Sytuacja w ringu wyglądała bardzo nieciekawie. W kilka chwil straciłem panowanie nad pojedynkiem i konieczne było, aby coś zmienić. Wyczułem moment w którym Kane chwyta mnie za głowę, idealnie to wykorzystałem. Chwyciłem wolną rękę przeciwnika, a następnie ją wykręciłem. To ułatwiło mi poluzowanie uchwytu do tego stopnia, że bez problemu mogłem się wydostać i wyprowadzić rywala pod sprytny Swinging Neckbreaker.

Barki przeciwnika w mało subtelny sposób przywitały się z matą. To jednak nie był koniec. Poczułem głód drapieżnika. Chciałem po prostu skopać dupę temu pajacowi. Powstałem na nogi czekając aż przeciwnik zrobi dokładnie to samo. W końcu moje prośby zostały wysłuchane i Kane przyklęknął na oba kolana. Zadziałało to na mnie niczym płachta na byka i bez problemu wymierzyłem bardzo soczysty Super Kick, po którym nawet świnie zasiadające na trybunach zajękły.

Nie czekając na rozwój wydarzeń chciałem szybko przejść do kolejnego ataku. W tym właśnie celu chwyciłem Demona za włosy i podniosłem do pionu. Nie puszczając go nawet na chwilę wykonaliśmy kilka kroków tak, że kilka chwil później oboje znaleźliśmy się w narożniku. Odwrócony plecami bez problemu się na niego wdrapałem, a uprzywilejowana pozycja pozwoliła mi, bym mógł wykonać Tornado DDT.

Po tej akcji szybko wyszedłem na apron zatrzymując się tuż przy linach. Chciałem podtrzymać passę moich ofensywnych natarć, więc z albumu moich akcji wybrałem ten, który w mojej głowie miał okazać się najbardziej skuteczny - Slingshot Springboard Legdrop, prosto w konającego w środku ringu przeciwnika!

Stanąłem na równym nogach by złapać trochę powietrza w płuca. Przeciwnik był oszołomiony nawałnicą ciosów, więc mogłem znaleźć dla siebie kilka chwil. Co prawda przewaga była znacząca, jednak wciąż musiałem być ostrożny, bo znów wszystko może wypaść z rąk. Spojrzałem w swój narożnik w którym znajdował się mój zespół - Paul Heyman oraz AJ Lee. Oboje byli uśmiechnięci i przyklaskiwali mi, gdy rzuciłem na nich okiem. Wiedziałem wówczas, że wszystko robię jak należy. Z tej mentalnej agonii wyrwał mnie ruch przeciwnika, który zaczął się podnosić. Sprytnie zaczaiłem się za jego plecami, a następnie wymierzyłem mu solidny Pele Kick, po którym padł na matę. Nie czekałem ani chwili i przeszedłem do kolejnego ataku. Zważywszy na uprzywilejowane położenie w samym środku ringu, wskoczyłem na plecy leżącego przeciwnika, by zapiąć mu Camel Clutch! - No dalej, klep skurwielu! - wykrzyczałem prosto do jego ucha.

Mrok został okiełznany. A przynajmniej choć przez chwilę stłumiony. CM Punk wykorzystał moment nieuwagi i przejął inicjatywę. Kane zainkasował kilka silnych ciosów. Wiedział jednak dobrze, że nastanie w końcu moment, w którym będzie mógł skutecznie skontrować. I oto jest! Pewien swego Punk wskakuje na plecy leżącego Potwora, gdy ten - nagle - zupełnie, jakby dźgnięty strzykawką z diabelskim nektarem zaczyna się podnosić! Przerażony przeciwnik Demona chwyta się za szyję rywala, zaś Kane przyjął już postawę pionową! Przelęknięty Punk macha głową z nadzieją spoglądając w stronę swoich sprzymierzeńców. Na nic się to jednak zdało, gdyż Kane w tym momencie z ogromną siłą upadł plecami na matę wgniatając w deski swego przeciwnika!

Ból dochodzący z okolic pleców był nie do zniesienia. Z ledwością udawało mi się zbierać jakiekolwiek zapasy powietrza. Kilka ciężkich wydechów pozwoliło chociaż stopniowo ostudzić rozgrzany do temperatury wrzenia organizm. Bandażem owiniętym o moją dłoń odgarnąłem pot spływający po czole, utrudniający pole widzenia poprzez nieprzyjemny kontakt z oczodołami. Najbardziej upokarzającym scenariuszem dla zawodnika jest widok stojącego nad tobą rywala, śmiejącego się w twoją twarz i szydzącego z Ciebie, jakbyś był nikim, a przecież tak nie jest. Każdy z idiotów zasiadających na trybunach wie, że jestem Najlepszy na świecie we wszystkim co robię. "Dalej Phil, nie pozwól sobą pomiatać" - podpowiedział mi mój wewnętrzny duch, który zawsze doradza gdy ktoś skopał mój tyłek. To mi w zupełności wystarczyło. Oparty o narożnik podniosłem swoje ciało do góry, byłem gotów na wszystko. Zrobiłem jeden krok w kierunku rywala, to w zupełności wystarczyło byśmy spotkali się twarzą w twarz w samym środku kwadratowego pierścienia.
- Myślisz, że jesteś twardzielem chowając swoją denną twarz pod tą maską? Zaraz zabiorę Cię tam skąd przyszedłeś nędzna kreaturo! - powiedziałem mu prosto w twarz, nie mrugając nawet na chwilę. Uśmiech na jego twarzy wywołał  u mnie furię, przez co bez jakiegokolwiek zawahania zdzieliłem jego twarz solidnym slapem. Publika w jednej chwili jęknęła, a ja szybko dołożyłem soczyste Enzuguri.
- Jestem najlepszy we wszystkim co robię, a wy powinniście paść przede mną na kolana, by okazać mi należyty szacunek!

200/200 + 30/30

Szybko i zwięźle bez żadnych ceregieli bo pewnie i tak interesuje was tylko i wyłącznie werdykt, dlatego od razu przejdę do rzeczy. Moim zdaniem dalej Krzysiu. Dlaczego? Otóż ukazał On ładniej swojego Kanea i było go tam po prostu widać. Styl walki, podejście i opis był wystarczająco dobry, żeby ujrzeć w nim całego Kanea. Yankess też już o wiele lepiej niż w pierwszym kł, jednak troszkę zabrakło Ci do Krzysia.

1..

2...

3???

Jednak nie, Punk w ostatniej chwili przerywa pin.

co robisz dalej ???

1.2.3! Kane wygrywa, gratulacje!