Matę ringową zalewały strugi potu spływające po moim ciele, jednak jest to oznaka tego, iż staram się najlepiej jak mogę. Włosy przysłaniały mi całościowy obraz tego, co dzieje się teraz w ringu, jednak nawet bez rzucenia choćby jednym spojrzeniem, czułem obecność Goldusta dosłownie centymetry od mojej osoby. Tętno moje jak i mojego rywala dawało się minimalnie wyczuć w postaci drżeń śnieżnobiałej płachty okrywającej kwadratowy pierścień. Ciężki oddech rywala oddalający się od miejsca w którym obaj leżeliśmy zwiastował, iż czas, abym i ja poderwał się do walki. Przeciwnik stojąc już nade mną arogancko popychał mnie nogą nakazując wstać i walczyć. W uszach dudniły mi stłumione przez moje zmęczenie chanty "Let's go Bryan", którymi moi fani starali się pokrzepić mnie do walki i udało się to im w pewnym stopniu, jednak o ostatecznej furii zadecydowało coś zupełnie innego. Goldust widocznie znudzony oczekiwaniem na dalsze starcie splunął na matę i używając swej nogi wytarł moją głową mokrą plamę. Tego z pewnością było za wiele. Zastrzyk adrenaliny połączony z nadnaturalną złością obudził we mnie bestię, której nie mógł okrzesać nikt przebywający na arenie. Ogniki w oczach tliły mi się coraz bardziej i rządały zemsty na stłamszonym oponencie. Potężne uderzenie pięścią w matę przeraziło dotąd pewnego siebie Goldusta, który odskoczył ode mnie jak poparzony. Powoli odgarnąłem moje włosy, pewnie stając na nogach. Czułem przerażenie w oczach rywala, jednakże niewiele dalej ekscytację w oczach fanów. Wystawiłem palec wskazujący w stronę ogarniętego strachem chłystka i krzyknąłem "Już jesteś martwy!", chwilę potem wpadając w histeryczny śmiech.

Sprawy ponownie nabierają właściwego biegu po przejęciu przeze mnie inicjatywy. Nie mogłem już więcej pozwolić sobie na takie niespodzianki. Błyskawiczny atak Chlotheslinem pozwolił mi na to, abym przejął inicjatywę. Mój oponent od razu po ataku zamierzał wstać, jednak nie pozwoliłem mu na ten manewr. Chwyciłem więc będącego już na kolanach oponenta za szyje, a drugą zarzuciłem sobie na głowę. Wyniosłem Goldusta w górę, a publika już wiedziała czego oczekiwać. Mocno poderwałem przeciwnika w górę i wykonałem Snap Suplex. Nie zamierzałem jednak zbyt szybko puszczać oponenta, więc wzorem Eddiego Guerrero wywinąłem się na macie tak, iż po chwili znowu stanąłem w pozycji do Snap Suplexa, którego błyskawicznie wykonałem. Nie miałem zamiaru oczekiwać na przeciwnika, więc kilkoma potężnymi stompami podniosłem go do pozycji na klęczkach, a zaraz potem soczystym Uppercutem postawiłem go do pionu. Szybkie pchnięcie klatki piersiowej Goldusta spowodowało, iż odbił się on od lin. Nie chciałem zbyt wiele kombinować, więc powaliłem go na matę błyskawicznym Dropkickiem.

Wszystko szło po mojej myśli, musiałem to jedynie umiejętnie wykorzystać. Podszedłem więc do oszołomionego po ostatnim ataku Goldusta i mocnym szarpnięciem podciągnąłem go do pionu. Nie oczekując na żadną reakcję z jego strony złapałem go za rękę i nogę, po czym wykonałem przepiękny Regal-Plex. Publika wręcz oszalała po tym wspaniałym ataku, jednakże ja nie zamierzałem poprzestać jedynie na tym. Szybko wgramoliłem się na narożnik, lecz na zwykły atak nie było co liczyć, ponieważ rywal był już w pionie. Nie tracąc więc ani sekundy wybiłem się z narożnika i wymierzyłem oponentowi Diving European Uppercut, po którym padł jak długi. Po tej akcji miałem chwilę na "YES" dla fanów, lecz zaraz po tym wyruszyłem z następną akcją. Złapałem już i tak osłabionego rywala za głowę blokując jego ręce, a w międzyczasie podnosząc. Nie minęło wiele czasu, a Goldust gryzł matę po fenomenalnym Royal Butterfly, który nie ukrywam kosztował mnie sporo wysiłku. Byłem zmęczony, jednak hańba jaką okrył mnie parę chwil temu przeciwnik musiała być odpłacona o wiele srożej. Kilkoma stompami zmusiłem Goldusta do powstania, jednak błyskawicznie złapałem go w pozycję pod Cravate Suplex (+Tactics) i z miną godną szaleńca posłałem go właśnie tą akcją na podłoże kwadratowego pierścienia.

