Po zakończeniu starcia, na telebimie pokazuje się wizja z zaplecza. Kamera znajduje się w jednej z szatni, lecz przyciemniane światła nie pokazują niczego, poza znajdującą się w rogu kanapą. Po chwili z głośników wydobywa się niecodzienna muzyka, a wraz z nią światła przybierają kolor fioletowy. Obiektyw skupił się na samej kanapie i dostrzec można, iż siedzi na niej Velveteen Dream, ubrany w modny, kolorowy strój. Jego oczy schowane są za okularami, które posiadają dodatkową tarczę, umieszczoną wyżej, pomiędzy dwoma pozostałymi. Delikatny uśmiech na jego ustach przywołuje aplauz publiczności, jednak sam zainteresowany przykłada do ust jeden palec, by delikatnym, aksamitnym głosem uciszyć ich zapał. W końcu, gdy arena spowiła się ciszą, Dream rozpoczął swój monolog.

- Miami na Florydzie. Czyż to nie idealne miejsce, by ugościć Dreama. Nie trzeba się długo zastanawiać, bo odpowiedź brzmi "tak". Nie znajdziemy lepszej lokalizacji, by rozpocząć SummerDream. Niech rozpocznie się zabawa.

Po tych słowach Dream klasnął w swoje dłonie, przez co zgasło światło. Gdy po chwili ponownie się zapaliło, przy czarnoskórym zawodniku znajdowała się piękna dama, dzierżąca w dłoniach ogromny półmisek. Obok niej pojawił się nieznany jegomość. Velveteen wskazał palcem na swoje usta, w tym czasie nieznajomy mężczyzna uniósł pokrywę i chwycił winogrono, które delikatnym ruchem umieścił pomiędzy zębami Dreama. Gdy Ex-Clark przełknął owoc, znów zwrócił się do kamery.

- Gdziekolwiek Dream nie postawi stopy, zewsząd otaczają go tłumy. To wspaniałe uczucie. Jednak jest coś, co zaczęło mnie męczyć. Wraz z ogłoszeniem mojej następnej walki, nikt już nie pytał o moje samopoczucie. Zniknęły pytania dotyczące mojej diety. Nikt nie chciał znać nazwisk projektantów, których garderoba pojawiała się na moim ciele. Zamiast tego, tylko jedna kwestia zajmowała głowy opinii publicznej. "Hej, Velveteen Dream, nie boisz się wyzwania jakim jest nieznajomość swojego następnego przeciwnika?". Wielokrotnie pytano mnie o tożsamość rywala. Czyż to nie głupie?

Dream zaśmiał się serdecznie i przyjął do ust kolejne winogrono, powoli przegryzając je i sącząc z niego sok.

- Na prawdę, szkoda mi głupca, który pomyślał, że znam tożsamość tego łotra. Jeżeli wy nie wiecie, kto będzie moim rywalem, to uwierzcie mi, że też tego nie wiem. Zresztą, nawet gdybym wiedział, to nie zaprzątałbym sobie tym głowy. Dlaczego? Bo nie zajmuję się głupotami. Zdecydowanie takie pytanie męczyły mnie najmocniej. Jednak, długie godziny myślenia sprawiły, że zmieniłem zdanie. Postanowiłem w końcu odpowiedzieć na tę kwestię. Więc słuchajcie uważnie, bo Dream nie lubi się powtarzać.
Nie obchodzi mnie to, kto stanie w przeciwległym narożniku. Ważne, żeby się pokazał. Jednak jest coś ekscytującego w niewiedzy, nieprawdaż. Dreszczyk emocji, jaki towarzyszy tej zagadce sprawia, że czekam na to starcie o wiele bardziej, niż na jakiekolwiek inne. Z drugiej strony, dzięki nie ogłoszeniu jego tożsamości, cała uwaga spływa na mnie. Opinia publiczna nie musi dzielić się i próbować nagradzać obie strony. Jestem tylko ja. Więc korzystajcie z tego, póki jestem chętny na interakcję. Ktokolwiek stanie dzisiaj po drugiej stronie barykady, nie zdoła zepsuć SummerDream. Niech impreza nadal trwa!

Dream chwycił zębami kolejne winogrono i uśmiechnął się do swoich towarzyszy, zaś wiwatująca publiczność po chwili straciła wizję z zaplecza. Przyszła pora na kolejne starcie.