Doskonały mściciel nigdy nie traci wiary w powodzenie przeprowadzonej misji. Pomimo licznych przeciwności należy pozostać skoncentrowanym i sumiennie wyczekać na odpowiedni moment do z kontratakowania zamiarów wroga. W moim przypadku ten dogodny okres nadszedł bardzo szybko. Szansę na odzyskanie inicjatywy uzyskałem ledwie po upłynięciu kilku minut. Kane chyba zlekceważył moją personę, albowiem dał mi trochę czasu na wymyślenie sprytnego planu działania, który to został dopięty podczas odbicia się od lin i powrócenia do niego. Postanowiłem "wpaść" w szpony potwora, tak by ten nie nabrał jakiś podejrzeń, a gdy znalazłem się na jego barku wymierzyłem mu błyskawiczną serię łokci w zaatakowaną już wcześniej makówkę. Starałem się trafiać moim orężem w okolice ucha by ten przez zaburzony błędnik zaczął się chwiać niczym wierzba na wietrze. Kiedy to nastąpiło zsunąłem się za jego plecy, ale mój podczas opadania złapałem za jego długie włosy odchodzące od maski, zaciągnąłem za nie i w  podsunąłem pod swoją klatkę piersiową  kolana, by wróg ostatecznie opadający wraz ze mną otrzymał dewastujący Lungblower na plecy.

Uznałem, że Kane wykona Front Powerslam w takim tempie jak inni giganci (Henry, Show itd) czyli w przeciągu kilku sekund, a nie jak np. Sheamus od razu. Sam Krzysztof napisał, że "po chwili zostaje ciśnięty..."

Chcąc przywdziać rolę mściciela człowiek musi być przygotowany na to, że w nim będzie postrzegana sprawiedliwość przez skrzywdzone osoby oraz fakt, iż w jego życiu co raz mniej będzie miłości i radości, zaś więcej smutku i poświęcenia.  Ja, by móc wkroczyć w świat stróżów skrzywdzonych musiałem wypalić w so­bie resztę pozostałego po procesie inicjacji człowie­czeństwa. Czy żałuję swojej decyzji? Oczywiście, że nie. Widok rozradowanych twarzy osób dotąd uciemiężonych przez los potrafi zrekompensować pustkę pozostałą po utraconej duszy. Jeżeli mi nie wierzycie to rozejrzyjcie się dookoła. Dostrzegacie bawiących się ludzi? Wyczuwacie emanującą od nich nadzieję na lepsze jutro? Teraz zapewne rozumiecie mój wybór na spędzenie reszty życia. Cieszę się, że sprawuję nad nimi opiekę. Jestem gotów oddać życie za mych podopiecznych...

Z trudem przeraczkowałem w okolicę tak zwanego apronu, oddalając się przeto od leżącego rywala. Nawet z tak dalekiej odległości byłem wstanie ujrzeć jego przek­rwione od zła oczy. Jego spojrzenie pomimo licznych ran  płonęło żądzą zem­sty. Głębo­ko za­korze­nione wro­gie mi sa­memu emoc­je wciąż nie dawały mi spo­koju. W mojej podświadomości zapaliła się czerwona lampka, alarmująca mnie przed nadchodzącym zagrożeniem. Zrozumiałem wówczas, że prawdziwa potyczka dopiero się zaczynała. Z lekkimi kłopotami powstałem. Musiałem się złapać sprężystych lin, albowiem brak tlenu znacząco obniżył zdolności motoryczne mych kończyn. Pokrzywdzeni zasiadający na trybunach musieli dostrzec w mych poczynaniach nutkę osłabienia, ponieważ zaraz po moim całkowitym wyprostowaniu rozbrzmiał donośny i pełen energii okrzyk "Let`s Go Balor, Let`s Go Finn". Czułem, jak ich wsparcie pcha mnie do przodu, podtrzymuje przed potencjalnym upadkiem. Nawet Potwór Kane nie był wstanie mnie zniechęcić do dalszej rywalizacji. Z niecierpliwością czekałem na jego powstanie. Chcąc przyspieszyć ten proces postanowiłem sprowokować rywala, a nie ma przecież nic lepszego jak przyjęcie własnej pozy nad bezwładnym ciałem oponenta. Z nienaganną gracją uniosłem swe ręce, które w następstwie rozłożyłem na boki. Następnie odchyliłem tułów do tyłu, a spojrzenie wbiłem w sufit chcąc wyprosić przełożonego o potrzebne dla mnie łaski.

