Mistrz Ameryki z zawiniętą ręką kroczy ku ringowi, publika szaleje na jego widok, ale mina złociaka nie tęgą i wrzawa matrymonialnie spada w dół. Goldust nawet nie popatrzył na małe dzieci wyciąga ręce by klepnąć swojego ulubieńca. Coś jest nie tak. Trzymając się za obolałą rękę, łapie mikrofon, przykłada go do ust i próbuje zacząć, lecz po tym, co wydarzyło się tydzień temu, brutalnym ataku, nie wie, co poczynić, od czego zacząć, nie wie, czy te słowa, które krążą mu po głowie wreszcie ujrzą światło dzienne. Rozpoczął dość warkliwym głosem:

-Widzicie to? – Ręką wskazuje na bandaż. – To już nie są żarty, to już nie jest śmieszne i dziś was nie pociesze, dziś rozpoczyna się wojna, ale już na samym początku rzucam białą flagę, nie mam zamiaru walczyć. Stałem się kolejnym kiepską istotą. Po raz kolejny zostałem niespodziewanie zaatakowany. Te bandaże, bóle, krew, nic nie mogłem zrobić. Niebezpieczeństwo, jakie zarzucono na moje życie, z każdą chwilą zaczęło przekraczać granicę, najpierw ojciec i jego długo terminowa wizyta w szpitalu, a teraz ja. Jestem młody i pełen życia, lecz kiedyś moje zasoby energii wreszcie się skończą. Już teraz borykam się z wieloma nie widocznymi urazami. Wy tego nie widzicie, lecz ja to czuję, czuje z każdą kolejną akcją. Narażam dla was życie, to jest moja praca, praca, która nie powinna się chylić ku jakimkolwiek niedogodnością, a jednak. Zostałem rzucony, jak mała sarenka na stado wygłodniałych Wilków, gdzie się nie odwrócić, tam jakaś osoba wygląda zza ciemnego konta by cię zaatakować. Nie mogę być niczego pewny. Napędzacie moją siłę, kochacie mnie, a ja kocham was, lecz jeśli mam przez to zginąć to mówię: Nie. – Publika zamarła z przerażenia, a w oczach Goldusta pojawiły się szklanki. - Rozrywka sportowa zwana Wretlingiem już nim nie jest nią. To jest istna rzeźnia, a ja w takiej rzeźni nie będę pracował. Przykro mi, że opuszczam mojego pracodawcę, zostawiam Mistrzostwo US, żeby nie powiedzieć na lodzi, a szczególnie, że zostawiam was. Takie jest życie i nie wiem, co musiało by odmienić moje zdanie. Przykro mi, że tak kończy się ta historia, ale I Quit.

Goldust rzuca mikrofon i opuszcza ring słysząc szepty zmieszanych kibiców.