wbijam na pełnej z parasolem w ręku

Gong, prosze o Kto Ładniej na max 300 słówek

Wreszcie nadeszła chwila, która była przeze mnie dosyć długo oczekiwana. Nie mogłem doczekać się gongu. Chciałem za wszelką cenę zacząć pastwić się nad swoim nieeleganckim rywalem, który dziś wygląda zdecydowanie nietaktownie i nieefektownie. Na dodatek wszedł do ringu jak jakiś alfons... To coś okropnego. Skrzywiłem się tylko, mierząc go od góry do dołu i zaczęła się prawdziwa walka. Chwila klasycznego siłowania i kwestia tego kto kogo ustawi za chwilę w narożniku, kto zdobędzie na tyle dużą przewagę? Zrobiłem to ja! Tak, tak, oczywiście gratulacje przyjmuję na piśmie, ale proszę postarać się, aby styl pisania był elegancki, bo inaczej nie będę tego akceptował. Tylko ja mogę tu oceniać i wydawać rozkazy! Jestem na tyle dostojny, żeby to robić. Nagle rywal wydostał się z narożnika za pomocą własnych umiejętności. O dziwo nie musiałem mu wcale w tym pomagać. Na dodatek nie miałem wcale takiej ochoty. Stał we mnie wpatrzony jak posąg i nie wyglądał na chętnego do dalszej walki. Czyżby zaskoczyło go to, że właśnie zdominowałem go w tym siłowaniu? Przecież to zwyczajna rzecz, która może się zdarzyć dosłownie każdemu... No w sumie to każdemu poza mną, ponieważ ja jestem tym wspaniałym. Zareagowałem na ową sytuację dosyć stanowczo, zwyczajnie nie czekałem, tylko od razu wziąłem się do pracy. Swojemu oportuniście wykonałem Overhead belly to back suplex, po czym wziąłem głęboki oddech, otrzepując sobie bark. Nic takiego! Zwyczajna sztuka. Geniusz w czystej postaci.
- ,,Oto moje dzieło! Patrzcie i podziwiajcie!'' - wykrzyknąłem, po czym odwróciłem się do publiczności. W owym momencie jakby przestał przejmować mnie mój przeciwnik, skupiłem się bardziej na sobie i na fanach. Chciałem, aby byli zwyczajnie zdenerwowali tym, że przejąłem inicjatywę już od samego początku tej walki. Po głowie chodziły mi różne myśli, co robić dalej. Wreszcie zdecydowałem się i przestałem się wahać. Low knee drop bulldog był w tym momencie kolejnym gwoździem do trumny mojego przeciwnika, który znalazł się na macie.

Ostatnio edytowany przez Curix (2016-03-03 07:37:42)

Odwołuje się. Gdyż ponieważ uważam, że lepiej rozpisałem gimmick. Do błędów się przyznaję.

Ostatnio edytowany przez Haris88 (2016-03-03 13:58:47)

,,O nie, chłopczyku... Zaraz nauczymy Cię dobrych manier!" - wykrzyknąłem stanowczo do swojego rywala, który wyglądał jakby nie miał pojęcia gdzie się teraz znajduje. Leżał na macie i nie miał ochoty na jakąś konfrontację ze mną, z resztą wcale mu się nie dziwię. Nie ma przecież tyle klasy i dobrego gustu, co ja. Taka pozycja to chyba będzie można wykonać... Tak, dokładnie, właśnie została wykonana przeze mnie akcja o nazwie Leg drop. To rzeczywiście musiało boleć, ale bravo dla niego, tylko lekko się skrzywił po tym wszystkim. Dzielny chłopiec! Można już przydzielić Ci nagrodę nazwaną ,,Dzielny pacjent"! Również nie zawaham się przyznać, że to ja jestem lekarzem, który zaraz wykona na Tobie operację plastyczną i to akurat będzie bolało! Chwilę jednak czekałem. Czas jest cenny dla każdego, dlatego więc w wolnej chwili zastanawiałem się nad tym, co za chwilę wykonam. Kiedy podjąłem już decyzję, nie krępowałem się i tym razem Clothesline powalił rywala na matę. Po raz kolejny ją pocałował. To rzeczywiście nie wygląda za dobrze... Od razu podniosłem swojego zmarnowanego rywala i wymierzyłem kolejny cios, tym razem była to akcja o nazwie High elbow. Ała! Aż łokieć zabolał! Z taką dużą siłą to wykonałem! Nie zwlekając ani chwili na koniec zaaplikowałem mu Gutwrench suplex.

,,No cóż, właśnie przestaję być dobry!'' - oznajmiłem wyraźnie przeciwnikowi, po czym na chwilę wyszedłem z ringu. Sięgnąłem po krzesełko, które chwilę później wrzuciłem do pierścienia. Następnie wszedłem do samego środka i rozstawiłem swój przedmiot. Szykowała się naprawdę bolesna akcja! W głowie miałem jedno - unicestwienie, więc właśnie do niego przystąpiłem. Kolejnym moim zagraniem niczym zbicie w szachach była akcja o nazwie Vertical suplex. Przeciwnik upadł prosto na rozstawione krzesło. Jakby tego było mało, chwilę później chwyciłem je i dwa razy uderzyłem go w głowę dla pewności, że ciężej będzie mu wstać o ile w ogóle da radę to zrobić. Nie miał siły, więc sam wziąłem sprawy w swoje ręce i podniosłem go do góry. Wyglądał dosłownie jak wrak ludzki. Mimo wszystko znalazł nagle w sobie na tyle siły, żeby odbić się od lin i tak też zrobił! Zaskoczyłem go jednak trochę. Tym razem Shoulder block w moim wykonaniu i wyglądał on bardzo efektownie. Wręcz perfekcyjnie, właśnie tak, jak robią to perfekcjoniści mojego pokroju. Pendulum backbreaker, a chwilę później Shoulder breaker zostały wykonane i zawodnik, który się ze mną mierzy jest już w o wiele gorszym stanie, niż kiedykolwiek. Cały czerwony, spocony, poobijany. Czy tak wygląda zawodnik, który kontroluje pojedynek? Zdecydowanie nie! To ja tu rozdawałem, rozdaję i będę rozdawał karty.

Nie mogłem pozwolić na taki obrót spraw. Lewą wolną rękę zacząłem wymierzać mu ciosy w korpus oraz w żebra, co pozwoliło wydostać mi się z niebezpieczeństwa. Czas wracać do gry.