Począwszy od wyrwania się z uchwytu tego śmiecia zakończywszy na zbieraniu powietrza - tak właśnie rozpoczęła się kolejna faza tego pojedynku. Zawisłem wręcz nad krawędzią, znalazłem się w nie typowej bowiem dla siebie sytuacji, dawno nie spotkałem się z sytuacją w której całą walkę jestem "oklepywany". Jednakże  z moim nastawieniem wszystko można jeszcze naprawić. Wściekłość jaka we mnie drzemała była nie obliczalna. W jednej chwili mogę zamienić się w bestię której nic nie stanie na drodze, nań z drugiej strony mogę stać i przyglądać się własnej kompromitacji. NIGDY! NIGDY SIĘ NIE PODDAM A JUŻ NIE PRZECIWKO TAKIEMU IMBECYLOWI! Za kogo on się ma? Za wielkiego Einsteinha? Takich jak on powinno się zamykać w klatce, gdyż takie postacie przynoszą wstyd całej ludzkości. Idioci tacy jak on kompromitują się na każdym kroku, a on postanowił to czynić tutaj w WWE. Za chwilkę pokaże mu, że takich jak on powinno się tępić. Tak też czynię, wyruszam z miejsca naelektryzowany wściekłością która swoje odzwierciedlenia znajdzie na Damienie. Spotkawszy się w środku ringu z Sandowem, jestem bezlitosny. Wściekłość jaką byłem pobudzony, chciała w końcu znaleźć jakiś cel! A nim okazał się ten ptasi móżdżek. Działając pod ogromną presją sprowadziłem rywala do narożnika gdzie cale jego ciało obsypałem stompami. Sędzia zaczyna odliczać, doliczył do 4 i to teraz w jego stronę się odwróciłem. "Czy wiesz kim ja jestem" - powiedziałem mu to. Ten się odwrócił, widocznie się wystraszył. Więc wróciłem do Damiena którego po chwili usadowiłem na narożniku. A następnie wykonałem Superplex. "Jak się teraz gnojku czujesz, wiesz co to znaczy zadrzeć z Bullym?"
Odpowiedzi nie usłyszałem, lecz czego mogłem się spodziewać Damien to zwykły tchórz, który lubi się jedynie wymądrzać. Ustawiłem się na narożniku, i wyczekiwałem odpowiedniego momentu, kiedy zaś już nadszedł wyruszyłem na rywala z silnym Diving Shoulder Block.

Według: ile.liter.pl 296słow

267/267
29/30

Podczas gdy Terminus z powodzeniem zostało wykonane, powoli powstałem z maty, siłą podnosząc cielsko rywala. Gdy obaj znaleźliśmy się na nogach, poczęstowałem rywala kilkoma ciosami, a ten zamroczony wycofał się kilka kroków w tył, lecz ja podążyłem za nim. Nagle zaszedłem rywala od tyłu, sprytnie blokując jego łapska. Wszystko zostało dopięte na ostatni guzik, rywal nie mógł nic poczynić, gdy inkasował potężne You're Welcome, które zakończyło jego męki... Z szerokim uśmiechem na twarzy, przypiąłem oponenta w sowim charakterystycznym stylu.

1.



2.



3.