Widzimy na backstage poruszającego się Adama Cole, który dumnie ze swoim pasem na barku kieruje się w stronę areny. Kilka ujęć na mistrza spowodowało dość mieszaną reakcję na trybunach w hali, więc ten stanął przez chwilę w miejscu i obejrzał się w obiektyw. Powiedział parę słów po których heel heat jeszcze bardziej się pogłębił. W koncu ruszył przed siebie idąc w kierunku znajdujących się przed nim drzwi..

Kiedy minął ich próg stało się coś niespodziewanego. Ktoś wpadł na niego niczym rozpędzony pociąg i zaczął atakować jego głowę serią punchy, przy czym pas z jego ramienia zleciał na ziemię. Zaczęła się wymiana tak intensywna, że kamery nie mogły uchwycić sprawcy tego całego zajścia. W końcu sprawca chwycił głowę Adama Cole'a i wbił ją w ścianę, tak, że po jego czole momentalnie zaczęła płynąć krew. Kamerzysta chciał spokojnie podejść i nagrać całe wydarzenie. Udało mu się to. Przybliżył się do dobrze zbudowanej postaci, a kiedy uchwycił jego twarz okazało się że jest to... ROMAN REIGNS! Jednak to nie był koniec. Samoan Warrior chwycił swojego oponenta i uniósł ku górze. W mocnym uścisku uniósł go jeszcze wyżej i trącił nim w znajdujący się nieopodal stół, tak, że roztrzaskał się w kilka kawałeczków. Roman odwrócił głowę w kierunku kamery i delikatnie się uśmiechnął. Po czym kilka chwil później zniknął w cieniu korytarza..

...

...

...

Na arenie zaczął grać utwór "Special Op" - a to zwiastowało kłopoty. Samoański Wojownik który rządny dominacji oraz panowania w federacji przygotowuje się do pojawienia na arenie. Kibice od razu skwitowali to piekielnym heel heat'em w kierunku zawodnika, który to nie kwapił się z wyjściem do nich. Każda kolejna chwila była coraz bardziej chwilą wyczekiwaną. Oczy fanów błądziły po trybunach, bo to właśnie z tych rejonów areny miał za zwyczaj pojawiać się Roman Reigns. Mimo że nie darzą go sympatią to mieli w dłoniach przygotowane aparaty, ponieważ nie zawsze jest okazja aby stanąć oko w oko z gwiazdą i nie każda z tych gwiazd wychodzi do swojej walki, właśnie za pośrednictwem schodów po których fani opuszczają arenę. Z minuty na minutę atmosfera była coraz bardziej podgrzana. Wciąż grający theme rozbrzmiewał w głośnikach, jednak to ani trochę nie pobudziło Romana do pojawienia się w ringu, aż do pewnego momentu..

... Do momentu aż zza czarnych zasłoń wydobyła się wielka postura wojownika. Roman Reigns rozłożył szeroko ręce nakreślając tym swoją pozycję, a ponadto wydając z siebie okrzyk który mógł wystraszyć najmłodszych fanów. W końcu postawił pierwszy krok. Mimo nienawiści jaką pałała do niego publika, każdy chciał dotknąć Romana lub po prostu życzyć mu powodzenia. On, jak to on szedł przed siebie niewzruszony tym, co mówili inni. W jego głowie było tylko jedno - odnieść dziś zwycięstwo. W pewnym momencie był już przy barierkach. Bez problemu przeskoczył nad jedną z nich i stanął w rozkroku rozglądając się dookoła. Fala heel heatu jaką przyjął na siebie była niesamowita. Jednak uśmieszek na jego twarzy był bezcenny. Pokazał w ten sposób że zupełnie nie przejmuje się krytykom i chce po prostu zrobić swoje. W końcu zdecydował się na kolejny krok. Wszedł do kwadratowego pierścienia a następnie wyrwał mikrofon z rąk spikera mierząc przy tym wzrokiem Zigglera stojącego w ringu.

Roman Reigns: Siedząc i rozmyślając nad tym wszystkim doszedłem do pewnego wniosku. Nie mogę po prostu patrzeć na to w jakim kierunku idzie to wszystko, w jakim kierunku idzie WWE. Wszystko co jest tu tworzone jest ukartowane. Każda gwiazda stara się pokazać że jest wielka, a jest... co najwyżej przeciętna. Adam Cole, John Morrison i Dolph Ziggler. <spojrzał na Zigglera będącego w ringu> Chcę aby wszystko się zmieniło. Żeby prymat wiodły te gwiazdy, które rzeczywiście są w stanie coś zmienić. To właśnie zrobię ja. <wskazał dłonią na swoją klatkę piersiową> Zniszczę każdego kto będzie chciał przeszkodzić w realizacji tego planu. Zniszczę każdego kto stanie mi na drodze i zniszczę wszystko co będę chciał. A pierwszy będziesz ty. <odwrócił się w stronę Zigglera> Zrobię z tobą to, co zrobiłem z twoim poprzednikiem kilka chwil wcześniej. Pokażę ci miejsce w szeregu kiedy nadejdzie pora... a ta pora nastanie dzisiaj!

Po wypowiedzeniu tych słów Roman tylko skinął głową w stronę apronu i rzucił mikrofonem w Zigglera. Rozgrzewał nadgarstki czekając aż ktoś odpowie na jego wiadomość. Przy całej tej akcji jego ironiczny uśmieszek nie schodził mu z twarzy.

