrotu. Szybki unik w postaci opuszczenia głowy i ręka Drew przeleciała nade mną, a sam rywal przeleciał za moje plecy. Machinalnie odwróciłem się i wyprowadziłem silny kopniak w podbrzusze, zmuszający McIntyre'a do pochylenia się. Następnie zrobiłem coś, na co wielu czekało - Dirty Deeds zostało zaaplikowane! Zbliżyłem się do ściany klatki, zamierzając się na nią wspiąć, jednak pobliskie drzwi został otwarte przez sędziego. Korzystając z zaproszenia przeszedłem pomiędzy linami i wyskoczyłem z ringu, stając twardo na posadzce poza kwadratowym pierścieniem, co oznaczało jedno - Survior Series i walkę o pas WWE. Kane vs Dean Ambrose!