314/333

Odwaliliście kawał dobrej roboty. Jak zobaczyłem, że w waszej walce są odpisy i przeczytałem pierwsze linijki to już nie mogłem się powstrzymać przed czytaniem reszty. Myślę, że Ero się nie obrazi, jak powiem, że ta walka powinna być ME. Na wstępie powiem, że według mnie dalej powinien lecieć Krzysztof. Dlaczego? Oddał Kane'a idealnie, sam Uppercut tylko podkreślił jego styl w WWE, oczywiście Poradek również świetni wczuł się w swoją postać, jednak Kane trafił do mnie bardziej. Ponadto, Radziu budował troszkę za długie zdania, gdyby były krótsze, czytałoby się płynniej. Ponadto był to OS i chciałbym trochę więcej przemyśleń czy opisu tego co wydarzyło się wcześniej, zabrakło mi tego u Poradka, a pojawiło się u Krzysia, za co plus. Właśnie dlatego dalej powinien lecieć Kane.

Kick out at two! Jak widać, dusza Balora jeszcze się wzbrania przed podróżą na drugą stronę. Kane przyjął to do wiadomości jednak ze stoickim spokojem. Wstał, szarpnięciem za włosy pomógł wstać rywalowi, a następnie wyprowadził Pendulum Backbreaker! Finn Balor z grymasem bólu na twarzy upadł na matę, a następnie - trzymając się za plecy - przeturlał w stronę jednego z narożników. To tylko woda na młyn dla Czerwonego Potwora, który wpierw stanął w narożniku przeciw prostopadłym do tego, przy którym znajdował się Finn, a w momencie, gdy rywal podniósł się z maty i oparł o wspomniany wcześniej narożnik, ruszył i z dewastującą siłą wykonał Turnbuckle Clothesline! To jednak jeszcze nie wszystko, co Demon przygotował, bowiem zaraz po wykonanej akcji przechwytuje oponenta i częstuje go Atomic Dropem! Totalna dominacja Kane'a!

Czytając mistyczną księgę "Bezwzględnej Prawości Ra" wydanej prosto z pod pióra znamienitego Ra's al Ghul'a zrozumiałem, co to znaczy być prawdziwym mścicielem, lecz dopiero w tak zwanym boju ugruntowałem swoje przekonanie. Oprócz bronienia słabszych i kreowania ładu absolutnego byłem i jestem zobowiązany do tego, by nigdy się nie poddawać i prze nigdy nie prosić o litość w podbramkowej sytuacji. Lepiej zginąć w dobie walki o lepsze jutro, aniżeli żyć z łatką litości swego wroga. Ja pomimo skomplikowanej sytuacji nie zamierzałem składać broni. Wyczulone demonie zmysły pomimo chyboczącego się obrazu nie traciły zarysu sylwetki oponenta. Kątem oka dostrzegłem, ze ten ustawił się w przeciwległym narożniku do mojego aktualnego miejsca pobytu. Kiedy poczułem drgania sprężystego podłoża zrozumiałem, iż ten zapewne ruszył na spotkanie ze mną. Zaciskając swe zęby wyzwoliłem siłę ofiarowaną mi przez najwspanialszego mściciela podczas rytuału inicjacji. Błyskawicznie podciągnąłem się na rękach, gdzie nogi bardzo szybko podsunąłem pod klatkę piersiową. Kiedy Kane był w odpowiedniej odległości energicznie wysunąłem dolne kończyny, które to maksymalnie były wyciągnięte. Zamierzałem trafić oponenta w głowę i przez to udaremnić mu atak.

