Basic Thuganomics (Metal Version) !!!!!





Na arenie panowała istna grobowa atmosfera. Stłumione odgłosy publiczności przerywały od czasu do czasu ciszę panującą na całej arenie. Wszyscy fani spoczywali na swych miejscach obserwując główną rampę. Nagle na telebimie pojawiły się pewne napisy, a dokładniej dwa wyrazy przez które cała zgromadzona publiczność powstała z miejsc i na przemian poczęła skanować nazwę nadchodzącego zapaśnika, inni zaś wręcz ze zdwojoną siłą poczęli hucznie buczeć, okazując w ten sposób swe niezadowolenie. Kiedy kamera w końcu swój obiektyw skierowała na wielki ekran widniały tam dane ulubieńca i zarazem wroga publiczności. Po upływie kilku sekund z głośników wybrzmiało dobrze znana ścieżka dźwiękowa autorskiego utworu zapaśnika „Word Life!” Na rampie pojawiła się długo wyczekiwana persona, a jest nią John Cena. Fani WWE od razu zareagowali na jego przybycie sporym i zarazem nieprzychylnym buczeniem, pomiezany z nieco cichszymi okrzykami radości i zadowolenia. "The Champ" jak gdyby nic ustawił się na samym środku stalowej scenerii. Na jego twarzy zdało się dostrzec szeroki, wręcz nonszalancki uśmiech, albowiem na jego pasie widniał tytuł WHC. Dodatkowo warto wspomnieć, że tuż obok Johna ustawiła się jego nowa menadżerka C.J. Ci najwidoczniej nie przejmowali się buczeniem, gdyż pomimo nieprzychylności tłumów zasiadających na trybunach wykonali swe charakterystyczne gesty. Kobieta z nienaganną gracją przeszła się po stalowej scenerii, zaś zapaśnik uniósł swe dłonie w górę w raperskiej, czy też ulicznej pozie. Następnie spokojnym krokiem ruszyli w kierunku ringu.

Introduce to the ring with C.J., from West Newbury, Massachusetts, World Heavyweight Champion  John Cenaaa!

John Cena po  kilku sekundach przedostał się wraz z przyjaciółką w okolice kwadratowego pierścienia. Ten zatrzymał się tuż przed metalowymi schodkami, albowiem w ten sposób przepuścił C.J. przed siebie. Gdy ta stanęła na tak zwanym apronie, ten energicznie wbiegł po wspomnianym przedmiocie oraz na samym końcu naciągnął tak liny, by ta w komfortowy sposób mogła się przedostać do środka pola walki. Sam zaś przekroczył nad drugą liną. Razem ustawili się w samym centrum kwadratowego pierścienia. Zadowolony z panującej atmosfery rozejrzał się po otaczających go trybunach, po czym ponownie przystąpił do celebracji swojego przybycia. Mianowicie ponownie uniósł swe dłonie w rozpoznawczej pozie, a kobieta wskazała dłonią na niego oraz na jego pas.Po kilku sekundowej celebracji Cena podszedł do sędziego, któremu wręczył swój nieśmiertelnik oraz swój pas. Na sam koniec zdjął koszulkę i tą podarował C.J. wraz z czapeczką, która zdążyła się ulotnić z ringu, a ta przekazała je fanom.

Na arenie rozbrzmiewa "The Beast", a Batista pojawia się na rampie z pasem WWE na ramieniu! Fani szaleją, a zawodnik nakręcony pozytywną energią w podskokach podchodzi na środek rampy. W tym miejscu przeskakuje z nogi na nogę klepiąc swoje trofeum, a następnie napina mięśnie wydając z siebie dziki okrzyk godny Króla Dżungli! Następnie Dave przykuca markując strzelanie z karabinu maszynowego, a WWE Universe może podziwiać piękny pokaz sztucznych ognich. Po chwili Animal wstaje i przechodzi kilka kroków uderzając się w tytuł i jeszcze wyskakuje w powietrze machając ręką, jakby zadawał cios, po czym sztuczne ognie znowu mogą cieszyć publikę. Zwierz już bardzo pewny siebie zmierzał w kierunku "kwadratowego pierścienia". W jego oczach nie ma strachu, a jedynie wigor, agresja oraz czysta żądza krwi. Bestia wślizgnęła się do ringu pod linami, po czym weszła na każdy z narożników, gdzie uniosła WWE Championship nad głowę i zaryczała dziko! Kibice byli zachwyceni, a Dave oddał pas sędziemu zajął miejsce w narożniku, przygotowując się do rozpoczęcia starcia, którego wprost nie mógł się doczekać!

