''Born to Win''









Na arenie zabrzmiała muzyka kogoś innego, zamiast Roba Van Dam. Zabrzmiała muzyka Evana Bourna. To ucieszyło fanów, a sam Evan był podekscytowany starciem z Jo Mo. Lotnik po chwli taunta na rampe, rozpędony wbiegł do ringu, aby ponownie przywitać się z fanami.

Wreszcie po dość długiej przerwie, powróciłem na scenę dużej gali PPV,a tak właściwie to po raz pierwszy pojawiam się na takiej gali, wcześniej los nie dał mi takiej okazji. Walka na cudownej gali którą w tym przypadku jest Heel In a Cell - w openerze tego show. Moja walka poprzedza wiele innych wspaniałych walk jak chociażby walka o pas Stanów Zjednoczonych w której zmierzą się czterej zapaśnicy. Więc jest na co popatrzeć. A smaczku tamtej walce doda cudowne widowisko ze mną w roli głównej które za kilka sekund się rozpocznie. Jak widać po zachowaniu kibiców. świetnie się bawią i dopingują swych ulubieńców. Wsłuchując się w okrzyki widowni gestami dawałem im jasno do zrozumienia, że właśnie takich chantów potrzebuje. Po krótkiej chwili całkowicie się wyłączyłem i przymrużyłem oczy uspokajając swoją aurę i obmyślając plan wojenny. Chwilkę mojego zadumania wykorzystał sędzia do rozpoczęcia starcia.

GONG!!

Rozpoczęcie walki przez sędziego sprawiło, iż krew w moich żyłach niepokojąco przyśpieszyła. Nabuzowany adrenaliną dosłownie wystrzeliłem z narożnika, biegnąc w stronę rywala, lecz w końcowej fazie biegu lekko podskoczyłem i za pomocą low dropkick'a uderzyłem w jedną z jego nóg. John to twardy zawodnik, lecz na moje uderzenie nikt się nie przeciwstawi. A już na pewno nie Morrison który twardy jest ale gabarytami nie powala na nogi. Wykorzystując to, że mogę z łatwością dosięgnąć teraz do twarzy rywala, trafiam go kilkoma punchami, wykrzykując jednoczenie liczne obelgi skierowane w jego stronę. Gdy już skończyłem, szybko odwróciłem się w stronę lin będących dotąd za moimi plecami, a następnie biegiem ruszyłem w ich stronę. Płynnym ruchem odbiłem się od nich, tak aby jeszcze bardziej zwiększyć swoją prędkość po czym miażdżącym Lariat Takedownem skierowanym w twarz rywala, sprawiam że ten natychmiast zmienia swoją pozycję na leżącą. John pada na matę, jednak bardzo szybko się podnosi i rzuca się na mnie z pięściami. To jednak nie robi na mnie żadnego wrażenia,  dlatego też odpycham go od siebie jak szmacianą lalkę, aby następnie z łatwością dokładam mu solidny Chop w klatkę piersiową. Publiczność zareagowała ogromnym cheer'em oraz śmiechem. Bezdyskusyjnie to ja rozdaję karty w tym pojedynku i nie zamierzam tego zmieniać. Chwytam oponenta za włosy i w brutalny sposób podnoszę, aby sprowadzić walkę do stójki. Gdy tylko doprowadziłem do tego od razu postanowiłem wepchnąć go w narożnik i kilkukrotnie wbić go w corner. Osłabiłem Morissona w każdy możliwy sposób a następnie dołożyłem Corner Clothesline z wcześniejszym rozbiegiem. Z pogardą patrzę na leżącego JoMo który jeszcze jest dość świeży, dlatego nie mogę pozwalać mu na odpoczynek. Publiczność zgromadzona na hali oniemiała ze zdumienia, że to właśnie Szaman Sexu po raz kolejny leży na "deskach", a nie właśnie ja, który byłem skazywany na znaczną porażkę w starciu z właśnie moim przeciwnikiem.John powoli dochodził do siebie więc podniosłem go do pionu. Gdy już obaj byliśmy w stójce wysłałem go Irish Whip'em na liny, a gdy wrócił zadałem mu Drop Toe Hold potem odsuwając się nieco, by dołożyć Somersault Leg Drop.
ilosc słów: 489, unikalnych: 324

Zyskanie przewagi na początku starcia to jest to o czym każdy zawodowy zapaśnik może tylko pomarzyć. Natomiast mi się to udało z Szamanem Sexu Johnem Morissonem. To właśnie ja jestem stawiany w dobrym świetle przed następną częścią pojedynku a nie JoMo, który na początku był faworytem. Większym doświadczeniem przewyższa mnie ale sprytem jesteśmy na tym samym poziomie lecz to ja mam go więcej i też dlatego teraz dalej atakuje. Dlatego też postaram się dobrze to wykorzystać. Toteż ciągnąć za włosy Morrisona przywróciłem go do pionu a następnie mocnym Irish Whipem posłałem go na liny, od których odbił się niczym od trampoliny. Gdy mój oponent był wystarczająco blisko mnie zainkasowałem na nim silny Rolling Wheel Kick. Moja noga wylądowała na twarzy adwersarza dlatego też mogę teraz spokojnie odpocząć i przemyśleć co zrobię dalej. Niestety nie miałem na to zbyt dużo czasy gdyż ku mojemu jak i publiczności zdziwieniu John dosyć szybko się podniósł. Dlatego też musiałem od razu zacząć działać. Chwyciłem rękę Morrisona a następnie cisnąłem nim w jeden z cornerów. Natomiast ja stanąłem w przeciwnym narożniku i napędzałem się by jak najmocniej wlecieć w rywala. W końcu ruszyłem i z potężnym impetem wbiłem się w rywala wykonując Corner Shinning Wizard. John dosłownie usiadl w narożniku a ja postanowiłem że wyjdę na krawędź ringu by wykonać kolejną akcję. Stanąłem na krawędzi ringu a następnie przeskoczyłem nad trzecią liną i wbijając się nogami w rywala wykonałem Slingshot Corner Dropkick. Przeciągnąłem oponenta na środek ringu i rzuciłem się do pinu.

Rywal ułożony pod narożnikiem spoczywał w ciszy dlatego też mogę spokojnie wziąć kilka głębokich wdechów. Następnie ustawiłem rywala w odpowiedniej pozycji a sam wskoczyłem na narożnik. Pokazując kilka gestów w kierunku publiczności pokazałem im że zaraz zobaczą coś czegoś jeszcze nie widzieli. Tak więc wyskoczyłem w górę i spadłem na oponenta wykonując Springboard 450° splash(UM. High Flyer)

Przeciągam JoMo na środek ringu i zapinam Bridging Deathlock

Udane! Lecz mocno obrywałeś przez początek tejże walki, więc nie mogłeś się podnieść szybciej niż Evan. Zarządzam opis sytuacji na 245 słów!
JoMo leży na macie, natomiast Evan już podniósł się na nogi.
To, jak rozplanujecie ten kluczowy moment, to Wasza sprawa.

Oba posty na średnim poziomie. Aigor nie wziął sobie moich rad do serca, a post Nolego to straszne pierdalamento. Po kilku chwilach czytania postów, postanawiam, iż John Morrison może kontynuować swoje zamiary.