Wchodzę razem z Dolphem!

Jak to?! Pojedynek nawet się jeszcze nie zaczął, a już wiem że największa jednostka wsparcia nie będzie towarzyszyła mi podczas tego starcia.. To było jak cios w plecy, nagle moje spokojne zachowanie przemieniło się w totalną furię nad którą nie mogłam zapanować. Liczyłam na odrobinę pomocy i otuchy ze strony Ziggiego dzisiejszej nocy, jednak gość ubrany w czarno-białe barwy pokrzyżował mi plany.

Chcąc nie chcąc musiałam się podnieść, musiałam się otrząsnąć by pokazać ludziom, że jestem w stanie wygrywać walki w czysty sposób, zwłaszcza tak ważne jak ta dzisiejsza. Już w pełni sił i świadomości tego co właśnie się wydarzyło, wyczekiwałam aż winowajca tej całej sytuacji pozwoli nam w końcu rozpocząć ten pojedynek. Słysząc bardzo wyraźny dźwięk uderzenia w gong, skierowałam swój wzrok w stronę rywalki. Paige wyglądała wówczas na bardzo pewną siebie, od samego początku tego starcia bardzo dobrze czuła się w kwadratowym pierścieniu, zupełnie jakby miała zaplanowaną swoją taktykę. Moim atutem jest jednak fakt, że jestem najbardziej nieobliczalną zawodniczką z całej dywizji. Muszę rozważnie zaplanować każdy kolejny krok, a następnie mądrze to wykorzystać. Pierwszy z nich to podejść w stronę Paige, która stała dość blisko. Wiedziałam że to doskonały moment, aby to wszystko w końcu rozpocząć. Brytyjka nawet nie zdążyła zrobić żadnego ruchu w moją stronę, moje ciało eksplodowało. Adrenalina wypełniła każdą z moich kończyn, a ja wystrzeliłam niczym z procy i powaliłam rywalkę poprzez Running Front Dropkick. Britani ledwo co zdążyła się podnieść, a już natrafiła na kolejny mój atak, tym razem był to Forearm Smash, który to powinien załatwić mój wewnętrzny spokój i panowanie nad całą sytuacją.

261 słówek.

@edit - cody

Ostatnio edytowany przez Yankess (2013-08-23 23:13:45)

Moja wstępna koncepcja tego starcia została dobrze wykonana, a przy tym nie ucierpiała i wcale nie została naruszona. To dobry znak by świat zobaczył dziś nową mistrzynię div w mojej skromnej osobie. Paige odczuła siłę dwóch poprzednich ataków, lecz teraz zaczęła po woli dochodzić do siebie. Stanęłam naprzeciwko niej twarzą w twarz, wiedziałam wówczas że ekscytacja i samouwielbienie będzie błędne, dlatego od razu zabieram się do działania. Właśnie w tym celu chwyciłam rękę swojej rywalki i wrzuciłam ją do narożnika poprzez Irish Whip. Kolejnym krokiem jaki zafundowałam swojej oponentce był Corner Clothesline. Siła tego ciosu była dość spora i Paige zsuwała się już w dół, ku macie. Jednak udało mi się chwycić jej włosy i zaciągnąć z powrotem w górę. Sama usiadłam na narożniku i powaliłam oponentke poprzez Torando DDT! Akcja była tak udana, że to zagranie wyrzuciło przeciwniczkę w okolice środka ringu. Mając doskonałą okazję, wskoczyłam ile sił w nogach na narożnik i wyczekiwałam aż Paige się podniesie. Minęło chwile czasu, jednak w końcu mogłam dołożyć jej poprzez Diving Crossbody.

