Lilian Garcia: The following contest is set for one fall. Including first, from Cleveland, Ohio. Weighting 221 pounds....THEEEEEEEE MIIIIIIIIIZZZZZZZ!!!

Gdy głos pięknej konferansjerki w końcu ucichł, całą hale wypełniły potężne salwy gwizdów i obraźliwych okrzyków. Przy akompaniamencie swojej muzyki oraz gorącego "dopingu", do ringu zmierzał on - Awesome One, Pan Niesamowity, były mistrz WWE - The Miz. Z szyderczym uśmiechem na twarzy kierował się do wnętrza kwadratowego pierścienia, by za kilka chwil opuścić je jako zwycięzca nadchodzącego pojedynku. Gdy znalazł się już w dostatecznej odległości, rozejrzał się dookoła, zaprezentował wszystkim swoje białe uzębienie, następnie wskoczył na apron i zwinnie zawisł na górnej linie, zostając przez moment w tej pozycji. Niesamowitość biła od niego pełnym blaskiem. Gdy zakończył tę część prezentacji, szybkim ruchem przeszedł pod liną, wskoczył na narożnik i wykonał swój taunt, ani na ułamek nie zdejmując uśmiechu ze swej twarzy. Następnie z gracją zdjął swój płaszcz, oddał go technicznemu i rozmasowując nadgarstki, oczekiwał na swojego przeciwnika.

No dobra, więc w takim razie skoro oboje panów są już w ringu pora rozpocząć to starcie. Na sam początek poproszę o napisanie OS na 200słów, z wydarzeniami przed gongiem i chwilę po z użyciem jednej akcji Uni.

A więc stało się. Po wielu tygodniach tułaczki i dziwnych zdarzeń, powróciłem w końcu na galę PPV. Niesamowicie mi tego wszystkiego brakowało. Czułem, że jestem stworzony do bycia najlepszym, a jednak nie potrafiłem nic z tym zrobić. Gen zwycięzcy, który we mnie siedział, został uśpiony przez lęki i niepowodzenia. Stałem się zupełnie kimś innym niż byłem. Byłem...nikim. Ale nadszedł dzień, gdzie szala przechyli się w końcu na moją korzyść. Wchodząc dziś na arenę, miałem wrażenie jakbym zdobył najwyższy szczyt. Po miesiącach posuchy wreszcie poczułem atmosferę wielkiej wagi. Tysiące gardeł, które wykrzykiwały w moim kierunku obraźliwe okrzyki, paradoksalnie stały się moją motywacją. Chciałem im udowodnić, jak wielki błąd popełniają. Jak jestem niesamowity i niebezpieczny. Tym bardziej, że miałem obok siebie moją wielką miłość i oddanego przyjaciela. Nic, ale to nic nie mogło mnie dziś powstrzymać. Gdy znalazłem się w ringu wiedziałem już, że Ambrose zapłaci mi za wszystko. Zemsta, będzie słodka.

Gdy zabił gong, potężny ryk publiki zagłuszył moje myśli. Chanty "LET'S GO AMBROSE!!! na moment sparaliżowały moje członki. Poczułem się przytłoczony. Jednak z całego tego hałasu udało mi się wyłapać jeden, pomocniczy krzyk. "DASZ RADĘ! ZNISZCZ GO! Moja słodka Maryse...Przy jej wsparciu, nie mogłem zaprzepaścić szansy na ponowne otwarcie sobie bram kariery. Wziąłem głęboki oddech, puściłem się lin i ruszyłem w stronę o dziwo zaskoczonego rywala i powaliłem go na matę potężnym Clotheslinem! Graj muzyko!

224

24h Ini wędruję w ręce Deana. Ostrzegam Rafi jak teraz nie odpiszesz to ponowna okazja może się nie nadażyć...

Wstawaj mięczaku! Pokażę Ci czym jest prawdziwa nieobliczalność!! Szybki cios nieco zaskoczył Deana, jednak wiedziałem, że tak łatwo się z nim nie rozprawię. Musiałem się natrudzić, by zebrać owocne plony. Od razu jednak przygotowywałem się do ataku, bo wiedziałem, iż Lunatyk długo nie pozostanie na macie. Nie pomyliłem się.

