Gdy Rywal zwijał się z bólu a ja wszedłem na narożnik i wykonałem 450 Splash. Udana akcja nadała mi większych chęci a po chwili znów owinąłem nogę rywala tą samą co poprzednio i wykonałem Leg Lock

Podniosłem głowę rywala i przeciągnąłem ją pod liny następnie ową głowę oparłem na środkowej linie. Odbiłem się od przeciwnych lin a gdy wróciłem do oponenta wykonałem Leapfrog body guillitone(UM TECHNICS). Głowa oponenta wbiła się w liny a następnie upadła na matę co dało mi szanse na wykonanie Leg Drop i tak też zrobiłem.

Będzie krótko i treściwie. Gdy Matt znalazł się już w górze zagrożenie zbliżało się z sekundy na sekundę. Momentalnie, ku zaskoczeniu Hardego przeturlawszy się aż do lin kurczowo się ich łapię, co pozwala mi na chwilę odpoczynku i nietykalności. Zaś ten boleśnie pada w dość niekorzystnej pozycji na matę...

Nie mogę w to uwierzyć. Zdawałoby się, że złapałem go w pułapkę idealną, jednak ten w akcie desperacji znalazł wyjście w ostatnim możliwym momencie. Gdyby nie to mógłbym dalej kontynuować moje nieopanowane ataki. Jednakże to było pewne że prędzej czy później Anderson skontruje moje ataki więc byłem przygotowany na każde możliwe rozwiązanie. Przegrywając początek starcia w jednym momencie narodziła się dla mnie druga szansa dzięki której mogę odkupić swoje winy i powstać niczym feniks z popiołów. Lecz najpierw muszę znów zyskać sobie przewagę, muszę dać z siebie 110% procent, by nie stracić jakichkolwiek szans na wygranie tej cudownej walki.Mimo nieudanej próby wykończenia wroga poprzez Leg Lock, nadal czułem buzującą w żyłach adrenalinę, dzięki której mogłem kontynuować starcie. Zatem jak szybko spadłem - tak szybko powróciłem na nogi, oddalając się do przeciwległego narożnika. Oparłem się o linki, musiałem wziąć parę oddechów, co da mi energii, by walczyć o końca. Bardzo dużo osób mogło być teraz na moim miejscu, jednak to właśnie ja otrzymałem takową możliwość wykazania się, Pomyślałem, że to jest moje przeznaczenie więc nie mogę zepsuć takiej dogodnej sytuacji. Mój oponent leżał na krawędzi ringu a już po chwili wykonał coś co mnie zdziwiło.  Anderson odczuł bowiem wystarczającą dawkę siły, by mimowolnie wytoczyć swe ciało z ringu i zlecieć z krawędzi apronu. Właśnie wtedy dostrzegłem klucz do zwycięstwa, a jednocześnie bramę do piekła. Z miejsca wyszedłem za nim by dokonać dzieła zniszczenia. Szarpnąłem oponenta za ramię a następnie posłałem  jasne oświadczenie że nie mam zamiaru się poddać. Clothesline. Anderson pod wpływem mojej siły padł na apron niczym rażony piorunem

ilosc słów: 259, unikalnych: 197

Ech... Posty na podobnym poziomie. Pokazaliście wiele w tym OS lecz tylko jeden może uzyskać inicjatywę. Jest nim Anderson

Dziś wylałem z siebie wiele potu, ból towarzyszył nam w kwadratowym pierścieniu niemalże od pierwszych sekund spotkania. W spragnionym umyśle pozostała już tylko jedna myśl, zapalnik do dalszych poczynań.

Natychmiast ruszyłem wprost na Hardy'ego, z początku częstując paroma Low Kickami. Kopnięcia kierowane w stronę ud oponenta zmuszały do założenia ciężkich kajdan. ' C'mon, Hardy- c'mon, a**hole!' Z dumnie wyprężonej piersi wyrwał się okrzyk skierowany do Matt’a. Odsunąłem się na odpowiednią odległość od zapaśnika, by następnie wymierzyć Missed Roundhouse Kick into Enzuigiri. Ku mojej uciesze Hardy nie próbował ziścić przyszłych planów. Z twarzy nie znikał pełen pogardy uśmiech.  Matt- serio? Zaatakowałem stompami leżące ciało, jednak następnie przywróciłem do pionu przeciwnika, gdzie kolejno wykonuję Snapmare, umiejscawiający Matt’a w pozycji siedzącej. Hardy natychmiast łapie się za swoją twarz, gdy zainkasowałem na nim Knee Lift.  Dlaczego by nie zakończyć tego tu i teraz? Drzwi do przypięcia stoją przede mną otworem, damn! Hardy wprost z ringowej maty trafia w liny, od których momentalnie się odbija. Gdy ten pędził, Ken już wiedział co musi zrobić… Wyłapał Hardego w odpowiedni chwyt, jedno podcięcie, każdy wie już co czeka grubaska. The Mic Check, dupku!

Opadłem na liny ciężko dysząc, nerwowy wzrok utrzymał się w jedynym punkcie, leżącym nieruchomo na macie. Zwycięstwo jest już tak blisko, nie wystarczy zwykły pin, chcę to zrobić w należyty sposób. Udałem się w kierunku najbliższego narożnika, na którym się chwilę potem znalazłem. Każdy teraz patrzył w tą stronę, widział Ken’a, jednego z braci Hardych. Doskonale…  Anderson znalazł się w powietrzu, czas pociągnąć za spust- Kenton Bomb. Wrzawa na arenie wzrosła, gdy rzuciłem się do pinu. Czy usłyszymy trzy uderzenia w matę?