Wykorzystuję przysługujący mi dodatkowy czas wynoszący 24 godziny.

Dusza Balora wciąż walczy i wzbrania się przed wypełnieniem przeznaczenia. Mimo, iż wspierany przez Władcę Piekieł Kane naciera na niego uzbrojony w piekielną siłę, ten raz po raz kontruje i odwleka w czasie swą podróż do Hadesu. Finn stawia naprawdę duży opór. Nie powinno to jednak stanowić dla Władcy Piekieł oraz jego wysłannika większego problemu. Ofiara złożona z mężnego i śmiałego wojownika jest o wiele bardziej okazała i sycąca, aniżeli ofiara z lękliwego popychadła.

Lecz póki co Glenn jest daleki od spełnienia woli Księcia Ciemności. Bezradny, jakby tymczasowo odcięty od szatańskiej potęgi, bezwładnie spoczywał na deskach kwadratowego pierścienia. Cierpienie wróciło, nieznośny ból przejął kontrolę nad ciałem i umysłem. Pozostawiony sam sobie, nie był w stanie choćby drgnąć. Leżał, nie dając znaku życia. Mijały chwila za chwilą, a Potwór wciąż nie był w stanie wykonać choćby najmniejszego gestu...

Nagle publiczność zgromadzona na arenie w Phoenix zamarła z przerażenia. Piekielne moce wróciły do władz Kane'a! Zakorzeniły się głęboko w jego duszy oraz każdej jego komórce i pod wpływem oddziaływania Szatana zerwał się z maty na równe nogi! Kane znów poczuł krew. Wybudzony z chwilowego letargu Demon zawładnął ciałem Glenna. Ten stanąwszy na równe nogi, odwrócony plecami do oponenta, zastygł na chwilę w bezruchu. Dopiero po upływie kilku sekund w spokojny i dostojny sposób odwrócił się i skierował swe oblicze naprzeciw oblicza oponenta. Przekrwiony, obłędny oraz diabelski wzrok Potwora penetruje duszę Finna Balora, który ślamazarnie oraz bardzo nieporadnie stara się unieść swe ciało do pionu. Zlodowaciałe serce Zamaskowanej Kreatury nie zamierza jednak się litować nad swym adwersarzem. Głośno dysząc i sapiąc zaczął powoli się zbliżać w jego stronę. W momencie, gdy miał już rywala na wyciągnięcie ręki, chwycił go z całych sił za podgardle, ruchem ręki do góry podniósł oponenta, a następnie przycisnął do narożnika. Kres bestialskiego ataku Potwora nastąpił dopiero, gdy zmusił go do tego arbiter. Nie oznaczało to jednak zaprzestania tortur w ogóle. Kane wnet po rozluźnieniu uścisku wokół szyi oponenta, bezwzględnie go chwycił i uniósł, a po chwili zaaplikował Backbreaker! Balor z jękiem i wypisanym na twarzy grymasem bólu, upadł na matę. Sycząc z bólu uciekł pod jeden z narożników szukając schronienia przed bestialskimi zapędami przeciwnika. Nie ma jednak takiego miejsca w którym ktokolwiek, kogo Ulubieniec Szatana obierze sobie za cel, byłby bezpieczny. Nie inaczej sprawa się przedstawia tym razem. Wielka Czerwona Maszyna prędko dostrzegła tchórzliwie skrywającego się przed podróżą do królestwa ciemności, Balora. Niesiony szatańską mocą, Glenn nie pozwala rywalowi nawet na chwilę oddechu i, gdy tylko przytrafia się sposobność do ataku, zrywa się do biegu i za sprawą Turnbuckle Clothesline'u demoluje swoją ofiarę! Bramy piekieł zostały otwarte, teraz Potworowi pozostaje tylko wrzucić ciało swej ofiary w prosto w jego czeluści.