𝒪𝓌! 𝒱𝑒𝓁𝓋𝑒𝓉𝑒𝑒𝓃 𝒟𝓇𝑒𝒶𝓂! 𝐻𝒾𝓉 𝒾𝓉!


𝒱𝑒𝓁𝓋𝑒𝓉𝑒𝑒𝓃 𝒟𝓇𝑒𝒶𝓂...
𝒟-𝑅-𝐸-𝒜-𝑀 𝒾𝓈... 𝒱𝑒𝓁𝓋𝑒𝓉𝑒𝑒𝓃 𝒟𝓇𝑒𝒶𝓂!
𝒟-𝑅-𝐸-𝒜-𝑀 𝒾𝓈... 𝒱𝑒𝓁𝓋𝑒𝓉𝑒𝑒𝓃 𝒟𝓇𝑒𝒶𝓂!
𝒟-𝑅-𝐸-𝒜-𝑀 𝒾𝓈... 𝒱𝑒𝓁𝓋𝑒𝓉𝑒𝑒𝓃 𝒟𝓇𝑒𝒶𝓂!
𝒟-𝑅-𝐸-𝒜-𝑀 𝒾𝓈... 𝒪𝓌! 𝐻𝒾𝓉 𝒾𝓉!

Ring announcer: Making his way to the ring, from Capitol Hill, Washington, D.C., weighed in at  227 pounds. He is the WWE Champion, Velveteen Dream!

Do wnętrza ringu wkroczyłem z widocznym na twarzy obrzydzeniem. Odczuwałem kompletny brak szacunku do mojej osoby ze strony federacji, która otoczyła mnie pokonanymi wcześniej oponentami. Zdołałem odnieść zwycięstwo nad każdym uczestnikiem starcia, dodatkowo pretendent do mojego tytułu śmiał nazywać się moim partnerem. Wytarłem dotkniętą przez Gargano dłoń o narożnik, by następnie skupić uwagę na długowłosym Rollinsie. Widząc skupienie na jego twarzy prychnąłem, kiwając przy tym delikatnie głową. Mimo wszystko nie mogłem pozwolić, by ktoś inny skradł show, więc poprawiłem spodenki i spotkałem się z Sethem w centrum pierścienia, lecz zamiast angażować się w niepotrzebne przepychanki, zamachnąłem się i spoliczkowałem go, wrednie się przy tym uśmiechając. Większość zebranych na trybunach osób syknęła w tym samym momencie, nawet Ciampa przybrał dziwną minę, zupełnie jakbym tym ruchem trafił w jego gust. The Savior natomiast złapał się za policzek, po chwili jednak na jego twarz wstąpiła agresja, której upływem były ciosy spadające na moją czaszkę. Z powodu kilku uderzeń łokciem cofnąłem się, lecz w końcu znalazłem odrobinę miejsca, by wymierzyć swój cios (Uppercut). Na nic się to zdało, bo Rollins zalał mnie jeszcze mocniejszą kombinacją ataków, w tym również kopnięć, następnie zaś chwycił mój nadgarstek i posłał mnie w kierunku narożnika. Sam ruszył chwilę później, by wbić mnie w róg uderzeniem (Corner Forearm Smash), po którym ponownie miał zamiar wziąć rozbieg. Błyskawicznie ruszyłem za nim, by w momencie jego spotkania z kornerem celnym trafieniem pogruchotać jego szczękę (Running Corner Punch). Kibice nagradzali każdy zwrot akcji gromkim aplauzem, który nie zmalał w momencie, gdy dołożyłem perfekcyjne kopnięcie (Superkick).
- Otwórz się na te doznania, skarbie!- wrzasnąłem przy tym, obserwując chwiejącego się na nogach rywala. Uśmiech na moich ustach przeobraził się w zdziwienie, gdy Seth rzucił się w tył i za pomocą akrobacji trafił mnie stopą w czaszkę (Pele Kick). Kamera uchwyciła moją minę, która jasno dawała znać, iż straciłem kontakt z rzeczywistością. Obaj runęliśmy na matę głośno przy tym dysząc. Uniosłem nieco głowę, rozglądając się dookoła. Mimo zamglonego obrazu, wyraźnie dostrzegłem uśmieszek na ustach Ciampy. Widniejąca na mojej twarzy mina zbitego psa dawała mu wiele radości, stojący nieopodal Gargano natomiast patrzył ze skupieniem na nas obydwu. Poczułem złość, którą wyładowałem uderzając pięścią w matę.
- To jest MÓJ CZAS! To jest Velveteen Dream Experience, do cholery!- rzuciłem, powoli czołgając się w kierunku lin.

