The Animal jest na fali wszystko wychodzi mu idealnie, jednak kiedy schwycił Johna za nogę coś poszło nie tak.

Chwytasz rywala za nogę, w tym momencie John ma szansę na kontrę.

Jak z tego wybrniesz Cena ???.

Udane Batista, zainkasował kilka naprawdę potężnych kopnięć prosto w czaszkę, które dość solidnie go zamroczyły. Oszołomiony zwierzak zrobił kilka kroków wstecz, trzymając się oburącz za głową. Cena z obolałą nogą wstał z maty i ma szansę na jakiś atak, na zdezorientowanym zapaśniku.

Cena może atakować, z tym że teraz opisuję tylko jedną akcję bo za inkasował dość dużo ciosów.   

Running Clothesline! Mistrz WWE pada na matę, zaś The Champ stoi nad nim i spogląda w stronę publiczność. Batista przeturlał się na brzuch i próbuje wstać. Cena kątem oka zauważył to. Co uczyni mistrz WHC?

Idealnie trafiłem już w powstałego oponenta, który po spełnieniu funkcji materaca uderzył plecami o barykadę oddzielającą nas od fanów zasiadających na trybunach. Z uśmiechem na twarzy poderwałem się do stójki, lecz niestety nie mogłem sobie pozwolić na choćby sekundową przerwę, albowiem musiałem kuć żelazo dopóty to było gorące. Dodatkowo Animal był zamroczony, a to również grało na moją korzyść. Kiedy tylko me nogi wyprostowały się w stawach kolanowych pochwyciłem rękoma za łysą głowę oponenta, którą usadowiłem sobie tuż pod moją pachą. Następnie podciągnąłem go do stójki i opuściłem nas z powrotem na ziemię (Snap DDT!. Publiczność na sam widok zawyła z bólu, ja zaś powoli czy też jak najszybciej potrafiłem powstałem do pionu i ponownie pochwyciłem za rywala, lecz tym razem chciałem jedynie pomóc mu wstać i wrzucić do ringu. Gdy mi się to uda sam, niczym jego personalny cień wtoczyłem się pod dolną, trzecią liną do środka pola walki. Oczywiście pierwszy przybrałem należytą postawę. Mistrz WWE był zwrócony do mnie plecami. Spokojnie czekałem na niego w bezpiecznej odległości. Gdy zaczął się podrywać ruszyłem w szaleńczym sprincie i dorzuciłem mu One Hand Bulldog.

Twarz oponenta uderzyła w ringową matę w akompaniamencie głośnych okrzyków westchnień, w skutek czego cała ta akcja wywarła o niebo lepsze wrażenie aniżeli miała pierwotnie. Z uśmiechem na twarzy usiadłem sobie na chwilę, tuż przy makówce Batisty. Kątem oka dostrzegłem jego zmartwioną minę. Później zaobserwowałem jak C.J. wdała się w interakcję z fanami zasiadającymi w pierwszym rzędzie. Ci krzyczeli do niej, aby zostawiła mnie i wybrała Zigglera. Olałbym to, ale fakt iż moja przyjaciółka nie skwitowała tej nachalnej propozycji wkurzyła mnie. Zdenerwowany podszedłem do lin i jak najlepiej i najbardziej uprzejmie potrafiłem poprosiłem, aby C.J. opuściła arenę gdyż nie chciałem aby cokolwiek mnie rozproszyło. Ta niechętnie przystała na tą propozycję. WWE Universe głośno zaczęło buczeć. Już chciałem się jakoś usprawiedliwić, ale drgania podłoża poinformowały mnie iż rywal zaczyna się podnosić. Błyskawicznie obróciłem się na pięcie i ruszyłem w jego kierunku. Ten jeszcze był na klęczkach. Poczekałem aż powstanie i złapałem jego głowę, lekko wybiłem się w górę i zaciągnąłem go w dół (Jumping Cutter).

/ Akcja z C.j. została przeze mnie specjalnie przygotowana pod przejęcie Dolpha i wcielenie niej jako jego menago /

Nie było tak jak na początku. Mój idealny plan łowiecki zawiódł, poprzez drobny błąd w oprawianiu mięsa. Teraz mogłem jednak wszystko naprawić! Gdy tylko John Cena odwrócił się na pięcie, ja przyklęknąłem, lecz kiedy ruszył z miejsca napiąłem mięśnie i przygotowałem się do gwałtownego zrywu, aby przywrócić dżungli jej prawowitego króla! Wyczekałem do momentu, aż intruz znalazł się dosłownie o krok od mego cielska... wtedy wyprostowałem swe kończyny , aby przez ułamek sekundy stanąć twarzą w twarz ofiarę i sprawnie opleść jej szyję, zakręcić dookoła i wcisnąć w deski ze zwierzęcą potęgą! (Swinging Side Slam) Uradowany i nakręcony do boju stanąłem nad truchłem adwersarza, wsłuchując się w dźwięk uwielbienia WWE Universe!