Ogromny ból przeszył moje ciało. Pierwsze co zrobiłem to wyciągnąłem rękę, która leżała obok jego ciała w stronę lin. Nie były one daleko, ale w takiej pozycji, przesunięcie graniczy z cudem. Ciężko jest się skupić w tak frustrującej sytuacji, lecz musiałem to zrobić inaczej... to koniec. Pierwsze co przyszło mi na myśl to wolna ręka, która, dotyka bicepsem mojej głowy. Wyciągnąłem ją do przody, lekko zgiąłem i wyciągając spiczaste łokcie, wiłem je kilkukrotnie w okolice żeber oponenta. Każdy cios dawał mi chwilę na złapanie powietrza, gdyż nogi przeciwnika zaczęły się luzować. W pewnym momencie, przesunąłem się do przodu odpychając nogami. Wykorzystałem drugą rękę i podniosłem się na niej. Szybko przekręcając całe ciało jak i zdezorientowanego Bryana. Przeciwnik znalazł się na plecach, a ja mimo ciągłego bólu leżałem na nim, zaś sędzia nie miał innego wyboru jak zacząć odliczanie, czy w taki sposób udami si się zgarnąć zwycięstwo?

Szybko powstałem, niezważająca na doskwierający ból objąłem jego dłoń i dynamicznie posłałem w stronę lin. Powrócił on do mnie ze zdwojoną prędkością, a ja przechwyciłem jego pędzące ciało i przyłożyłem do maty Spinebusterem. Po wykonanej akcji, nie puszczając jego głowy podniosłem się i skarciłem go kolankiem w podbrzusze. Przytuliłem jego twarzyczkę pod moją pachą i podążyłem do narożnika, gdzie wspiąłem się na drugą linę. Uniosłem drugą wolna rękę i z krzykiem wyskoczyłem wciskając jego twarz po przez Diving Bulldog w twarde deski ringowe, wszystko ukoronowałem Bionic Elbowem

Chwila na złapanie oddechu i zregenerowanie wszystkich sił. Tymczasem Daniel już na nogach, podbiegam do jego persony i karce go słodkim punchem prosto w czoło, co zapewne zamrozi go na kilka sekund. Objąłem jego ciało niczym najlepszego przyjaciela, zaparłem się nogą i upadłem wciskając jego buźkę w twarde deski ringowe aplikując tym samym *SM*Goldon Age. Publika wstaje z miejsc przyglądając się zakończeniu... Lecz tym razem z inną końcówkę. Użyję akcji, którą wykonywałem mniej razy niż placów ma jedna ręką. Złapałem go w Inverted DDT Clutch i dając chwili na skontrowanie od razu wyniosłem do góry i wraz z całą moją masą wcisnąłem go w matę po przez *F*Curtain Call. Rzuciłem się do pinu. Czy to koniec?

CarlossWF napisał:

Przeważałeś przez większość walki więc...

1...2...3!!

Winner Is USA Champion - Goldust!

Ubiegam się o zabranie temu panu GRa. -.-

W KM jest 1:1, także kontra dla Ahmeda, kiedy jest w Inverted DDT Clutchu.

