BEHOLD THE KING THE KING OF KINGS...

Muzyka wejściowa najbardziej wpływowych ludzi w tym biznesie sprawiła, że oczy całej areny zostały skupione w jednym punkcie. Najważniejsze osoby całego rosteru nagle pojawiły się na rampie ku niezadowoleniu publiczności. Pierwszy wyszedł sam prezes WWE - Triple H ubrany w garnitur podkreślający jego elegancję i stanowisko jakie obejmuje. Za nim pojawiła się dwójka najbardziej niebezpiecznych i bezlitosnych bestii. "A Monster Among Men" Braun Strowman oraz "The Viper" Randy Orton. Prezes zebrał u swego boku armię, która ma stanowić o jego sile. Paul od zawsze chciał władzy, a kiedy ją dostał, postanowił rządzić twardą ręką. Cała trójka zatrzymała się na początku rampy. Kamerzysta ukazał twarz Triple H'a, która wyrażała nieskrywane poczucie wyższości. Lekki uśmieszek świadczył o pewności siebie, którą wprost emanował. Jego żołnierze natomiast nie ukazywali żadnych emocji. Ich skamieniałe twarze powodowały jeszcze większy strach u przeciwników dyrekcji. Heat publiczności przerwała amerykańska konferansjerka.

On the way to the ring - COO of WWE "The King of Kings Triple H, "A Monster Among Men" Braun Strowman and The United Kingdom Champion "The Viper" Randy Orton - The Authority!

Uśmiechnięta JoJo była ewidentnie zadowolona z wykonanej pracy. Chciała to zrobić jak najlepiej, w końcu zapowiadała samego prezesa WWE i jego wiernych przyjaciół. The Authority było już w drodze do ringu. W poszczególnych częściach areny można było dojrzeć fanów, którzy kłaniali się przed Celebral Assasinem. Widocznie miał również swoich zwolenników - ich było jednak dużo mniej. Większość była przeciwna władzy totalitarnej, która stopniowo jest wprowadzana do największej federacji wrestlingu na świecie. Widać było, że Triple H wszystko idealnie ukartował. Zdobył zaufanie najsilniejszych i najbardziej niebezpiecznych zawodników. Z nimi u boku mógł zrobić dosłownie wszystko, ponieważ nikt nie był w stanie im się przeciwstawić. Przeciwnicy traktowali dyrekcję jako zło konieczne - wiedzieli, że muszą się podporządkować, ale ich wola walki nie dawała za wygraną. Dlatego zmagali się z potężnym strachem, który nakazywał im dołączyć w szeregi niezwyciężonej grupy, do której niestety dostęp mieli tylko wybrańcy. Nie tylko Triple H czuł wyższość. Strowman i Orton także wiedzieli, że mając tak ogromne przywileje mogą robić praktycznie co tylko sobie wymyślą. Mieli świat wrestlingu u swych stóp - federacja stała się ich placem zabaw. Nie mogli jednak zawieść swojego szefa i chcieli zrobić wszystko, aby spełnić jego wymagania. Dlatego kroczyli za nim krok w krok. Byli jego żołnierzami w walce o to co dobre dla biznesu. HHH wziął do ręki krzesło i zajął miejsce obok komentatorów, natomiast Braun Strowman  stanął obok niego. Randy Orton wszedł do kwadratowego pierścienia i zajął miejsce w jednym z czterech narożników. Rywal mistrza United Kingdom był przerażony, ale zewnętrznie nie mógł pokazać swojej słabości. Król spoglądał na swoje królestwo, a armia miała pokazać poddanym, że należy być posłusznym w stosunku do swojego władcy...

Początkowe KŁ 320 słów max

Poczułem się jak głodny wilk, który został zamknięty w klatce z bezbronną owcą. Tuż przed gongiem chodziłem od lewej strony ringu do prawej nie spuszczając przeciwnika z oczu. Nabuzowany nieopisaną dawką energii czekałem na dźwięk, który zezwoli mi na bestialski atak. W momencie gdy gong rozbrzmiał Meksykanin nie miał już szans, aby uciec.

Rozpocząłem niekontrolowany bieg w kierunku rywala, który próbował w jakiś sposób ugasić moją żądzę krwi. Nic nie mogło mnie jednak powstrzymać - jego defensywa była tylko formalnością. Będąc wystarczająco blisko wroga odepchnąłem go w kierunku narożnika. Sin Cara znalazł się w ślepej uliczce, a ja zacząłem wyprowadzać serię uderzeń i kopnięć. Akcja ofensywna spowodowała, że wróg dyrekcji został sprowadzony do parteru i leżał bezsilnie pod cornerem. Sędzia był wystarczająco blisko całego zajścia i po chwili musiał odciągnąć mnie od ofiary, a tym samym ukoił ból Meksykanina chociaż na chwilę. Rywal łapał kolejne hausty powietrza, które były dla niego niczym zbawienie - obawiał się każdej sekundy spędzonej w kwadratowym pierścieniu, a ja karmiłem się jego poczuciem strachu. Oponent wiedział jednak, że musi działać, aby wyjść z tego starcia bez uszczerbku na zdrowiu dlatego wykorzystał moment mojej nieuwagi - kiedy byłem wystarczająco blisko zainkasowałem precyzyjny Dropkick. Poczułem ból w miejscu, w które trafił Sin wskutek czego złapałem się za nie. Moja twarz została naruszona, a Meksykanin tym zachowaniem wydał mi prawdziwą wojnę. Dlatego musiałem działać i wykorzystałem do tego swój spryt. Niepostrzeżenie odwróciłem się plecami do oponenta, który szarpnął mnie za ramię. Uzyskał zamierzony efekt, ponieważ rzeczywiście się odwróciłem. Zamaskowany zawodnik był jednak zbyt wolny, aby móc zareagować. Potężny European Uppercut sprawił, że przeciwnik zrobił kilka kroków w tył i upadł. Próbował ratować się poprzez instynktowne doczołganie się do lin. Jako łowca znałem zachowanie swoich ofiar kiedy czuły zbliżające się niebezpieczeństwo - w pewnych sytuacjach mogłem przewidzieć ich następny krok. Dlatego Sin będąc przy sznurach otaczających ring nie miał czasu na reakcję. Momentalnie pojawiłem się tuż przed jego oczami i szarpnąłem za rękę. Rywal nie spodziewał się, że akcja może potoczyć się tak szybko. Odwróciłem słabszego fizycznie Jorge, a gdy jego pozycja była dogodna wykonałem Full Nelson Slam.