Wszystko tamtego wieczora zaczęło się walić. niczym dopiero co postawiony domek z kart. Najpierw dałem się zdominować mojemu rywalowi, a gdy już cudem powróciłem z dalekiej podróży pozwoliłem się wyprowadzić z równowagi tą bezsensowną kolaboracją C.J. z fanami WWE. Byłem wściekły, lecz moja twarz nie wyrażała jakichkolwiek emocji. Miałem sobie za złe, że tak dałem się podejść. Gdybym był trochę uważniejszy to na bank wówczas zamienilibyśmy się pozycjami. Niestety musiałem sobie radzić. Z trudem przewróciłem się na brzuch, po czym jeszcze z większym bólem podparłem się na swych rękach. Moje oczy były zlokalizowane na wysokości piszczeli oponenta. Determinacja nie pozwoliła mi zaprzestać. W geście odwagi, czy też samozaparcia uklęknąłem i pochwyciłem rękoma za pas rywala, po czym zacząłem się podnosić. Przez cały ten czas patrzyłem mu w oczy, by dostrzegł w nich tą iskierkę konsekwencji. Chciałem również dać mu do zrozumienia, iż nie poddam się tak łatwo. Niejednokrotnie w swej bogatej karierze byłem w podbramkowej sytuacji. Tamte wydarzenia nauczyły mnie, iż trzeba walczyć  do ostatniej kropli krwi. Przecież lepiej polec w walce, aniżeli od własnej głupoty i obawy przed oponentem. Nie chciałem mu dać tej satysfakcji. Jeżeli chce mnie zmiażdżyć to musi się Dave ostro napracować, albowiem przed nami jeszcze długa droga do przebycia.

Prawowity król powrócił na tron dżungli! Stojąc nad truchłem Johna Ceny odczuwałem istną euforię. Dokładnie tak, jak na początku łowów, okazałem swą hegemonię, tak i teraz ponownie znalazłem się na szczycie łańcucha pokarmowego. Absorbowałem słabość ofiary przekształcając ją w zwierzęcą potęgę, dzięki której zakończę polowanie i będę mógł zaspokoić wilczy apetyt. Nic nie było w stanie mnie rozproszyć, w przeciwieństwie do adwersarza, który nie mógł już liczyć na przyjaciółkę. Panna C.J. znajdowała się poza arenę, a to właśnie ona była ostatnim bastionem jego wsparcia. Coraz większa część dziczy przechodziła na moją stronę, przez co stałem się samcem alfa niezliczonej watahy. W mojej głowie ukształtowała się myśl i to ona opętała mnie bez pamięci- „Pożryj intruza!” Znajdowaliśmy się na moim terytorium! Jubileuszowy pokaz siły mógł się zakończyć tylko w jeden sposób… absolutna destrukcja oponenta oraz udowodnienie bezcenności mego trofeum! Audytorium nieustannie dolewało oliwy do ognia, podsycając wolę walki wewnątrz mnie. Pragnęli krwi, równie mocno jak ja! Była to doskonała okazja, aby wysłać przekaz do Braya Wyatta, Teda DiBiase oraz Kazuchiki Okady… w dziczy może przetrwać wyłącznie żarłoczny zwierz! Jednocześnie obraz leżącego, bezradnego i obolałego World Heavyweight Championa stał się zapowiedzią rzezi, która wkrótce dokona się na fałszywym Proroku… brodacz popełnił największy błąd i złamał podstawową zasadę- nie wolno mnie drażnić! Dotkliwie przekonał się o tym CM Punk, który dwukrotnie próbował stanąć pomiędzy mną, a złotem. Dłuższej przerwy potrzebował również Christian, aby pozbierać się po masakrze, która się na nim dokonała. The Champ nie będzie wyjątkiem i nie zazna litości! Moja supremacja w WWE została zakwestionowana, a na szali znalazło się poważanie całego świata profesjonalnego wrestlingu… pazury były zaostrzone, kły gotowe do rozszarpania… mogłem zadać ostateczny cios i przegonić nieproszonego gościa, jak prawdziwy przywódca stada! Furia, w jaką wpadłem po kilku zainkasowanych ciosach, okazała się przypieczętować rychłe kalectwo rywala. To czas, aby ktoś rzucił mu ręcznik!

Ilość słów: 304