Wszystko szło dokładnie tak, jak chciałam by to wyglądało. Trochę naruszyłam brzuch mojej rywalki. To działanie nie było bezzasadne, ponieważ dobrze wiedziałam co chcę w tej chwili zrobić. Leżąca Paige była w idealnej pozycji do mojego pomysłu. Lekko pchnęłam ją w stronę punktu "x", a następnie zapięłam jej Cumel Clutch w samym środku ringu!

~~~~

Aigor zwróć uwagę na to że w poprzednim poście obijałem brzuch Paige pod którym jest teraz największy ucisk.

http://www.youtube.com/watch?v=ZmnhsDcP … e=youtu.be - dzięki Hardyz.


Dźwignia którą zapięła mi Paige od samego początku powoduje ogromny ból. Jednoczesny ucisk na plecy oraz wygięcie moich tylnych kończyn ku górze powoduje że moje ciało rozciąga się bardziej niż kiedykolwiek. Mam mało czasu na reakcję, bo z każdą kolejną sekundą moje ciało znosi coraz więcej nieprzyjemnego bólu. Do każdej ze stron lin było równie daleko, nie miałam więc co liczyć na to aby się tam doczołgać. Postanowiłam więc działać! Ręką która była bliżej ciała Paige zaczęłam uderzać w jej plecy (prawa ręka Aksany na video wyżej). Na samym początku nie dawało to żadnego efektu, ponieważ nie były to zbyt mocne uderzenia. Jednak kluczową rolę w tym momencie rozegrała ich ilość. Sporo z nich wylądowało na bladych plecach mojej oponentki. W końcu doszło do tego że parę ciosów w plecy udało się jej odczuć, a ja zdołałam wyczuć że ucisk jej kolana na górną partię mojego ciała po woli maleje. To był idealny moment, aby podnieść się na tyle wysoko na rękach (jak do pompek) by móc przenieść cały ciężar ciała na dolne partie ciała, a dokładnie na nogi. W tym momencie przechyliłam się tak bardzo jak się tylko da i z całą siłą przeniesioną na nogi udało mi się je wyprostować. Dzięki czemu Paige przeleciała fikołkiem na drugi koniec ringu, a ja w spokoju mogłam doczołgać się do lin i złapać kilka oddechów..


Chciałbym zauważyć, że Paige nie wykonała ani jednego ciosu i przyjęła ich już kilka. Poza tym AJ ma jeszcze sporo sił, na tyle aby unieść się na rękach.

W końcu! Nie dość, że udało mi się wydostać z dźwigni po której nie jedna rywalka została zmuszona do odklepania, to jeszcze byłam bardzo blisko by zakończyć to wszystko poprzez roll up. To dobry prognostyk przed dalszą fazą tego pojedynku. Momentalnie odsunęłam się w tył i zatrzymałam w narożniku. Czułam wtenczas że, moje serce wali jak oszalałe, litry potu zalewały moje czoło sklejając przy tym całą moją grzywkę. Może i to nie jest zbyt higieniczne, lecz jeśli chcę po raz kolejny zostać mistrzynią Div, muszę znosić takie upokorzenia. Jedyne co mogę teraz zrobić, to chwycić mą różową frotkę i zetrzeć pot z czoła. Zacisnąć zęby i pokazać mężczyźnie w czarno-białym ubranku, że jestem gotowa by kontynuować ten pojedynek. Nie mogę teraz odpuścić. W mojej głowie nastąpiła burza mózgów. Na raz przewijały mi się w niej dziesiątki pomysłów, jak szybko i skutecznie przejąć kontrolę nad ringowymi wydarzeniami. Muszę tylko wybrać ten jeden, ten właściwy, który będzie w stanie w stu procentach zaskoczyć Paige. Ile sił w nogach postanowiłam się podnieść i czekać na to co zrobi moja oponentka. Swój przenikliwy wzrok skierowałam właśnie na nią. Nie mogłam pozwolić sobie na to by w jakikolwiek sposób mogła mnie zaskoczyć.

Nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. Byłam pewna, że AJ odklepie, jednakże ona wydostała się i przerolowała mnie, zbliżając mą osobę do porażki, lecz w porę odkopałam pin. Walka dotychczas nie wyglądała zbyt korzystnie z mej perspektywy, zwłaszcza, że przed momentem mogłam już pożegnać się z marzeniami. Marzeniami, do których dążyłam kilka lat, a teraz jakaś lala, zwąca się divą może mi to popsuć.  O nie ! Tak nie będzie. Chyba zapomniała kim ja jestem - jestem Anti-Divą i takie, jak ona źle kończą stając w ringu ze mną. Aby jej dokopać musiałam się w pełni zregenerować, bo póki co to tylko ja obrywałam, ale niebawem to się zmieni. Puls serca przyspieszył się, pot lał mi się z ciała litrami, a na dodatek odczuwałam intensywny ból brzucha, lecz dzięki sporej dawce popu od fanów i adrenalinie, która płynęła w mych żyłach, nie czułam niczego. Najważniejsze było spełnienie swych marzeń i pokonanie wszelkich przeszkód na mej drodze. W głowie miałam pomysł, który mógł przyczynić się do destrukcji rywalki i miałam zamiar ziścić ów plan. Chciałam powstać, lecz nogi odmawiały posłuszeństwa, wiedziałam, iż przeciwniczka będzie chciała z tego korzystać. Amerykańska piękność biegła rozpędzona w moją stronę, ale szybko ostudziłam jej zapał skutecznym oraz potężnym Clotheslinem. W tym momencie poczułam, że wracam  do gry i wciąż miałam realne szansę na zwycięstwo.