Jestem.

Kolejna poniedziałkowa noc przepełniona światłami reflektorów, kamerami, oraz piskami kobiet. Po miesiącu przerwy spotkało mnie nie lada wyzwanie, otóż pierwszą walkę po powrocie jest Triple Threat Match. Zmierzę się z dwójką milionerów. Miałem mieszane uczucia- stres, złość, szczęście. Z huśtawki emocjonalnej wyrwał mnie klasyczny dźwięk hartowanej stali. Staliśmy przy narożnikach. Każdy wpatrywał się w siebie z dokładnością. Niemalże w tym samym momencie zaczęliśmy okrążać kwadratowy pierścień. Nie mogę czekać dłużej, czas przełamać lody. Rozpędziłem się w stronę Meksykanina atakując go Clothesline'm. Alberto z impetem wbił się w szarą matę. Nie czekając długo wbiłem się kolejnym Clothesline'm w drugiego adwersarza jakim był Ted.

Nie dając za wygraną, kopnąłem w brzuch czarnowłosego Del Rio, tak by ten ustawił się pozycji siedzącej, gdy już spełnił moje życzenie zaatakowałem go genitaliami prosto w twarz. Wszystkie damy wydzierały się i piszczały. Odsłoniłem swoje śnieżno-białe zęby ukazując uśmiech warty miliona dolarów. Gdy Del Rio leżał na macie, DiBiase raczył wstać. Nie mogłem mu ustąpić musiałem pokazać kto posiada inicjatywę. Ruszyłem ku jego stronie, ostatecznie wbijając się w niego podeszwą buta, gdy pod wpływem uderzenia odwrócił się do tyłu wyskoczyłem, złapałem go za łepetynę i ściągnąłem w dół (Big Boot + Jumping Cutter to Back)! Brunet na kilka chwil został wyeliminowany z walki, a ja pod wpływem adrenaliny wpadłem w szpony amoku. Siejąc apokalipsę w Bostonie pokazałem przewagę dwukrotnego mistrza. Wynik batalii od początku był przewidziany, Bukmacherzy obstawiali mnie jako triumfatora. Gdy chciałem zaznać chwili spokoju unosić zaczął się Alberto, który nie przewidywał tego, co się dopiero stanie. Gdy przeciwnik stał już na kończynach odwrócony do mnie plecami. Podszedłem do niego, odwróciłem go w moją stronę, jego głowę włożyłem pomiędzy moje uda i wyniosłem przeciwnika w górę. Z Meksykaninem na barkach rozbiegłem się i przy narożniku wyrzuciłem go w róg magicznego pierścienia (Buckle Bomb). Zadowolony oparłem się o linę.
-Adam Cole BayBay- wykrzyknąłem.

Dzisiejszej nocy General Manager naprzeciw mnie postawił jakieś dwie przybłędy, o których jeszcze ta federacja nawet nie słyszała. Jest to moja pierwsza walka po drafcie na czerwony roster, więc pasuje przekopać te nędzne tyłki i pokazać się z dobrej strony. Swoją jedną z najważniejszych szans zaprzepaściłem na Money in the Bank, jednak ta porażka tylko nakręca we mnie kolejne napływy adrenaliny, a ta popycha wręcz mnie do przodu, by niszczyć takich łachmaniarzy jak Ci dwaj. Rozglądając się po hali, uderzenie młoteczkiem w stalowy gong momentalnie sprowadza me dywagacje w kwadratowy pierścień, w którym to właśnie od teraz toczyć się będzie walka jednego pana i dwóch nieudaczników. Spoglądam raz po raz po tych frajerach, a następnie mając w pamięci wypowiedziane przed walką słowa DiBiasego postanawiam to jemu jako pierwszemu wykonać cios. Stąd też nie tracąc czasu podbiegam do niego i Low Kickiem pozwalam całemu jego korpusowi obniżyć się w dół. Jego ciało znajduje się w pozycji lekkiego przyklęku na jednym z kolan, a ja nie zastanawiając się ani na chwilę, posyłam go na deski kwadratowego pierścienia potężnym Big Bootem! Przez mą mózgownicę przeszła jedna refleksja po zainkasowanym przez Teda ciosie - Na ch** Ci to wszystko było? Wracając jednak myślami do drugiego nędzarza zauważam niesamowitą dumę w jego uśmiechu, którą należy mu zdjąć z tej wstrętnej mordy. Powolnym krokiem podchodzę do Cole'a, a następnie wymierzam mu potężny punch, a po nim dokładam kolejne w liczbie pięciu. Po tej małej serii, Adam jest lekko zamroczony, a ja takich sytuacji nie marnuję. Chwytam go za jedną z jego kończyn górnych, a następnie kieruję w liny otaczające ring. W momencie, gdy czarnowłosy łachmaniarz wraca ku mojej arystokrackiej osobie nie daje się mu dotknąć. Ktoś taki jak on może mnie najwyżej w dupę pocałować, tak więc wymierzam mu potężny Dropkick, po którym korpus tego frajera ląduje również na śnieżnobiałej macie. Po wykonanych akcjach na mej twarzy pojawia się nonszalancki uśmiech, który kieruje ku publiczności. Ci odpowiadają na mnie jednak buczeniem, a w mej głowie pojawiła się tylko jedna myśl - Co Wy ku**a ode mnie chcecie? Mam więcej pieniędzy i to Was boli? Nędzarze..