Po kilkutygodniowym użeraniu się z bandą Regala z uśmiechem na twarzy przyjąłem informację obwieszczającą mi mego przeciwnika na gali Super Show. Dawniej byłbym zmartwiony, że dane mi będzie stanąć twarzą w twarz z Batistą, lecz wówczas była to przyjemna odmiana, przez co odczuwałem radość aniżeli smutek. Dodatkowego smaczku temuż pojedynkowi dawały dwa tytuły mistrzowskie. "WWE Champion czy World Heavyweight Champion?! "- brzmiały nagłówki największych portali internetowych poświęconych wrestlingowemu światku w ostatnim tygodniu. Niewątpliwie każdy z nas chciał utwierdzić swych fanów, iż to jego pas jest cenniejszy i ważniejszy, przez co walka już przed samym rozpoczęciem była upatrywana w kategoriach niesamowitych i historycznych. Nie pozostało na nic innego jak przerodzić te słowa w czyny.

Skoncentrowany stałem w swym narożnik, gdzie bacznie obserwowałem rozgrzewającego się rywala. Zachowywałem się tak, jakbym swym spojrzeniem zamierzał przewiercić na wylot jego postać, chcąc w ten sposób uzyskać informacje na temat jego mocnych i słabych stron. Sam w międzyczasie lekko przeskakiwałem z nogi na nogę oraz wymachiwałem* swymi rękami, niczym Mike Tyson przed walką o Mistrzostwo Świata. Całe otoczenie przestało się dla mnie liczyć. Byłem głuchy na okrzyki ze strony publiczności. Panna C.J. jako jedyna zachowywała się odpowiednio w tej sytuacji. Stała w milczeniu i przyglądała się wydarzeniom rozgrywanym w kwadratowym pierścieniu. Dopiero po kilku sekundach w tle rozbrzmiał uderzony po trzykroć gong, wyrywając nas przeto z letargu. W tym samym czasie opuściliśmy swoje dotychczasowe schronienia, lecz nie rzuciliśmy na siebie, a obraliśmy w miarę spokojną taktykę polegającą na powolnym zataczaniu okręgów na sprężystej macie. Moje spojrzenie ani na moment nie oderwało się od postury oponenta, która z każdym, kolejnym okrążeniem stawała mi się bliższa i wyraźniejsza. Ostatecznie, gdy byliśmy wręcz na wyciągnięcie ręki doszło pomiędzy nami do klasycznego klinczu. Już od pierwszych chwil przysłowiowej przepychanki odczułem na własnej skórze siłę Zwierzaka. Okazała się na tyle przytłaczająca, że wymusiła w moich szeregach mimowolne uklęknięcie. Pomimo beznadziejnej sytuacji nie skapitulowałem. Zacisnąłem swe zęby i przy akompaniamencie dopingu fanów począłem się podnosić do pionu, a gdy me nogi wyprostowały się w stawach kolanowych rozsunąłem na bok swe ręce, dzięki czemu zaplecione nadgarstki wymusiły odsłonięcie brzucha Mistrza WWE. Momentalnie wykonałem szybki i na całe szczęście skuteczny Gut Kick, po którym oponent puścił chwyt i pochylił się do przodu. Nie czekając na przysłowiowy sygnał, pochwyciłem jego smukłą głowę i zaciągnąłem nas na matę po ówwcześniejszym wprowadzeniu nasze ciała w skręt (Swinging Neckbreaker). The Animal z impetem przydzwonił o sprężyste podłoże. Odruchowo poderwałem się do stójki, gdzie pozwoliłem sobie na swoją charakterystyczną gestykulację, która notabene wywołała spore poruszenie na widowni. W mgnieniu oka slogan pt. "Let`s Go Cena, Cena Sucks" objął swym zasięgiem całą arenę. W takiej atmosferze czułem się najlepiej. Szalejąca publika i rywal na deskach to coś, co kocha każdy zapaśnik bez wyjątku. Niestety napawanie się chwilą nie trwało wiecznie, albowiem mój rywal postanowił się podnieść. To był sygnał alarmowy. Batista odzyskiwał trzeźwość umysłu. Nie mogłem mu na to pozwolić i w tymże celu odbiłem się od lin i gdy ten był na kolanach kopnąłem go podeszwą w czaszkę (Running Big Boot). Z pogardą widoczną w mych oczach spojrzałem na leżącego wroga, do którego krzyknąłem "The Champ Is Hereeeeee".