Dzisiaj napisze!!

Księga Zbawienia - Część Druga

Powoli przedarłem się do ringu, przy akompaniamencie okrzyków publiki lustrując wzrokiem Dreama. W ostatnim czasie doprowadzono już do naszej potyczki, z której niestety wyszedłem jako przegrany. Zawiodłem Pana i nie zawróciłem zbłądzonej owieczki z haniebnej drogi. Na szczęście Bóg jest miłosierny i darował mi drugą szansę. Postawił  przede mną nie jednego, nie dwóch, a wnet trzech zagubionych buntowników. Każdy z nich potrzebował oczyszczenia. Ciampa przeszedł już pierwszy etap, ale wciąż czeka go długa droga. Dwóch pozostałych nadal było na początku swojej wędrówki ku światłości. Sam jednak nie dałbym rady ujarzmić demonów które nimi zawładnęły, dlatego też Najwyższy zesłał mi swoją Lewą Rękę, Finna Balora, który miał pomóc mi w rozprzestrzenieniu boskiego światła w WWE. Teraz jednak nadszedł czas na poskromienie mistrza. Dziś pokażę mu, jak kręta i wyboista jest droga którą wybrał, zmuszę go do refleksji nad swoim życiem. To tylko początek. Początek Czystki!

Powoli zbliżyłem się do Velveteen'a i wyciągnąłem rękę, sygnalizując fałszywą chęć wejścia w klincz. Po uchwyceniu tylko jednej z kończyn rywala automatycznie ją wykręciłem i przeszedłem za jego plecy, po chwili więżąc go w Headlocku. Uchwyt nie trwał jednak wiecznie i już po chwili antagonista wyswobodził się, przepychając mnie na liny. Wykorzystałem to do nabrania prędkości i po chwili wyskoczyłem w powietrze, lądując na jego szyi z Jumping Clotheslinem który dosłownie ściął go z nóg. Nie traciłem jednak czasu i szybko doskoczyłem do zbierającego się z maty przeciwnika, odwróciłem go plecami do siebie i wykonałem German Suplex, automatycznie przypinając. Minęło kilka chwil nim zorientowałem się, że Ciampa wcale nie zamierza wykonywać obowiązków sędziego z należytą powinnością. Zamiast tego stał oparty o narożnik, ziewając przeciągle. Puściłem Dreama i zerwałem się na równe nogi, podchodząc do domniemanego arbitra.

- Żartujesz sobie? Powinieneś odliczać! Raz, Dwa... Co z Tobą nie tak?!

Tommaso tylko się uśmiechnął i nadstawił policzek, chwytając jednocześnie logo WWE znajdujące się na koszulce sędziowskiej. Ze złości zacisnąłem pięści, chcąc przywalić Blackheartowi prosto w nos. Wziąłem jednak tylko głęboki, uspokajający oddech i odstąpiłem. Publika nie była na początku zbyt zadowolona z takiego obrotu spraw. Po chwili jednak po hali rozprzestrzeniły się śmiechy widowni, która dostrzegła zdziwienie i wściekłość na twarzy Ciampy, któremu nie udało się mnie sprowokować. Spokojnie wróciłem do mistrza, który z zaskoczenia mnie podciął, przez co obaj wylądowaliśmy na deskach...

