Moje obawy stały się już bezsensowne. Cody nie ma takiej woli walki jaką posiadam w tej chwili. Jestem od niego lepszy w każdej kategorii i nie ma znaczenia, czy jest twarzą reklam czy występuje w filmach. Jesteśmy tu po to, żeby walczyć, sprawdzić swoje umiejętności, a nie martwić się o swoja piękną buźkę. To jest mój moment i moja chwila na osiągnięcie zwycięstwa. Muszę to wykorzystać w stu procentach i skończyć nadzieję Rhodes'a, że może wygrać z Demonicznym Mścicielem. Na początku chciałem trochę oszołomić mojego rywala, żeby przygotować go do większych rzeczy, które mam nadziej mu zaserwować. Dropkick po którym poleciał do tyłu, jednak nie upadł, a odbił się od naprężonych sznurów otaczających miejsce walki. To był już koniec jego, on jest już w moich rękach i tylko Ras może mnie zatrzymać przed zemstą, po tym jak przez Brock'a nabawiłem się urazu.
- Jesteś bliski zwycięstwa. Tylko uderzaj pewnie...
Al-Ghul miał racje, nie mogłem poprzestać tylko na tym. Moje kolana spotkały się z twarzą Garrett'a po przepięknym Inverted Lungblower'u po którym Dashing nie miał zamiaru upaść na matę, a utrzymał się ledwo na nogach. Tego już za wiele! Padnij wreszcie! Jumping Reverse STO, które po chwili wykonałem miało dokończyć moje dzieło, jednak moje ciało mogło wykrzesać z siebie ostatnie poty i pozbawić fanów Cody'ego szans na to, że ich idol wygra tą batalię. Zwinnie wspiąłem się na górę narożnika i po przeciągłym taunt'cie wyskoczyłem w górę. Diving Plancha connected! Mój organizm potrzebował odpoczynku, dlatego za pomocą lin próbował podnieść się, jednocześnie systematycznie oddychając, dając moim płucom nowe dawki tlenu.

Wszystko szło po mojej myśli. Demon już uspokoił się i znów zaszył się we wnętrzu mego ciała, wyczekując na następny moment, żeby zareagować. Ras był zadowolony z mych poczynań i opisywał mnie w samych superlatywach jednocześnie głośno klaszcząc. Uśmiech na mej twarzy przyczynił się publiczności, która zaczęła ponownie skandować me imię.
- Prince, zasługujesz na te miano. Teraz tylko dokończ to, co zacząłeś...
Nie chciałem czekać ani chwili dłużej na ten smak zwycięstwa. Chciało go poczuć właśnie za chwilę, po tym jak sędzia odliczy mego rywala do trzech i zostanę jednogłośnym zwycięzcą tej batalii. Chwyciłem mego rywala za rękę i próbowałem go podnieść, jednak jego ruchy prosiły o pomstę do nieba. To nie był już zawodnik, to był złom, którego trzeba się pozbyć z kwadratowego pierścienia, żeby się bardziej nie ośmieszał. Chciałem mu skrócić mękę, dlatego też poczyniłem wstępne kroki do akcji kończących z mego arsenału. Pele Kick wyszedł mi fenomenalnie i podgrzał widownię, która widziała już zakończenie tejże batalii. Cody ustał na nogach, jednak chwiał się na nich jakby był pijany. Chciałem przyśpieszyć jego pogrom, dlatego też zaaplikowałem bezwzględny, wprost w twarz pięknisia Super Kick po którym jego ciało zderzyło się z hukiem z matą. Chwyciłem go momentalnie tym razem za głowę i podniosłem go, a następnie w mgnieniu oka przygotowałem go do jednej z mych znanych akcji. Bloody Sunday connecting! Tak, już wystarczy dla niego, ale ja nie miałem dość. Chciałem więcej! Pragnąłem, żeby Ras był ze mnie dumny, dlatego też Bow & Arrow zaciągając dźwignię najmocniej jak potrafię na środku kwadratowego pierścienia.

Używam um. Iron Grip

Ma pewność siebie została zachwiana. Nie czułem się tak źle od czasów kiedy wyrzucono mnie z federacji. Wiedziałem, iż muszę wziąć się w garść, by móc przechylić szalę na swoją korzyść. Sytuacja była już podbramkowa. Balor złapał mą głowę w uchwyt, który pozwoli mu wykonać jego koronną akcję. Nie ze mną takie gierki. Czas Finna się skończył. Momentalnie wpadł mi do głowy pomysł. Zacząłem uderzać pięściami prosto w tors przeciwnika, który z bólu puścił mą głowę. Czas wrócić do gry.

Oglądałem filmik tego Bloody Sunday widocznie błędny. Mógłby mi ktoś podrzucić prawidłowe Bloody Sunday dla potwierdzenia?

Dzięki. Pisz dalej.

Po pierwsze Rey, a po drugie on pisał Rhodes'em...
Koniec.