518/520
* literówka. Poprawiłem z wymachiwał na wymachiwałem.

Ostatnio edytowany przez Poradek (2015-08-28 02:03:23)

Poprzeczka został postawiona bardzo wysoko, a Wy spisaliście się doskonale. Wasze posty z pewnością są godne waszych pasów, a to tylko pozostawia mi cholernie ciężki wybór, lecz już wiem na kogo postawię, jednakże opiszę w skrócie posty.

Poradek: Post naprawdę bardzo dobry. Mimo, że martwiłeś się, że wyszedł słabo to muszę Ci przyznać, że się myliłeś. Wszystko oddałeś perfekcyjnie wraz z gimmickiem. Cały post się kleił i miał w sobie to coś... Dobrze opisana relacja z fanami, C.J i opis walki też dobry W sumie nie ma do czego się przyczepić, bo wszystko wyszło rewelacyjnie.

Remigiusz: Zwierzaku... Post na tym samym poziomie, co post Poradka. Gimmick opisany rewelacyjnie, uczucia, emocje, publika a przede wszystkim walka również. Tutaj też nie ma się do czego przyczepić, ani zbytnio nie ma co opisywać.

Dwa posty naprawdę najwyższej klasy... Oboje wypadliście we wszystkich aspektach bardzo dobrze, jednak niestety ale zwycięzca może być tylko jeden. Moim zdaniem dalej powinien pisać...

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Remik aka Remigiusz, gdyż przez cały post był u niego ten zwierzak, który tylko czeka aż będzie mógł dopaść swą ofiarę w łapska i rozerwać go na szczepki, aby zaspokoić doskwierający głód. U Poradka gimmick również bardzo dobrze opisany, lecz tutaj przeważył Remik, a do całego swojego postu dodał ładne słownictwo i mnóstwo emocji. (nie mówię, że u Poradka tego nie było, bo było) Jeżeli Poradziu chcesz, możesz się odwołać, gdyż wybór naprawdę ciężki.

Zostałem poproszony o odpis więc to robię.. Ostrzegam, iż będzie krótko i na temat, ponieważ na telefonie po prostu nie chce mi się zbytnio rozpisywać.

Obydwa posty bardzo dobre. Poziom Waszych kto ładniej to czysty main event, czyli nie przypadkowo jesteście mistrzami ale zwycięzca może być tylko jeden. Tutaj podtrzymam opinię Granda. Ja również uważam, że Remik napisał nieco lepiej- użył bogatszego słownictwa i bardziej nakreślił gimmick swojej postaci.  Radziu rzecz jasna nie załamuj się. Twój post był godny Main Eventera i zasłużenie dzierżysz pas Wagi Ciężkiej. Tym razem bardziej spodobał mi się post Remika więc...

Batista może kontynuować atak

Sidewalk Slam na środku ringu od Batisty!  Cała publiczność naelektryzowana czeka na więcej...

Co jeszcze pokaże nam The Animal?

W takim razie, Batista stoi na samym środku ringu obok swojej ofiary, a wyjący mistrz WWE został obdarzony brawami. Champion ruszył w kierunku narożnika, w którym przyklęknął obserwując rywala. John powoli podnosi się z maty po zaaplikowanej akcji, jednakże nie widzi swego rywala, gdyż Animal stoi za nim, kryjąc się w narożniku. Dalej oczywiście!