Zdecydowana lepsza równowaga postu utrzymana była u Dreama. W dodatku zdecydowanie bardziej spodobał mi się całokształt jego postu na który złożyły się opis emocji, gimmick, publiczność.
Punkt dla Dreama

Gargano vs Balor - tutaj zdecydowanie bardziej wyrównane posty. Obaj napisaliście na naprawdę fajnym i dobrym poziomie. U obu z was pojawiło się fajne przedstawienie emocji, tak samo jak i dobrze ukazane gimmicki waszych postaci. Nieco lepiej jednak czytało mi się post Gargano, jakoś bardziej zaciekawił mnie przedstawiony przez niego opis walki jak i reakcja publiczności na wydarzenia w ringu.
Punkt dla Gargano

Wspaniały popis własnych umiejętności zakończyłem obunożnym kopnięciem, które trafiło Rollinsa prosto w tors na wysokości obojczyków. Powalony tą akcją Amerykanin spoczął na macie, ja zaś zwinnie wróciłem do pionu i rozejrzałem się po trybunach, na których panowała istna euforia. Kibice nagradzali nasze wyczyny gromkimi brawami, również ich zjednoczony głos niósł się echem po hali. Poprawiłem nieco podwinięte spodenki, następnie poprawiłem przyklapniętą fryzurę. Chciałem wyglądać idealnie, bo wiedziałem, że kamera skierowana jest właśnie na mnie. Zaraz po tym rozłożyłem szeroko ramiona i zacząłem poruszać się w dosyć zmysłowy sposób, doprowadzając do pisków i jęków obojga płci. Kątem oka dostrzegłem, że sędziujący pojedynek Ciampa kiwał głową z niezadowolenia, lecz ignorowałem jego obecność i skupiałem się jedynie na sobie. Chwilę później Rollins powoli dźwignął się z maty, wtedy doskoczyłem do niego, odbiłem się od maty, ułożyłem nogę na jego potylicy i wbiłem głową w matę ciężarem mojego ciała (Famouser). Bez zwlekania przypiąłem go do maty, jednak zamiast uderzeń Tommaso, usłyszałem tylko głośne liczenie publiki. Gdy doliczyli do trzech, ich doping zmienił się w głośne buczenie. Zdezorientowany uniosłem się nieco i rozejrzałem dookoła, szukając sylwetki brodatego mężczyzny. Wyłonił się on przy krawędzi ringu, kompletnie mnie zaskakując.
- Hej, co ty robisz!?- wrzasnąłem wściekle, ruszając w jego kierunku. Zatrzymałem się jednak, gdy do ringu wsunięte zostało metalowe krzesło. Zaraz po nim we wnętrzu pierścienia zameldował się Ciampa, który błyskawicznie chwycił przedmiot i wystawił go w moim kierunku. Następnie palcem wskazał na leżącego na macie Rollinsa, chwilę później jednak przeniósł uwagę na dochodzącego do siebie Gargano, ku wielkiemu sprzeciwowi publiczności.
- Twój wybór...- rzucił jeszcze tajemniczo i ponownie próbował wręczyć mi krzesło. Odmówiłem zdecydowanym gestem, kiwając przy tym głową. Natarczywy Tommaso nie poddawał się, jednak z każdą sekundą jego brwi były coraz bardziej zaciśnięte, zaś ton coraz bardziej się podnosił. Obaj gestykulowaliśmy, uporczywie stawiając na swoim. Powoli cofałem się, czując napierającego na mnie Ciampę. Obaj stanęliśmy jednak, gdy okazało się, iż dotarłem do okolic swojego narożnika, zaś wypoczęty Johnny klepnął mnie w plecy. Z zaskoczeniem obserwowałem, jak Gargano wkracza do ringu i staje naprzeciw brodaczowi, głośno przy tym dysząc. Nagle Gargano zerwał się, wyrwał krzesło z dłoni Ciampy, odwrócił się i zdzielił nim Rollinsa. Z szeroko otartymi ustami przyglądałem się temu niecodziennemu widokowi. Tommaso z zaskoczonego szybko przeistoczył się w bardzo zadowolonego z obrotu sytuacji i z lubieżnym uśmiechem obserwował Gargano, kiwając przy tym głową. Johnny nie wyrażał żadnych emocji, jakby przywdział maskę. Szybko jednak odrzucił krzesło, następnie chwycił Rollinsa i zapiął na nim swoją akcję kończącą (Garga-NO Escape), na którą Seth zareagował szybkim klepaniem w matę. Tommaso z zadowoleniem nakazał uderzyć w gong, kończąc pełną niespodzianek walkę.