Ostatnio edytowany przez Hikariasz (2013-08-05 21:39:53)

Koniec jest bliski, wyczuwam to bardzo dokładnie. Goldust był już na skraju wyczerpania, toteż próbował wyeliminować mnie finisherem, jednak dane mu było pomęczyć się ze mną jeszcze chwilę. Determinacja, wola walki - wszystkie te czynniki pozwalały mi przetrwać nawałnicę ataków rywala aż do tej chwili. Chwili w której poczułem, że potrafię to zrobić, pokonać mistrza Stanów Zjednoczonych! Błąkałem się po ringu jak oszalały, aż wreszcie znalazłem miejsce dla siebie, w którym spokojnie mogłem poczekać na spoczywającego jeszcze na macie oponenta. Zimny pot zalewał moje rozgrzane od wysiłku ciało, a każda chwila spędzona w bezruchu stawała się być wiecznością. Myślami byłem już na narożniku, pozdrawiając moich fanów po udanej batalii, jednak cały czas mój wzrok zawieszony był na Golduscie. Przeciwnik przez cały ten czas próbował wrócić na nogi, jednak najwidoczniej nie było to dla niego tak łatwe, jak by się to wszystkim wydawało. W końcu jednak złoty ustawił się w odpowiedniej pozycji, co wywołało u mnie błyskawiczny skurcz mięśni. Nie minęła nawet chwila, a już byłem gotowy do ataku, który według mnie mógł być początkiem końca tego pojedynku. Wyrwałem do przodu zostawiając moje przemyślenia gdzieś za plecami. Teraz liczył się tylko skuteczny atak i ponowne obalenie przeciwnika. Nagły przypływ adrenaliny sprawił, iż z mojego gardła wydobył się okrzyk na wzór tego, który wojownicy wydobywali ze swoich krtani przed pojedynkiem. Moje zmęczone nogi oderwały się od maty, dryfując w powietrzu przez pewną chwilę, aby w końcu wykonać Running Roundhouse Kick. Kolizja była tak potężna, że przeciwnik z impetem huknął o matę, co wywołało potężny cheer u publiczności. Wiara w wygranej tego starcia obudziła się we mnie na nowo, a piski fanów wzmogły we mnie to uczucie jeszcze bardziej. Głęboki oddech pozwolił mi uporządkować wszystkie uczucia, które dotąd mną targały i umożliwił w pełni skupienie się na walce. Niczym łowca polujący na swoją ofiarę zaszedłem za plecy powracającego do stójki Goldusta. Wszyscy fani przebywający w tej chwili na arenie wstrzymali oddech, aż w końcu ujrzeli Bridging Dragon Suplex wywołujący euforię na całej hali. Nikt nie wierzył, że mogę tego dokonać, wszyscy mieli mnie za błazna, lecz teraz ja - Daniel Bryan, pokażę wszystkim jak bardzo dominujący potrafię być w ringu. Narożnik był teraz jedyną rzeczą dzielącą mnie od zwycięstwa, jednak zmęczenie i ból nie pozwoliły mi pokonać tej przeszkody tak szybko, jak bym tego chciał. Mozolna przeprawa po kolejnych stopniach narożnika ujrzała wreszcie swój kres. W chwili, gdy obróciłem się w stronę środka kwadratowego pierścienia ujrzałem nie tylko na wpół żywego Goldusta w samym centrum, lecz także fanów wspierających mnie na każdym kroku. Gdy już wreszcie złapałem pion wyciągnąłem moje ramiona w górę dając znak gotowości do wykonania następnej akcji. Odrywając się od narożnika i szybując kilka metrów ponad śnieżnobiałą płachtą czujesz się jak pan świata. Możecie wierzyć mi na słowo, lub sami przekonać się o moich teraźniejszych doznaniach. Stan ten nie trwa jednak zbyt długo, lecz moja satysfakcja z udanego Diving Headbutt była nie mniej wspaniałym uczuciem. Moja czaszka ucierpiała lekko przy tej kolizji i muszę przyznać, że byłem lekko zamroczony. W tym momencie leżałem jak długi obok nie kontaktującego ze światem rzeczywistym Goldustem nie mając siły na żaden ruch. Sędzia patrzył na nas i już zamierzał rozpocząć odliczanie, gdy ... moja ręka znalazła się na klatce piersiowej rywala! To niebywałe! Komentarze dochodzące ze stolika komentatorskiegi były pełne zdziwienia, jednak także podziwu dla mojej determinacji. Teraz pozostało mi już tylko wsłuchać się w mocne uderzenia sędziego o powierzchnie ringu, przy którym trzecie zakończy moje męczarnie.