Widząc sytuację ringową me usta same unosiły się w górę. Pomimo bardzo słabego początku tego starcia, to moja persona dominowała nad adwersarzem. Ofensywę w mym wykonaniu przerwał sprytnie przesuwając się w bok, unikając tym samym ostatniego ciosu. Upadłszy łokciem na drewnianą matę, zawyłem z bólu. Ów cierpienie było tak duże, że nawet pieniądze nie były w stanie ukoić mej obolałej ręki. W myślach powtarzałem sobie, że nic, ani nikt, nie da rady odebrać mi upragnionej glorii.
-Ten pas będzie mój! - Zacisnąwszy zęby, wykrzyczałem w stronę konkurenta.

Siedząc w okolicach narożnika przecierałem oczy z potu, który co rusz spływał na moje powieki. Realizacja założonego sobie przeze mnie celu przybliżyła się bowiem wielkimi krokami. Przychodząc do ów federacji, nie sądziłem, że kiedykolwiek zajdę tak daleko. Dolary oraz moja ambicja sprawiły, że ze zwykłego człowieka stałem się kimś. Żadni podludzi typu Rusev nie będą sprzeciwiać się mej woli. To trofeum będzie moje, czy to mu się podoba, czy nie. Jakim cudem ten biedak znalazł się w walce o tytuł? Owy sport jest dla bogatych, Alexander, albowiem do takich nie należy. Publiczność głośno wyrażała swoje zdanie na mój temat. DIBIASE SUCKS! DIBIASE SUCKS! - te słowa ciągle wydobywał się z ust wszystkich zebranych na arenie ludzi. Postanowiłem jednak wyciszyć się i w 150% skupić się na walce.

Poczuwszy przypływ adrenaliny płynący w moich żyłach, zdecydowałem brać się do dzieła. Postanowiłem wykorzystać element zaskoczenia. Bo jak Rusev ma się obronić przed czymś, czego się nie spodziewa. Bułgar myślał, że wciąż jestem oszołomiony i to on ma pełną kontrolę nad pojedynkiem. Przeciwnik zaczął świętować swój "bliski" triumf, co było idealną okazją. Kiedy niespodziewanie odwrócił się, wziąłem rozbieg i tuż przed nim wyskoczyłem w górę, tylko po to, aby zaaplikować Running Knee Strike w jego plecy. Konkurent niczym kłoda upadł na deski. Na mojej twarzy natomiast pojawił się uśmiech, który wyrażał olbrzymią ulgę, jaką właśnie odczuwałem. Nie bez powodu mówi się, że nadzieja umiera ostatnia. Alexander bezradny! Idealny nagłówek podsumowujący obecną sytuację ringową. Po chwili adwersarz przy pomocy lin podniósł się, jakby ciągle było mu mało. Spodziewałem się ataku z jego strony i tak właśnie się stało. Gdy próbował trafić mnie Clotheslinem, pochyliłem się, tym samym omijając jego rękę. Kiedy zaś odwrócił się w moją stronę, wyskoczyłem w górę. Potężne Enzuigiri stało się faktem.

Ostatnio edytowany przez Barni (2015-11-25 01:01:04)

Barni - Twój najlepszy post w tej walce, widać że bardzo się przyłożyłeś do napisania, przyjemnie się czytało, był płynny i zasób słów na miarę MC

Sedol - Gorszy post niż pierwszy, a nawet Opis. "Przez pierwsze minuty tak i było." zdanie kompletnie moim zdaniem z dupy i nie pasujące do całości. Liczne powtórzenia i naprawdę ciężko było to czytać, a szkoda iż po pierwszym KŁ liczyłem na Twoje zwycięstwo.

Enzuigiri, Rusev na macie dalej płynie Ted DiBiase!

Oj panowie... Widać, że zależy wam na pasie, ponieważ napisaliście posty na bardzo wysokim poziomie. Znalazły się może po 2-3 błędy interpunkcyjne czy zjedzone litery jednak bardziej pod uwagę wziąłem składnię:

Sedol - Bestia w pełni wie, że przegrywając ową potyczkę może stracić wszystko, więc postanowił, że tak to wyglądać nie powinno. - powinno być np: "więc postanowił że będzie to wyglądać inaczej"

Barni - Trochę przeskakiwałeś między tematami co wpłynęło, że post czytało się mniej płynnie.