Kiedy ujrzałem przed sobą jego twarz, od razu wyskoczyłem w powietrze, by momentalnie wyprostować nogi i wbić się nimi w jego parszywy ryj. Perfekcyjny Dropkick stał się faktem! Nie namyślając się zbytnio doskoczyłem do próbującego podnieść się przeciwnika i zacisnąłem mu na szyi mocny Headlock. Mając przed oczami wszystkie jego wybryki, sprawiałem, że uchwyt był co raz bardziej bolesny. Choć Ambrose próbował się uwolnić, to jednak moja żądza zemsty była silniejsza niż jego chęć walki. Psychol nerwowo zaczął uderzać pięścią w matę, a publiczność zaczęła mu wtórować oklaskami. Miała to być forma dopingu. JESTEŚCIE ŻAŁOŚNI! WSZYSCY! Nie mogłem powstrzymać się od komentarza. Przeceniłem jednak ich znaczenie dla mojego rywala. Poczułem jego gniew prowadzący do uwolnienia się z dźwigni. Dean zaczął się podnosić a ja razem z nim. Wtedy poczułem silne uderzenie w żebra. Był to łokieć mojego rywala, który na wszystkie sposoby starał się pozbyć balastu. Wiedziałem, że długo go nie utrzymam, więc postanowiłem wykorzystać swój spryt. Pchnąłem go z całych sił na liny, po czym padłem na matę. Rozpędzony przeciwnik przeskoczył nade mną i znów znalazł się na linach. Na to byłem już przygotowany. Od razu lekko się uchyliłem, objąłem go w pasie i wyniosłem w powietrze, odchylając się przy tym do tyłu. DA soczyście pocałował matę po przyjęciu pięknego Flapjacka!

Moi towarzysze od razu zaczęli bić mi brawo, zupełnie inaczej niż wszyscy "fani" zgromadzeni w budynku. Ich ulubieniec zbierał srogie baty na początku tego starcia, a ja mogłem rozkoszować się każdą sekundą chwały. Szelmowski uśmieszek, który pojawił się na mojej twarzy był najlepszą rekomendacją moich odczuć. Byłem na fali, więc musiałem to wykorzystać. Odwróciłem się w stronę przeciwnika, który na klęczkach dochodził do siebie. BEz zastanowienia ruszyłem w jego stronę i poczęstowałem jego żebra solidnym kopniakiem ( Punt to Ribs ) odpłacając mu się pięknym za nadobne. Mój czas właśnie nadszedł.

Wszystko szło idealnie. Wiedziałem, że zwycięstwo jest na wyciągnięcie ręki. Musiałem jednak pozostać skupiony do samego końca. Gorący doping Maryse i mojego przyjaciela dodawał mi skrzydeł. Z takim wsparciem żadne wyzwanie nie było mi trudne. Dean wciąż spoczywał na macie, dlatego postanowiłem mu pomóc.

Chwyciłem go oburącz za głowę, podniosłem a następnie złapałem go za rękę i zarzuciłem za głowę. Bez namysłu wykonałem perfekcyjny Snap Suplex! Ring aż się zatrząsł, a ja z uśmiechem na twarzy spojrzałem w stronę pozbawionego życia rywala. Chciałem w jakiś efektowny sposób nagrodzić "oczekiwania" publiczności. Dlatego też wstałem, odbiłem się od lin, które znajdowały się za moimi plecami, a następnie odbiłem się od przeciwległych gum i upadłem na rywala wykonując niesamowity Springboard Legdrop! 1!..2!..KICK OUT! Jak to?! To..niemożliwe! Zadziorny ten Ambrose. W tym momencie byłem już niesamowicie wk*rwiony, dlatego szybko podniosłem przeciwnika z maty, zarzuciłem go na barki, a po chwili opuściłem go na kolana aplikując mu piękny Double Knee Gutbuster!

"MIZ IS AWFUL!!! MIZ IS AWFUL!!! Gorący doping, który wzmagał się na trybunach, wciąż popychał mnie do dalszego działania. Nie chciałem wyhamować. Czułem bowiem w sobie prawdziwą rządzę niszczenia. Dean zaszedł mi za skórę jak nikt inny. Wiedziałem, że tylko zemsta ukoi moje zszargane dobre imię. Niesamowitość i perfekcja, która we mnie drzemała napędzała moje ciało jak maszynę. Nic nie mogło mnie powstrzymać. Ani dziki tłum z trybun, ani tym bardziej ten psychol. To ja rządziłem w ringu.

Ambrose wciąż spoczywał na macie, dlatego postanowiłem go nieco ocucić. Podszedłem do niego i zasypałem jego tors gradem silnych stompów, by na końcu odbić się od lin i wykonać ładny Elbow Drop. Próba przypięcia ponownie nie przyniosła efektu, dlatego złapałem rywala za głowe i podniosłem do pionu. Poprawiwszy uchwyt, rozpędziłem się w stronę narożnika, by wykonać tam piękny Running Turnbuckle Bulldog! Dean padł na matę, a ja bez wahania wspiąłem się na górną linę. Obecność Maryse dodawała mi pewności. Wiedziałem, że nie mogę tego przegrać.

Minęła dłuższa chwila, zanim przeciwnik podniósł się z maty. Ledwo kontaktował, więc koniec był już naprawdę bliski. Gdy w końcu obrócił się twarzą w moim kierunku, wyskoczyłem z narożnika aplikując mu widowiskowe Diving Crossbody! Znów przypięcie nic nie dało! Miałem tego dość. Pełen wściekłości poderwałem go z maty, zapiąłem uchwyt i wykonałem mocny Half Nelson Facebuster! To Twój koniec psycholu! Zapłacisz mi za wszystko!.