Stając w ringu mą głowę trapiły coraz to nowe myśli, wprawiały me ciało w osłupienie. Spokój którego ma dusza potrzebowała miał mieć miejsce, już nieopodal za chwilę. Delikatnie odchyliwszy swą głowę w prawą stronę, ujrzałem postać będącą ówczesnego wieczoru mym przysłowiowym "Rywalem". W niejakim stopniu przypominał mi on osobę, skrajnie pogubioną. Wchodząc tego ze dnia z mistrzem tanecznego kroku, do ringu.... Wzbudził w mej osobie nie lada podziw, wręcz mnie zszokował. Czułem się pewnie, ba wręcz byłem przekonany ze odniosę sukces w tej walce. Początki bywają trudne, lecz nie dla mnie urodziłem się aby walczyć i zwyciężać. Me twórcze myśli zostały przerwane, przez dźwięk hartowanej stali która dała znak do rozpoczęcia zawodów. Nie zwlekałem, ruszyłem ku swojemu agresorowi. Bodajże po kilku sekundach, nasze osoby stały naprzeciw siebie, wówczas spojrzałem japońskiemu kmiotkowi w oczy wykrzykując "It's Fannnn Dannnn Gooooo". Złość którą ujrzałem na twarzy Okady, trudno było by opisać słowami. Lecz jego furia, została ostudzona ciosem z pięści wprost w jego żółte policzki, punch zaaplikowany. Widownia zawrzała, kobiety zaczęły wykrzykiwać me imię, wprawiałem je w podniecenie. Lecz to był dopiero początek tego co ja miałem do zarefowania przeciwnikowi, odwróciwszy się na ułamek sekundy plecami do rywala, wyskoczyłem wzwyż wyprowadzając oportuniście potężny Pele Kick. Upadł, a ja wraz z nim. Unosząc swe piętno z maty zaśmiałem się poruszając biodrami, patrzyłem na istotę spoczywającą na macie.

Wczorajsza przegrana walka z konkurującymi się o fotelu lidera spowodowała mocny gorycz porażki. Również nie zapomnieli o braku możliwości dla mojej inicjatywy. Prawdopodobnie bali się nadchodzącego, młodego biznesmena z ogromnym potencjałem, który może rozkruszyć całą giełdę w skali światowej. A co gorsza, zostałem mocno buczony przez publikę, która pamiętała mnie jako pracownika najniższej rangi ze zbliżającym się dużym awansem. Jak tak dalej pójdzie, to będę musiał powrócić jako dawne ego z pamiętnych czasów mojej dominacji w Japonii jako bezlitosny dżentelmen z klasą .

Gdy rozliczałem moje wydatki w myślach i zastanawiałem się nad idealnym wykorzystaniem czasu w planie biznesowym, ale dźwięk przerwał mój sen z głębokimi zamyśleniami. Niestety, po gongu niezbyt chętnie ruszyłem do przodu. Ujrzałem moim widokiem na przeciwnika tańczącego na ringu, gdy amerykańska publika zaczęła go cheerować chantem "Chalala". Wy, ludzie naprawdę nie wiecie, że taniec nie ma wartości do kasy. Żartowałem, wszystko ma swoją cenę! I właśnie ja posiadam największe jakości i kursy na pieniądzach. W ringu nastąpił mój pierwszy atak zadający serią pięści z nadgarstkiem. Gdy mój konkurent wycofał się do narożnika, to przerwałem natarcie, oddaliłem się od metalowego słupka i zadbałem moją ozłoconą ręką, aby była jak w najlepszej kondycji. Zakończyłem medytację do relaksu przed spotkaniem w cztery oczy, a następnie robiłem rozbieg do poobijanego zawodnika, aby mu zaatakować clothe.... Nie! Fandango uniknął moją nieudaną interwencję oświeconą złotymi blaskami. W ramach nagrody za uniknięcie, szanowny antagonista zaatakował punchami w moje plecy, to z zaskoczenia przyjął niespodziewane uderzenie w policzek od mojego łokcia. Przekręciłem się o 180 stopni i odepchnąłem przeciwnika na środek maty. Wtedy przebiegłem na krótki dystans z moją akcją, którą mu sprzedałem big bootem. Ku mojego zaskoczenia, ledwo tancerz wyrównał balans równowagi ciała. Byłem na to wściekły, że nie upadł na matę. Dokopałem mu jednego kopa (gut kick) w brzuch i wykonałem ddt!

Fani byli zszokowani moją postawą, ale nadal nie przestawali wybuczenia mnie jako typowego heela. W tym czasie wpadł mi do głowy idealna propozycja dla publiki. Postawiłem moją stopę na klatkę piersiową Curtisa i unosiłem obydwie ręce, wskazujące na znak przybycia spadających banknotów niczym jak manna z nieba.

@pierwszy edit(tak, to pierwsy raz) - bbcode

Ostatnio edytowany przez Depil (2015-04-13 22:59:34)

Przepraszam, ale jakoś twój post mnie nie przekonywał. Rozumiem, że się starasz jako sędzia, ale mi się wydaje, że zapomniałeś o czymś. Na wypadek odwołuję się i poproszę kogoś z dużym doświadczeniem.

Tak jak się spodziewałem, mój agresor okazuje się być słabym plebsem, stającym naprzeciw maestrowi tańca wiatru. Nie mogło być inaczej, postura adonisa, ruchy anioła... Dla wielu osób wpatrujących się we mnie, byłem iście doskonały, pod każdym względem, inni zaś byli zazdrośni ze to nie oni są "Fandango". Walecznym, przystojnym, tanecznym, wrestlerem przemierzającym kręgi tejże organizacji. Ma twarz jednak owoż nie ukazywała żadnych uczuć, i odczuć. Zaś ciało nabierało przysłowiowych rumieńców, bowiem nie ma twarz ma ukazać widzą mą osobę lecz ruchy mych kończyn. Poruszałem się tanecznym krokiem, co najmniej jak błazen... Wypluj to czy ja powiedziałem, błazen? Błąd ukazywałem, piękno jakim jest sztuka zaginiona wydawać by się mogło w tejże organizacji a mianowicie taniec. Dość pomyślałem, mknąć ku przeciwnikowi aby zadać mu kolejną, ale mam nadzieje ze nie ostatnią akcje. Mianowicie ruszywszy na przeciwnika, krokiem tanecznym, wybiłem się wzwyż inkasując na rywal potężny Jumping Knne Drop. Kładąc się koło rywala, pewny swego wykrzyczałem do jego ucha " It's Fannnn Dannnn Gooo", nakazując mu aby ów słowa, powtarzał za mną "It's Fannn Dannn Goooo".  Japończyk nie posłuchał, za to musi go spotkać kara, nie dość ze okropny nie zadbany to jeszcze głupi. Podniosłem się aby szybko od reagować złość, wymierzając kilka solidnych stopów w głowę rywala.

Udane! Big Boot też, dlatego poatakuj trochę.

Dalej, dalej!