Językowo posty wypadły według mnie na równym poziomie. W jednym i drugim poście widać było bogate słownictwo.
Gimmick - remis. Reakcja z publicznością - remis... ;p Decyzja ciężka, ale ja postawię na Sedola, ponieważ po wielokrotnym przeczytaniu to jego post czytało mi się minimalnie lepiej.

edit- jednak nie było błędu w składni u Barniego ;D

Ostatnio edytowany przez Stif (2015-11-25 17:52:00)

Zaaplikowane Enzuigiri sprawiło, że adwersarz upadł na mate. Po tej akcji wiedziałem, iż me zwycięstwo, to tylko formalność. Bułgar, przy pomocy lin zaczął się podnosić. Nie chciałem, aby odwrócił się w moją stronę, gdyż może się to dla mnie źle zakończyć. Kiedy Rusev stanął w 100% na nogach, rozpędziłem się i potężnym ciosem w szyję obaliłem jego cielsko (Yakuza Kick). Przeciwnik spoczywał na macie, aby jeszcze bardziej obić jego ciało, postanowiłem zadać mu kilka ciosów w żebra, nazywanych Stompami. Po chwili złapałem za szyję rywala, zapinając mu Headlock. Widząc, że ów dźwignia nie robi dużego wrażenia na konkurencie, puściłem ją. Olbrzym leżał w centrum kwadratowego pierścienia, odbiwszy się więc od lin skoczyłem na niego swoim ciałem (Big Splash). Po tym ataku, od razu przeszedłem do pinu. Tak niewiele brakowało! Wróg w ostatnim momencie zdołał poderwać barki.

Ostatnio edytowany przez Barni (2015-11-25 18:52:19)

Na mej twarzy ponownie zawitał szeroki uśmiech. Chciałem powoli kończyć to starcie, jednakże rywal ciągle zdołał poderwać swoje barki. Zażenowany jego walecznością postanowiłem, że kolejny cios będzie czymś silniejszym. Złapawszy adwersarza za nogę, przeciągnąłem pod narożnik, na który wszedłem. Znajdując się na 3 linie, wyskoczyłem w górę, opadając na konkurenta nogami (Diving Double Stomp). Byłem podekscytowany obecną sytuacją, jednakże starałem się ukrywać swoje emocje...

Publiczność ciągłe buczała w kierunku mej persony. Nie obchodziło mnie to jednak, gdyż wiedziałem, że wygrana przybliża się wielkimi krokami. Starałem się opanować swoją nienawiść, która kierowana była w stronę fanów. Me przemyślenia przerwał jednak Rusev, który zaczął powoli się podnosić. Ciągle był on zamroczony. Szybko więc do niego podbiegłem i ustawiłem się za jego plecami. Gdy Bułgar stał już na nogach, objąłem jego szyję i zaaplikowałem Dream Crusher. Po tym ciosie podniosłem adwersarza. Wszyscy już wiedzieli, o co chodzi. Po chwili Dream Street stał się faktem. Szybko rzuciłem się do pinu!

Ostatnio edytowany przez Barni (2015-11-25 19:20:02)

Ted, wraz ze swoją świtą Ezekielem i Rosą, świętował największy wyczyn w karierze. Publiczność nie okazywała mu jednak szacunku i głośno buczała. Wszyscy bowiem byli zaskoczeni przebiegiem ów batalii. Po chwili Theodor wskazał palcem na Rusev, który zwijał się z bólu. Jackson, zobaczywszy owy rozkaz od razu podszedł do Bułgara, którego momentalnie podniósł. DiBiase podszedł do ów zawodnika i spoliczkował jego twarz. Następnie zaś przy pomocy "giganta" - Ezekiela, wykonał na adwersarzu Dream Street. Po tym ciosie fani wybuchli jeszcze większym buczeniem. Nie był to jednak koniec męczarni obcokrajowca, gdyż po raz kolejny czarnoskóry osiłek podniósł go i mocnym Irish Whip'em wysłał w kierunku lin, które dodały mu impetu. Kiedy Alexander był blisko Stephens'a, ten wystawił rękę i powalił go potężnym Clotheslin'em. Ów akcja spowodowała, iż Miroslav upadł na matę. Ochroniarz ponownie go podniósł. Tym razem jednak zapiął na nim Torture Rack. Marvin, po kilku sekundach uścisku nakazał jego puszczenie. Rycklon, uczynił tak, jak kazał jego mentor. Po chwili na arenie zaczęła grać muzyka, był to theme song Ted'a. Zostawiając obitego Bułgara, cała trójka opuściła ring, znikając później za kurtyną.





-John "Bradshaw" Layfield: Ałł... Michael, czy ty widziałeś to samo co ja? 
-Michael Cole: Niestety, widziałem.
-JBL: Okrucieństwo Ted'a nie zna granic.
-MC: Muszę się z tobą zgodzić, jednak walkę wygrał czysto.
-JBL: Mniejsza z tym, wiem jednak, że publiczność za nim nie przepada...

Ostatnio edytowany przez Barni (2015-11-25 20:13:02)