Domino - zgadzam się z tym że dosyć chaotyczny post. Jest jednak na pewno trochę lepiej niż w Twojej 1 walce, więc myślę że jak utrzymasz dobre tempo rozwoju i właśnie czytał posty lepszych to szybko wejdziesz na wyższy poziom.

Ero - widać, że stać Cię na pewno na o wiele więcej, ale i tak tutaj to co napisałeś jest wystarczająco dobre, aby dopisać sobie kolejne zwycięstwo. Post czytało się całkiem przyjemnie, lepiej od postu rywala, więc stąd wynik taki a nie inny.

Punkt dla Ero.

Cały plan realizowałem z precyzją godną mistrza. Pozostawałem skupiony, aby nie dać żadnych szans swojemu rywalowi. Zwycięstwo było dla mnie ważne nie tylko ze względu chęci dominacji, ale również dlatego, że moi przyjaciele liczyli na sukces. Dlatego działałem pod wpływem emocji, które powodowały skoki adrenaliny. Spoglądnąłem w dół na leżącego obok Meksykanina. Pochyliłem się lekko w dół i głośno sapiąc zrobiłem kilka bardzo powolnych kroków w tył. Wreszcie moje plecy dotknęły lin. Złapałem się za trzeci ze sznurów, aby powstrzymać swój zwierzęcy instynkt. Całe moje ciało nawoływało do ataku - czułem jak organizm domaga się wyładowania sił. Ciągnąłem więc linę z całych sił do przodu. Moje źrenice powiększyły się, a żyły ukazały się jeszcze bardziej. Poczułem krew i pragnąłem atakować. Nic nie liczyło się wtedy bardziej - wpadłem w trans, z którego nie potrafię się wydostać. Czekałem tylko, aż przeciwnik stanie na nogi, a kiedy to się wydarzyło momentalnie wystartowałem w jego kierunku. Niestety chybiony Clothesline dał szansę na kontrę dla rywala. Zamaskowany zawodnik był niezwykle szybki dlatego nie zdążyłem zareagować na sprytny Arm Drag. Ta akcja ofensywna mogła spowodować, że oponent nabierze wiatru w żagle, ale na pewno nie mogła wyrządzić mi sporych krzywd dlatego w głowie miałem już ułożony plan, który spokojnie mogłem zrealizować. Natychmiast po sprowadzeniu mnie do parteru, wstałem. Sin próbował wyprowadzić Head Kick, lecz wskutek wykonanego przeze mnie przysiadu po prostu trafił w powietrze. Wykonując unik niepostrzeżenie znalazłem się za plecami Meksykanina, który był widocznie zdezorientowany. Wiedziałem, ze tak będzie, ponieważ na przewidywanie sytuacji pozwala mi moje doświadczenie. Nie czekając na nic wykonałem Inverted Headlock Backbreaker. Po pomyślnym ataku położyłem się obok niemal nieprzytomnego wroga i uśmiechając się regenerowałem siły. Fani widząc taką sytuację nie mogli dojść do siebie. Całą halę pokrył bardzo donośny dźwięk buczenia, które zupełnie mnie nie interesowało. Spojrzałem w bok gdzie zobaczyłem Brauna, który zbliżał się do kwadratowego pierścienia. Jako lider najbardziej dominującej grupy w WWE musiałem zareagować. Wstałem więc i wyprostowałem rękę pokazując Strowmanowi otwartą dłoń i powiedziałem - "Nie dziś przyjacielu. Sam się z nim rozprawię." Olbrzym przyjął tę wiadomość z pokorą, ale widać było, że nie jest mu to na rękę. Potwór chciał rozładować swoją siłę, ale czasem są takie sytuacje, w których lider powinien interweniować - uznałem, że wówczas była to jedna z nich. Odwróciłem się na brzuch i zacząłem bić rękoma o matę. Nie spuszczam swojej ofiary z oczu, czekałem aż podniesie się, a ja wreszcie będę mógł wstrzyknąć swój jad. Kiedy Sin podniósł się za pomocą lin i zaczął sunąć w moim kierunku po prostu wstałem, a następnie w odpowiedniej chwili wykonałem perfekcyjne RKO. Po poprawnie wykonanej akcji kończącej przypiąłem rywala. Dyrekcja 1 - 0 bohaterowie - znowu.