W końcu stało się. Gość w czarno białym ubraniu zawitał do środka kwadratowego pierścienia, tak, aby zaakceptować i oficjalnie rozpocząć wyzwanie jakie rzuciłem Zigglerowi. Twarz która wyrażała niepokój oraz zmartwienie stała naprzeciwko mnie. Wbiłem swój wzrok w blondaska, chcąc mu przekazać co go dzisiaj czeka. Trochę zepsułem jego marzenia. Dziś miał być ten wielki dzień, dzień w którym wzniesie złoto ku górze, jednak w zamian za to dostał coś o wiele gorszego. Tornado jakie przejdzie dziś pomiędzy tymi linami zapamięta do końca życia. Dziś oficjalnie rozpoczynam swoją misję. Od tego momentu każdy kto znajduje się na mojej liście polegnie na placu boju, jeden już poległ a teraz przyszedł moment na kolejnego z nich.

Dźwięk który w jednym momencie rozbrzmiał w arenie zwiastował jedno - początek! Pewność siebie i ironiczny uśmiech to dwie cechy z którymi nie śmiem się rozstawać. Spojrzałem w kierunku Dolpha. Nieśmiało, ale jednak postawił pierwsze kroki aby zbliżyć się ku mojej pozycji. Nie pozostawałem gorszy. Zrobiłem dokładnie to samo, tylko z tą różnicą że moje nogi posadowione były pewnie i w wielkim spokoju. Nadszedł kulminacyjny moment w którym oboje chwyciliśmy się za odcinki szyjne, przechodząc tym samym do klinczu. Przez chwilę akcja toczyła się w samym środku, jednak po pewnym czasie uruchomiłem silniki jakie znajdują się pod warstwą mojej skóry i bez problemu zepchnąłem rywala do narożnika. Bez dłuższego zastanawiania zacząłem ofensywę. Jego głowa zainklasowała kilka uderzeń prosto w podstawę czaszki, a zakończyłem to wszystko w postaci soczystego chopa na klatkę piersiową Zigglera. Wykonałem parę kroków w tył, aby otworzyć sobie przestrzeń do bardziej zaawansowanego ataku. Wówczas znalazłem się w środku ringu. Rywal nie kazał na siebie długo czekać i ruszył w moim kierunku. W głowie zarysował mi się już pewien pomysł i dokładnie wiedziałem co chcę w tej chwili uczynić. Odwróciłem się w tył, odbijając przy tym od najbliższych lin, a następnie wbiłem swoją podeszwę w twarz oponenta (Running Big Boot). To musiało boleć, bo od siły uderzenia barków rywala o matę, prądy rozeszły się po całej podstawie ringu. To jednak nie był koniec, ba - to dopiero początek! Rozchyliłem się szeroko na nogach w oczekiwaniach aż blondyn zacznie się w końcu podnosić. Chwila czekania, jednak w końcu się udało. Kiedy Ziggler stawał już na nogi obszedłem go dookoła wykrzykując przy tym - Tu jestem! Ziggler chyba dobrze usłyszał moje słowa. Bo momentalnie się odwrócił, jednak na cokolwiek w jego wykonaniu było za późno. Zobaczyłem tylko przez moment jego spojrzenie. Przestraszone oraz niczego nieświadome oczy, które kilka chwil później rozszerzyły się. Chwyciłem za ciało przeciwnika i trzasnąłem nim w matę, w postaci soczystego Belly to Belly Suplex.

To dopiero początek tego, co miałem w zanadrzu dla swojego przeciwnika. Stanąłem tuż obok jego leżącego ciała, aby złapać kilka wdechów powietrza przed kolejnym ciosem jaki chciałem wykonać. W końcu Ziggler zaczął się podnosić. Był to dość ważny moment, ponieważ nie czekając zbyt długo chwyciłem go za dłoń, a następnie wbiłem bardzo mocno w narożnik. Plecy oponenta opadły na liny z dużą siłą, cała akcja ugięła konstrukcję jego ciała. To jednak nie koniec. Wziąłem solidny rozbieg wbijając się w niego poprzez Corner Clothesline. Moc tego uderzenia była tak potężna, że blondas odbił się od narożnika i zrobił parę kroków wprzód. Udało mi się to doskonale wykorzystać i wykonałem mu przez to soczysty Samoan Drop. Po raz kolejny dziś Dolph przywitał się z matą, a ja próbowałem to wykorzystać w postaci rzucenia się na jego ciało (pin)..

Dominacja w tym starciu nie znała granic, jednak była to dominacja w wykonaniu jednej ze stron - mojej. Podniosłem się tak szybko jak się tylko dało po nieudanej próbie pinu. Ostatni błąd jaki popełniłem, było to pozwolenie przeciwnikowi na odzyskanie sił, tym razem jednak nie mogę na to pozwolić. Chwyciłem rękę blondasa i szarpnąłem ją ku górze w taki sposób, że ten od razu podniósł się ku górze. Silnym irish whipem wbiłem go w liny, tylko po to, aby podczas odbicia i ruszenia w moją stronę staranować go solidnym kopniakiem (Knee Lift). Jakby tego mało od razu ruszyłem z kolejnym atakiem. Zaszedłem leżącego rywala od strony głowy i przeciągnąłem w kierunku środka ringu. Uniosłem delikatnie jego barki, a ręce zawiesiłem na jego szyi zapinając w ten sposób Naked Choke. Trzymałem szyję oponenta tak mocno, że podczas odchylania się do tyłu czułem jak zaczyna brakować mu oddechu.. - Zrób to, poddaj się! - wykrzyknąłem nie luzując ani na moment uchwytu.

@edit: bbcody

Ostatnio edytowany przez Yankess (2014-05-26 20:08:33)

HOLY SHIT! TAP TAP TAP!!! DOLPH ODKLEPUJE!!!!!!!

YANKESS NAPISZ JAKIŚ KRÓTKI BOOKING Z ZAKOŃCZENIEM WALKI.

Przyklepuje. 1.2.3. Wygrywa Roman Reings