Arin - Gimmick jakim się kieruję, to coś w stylu "Pieprzony bogacz" - mam hajs i jestem pieprzonym cwaniakiem coś w ten deseń

________________________________________________________________________

Mając w pamięci piękny Dropkick, który przed chwilą wykonałem muszę jednak wrócić swymi myślami szybko do ringu, gdyż już DiBiase się powoli za pomocą lin. Spoglądam na niego pogardliwym wzrokiem i momentalnie na niego ruszam, wykonując mu na powitanie serię punchy. Oszołomiony Ted stara się wydostać z opresji i ucieka w jeden z narożników. Nie wie co czyni ten nędzarz. Szybkim krokiem zbliżam się ku jego personie i Shoulder Blockiem dobijam go w corner. Po tym ciosie jeden z dwóch oponentów zaczyna nieco bezwładnie krążyć po ringu. Chcąc wykorzystać jego ogłuszenie wykonuję mu Low Dropkick, kierowany prosto na jego staw kolanowy, po którym DiBiase pada na matę. Jeden łachmaniarz chwilowo wyłączony z rywalizacji, stąd też podążam do Adama, który już znajduje się na jednym ze swych kolan. Gdy znajduję się w odpowiedniej pozycji, chwytam go za jedną z kończyn górnych i wpycham w liny otaczające kwadratowy pierścień, a następnie powalam go na deski pięknym Spinebusterem! Ten frajer już przez dłuższy czas nie będzie w stanie mi zagrozić, dlatego zabieram się za personę Teda. Spokojnymi ruchami swych nóg zbliżam się ku niemu i dobijam go serią stompów w śnieżnobiałą matę kwadratowego pierścienia. Po kolejnym osłabieniu całego korpusu tego biedaka, który uważa się za bogatszego ode mnie, cofam się krok wstecz, a następnie z naskoku mamy piękny Double Foot Stomp! Dając również sobie chwile odpoczynku rozglądam się po arenie, a w głównej mierze po ludziach, którzy wpatrzeni są w mą arystokracką osobę niszczącą tych dwóch debili. Społeczeństwo zebrane w tej hali z niecierpliwością wyczekuje finiszu tej walki, jednak ten tak szybko nie nadejdzie. Będę się bawił tymi pachołkami ile tylko będę w stanie. Po chwili mych dywagacji, zauważam że Ted już jest w tradycyjnym przyklęku przy podnoszeniu swego korpusu na wyprostowane odnóża, stąd też odbijam się od lin i mamy piękny Spinal Tap, po którym klatka piersiowa DiBiasego równa się z matą, tak jak i całe jego ciało.

Moje kolejne ciosy, zadają coraz to więcej bólu tym dwóm nędzarzom, którzy spoczywają na macie łapiąc oddech. Powolnym krokiem zbliżam się ku personie Cole'a, któremu pomagam się podnieść na kończyny dolne. W momencie gdy już Adam jest na swych odnóżach, kieruję go w stronę jednego z narożników. Było to na tyle silne uderzenie, iż z impetem odbija się od niego. Nie tracąc czasu, chwytam jego korpus i następnie wykonuję Belly to Back Suplex! Spoglądając na obolałych łachmaniarzy zauważam, iż obaj spoczywają na macie, jednak Ted niepewnie chwyta się liny, po czym stara się za jej pomocy podnieść ku górze. Szybkim ruchem nóg kieruję się ku jego personie, a następnie poprzez Running Headscissors kieruje jego głowę w śnieżnobiałą matę kwadratowego pierścienia. Po tym ciosie momentalnie kieruję się na narożnik, który znajduje się przy stalowym słupie podtrzymującym konstrukcję ringu. Wyczekuję odpowiedniego momentu na powstanie Cole'a. Gdy ta chwila nadchodzi aplikuję mu piękny Diving Double Chop!


Sorry, brak weny, nastroju etc. Post napisałem trochę na odpierdziel, ale sami wiecie, że takie dni również są.

Cóż za wstyd. Ten zapierdolony meksykanin zdołał wywalczyć inicjatywę. Nie mogę dopuścić do dalszego wstydu, ja dwukrotny mistrz interkontynentalny muszę atakować! Muszę pokazać kto jest na końcu łańcucha pokarmowego? Kątem oka zauważyłem Alberta stojącego na narożniku. Najlepszym rozwiązaniem jest wyślizgnięcie się z ringu, więc niczym pieprzony tchórz uciekłem.
-Fuck You Alberto!